Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2011

ΠΑΡΤΥ !!! ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΜΕ ΤΑ ΕΘΝΙΚΑ ΜΑΣ ΘΕΜΑΤΑ !!!

Δευτέρα, 14 Νοεμβρίου 2011

Οι «Τούρκοι της Δυτικής Θράκης» προκαλούν και αναγνωρίζουν μακεδονική, αρβανίτικη, εβραϊκή και βλάχικη μειονότητα στην Ελλάδα!

Κι άλλο πλήγμα δέχεται η Ελλάδα τη δυσκολότερη ώρα λόγω της οικονομικής κρίσης, ενώ ο πολιτικός της κόσμος κοιμάται βαθιά… Οι «Τούρκοι της Δυτικής Θράκης» προκαλούν και αναγνωρίζουν μακεδονική, αρβανίτικη, εβραϊκή και βλάχικη μειονότητα στην Ελλάδα!
Τι έγινε όμως; «Στη Βόρεια Ελλάδα, στην περιοχή που περικυκλώνεται από την Πίνδο, τα βουνά της Ροδόπης και το Αιγαίο Πέλαγος υπάρχει μια κοινότητα η οποία υποστηρίζει ότι έχει διαφορετική εθνική καταγωγή από άλλους Έλληνες υπηκόους κι έτσι αποτελεί μια μειονότητα που ονομάζεται Μακεδονική.
Η Ελληνική Κυβέρνηση αποδέχεται τη λέξη ‘Μακεδονική’ σαν μια γεωγραφική φράση που χαρακτηρίζει όλους τους Έλληνες υπηκόους της Βόρειας Ελλάδας και αρνείται τους ισχυρισμούς ότι οι Μακεδόνιοι στην Ελλάδα είναι μια μειονοτική ομάδα και αναγνωρίζει αυτή την ομάδα σαν ‘Σλαβικοί Έλληνες’ ή ‘Δίγλωσσοι’».
Ακολουθεί όμως και μάθημα… διεστραμμένης Ιστορίας: «Από τις πρώτες κινήσεις εισβολής οι Ινδογερμανοί, οι Κέλτες, οι Ιλλύριοι, οι Θρακιώτες, οι Δάκοι, οι Δωριείς, οι Αχαιοί, οι Άβαροι, οι Σκυθές, οι Κουμάνοι-Κιπτσάκοι, οι Μυκήνες, οι Βούλγαροι, οι Σλάβοι και οι Ρωμαίοι έχουν επηρεάσει αυτή την περιοχή είτε με προσωρινές επιδρομές, είτε με μόνιμες εισβολές και οι διαφορετικές φυλές έχουν κυριαρχήσει στην περιοχή με διαδοχικές διοικήσεις. Στις αρχές του 1000 Π.Χ. μια μικρή φυλή που λεγόταν Μακεδονική είχε την εξουσία γύρω στο ποταμό Μπιστρίτσα με την ηγεσία του 1ου Πέρδικα».
Και συνεχίζουν: «Κατά τη διάρκεια της μεγάλης μακεδονικής ιστορίας την περίοδο μεταξύ του 7ου και του 10ου αιώνα Π.Χ. κυριαρχούσαν στην περιοχή το Μακεδονικό Βασίλειο (Β’ Φίλιππος, Μεγάλος Αλέξανδρος) , η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (Βυζάντιο), τα Βουλγαρικά και Σερβικά Βασιλεία και η Οθωμανική Αυτοκρατορία. Οι Βαλκανική Πόλεμοι του 1912-1913 έχουν γίνει το ορόσημο στην ιστορία της Μακεδονίας. Η Σερβία κατέλαβε ‘τη Μακεδονία του Αξιού’ κι ενώ η Βουλγαρία ‘τη Μακεδονία της Πύρινης’ και η Ελλάδα κατέλαβε τη ‘Μακεδονία του Αιγαίου’ που έχει έκταση 33.953 τμ. και έναν πληθυσμό περισσότερο από ένα εκατομμύριο».
Κι εδώ αρχίζει ο οχετός σε βάρος των Ελλήνων: «Η Ελλάδα με την πολιτική εθνικής κάθαρσης και εντατικής αφομοίωσης, άρχισε να τρομοκρατεί και να εξοντώνει την εθνικότητα των Μακεδόνων του Αιγαίου και αυτή η κατάσταση συνεχίζεται ακόμα και σήμερα. Η Ελλάδα με το νόμο αρ. 352 του 1926, ξεκίνησε μια εξόρμηση μεγάλης κλίμακας με σκοπό να ‘εξελληνίζει’ τα Μακεδονικά επώνυμα κι όλες τις τοπωνυμίες στη Μακεδονία του Αιγαίου. Στις εφημερίδες της Κυβερνήσεως αρ. 322 και 324 και της 21 και 23 Νοεμβρίου μαζί με τις τοπωνυμίες έγινε απαραίτητο και να μετατραπούν τα επώνυμα στα ονόματα που τελειώνουν με καταλήξεις ‘-ος’, ‘-ης’ ή ‘-όπουλος’. Από την άλλη πλευρά, εξαφανίστηκαν όλα τα μακεδονικά ονόματα και σύμβολα από τις εκκλησίες, τα μνημεία, τα αρχαιολογικά έργα και από τα νεκροταφεία και σφετερίστηκαν και πυρπολήθηκαν όλα τα Μακεδονικά-Σλαβικά θρησκευτικά και λογοτεχνικά έργα. Τα Μακεδονικά απαγορεύτηκαν με αυστηρά μέτρα, δεν επιτρέπονταν να μιλιούνται ούτε στους γάμους, στις λειτουργίες και οι Μακεδόνιοι εξαναγκάστηκαν να μαθαίνουν την ελληνική γλώσσα».
Τα πράγματα όμως εξελίσσονται ακόμα χειρότερα: «Εκείνοι που μιλούσαν Μακεδονικά δέχτηκαν μεγάλες καταπιέσεις, φυλακίστηκαν και εξορίστηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, αυτή η πολιτική όμως προκάλεσε να βελτιωθεί περισσότερο η εθνική συνείδηση των Μακεδόνων. Ως αποτέλεσμα του Εμφυλίου Πολέμου που ξέσπασε στην Ελλάδα κατά τη διάρκειά του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και μετά, αυξήθηκαν τα μακελειά προς τους Μακεδόνιους του Αιγαίου. Στο δυτικό της Μακεδονίας του Αιγαίου σκοτώθηκαν 16.000 άτομα, βιάστηκαν 440 γυναίκες, 120 άτομα βασανίστηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, εκατοντάδες άνθρωποι έπαθαν φρενοβλάβεια λόγω των βασανιστηρίων, πυρπολήθηκαν 1291 σπίτια, λεηλατήθηκαν 80 χωριά και χιλιάδες άνθρωποι εξαναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτιά τους. Αυτές οι καταπιέσεις έβαλαν ένα μεγάλο ποσό των Μακεδόνων του Αιγαίου να μεταναστεύσουν στις υπερπόντιες χώρες και ειδικά στον Καναδά, τις ΗΠΑ και στην Αυστραλία. Ο νόμος αρ. 3958 του 1959 προβλεπόταν την κατάσχεση των οικόπεδων εκείνων οι οποίοι δεν είναι ‘Έλληνες εκ γεννήσεως’ και οι οποίοι εγκατέλειψαν την Ελλάδα και δεν έχουν γυρίσει πίσω τα τελευταία 5 χρόνια. οι Μακεδόνιοι του Αιγαίου επηρεάστηκαν περισσότερο απ’ όλους από το συγκεκριμένο νόμο. Όλες αυτές οι καταπιέσεις προκάλεσαν να ιδρύσουν οι Μακεδόνιοι του Αιγαίου έξω ή μέσα στην Ελλάδα ενώσεις με σκοπό να προστατέψουν και να ζωντανέψουν την εθνική ύπαρξή τους συσπειρώνοντας περισσότερο».
Και περνάμε πλέον στη σύγχρονη εποχή: «Οι μη κυβερνητικές οργανώσεις όπως η Οργανωτική Επιτροπή του Κέντρου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Μακεδόνων, Κίνημα Ανθρωπίνων και Εθνικών Δικαιωμάτων για τους Μακεδόνιους της Μακεδονίας του Αιγαίου, Το Κέντρο Μακεδονικών Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ιδρύθηκαν τις δεκαετίες του ’80 μέσα στα σύνορα της Ελλάδας, όμως δεν αναγνωρίζονται επίσημα από την Ελληνική Κυβέρνηση. Οι οργανώσεις αυτές έχουν αρχίσει να δραστηριοποιούνται προκειμένου να αντισταθούν κάθε λογής καταπίεσης που ασκείται εναντίων των Μακεδόνων που ζούνε στην Ελλάδα και να αγωνιστούν για την χρησιμοποίηση των Μακεδονικών ελεύθερα στη εκπαίδευση, στις εκκλησίες και σε όλους τους τομείς της καθημερινής ζωής και για την ανάπτυξη της Μακεδονικής κοινωνίας. Πραγματικά, όλα τα σλαβικά-μακεδονικά νόμιμα ή παράνομα στοιχεία (που δεν αναγνωρίζεται η ύπαρξή τους από την Ελλάδα) που ζουν στη Μακεδονία του Αιγαίου βασικά είναι θεμιτά. Γιατί οι Μακεδονικές μειονότητες οι οποίες ζούνε στην Ελλάδα είναι υπήκοοι αυτής της χώρας και η Ελλάδα είναι ένα κράτος το οποίο έχει υπογράψει πολλά διεθνή έγγραφα και το οποίο έχει μια σειρά υποχρεώσεων προπαντός σαν μια χώρα της ΕΕ για τα δικαιώματα των μειονοτήτων και τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα το οποίο όμως δεν εκπληρώνει καμιά από αυτές».
Αν νομίζεται ότι τα… εγκλήματα των Ελλήνων τελειώνουν εκεί, κάνετε λάθος! «Η Ελλάδα που πάντα παραβλέπει τα διεθνή έθιμα όχι μόνο διεκδικεί τον ‘Μεγάλο Αλέξανδρο Μακεδονικής καταγωγής’ αλλά και δεν αναγνωρίζει ούτε το όνομα, ούτε το σύνταγμα, κι ούτε τη σημαία με κόκκινη βάση και με ήλιο της Βεργίνας με 16 ακτίνες. Όμως η Μακεδονία ως αποτέλεσμα των μεγάλων οικονομικών αποκλεισμών που επιβάλλει η Ελλάδα αναγκάστηκε να αλλάξει τη σημαία του και κάποια άρθρα από το σύνταγμά του. Η Ελλάδα που έχει ανησυχίες από το νεοσύστατο Μακεδονικό Κράτος λόγω της Μακεδονικής εθνικής μειονότητας η οποία βρίσκεται στα σύνορά του, πρώτα ακύρωσε τα πτυχία του Πανεπιστημίου Κiril Metodi που βρίσκεται στα Σκοπιά με το αιτιολογικό ότι η εκπαίδευση του συγκεκριμένου πανεπιστημίου γίνεται στα Μακεδονικά και ότι δεν υπάρχει μια τέτοια γλώσσα. Από την άλλη πλευρά η Ελλάδα δεν βρήκε την υποστήριξη που περίμενε ούτε από την Ευρωπαϊκή κοινή γνώμη ούτε από τις ΗΠΑ παρά όλες τις πρωτοβουλίες της και δημιουργήθηκε μια ατμόσφαιρα ακριβώς αντίθετα υπέρ της Μακεδονίας και κατά της Ελλάδας κι έτσι πρόσθετα τις προσπάθειες αναχαίτισης μεταφοράς υλικών και πετρελαίου που σε πρώτη φάση άρχισε να επιβάλλει σ’ αυτή τη χώρα, άρχισε να αναχαιτίζει και όλες τις εμπορικές δραστηριότητες εκτός από τα υλικά έκτακτης ανάγκης».
Και συνεχίζει: «Στα χρόνια του 1994-1995 η Ελλάδα επέβαλε ένας πολύ αυστηρός αποκλεισμός στη Μακεδονία και κατάργησε πρωταρχικά το σιδηρόδρομο Θεσσαλονίκης-Σκοπιών. Γι’ αυτό δημιουργήθηκαν σοβαρές δυσκολίες στη Μακεδονική οικονομία. Δεν αγνοούνται οι Ελληνικές επιβολές στις μειονότητες που ζουν στην Ελλάδα η οποία έχει υπογράψει σημαντικές διεθνείς συμφωνίες στον τομέα ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Σε πολλές εκθέσεις που έχουν εκδοθεί μέχρι σήμερα παρουσιάζεται ολοφάνερα αυτή η κατάσταση. Η Ελλάδα έχει κατακριθεί ρητά λόγω των διακριτικών και καταπιεστικών πολιτικών της στις Μακεδονικές και Τουρκικές μειονότητες σε εκθέσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων τις οποίες έχουν εκδώσει οι ΗΠΑ το 1990 και τα αλλεπάλληλα χρόνια, ενώ τις ίδιες φράσεις συναντιούνται στις ετήσιες εκθέσεις πολλών διεθνών οργανώσεων όπως οι Amnesty International, Helsinki Watch κτλ».
Περνάμε όμως και στους «αγωνιστές»… μακεδονομάχους:«Στην Ελλάδα οι υποστηρικτές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Μακεδόνων παρακολουθούνται συνεχώς και υφίστανται την καταπίεση. Ο Χρήστος Σιδηρόπουλος, ο Τάσος Βουλής, ο Νικοδήμος Τσαρκνίας, ο Πέτρος Δημητσής, ο Σταύρος Αναστασιάδης, ο Κωνσταντίνος Γώτσης και ο Σταύρος Σοβισλής έρχονται μπροστά των ανθρώπων οι οποίοι περνάνε σε πρώτο πλάνο ανάλογα με άλλους ακτιβιστές στη διεθνής κοινωνία μέσω των περιστατικών που έχουν μπλεχτεί. Για τις δικαστικές και κυβερνητικές πιέσεις και τους φυσικές ζημιές των δυνάμεων ασφάλειας που υφίστανται αυτοί οι άνθρωποι έχουν ετοιμαστεί εκθέσεις και αυτές έχουν ανακοινωθεί στη κοινή γνώμη. Ένας από τους υποστηρικτές ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Μακεδόνων ο Σιδηρόπορτας αναφέρει ότι το 1913 αμέσως μετά την κατάληψη της Μακεδονίας του Αιγαίου, ο πατέρας του έπαθε μεγάλα βασανιστήρια με δικαιολογία πως έκανε συνεργασία με τους Κομμουνιστές μετά τον Εμφύλιο Πόλεμο και ο παππούς του κρεμάστηκε από τη γλώσσα του από τους Έλληνες για να εκφοβηθεί ο Μακεδονικός λαός και να εμποδιστεί να πηγαίνουν τα παιδιά σε μακεδονικά σχολεία. Ο Σιδηρόπουλος κατηγορήθηκε στο δικαστήριο για πρώτη φορά το 1990 επειδή ήθελε να ιδρύσει το ‘Κέντρο Μακεδονικού Πολιτισμού’ για τη διατήρηση της Μακεδονικής γλώσσας και του πολιτισμού και πάλι επειδή χρησιμοποίησε τον όρο ότι ‘Υπάρχει Μακεδονική μειονότητα στην Ελλάδα’ στη συνεδρίαση Ανθρωπίνου Πλαισίου του ΕΣΣΑ που είχε συγκεντρωθεί τον Ιούνιο του 1990 στη Κοπεγχάγη. Επίσης έχει περιληφθεί μια είδηση-σχόλιο στο περιοδικό ‘The Times’ της 22ης Αυγούστου του 1994 που έλεγε ότι ‘έναντι της απανθρωπιάς που υπέστη ο Σιδηρόπουλος πρέπει να του δοθεί το δίκαιο του ασύλου από την Αγγλία’».
Πάμε και στους… φωτισμένους κληρικούς: «Όσο για τον παπά, τον Νικοδήμο Τσαρκνία έναν από τους υποστηρικτές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Μακεδόνων, κι αυτός δέχθηκε πολύ μεγάλες καταπιέσεις και φυσικές επιθέσεις, πέρασε πολλά χρόνια στα δικαστήρια και ανακαλέστηκε με συκοφαντίες αν και δεν είχε καμιά δήλωση ή ζήτηση για το ότι πρέπει να αποσπαστεί η Μακεδονία του Αιγαίου από την Ελλάδα και ζητούσε μόνο τα βασικά τους δικαιώματα όπως την χρησιμοποίηση της Μακεδονικής γλώσσας, να κάνουν τις θρησκευτικές τελετές στη δική τους γλώσσα και να τραγουδήσουν τα εθνικά τους τραγούδια κτλ. Αυτές οι φυσικές επιθέσεις έχουν αποδειχθεί με πιστοποιητικά γιατρού και μεταφέρθηκαν στο προσκήνιο της δημοσιότητας των οργανώσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων».
Πάμε και παρακάτω: «Στα χρόνια 1947-1948 περίπου 30.000 παιδιά από τα 2 έως 14 χρονών που είχαν απομακρυνθεί από την Ελλάδα για να προστατευτούν από τους επιθέσεις των Ελλήνων από τον Ερυθρό Σταυρό τώρα είναι περίπου στα 50 τους και δεν μπόρεσαν ακόμη να γυρίσουν τη πατρίδα τους στην Ελλάδα. Αυτοί οι άνθρωποι οι οποίοι δεν έχουν άδεια εισόδου στην Ελλάδα ούτε για μικρή διάρκεια έχουν οργανωθεί μεταξύ τους και ίδρυσαν έναν σύλλογο που ονομάζεται ‘Τhe Association of Refugee Children from Aegean Macedonia’. Τα στελέχη του προαναφερόμενου συλλόγου σχεδίασαν το 1998 μια τελετή μνήμης και συνάντησης για να επισκεφτούν τα μέρη που γεννήθηκαν με την ευκαιρία 50ης επετείου του 1948, αλλά επειδή ήξεραν τη στάση της Ελλάδας ήρθαν σε επαφή με την οργάνωση ‘Ιnternational Helsinki Federation of Human Rights’ και της ζήτησαν βοήθεια. Μολονότι η συγκεκριμένη οργάνωση ήρθε σε επαφή με τον ίδιο τον υφυπουργό εξωτερικών τον Γ. Παπανδρέου και ζήτησε υποστήριξη και ανταποκρίθηκε θετικά από τον υφυπουργό, τελικά δεν άφησαν αυτούς τους ανθρώπους να μπουν μέσα απ’ τα σύνορα. Αυτό το περιστατικό φέρνει μαζί του και το ερώτημα πώς και σε ποιό βαθμό μπορεί κανείς να εμπιστεύεται την ελληνική γραφειοκρατία και τους πολιτικούς. Η Ελλάδα δεν δίνει κανένα από τα δικαιώματα των Μακεδόνων του Αιγαίου όσον αφορά τις πολιτικές δραστηριότητες τους. Την 6η Σεπτεμβρίου του 1995 αντιδραστικέ αμέσως στην ίδρυση του Μακεδονικού μειονοτικού κόμματος που λέγεται ‘Vinojito-Ουράνιο τόξο’ το οποίο ιδρύθηκε στη Φλώρινα και με την πρόκληση του Δημάρχου της Φλώρινας πραγματοποιήθηκαν επιθέσεις στο κτίριο του κόμματος και κατεβάστηκε η ταμπέλα του. Κατατέθηκε μήνυση έναντι των ιδρυτών του κόμματος του Βασίλη Ρωμά, του Κώστα Τασοπούλου, του Πέτρου Βασιλίδη και του Παύλου Βασκοπούλου με το σκεπτικό ότι ‘μιλάνε δημοσίως τη γλώσσα τους’ και στη δίκη που πραγματοποιήθηκε τη 15 Σεπτεμβρίου του 1998 το Κόμμα Ουράνιου Τόξου αθωώθηκε μπροστά παρατηρητών των διεθνών οργανώσεων που συμμετείχαν στη δίκη με την ενημέρωση και την πρόσκληση των Μακεδόνων. Ένας άλλος αγωνιστής εκδίκησης της μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα είναι μία πολιτική οργάνωση που λέγεται ‘Μακεδονικό Κίνημα για την ευημερία των Βαλκανίων’ που έχει ιδρυθεί το 1989 στο Σοβότσκο (Αριδέα). Αυτό το κίνημα αν και συμμετείχε μαζί με το Ουράνιο Τόξο στις εκλογές του Ευρωπαϊκού κοινοβουλίου, μπόρεσε να έχει μόνο 7.263 ψήφους εξαιτίας των ανασχέσεων και των διαφόρων μέτρων που λάβανε οι Έλληνες με διοικητικά και δικαστικά μέσα».
Υπομονή, τελειώνουν: «Ολοκληρώθηκε στην Ελλάδα η δικαστική διαδικασία για το ‘Κέντρο Μακεδονικού Πολιτισμού’ (Οίκος Πολιτισμού της Μακεδονίας) το οποίο ήθελε να ιδρύσει το 1990 η Μακεδονική μειονότητα, όμως δεν το μπορούσε λόγω της απόφασης του περιφερειακού δικαστηρίου της Φλώρινας και συνεπώς δεν βγήκε η άδεια. Στη συνέχεια οι ιδρυτές του Κέντρου μετέφεραν το θέμα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Στρασβούργου. Η δικαστική διαδικασία άρχισε την 24η Μαρτίου του 1998 και κατέληξε στο συμπέρασμα τη 10 Ιουνίου του 1998. Κατά συνέπεια η Ελλάδα καταδικάστηκε από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων σύμφωνα με τις αποφάσεις της συνεδρίασης Ανθρωπίνου Πλαισίου του ΕΣΣΑ της Κοπεγχάγης με το 11ο άρθρο της Ευρωπαϊκής Συμφωνίας. Δυστυχώς η Αθήνα αντιστέκεται ακόμη με μια παράνομη στάση να δώσει άδεια στην εγκαινίαση του συγκεκριμένου κέντρου. Είναι δυνατόν να συναντηθούν όλες αυτές οι επιβολές των Ελλήνων που αγνοούν τα ανθρώπινα δικαιώματα των Μακεδόνων του Αιγαίου στις ετήσιες εκθέσεις όλων των οργανώσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ελπίζουμε ότι η Ελλάδα που είναι μία χώρα της ΕΕ θα σταματήσει να βλέπει σαν απειλή όλες τις μειονότητες που ζουν στην Ελλάδα και να αρχίσει να τους συμπεριφέρεται εν όψει των πολιτικών τους δικαιωμάτων που πρέπει να έχουν βασικά».
Αυτά αναφέρει στην επίσημη ιστοσελίδα της η «Ευρωπαϊκή Επιτροπή Τούρκων Δυτικής Θράκης». Είπατε τίποτε; Τα συμπεράσματα δικά σας.