Ἦταν καλοκαίρι τοῦ 2010 ὅταν τό ἐπίσημο ὄργανο τοῦ Ριζοσπαστικοῦ Νεοφιλελευθερισμοῦ, ὅπως θέλει ὁ Ἐκόνομιστ νά αὐτοπροσδιορίζεται,
Του Δήμου Γ. Θανάσουλα, δικηγόρου
δημοσίευσε βαρυσήμαντο ἄρθρο σχετικά μέ τήν ἐμπέδωση τῶν μέτρων λιτότητας ἐντός τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης καί τά Μνημόνια στήν Εὐρώπη τοῦ Νότου, συγχαίροντας τίς κυβερνήσεις πού πρωτοστάτησαν καί συνεργάστηκαν.
Ὁ ἀνώνυμος ἀρθρογράφος πού ὑπέγραφε ὡς “Καρλομάγνος” ἐκτός ἀπό τά συγχαρητήρια ὅμως ἔθεσε ἀκόμη πιό ψηλά τόν πήχη ζητώντας περισσότερα.
«Τό νά ἀποδεχθεῖ ἡ Εὐρώπη ὅτι ἡ πρόοδος εἶναι μία ψευδαίσθηση εἶναι ἕνα βῆμα. Τό νά ἀλλάξει συμπεριφορά εἶναι ἕνα δεύτερο» ἔλεγε.
Μέ ἄλλα λόγια, γιά τήν Ἐλίτ τοῦ Παγκόσμιου Ἄκρατου Φιλελευθερισμοῦ δέν ἀρκοῦσε τό νά πάψουμε νά ὀνειρευόμαστε ἕνα καλύτερο μέλλον γιά ἐμᾶς καί τά παιδιά μας.
Θά ἔπρεπε οἱ κυβερνῶντες νά μᾶς ἀλλάξουν καί τόν τρόπο πού ἤδη ζούσαμε.
Χρειάστηκε νά περάσουν 10 περίπου χρόνια ὅταν ὁ Ἐκόνομιστ, φέτος στίς 28 Μαρτίου ἐν μέσῳ Κορωνοϊοῦ καί ὑποτιθέμενης ἀβεβαιότητας, πανηγύριζε μέ ἕνα ἐξώφυλλο τήν ὁλοκλήρωση τοῦ ἐγχειρήματος.
“Everything is under control” δηλαδή “Ὅλα εἶναι ὑπό ἔλεγχο”, δείχνοντας στό ἐξώφυλλό του ἕνα μεγάλο ἄνωθεν χέρι νά κρατᾶ ἀπό τό λουρί ἕναν ἄνθρωπο μέ μάσκα πού μέ τήν σειρά του κρατᾶ ἕναν σκύλο πού ἐπίσης φορᾶ μία μάσκα ἀντί γιά φίμωτρο.
Τό ὅτι ἄλλαξε ἀνεπιστρεπτί ὁ τρόπος ζωῆς μας φρόντισαν νά μᾶς τό γνωστοποιήσουν καί οἱ ἡγέτες μας.
Στίς 28 Ἀπριλίου σέ ἕνα ἀπό τά βαρυσήμαντα διαγγέλματά του ὁ Πρωθυπουργός τῆς χώρας μας Κυριάκος Μητσοτάκης τόνισε ἐμφαντικά «Ἀκοῦμε τίς συμβουλές τῶν εἰδικῶν γιά τήν προστατευτική μάσκα.
Ἡ χρήση της ἴσως θά καλύπτει κάποια χαρακτηριστικά μας. Θά σηματοδοτεῖ, ὅμως, τό σοβαρό πρόσωπο τῆς εὐθύνης μας.
Ὅλα αὐτά πρέπει νά μᾶς γίνουν δεύτερη φύση, γιατί δέν ὑπάρχει ἐπιστροφή στήν ‘’πρό κορωνοϊοῦ πραγματικότητα’’. Ζοῦμε, ἤδη, ἀλλιῶς».
Τό μήνυμα λοιπόν σαφές καί αὐτοί πού παρακολουθοῦν τί κρύβεται πίσω ἀπό τίς λέξεις τό κατάλαβαν.
«Ἀποστολή ἐξετελέσθη» ἀπό τήν πολιτική ἡγεσία τῆς Ἑλλάδας καί τά διεθνῆ συγχαρητήρια ἄρχισαν νά καταφθάνουν ἀπό τούς γνωστούς κύκλους τῆς Παγκοσμιοποίησης.
Στήν πράξη βέβαια τά πράγματα εἶναι διαφορετικά. Βλέπετε τό νά γίνει δεύτερη φύση στόν Ἕλληνα νά καλύπτει τό πρόσωπό του εἶναι κάτι ἀντίθετο στήν Ἱστορία του καί τά Πιστεύω του.
Ἀπό τά ἀρχαῖα χρόνια οἱ Ἕλληνες καί γενικά οἱ Μεσογειακοί λαοί προσδιοριζόμαστε ὄχι ἀπό τό τί πιστεύουμε ἐμεῖς γιά τόν ἑαυτό μας ἀλλά ἀπό τό πῶς μᾶς βλέπει ἡ κοινότητά μας.
Εἶναι κρίσιμο λοιπόν στοιχεῖο τῆς ὕπαρξής μας τό Πρόσωπό μας. Δέν εἶναι τυχαῖο ὅτι γιά τόν Ἀρχαιοελληνικό καί Ρωμαϊκό κόσμο ἡ ἐξορία, δηλαδή ἡ ἀποβολή – στέρηση τῆς κοινότητας ἰσοδυναμοῦσε μέ τήν ἀνυπαρξία τοῦ ἐξορισμένου καί ἦταν ἡ δεύτερη χειρότερη τιμωρία μετά τήν δημόσια ἐκτέλεση.
Ἀκόμη καί σήμερα ἀκοῦμε – ὄχι δυστυχῶς τόσο συχνά πιά – τήν φράση «Μέ τί πρόσωπο θά βγῶ στήν κοινωνία;».
Ἀπό τήν ἄλλη, γιά ἕναν Γερμανοτραφέντα ἐμποτισμένο μέ τήν Καντιανή λογική ἕνα τέτοιο ζήτημα εἶναι ἐπουσιῶδες.
Γιά αὐτόν σημασία ἔχει ἡ ἀτομική θεώρηση τῶν πραγμάτων, ἡ προσωπική ἀλήθεια καί ὄχι ἡ συλλογική.
Ἐδῶ τό ζητούμενο εἶναι ἡ αὐτοδικαίωση καί ὄχι τό τί πιστεύουν οἱ ἄλλοι γιά αὐτόν. Ἡ κοινότητα καί ἡ συλλογικότητα εἶναι χρήσιμες ἐφ’ ὅσον ἐξυπηρετοῦν τό Ἐγώ του.
Αὐτό ἔχει ὅμως καί τίς συνέπειές του. Πολλά Πρόσωπα πού κοινωνοῦν μεταξύ τους γεννοῦν τήν Δημοκρατία. Πολλά ἀτομικά Ἐγώ μαζί συνθέτουν τό πολύ μία μᾶζα.
Πολύ εὔστοχα ὁ Καγγελάριος Ὄτο φόν Μπίσμαρκ παραπονιόταν ὅτι τό ἠθικό θάρρος εἶναι μία σπάνια ἀρετή στήν Γερμανία πού μάλιστα ἐγκατέλειπε ἐντελῶς τόν Γερμανό τήν στιγμή πού φοροῦσε στολή.
Τούτου δοθέντος ὁ Χίτλερ φόρεσε σέ κάθε ἕναν Γερμανό μία στολή καί ἐξαφάνισε τήν Δημοκρατία. Πολλά ἄλλα καθεστῶτα ἀκολούθησαν καί ἀκολουθοῦν τήν ἴδια τακτική.
Γιά τήν Νέα Τάξη ὅμως, ἀρκοῦν κάμποσος φόβος καί μία μάσκα κι ἄς εἶναι λουλουδάτη…
Ἡ μάσκα λοιπόν ἀφαιρεῖ ἀπό τόν ἄνθρωπο τό πρόσωπο καί τόν ὑποβιβάζει σέ ἄτομο χωρίς χαρακτηριστικά, ἐξισωμένο μέ ὅλα τά ἄλλα μασκοφορεμένα ἄτομα πού συνθέτουν μία εὐκόλως ποδηγετούμενη μᾶζα.
Ὁ λαός πού θά δεχθεῖ νά κυκλοφορεῖ στόν δημόσιο βίο του μέ μία μάσκα ἔχει οὐσιαστικά χάσει τίς Ἐλευθερίες του.
Τό ζήτημα ὅμως δέν εἶναι μόνο πολιτικό. Ἡ μάσκα καί ἡ γενικότερη φιλοσοφία πού τήν συνοδεύει ἔρχεται σέ ἄμεση ἀντίθεση καί μέ τήν Ἑλληνορθόδοξη Θεολογία καί Παράδοση.
«…ἀγαπήσεις τόν πλησίον σου ὡς σεαυτόν. μείζων τούτων ἄλλη ἐντολή οὐκ ἔστι…» διαβάζουμε στήν Καινή Διαθήκη ἀπό τό στόμα τοῦ ἴδιου τοῦ Κυρίου μας.
Μά νά πού φθάσαμε στά χρόνια πού ὁ πλησίον μας προβάλλεται ὡς ὁ κίνδυνός μας.
Πρέπει νά τόν κρατᾶμε σέ ἀπόσταση, ἐνῷ ἡ μάσκα πού φορᾶ μᾶς ὑπενθυμίζει διαρκῶς τήν ἐπικινδυνότητά του, σύμφωνα μέ τά νέα ἤθη πού «πρέπει νά μᾶς γίνουν δεύτερη φύση».
Γιά τήν Θεολογία τοῦ Προσώπου ἔχουν γραφεῖ πολλά, ὅπως ἐπίσης καί γιά τό ἀπόγειο στό ὁποῖο ἔφθασε ἡ Ἁγιογραφική Τέχνη ὅσον ἀφορᾶ τήν ἀπεικόνισή του.
Δέν νοεῖται Ἅγιος μέ μάσκα, ἀλλά στά νέα ἤθη πού ἐπιχειροῦν νά μᾶς ἐπιβάλλουν προφανῶς δέν ὑπάρχει χῶρος γιά Ἁγίους.
Ἡ ἀπόλυτη καί λυσσαλέα ἐπίθεση πού δέχθηκε ἡ Ὀρθόδοξη Πίστη μας στίς ἡμέρες τοῦ Κορωνοϊοῦ δέν ἔχει προηγούμενο.
Ἀκριβῶς γιατί ἀποτελεῖ τό ὑπέρτατο ἐμπόδιο στούς καθεστωτικούς σχεδιασμούς πού μᾶς ἑτοιμάζουν.
Γιατί ὅποιος νοηματοδοτεῖ τό «Χριστός Ἀνέστη!» δέν φοβᾶται τόν Θάνατο, ἄρα οὔτε καί τόν Κορωνοϊό καί δέν πρόκειται φυσικά νά ἀνεχθεῖ τήν κάθε εἴδους «Καραντίνα».
Θά ἀντιλέξει κανείς ὅτι τό νά φορᾶμε μάσκα εἶναι ἔνδειξη σεβασμοῦ καί ἀγάπης στόν πλησίον μας, ἀφοῦ λαμβάνουμε τό μέτρο αὐτό γιά νά τόν προφυλάξουμε ἀπό τήν πρωτόγνωρη Πανδημία πού μᾶς ἀπειλεῖ.
Τό ἐπιχείρημα αὐτό πάσχει γιατί εἶναι ἀβάσιμο καί ἐν πολλοῖς ἀνέντιμο.
Κατ’ ἀρχήν γιατί δέν ἔχουμε νά κάνουμε μέ μία πρωτόγνωρη πανδημία.
Εἶναι μέν ταχύτατα μεταδιδόμενη ἀλλά δέν παύει νά εἶναι ἄλλη μία γρίπη καί μάλιστα ὄχι ἀπό τίς πιό θανατηφόρες, πού ὑπό ἄλλες συνθῆκες θά ἦταν μία ἁπλή ὑποσημείωση στήν παγκόσμια ἱστορία.
Ποιός θυμᾶται τήν Ἀσιατική Γρίππη τοῦ 1958 μέ τουλάχιστον 2 ἑκατομμύρια νεκρούς παγκοσμίως ἤ τήν γρίπη τοῦ Χόνγκ Κόνγκ τοῦ 1968 πού ἔφτασε σχεδόν τά 4;
Ἡ ἀνθρωπότητα συνέχισε νά ζεῖ καί νά προοδεύει, μέ ἄλλα λόγια προχώρησε στόν προορισμό της χωρίς στιγμή νά τεθεῖ θέμα νά μπεῖ στήν γυάλα κρατώντας τήν ἀνάσα της.
Τά νεώτερα στοιχεῖα, ἀκόμη καί μέ τίς ἀμφιλεγόμενες καταμετρήσεις νεκρῶν σέ κάποιες χῶρες, δείχνουν ὅτι ὁ Κορωνοϊός εἶναι ἐλάσσονος ἐπικινδυνότητας μέ μία ὡς τώρα θνησιμότητα στό 0,004% κατά μέσο παγκόσμιο ὅρο, ἐνῷ καί ἀκόμη καί στίς χῶρες πού δέν ἐλήφθησαν μέτρα κοινωνικοῦ ἀποκλεισμοῦ ὅπως στήν Σουηδία, ἡ θνησιμότητα ἐπί τοῦ συνολικοῦ πληθυσμοῦ της βρίσκεται στό 0,036%.
Ἡ θνητότητα ἔχει ἤδη περιοριστεῖ κάτω ἀπό τό 1% πρᾶγμα πού σημαίνει ὅτι ἀπό αὐτούς πού θά νοσήσουν οἱ 99 θά τόν ξεπεράσουν καί μάλιστα στήν πλειοψηφία τους ἀσυμπτωματικοί.
Οἱ ἀριθμοί αὐτοί δικαιώνουν πλῆθος ἐπιστημόνων πού ἀπό τήν πρώτη στιγμή ἐξέφραζαν τίς ἀντιρρήσεις τους γιά τήν ἐπικινδυνότητα τοῦ ἰοῦ καί γιά τήν σκοπιμότητα μιᾶς γενικευμένης καραντίνας.
Μεγάλοι οἰκονομολόγοι καί ἀναλυτές ἐπισημαίνουν ὅτι στό ἑπόμενο διάστημα θά πολλαπλασιαστοῦν οἱ θάνατοι ἀπό πεῖνα σέ ὅλον τόν κόσμο πού ἤδη πρό Κορωνοϊοῦ ξεπερνοῦσαν ἡμερησίως τίς 12.000, καθώς ἡ οἰκονομική ὕφεση θά πλήξει πρωτίστως τούς οἰκονομικά ἀδύναμους.
Ὁ ΟΗΕ ἔκανε λόγο γιά ἐπερχόμενο λιμό βιβλικῶν διαστάσεων. Πρόσφατη μελέτη τοῦ μηνός Μαΐου στίς ΗΠΑ κατέδειξε ὅτι ἤδη ὑποσιτίζεται περίπου τό 1 στά 5 παιδιά λόγῳ τῆς καραντίνας πού ἐπιβλήθηκε γιά τόν Κορωνοϊό.
Ποιά λοιπόν ἀλληλεγγύη ἐπιβάλλει τήν κοινωνική ἀποστασιοποίηση ἀπό τόν συνάνθρωπό μας, ὅταν αὐτή ἀκριβῶς ὁδηγεῖ στήν οἰκονομική ἀνέχεια καί ἐκμηδένισή του;
Ὅμως ἡ ἐπιστημονική κοινότητα εἶναι διχασμένη ἀκόμη καί ὡς πρός τήν ἀποτελεσματικότητα καί σκοπιμότητα τῆς μάσκας.
Δέν ἀμφισβητεῖται φυσικά ἡ ἰατρική καί περιστασιακή χρησιμότητά της ἀλλά τό νά μᾶς γίνει δεύτερη φύση, ὅπως μᾶς ζητᾶ ὁ κ. Πρωθυπουργός μας.
Πλεῖστες ὅσες μολύνσεις ἔχουν ἤδη καταγραφεῖ ἀκριβῶς ἀπό τήν συνεχῆ χρήση τῆς μάσκας.
Τό ἀξιοπερίεργο ὅμως εἶναι ὅτι ἐνῷ εἶναι παράλογη καί ἀμφισβητούμενη ἐπιστημονικά αὐτή ἡ ἀπαίτηση, εἶναι ἀρκετοί αὐτοί πού πειθαρχοῦν. Καί ἐδῶ ἀρχίζουν οἱ δικές μας εὐθύνες.
Ἄς μήν γελιόμαστε. Ὁ πραγματικός λόγος πού καλούμαστε νά φορᾶμε μάσκα εἶναι γιατί αὐτό μᾶς ἐπιτάσσουν τά Μέσα Μαζικῆς Ἐνημέρωσης καί οἱ εἰκόνες μέ τίς ὁποῖες ἐντέχνως μᾶς βομβαρδίζουν.
Διαβάζοντας τό ἐγχειρίδιο «Ἡ ψυχολογία τῶν μαζῶν» τοῦ Γκυστάβ Λέ Μπόν πού γράφτηκε στό μακρινό 1895 θά ἀνατριχιάσει κανείς βλέποντας ὅτι τά συστημικά μέσα ἀρκέστηκαν νά χρησιμοποιήσουν τίς χοντροκομμένες καί πρωτόγονες μεθόδους πού ἐκεῖ περιγράφονται γιά νά καταφέρουν νά μᾶς σοκάρουν καί νά μᾶς κάνουν νά αὐτοπεριοριστοῦμε, ἀπεμπολώντας τίς ἀτομικές ἐλευθερίες μας καί τά κοινωνικά μας δικαιώματα.
Πόσο εὔκολα, σχεδόν μέ ἀδημονία δεχθήκαμε ὅ,τι μᾶς σέρβιραν!
Κι ὅμως ὅλοι ξέρουμε ὅτι σέ κάθε πόλεμο τό πρῶτο θῦμα εἶναι ἡ Ἀλήθεια, καί ὅλοι οἱ παγκόσμιοι ἡγέτες, συμπεριλαμβανομένου καί τοῦ πρωθυπουργοῦ μας, μᾶς τό δήλωσαν ξεκάθαρα ἀπό τήν πρώτη στιγμή: «Ἔχουμε πόλεμο!».
Μέ 20.000.000 Εὐρώ ἀδήλως διανεμηθέντα καί τήν ἐπίκληση τῆς ἀνάγκης νίκης σέ αὐτόν τόν πόλεμο, τά Μέσα Μαζικῆς Ἐνημέρωσης στήν χώρα μας ἐπιδόθηκαν σέ μία προπαγάνδα χωρίς τέλος, ἀποκλείοντας ἤ καί προπηλακίζοντας κάθε διαφορετική σοβαρή φωνή καί δίδοντας τιμή καί δόξα σέ κάθε ἕναν πού ἀποφάσιζε νά συνταχθεῖ στήν γραμμή τους καί νά βροντοφωνάξει λόγους πανικοῦ καί θανάτου.
Αὐτοί πού τώρα μιλοῦν γιά συνομωσιολογίες καί ψευδεῖς εἰδήσεις, φιμώνοντας ὅσους ὑποστηρίζουν διαφορετικές ἀπό τήν προπαγάνδα τους ἀπόψεις, εἶναι οἱ ἴδιοι πού στίς ἀρχές τῆς καραντίνας κινδυνολογοῦσαν γιά «τσουνάμι νεκρῶν στήν Ἑλλάδα», γιά δεκάμετρες ἐκτοξεύσεις τοῦ κορωνοϊοῦ καί γιά τήν ἐπιβίωσή του ἐπί ἡμέρες ἐντός ἑνός ἀσανσέρ...
Τούς πιστέψαμε, ἀλλά δυστυχῶς αὐτό ἦταν τό λιγότερο.
Στερηθήκαμε τίς δουλειές μας, τίς Ἐκκλησιές μας, τά ἀγαπημένα μας πρόσωπα, τίς χαρές τῆς ζωῆς μας, ἀφήσαμε τά παιδιά μας ἀπαίδευτα, στερηθήκαμε τήν Ἐλευθερία μας.
Γιά τήν ἀκρίβεια τούς ἀφήσαμε νά μᾶς τά πάρουν.
Ὁ Ὑφυπουργός παρά τῷ Πρωθυπουργῷ Ἄκης Σκέρτσος ἦταν ξεκάθαρος: «Στερηθήκαμε ἀτομικές ἐλευθερίες, γιά νά προστατέψουμε τό ὑπέρτατο ἀγαθό, τήν δημόσια ὑγεία».
Ἀπό πότε ἡ Δημόσια Ὑγεία, ἔστω καί ὅπως τήν νοεῖ ὁ κ. Σκέρτσος, εἶναι ἀνώτερο ἀγαθό ἀπό τήν Ἐλευθερία μας;
Ποτέ στήν Ἑλλάδα! Ὄχι στήν χώρα τοῦ «Ἐλευθερία ἤ Θάνατος». Ὄχι στήν χώρα πού γιά Ἐθνικό Ὕμνο ἔχει ἐπιλέξει τόν Ὕμνον εἰς τήν Ἐλευθερία.
Ἡ ἐπιλογή αὐτή τῆς κυβερνήσεως μᾶς προσβάλλει ὡς πολῖτες καί ὡς Ἕλληνες καί δέν ἀποφασίστηκε ἀπό τόν Ἑλληνικό Λαό. Κανείς μας δέν ἔδωσε τέτοια νομοθετική ἐξουσιοδότηση.
Δυστυχῶς ὅμως αὐτά πού θέλουν νά μᾶς ἐπιβάλουν εἶναι πολύ περισσότερα.
Ἐνθαρρυμένοι ἀπό τήν ἀδράνεια καί τήν ἀδιαφορία μας, συνεχίζουν τήν ἐργαλειοποίηση τῆς νόσου καί ἀνερυθρίαστα ἀρχίζουν νά ξετυλίγουν μπροστά μας ἕνα δυστοπικό μέλλον προϊδεάζοντάς μας γιά τό τί μᾶς περιμένει.
Στήν ἀτζέντα πιά μπαίνουν θέματα πού πρέπει νά μᾶς ἐπιβληθοῦν γιά τό καλό μας, ὅπως ἡ ἐλαστικοποίηση τῶν ὅρων ἐργασίας μας, ἡ κατάργηση μικρομεσαίων ἐπιχειρήσεων καί θέσεων ἐργασίας, ἡ μείωση τῶν ἀποδοχῶν, οἱ ἐκπτώσεις στά Πιστεύω μας, ἡ ἠλεκτρονική παρακολούθηση, οἱ ἀναγκαῖοι ἀποκλεισμοί καί φυσικά μία παγκόσμια -ἄνευ δημοκρατικῆς νομιμοποίησης- διακυβέρνηση τῆς παγκόσμιας μάζας στήν ὅποια πρέπει ὅλοι οἱ λαοί νά ἑνωθοῦμε καί πού θά πρέπει βεβαίως νά κάνει τακτικά τά νέα βιοτεχνολογικά ἐμβόλια - προϊόντα πού μᾶς ἑτοιμάζουν.
Οἱ στιγμές εἶναι κρίσιμες. Ὁ Βενιαμίν Φραγκλίνος ἔλεγε ὅτι «Λαός πού εἶναι πρόθυμος νά δώσει τήν ἐλευθερία του γιά χάρη τῆς ἀσφάλειάς του δέν ἀξίζει οὔτε τήν ἐλευθερία οὔτε τήν ἀσφάλεια».
Ἄς μήν κάνουμε αὐτό τό λάθος… Ἡ εὐθύνη μας ἱστορική!
*Προδημοσίευση από το φύλλο της 30/5 της εφημερίδας "Κρητικά Νέα"
