ΠΑΡΑΜΟΝΕΣ ΤΗΣ ΑΠΟΦΡΑΔΑΣ ΗΜΕΡΑΣ !!!

 

Ο Μωάμεθ ο Πορθητής επιβλέπει την διολκό προς τον Κεράτιοο Κόλπο

Παραμονές τής αποφράδας ημέρας

Γράφει ο Σταυρίδης Φώτιος

Παραθέτω δύο κείμενα τά οποία τό Υπουργείο Αντεθνικής Παιδείας, θά έπρεπε νά διδάσκει στά Ελληνόπουλα.

Ο πρώτος είναι ο λόγος τού τελευταίου αυτοκράτορα τής Ελληνικής Αυτοκρατορίας, ο οποίος ως άλλος Λεωνίδας εξορκίζει τούς συμπατριώτες του νά πολεμήσουν μέχρις εσχάτων γιά τήν πίστη καί τήν πατρίδα καί ο δεύτερος είναι ο λόγος τού Τούρκου κατακτητή, ο οποίος εξορκίζει μέ τήν σειρά του τούς ομοθρήσκους του νά πολεμήσουν στό όνομα τού Αλλάχ, γιά νά νικήσουν καί νά αρπάξουν από τούς Χριστιανούς τίς γυναίκες τους, τίς περιουσίες τους καί τά παιδιά τους.

 Ο Παλαιολόγος μιλάει γιά αυτοθυσία, γιά αγάπη στόν Χριστό καί τήν πατρίδα, γιά τά πανάρχαια δηλαδή ιδανικά τής φυλής μας, τά οποία απαξιώνει τό τρέχον πολιτικό σύστημα καί ο Μωάμεθ ο Πορθητής μιλάει γιά πλιάτσικο, γιά αρπαγές, γιά βιασμούς, γιά δολοφονίες τών γηγενών, καί γιά πλούτη, τά οποία οι πιστοί τού Αλλάχ θά αποκομίσουν πουλώντας ώς σκλάβους τούς Χριστιανούς γιά ένα δουκάτο τόν καθένα.

Λόγος Κωνσταντίνου Παλαιολόγου (28 Μαΐου 1453)

«Ὑμεῖς μὲν εὐγενέστατοι ἄρχοντες καὶ ἐκλαμπρότατοι δή­μαρχοι καὶ στρατηγοὶ καὶ γενναιότατοι συστρατιῶται καὶ πᾶς ὁ πιστὸς καὶ τίμιος λαός, καλῶς οἴδατε (γνωρίζετε), ὅτι ἔφθασεν ἡ ὥρα καὶ ὁ ἐχθρὸς τῆς πίστεως ἡμῶν βούλεται μετὰ πάσης μηχανῆς ἰσχυροτέρως καὶ τέχνης στενοχωρῆσαι ἡμᾶς καὶ ἐμβολὴν διὰ ξηρᾶς καὶ σύῤῥαξιν διὰ θαλάσσης μετὰ συμπλοκῆς μεγάλης δῶσαι ἡμῖν μετὰ πάσης δυνάμεως, ἵνα, εἰ δυνατόν, ὡς ὁ ὄφις τὸν ἰὸν (δηλητήριο) ἐκχύσῃ· καὶ ὡς λέων ἀνήμερος καταπίῃ ἡμᾶς βιάζεται. Διὰ τοῦτο λέγω καὶ παρακαλῶ ὑμᾶς, ἵνα στῆτε ἀνδρείως καὶ μετὰ γενναίας ψυχῆς, ὡς ἐξ ἀρχῆς ἄχρι τοῦ νῦν ἐποιήσατε, κατὰ τῶν ἐχθρῶν τῆς ἡμετέρας πίστεως. Παραδίδωμι δὲ ὑμῖν τὴν κλεινήν (φημισμένη) τε περίφημον καὶ εὐκλεῆ (ἔνδοξη) ταύτην μεγαλοπρεπεστάτην καὶ εὐγενῆ πόλιν τὴν ὄντως ἐκλαμπροτάτην καὶ βασιλεύουσαν τῶν πόλεων ἡμῶν πατρίδα.

 Καλῶς οὖν οἴδατε, ἀδελφοί, ὅτι ἕνεκέν (ἐξ αἰτίας) τινων τεσσάρων ὀφειλέται κοινῶς ἐσμεν πάντες, ἵνα προτιμήσωμεν ἀπο­θανεῖν μᾶλλον ἢ ζῆν, πρῶτον μὲν ὑπὲρ τῆς πίστεως ἡμῶν καὶ εὐσεβείας, δεύτερον δὲ ὑπὲρ τῆς πατρίδος, τρίτον μὲν ὑπὲρ τοῦ βασιλέως, ὡς Χριστὸν Κυρίου, καὶ τέταρτον ὑπὲρ συγγενῶν καὶ φίλων. Λοιπόν, ἀδελφοί, ἐὰν ὀφειλέται ἐσμὲν ὑπὲρ ἑνὸς ἐκ τῶν τεσσάρων αὐτῶν ἀγωνίζεσθαι ἕως θανάτου, πολλῷ μᾶλλον ἡμεῖς ὑπὲρ πάντων τούτων, ὡς βλέπετε προφανῶς, καὶ ἐκ πάντων μέλλομεν ζημιωθῆναι. Ἐὰν διὰ τὰ ἐμὰ πλημμελήματα παραχωρήσῃ ὁ Θεὸς τὴν νίκην τοῖς ἀσεβέσιν, ὑπὲρ τῆς πίστεως ἡμῶν τῆς ἁγίας, ἣν ὁ Χριστὸς τῷ οἰκείῳ αὑτοῦ αἵματι ἡμῖν ἐδωρήσατο, κινδυνεύομεν· ὅ ἐστι κεφάλαιον πάντων. Καὶ ἐὰν τὸν κόσμον ὅλον κερδήσῃ τις καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχήν, τί τὸ ὄφελος; Δεύτερον, πατρίδα περίφη­μον τοιαύτην ὑστερούμεθα καὶ τὴν ἐλευθερίαν ἡμῶν. Τρίτον, τήν πότε (κάποτε) περιφανῆ, νῦν δὲ τεταπεινωμένην καὶ ὠνειδισμένην (ντροπιασμένη) καὶ ἐξουθενημένην ἀπολλύωμεν βασιλείαν καὶ ὑπὸ τυράννου καὶ ἀσεβοῦς ἄρχεται (ἄν χάσουμε τόν δικό μας βασιλέα θά μᾶς ἐξουσιάζει ὁ τύραννος). Τέταρτον δὲ καὶ φιλτάτων τέκνων καὶ συμβίων καὶ συγγενῶν στερούμεθα.

Λοιπόν, ἀδελφοί, ἐπεὶ ἡμᾶς πολιορκεῖ καὶ ἀπέκλεισε, καὶ καθ’ ἑκά­στην τὸ ἀχανὲς αὑτοῦ στόμα χάσκων καὶ εὐκαιρίαν αἰτεῖ, πῶς κατα­πίῃ ἡμᾶς καὶ τὴν πόλιν ταύτην, ἣν ἀνήγειρεν ὁ τρισμακάριστος καὶ Μέγας Κωνσταντῖνος ὁ βασιλεὺς ἐκεῖνος καὶ τῇ πανάγνῳτε καὶ ὑπεράγνῳ δεσποίνῃ ἡμῶν Θεοτόκῳ καὶ ἀειπαρθένῳ Μαρίᾳ ἀφιέρωσε καὶ ἐχαρίσατο τοῦ κυρίαν εἶναι καὶ βοηθὸν καὶ σκέπην τῇ ἡμετέρᾳ πατρίδι καὶ καταφύγιον τῶν Χριστιανῶν, ἐλπίδα καὶ χαρὰν πάντων Ἑλλήνων, τὸ καύχημα τῶν ὑπὸ τὴν ἡλίου ἀνατολὴν ὄντων πάντων.»

Λόγος Μωάμεθ (28 Μαΐου 1453)

 «Στό ὄνομα τοῦ παντοδύναμου καί τοῦ αἰώνιου Θεοῦ, στό ὄνομα τοῦ Μωάμεθ τοῦ προφήτη καί στό ὄνομα τῶν τεσσάρων χιλιάδων ἄλλων προφητῶν, στήν ψυχή καί τό ὄνομα τοῦ πατέρα του, τοῦ σουλτάνου, στίς κεφαλές τῶν παιδιῶν του καί στό σπαθί του ἐπάνω. Ὁ πολυχρονεμένος μας ἀφέντης ὁ Μωάμεθ ὁρκίζεται ὅτι, μετά τήν ὁριστική νίκη, ὁλόκληρος ὁ πληθυσμός, ἀρχοντολόι καί λαός, ἄνδρες, γυναῖκες καί παιδιά, ὅλοι οἱ θησαυροί, ὅλα τά πλούτη, πού ὑπάρχουν μέσα στήν πόλη, θά γενοῦνε κτῆμα τοῦ στρατοῦ του.

Γιοί τοῦ Μωάμεθ, χαρά σέ σᾶς, γιατί αὔριο θά πέσουνε στά χέρια μας οἱ Χριστιανοί καί θά μπορέσουμε νά τούς πουλήσουμε ἕνα δουκᾶτο τόν καθένα καί θά γενοῦμε τόσο πλούσιοι, πού δέ θά ξέρουμε τί νά τά κάνουμε τά πλούτη μας καί θά ξεριζώσουμε τά γένεια τῶν παππάδων καί θά φτιάξουμε σκοινιά γιά τά ἄλογά μας καί δέστρες γιά τούς σκύλους μας. Τά παιδιά καί οἱ γυναῖκες τους θά γίνουν σκλάβοι μας καί θά χορτάσουν ὀμορφιά τά μάτια μας καί οἱ αἰσθήσεις μας. Χαρεῖτε λοιπόν, παιδιά τοῦ Μωάμεθ, καί ἑτοιμα­στεῖτε νά νικήσετε ἤ νά πεθάνετε γιά τόν προφήτη σας.”»

infognomonpolitics

ΤΟ ΥΨΙΣΤΟΝ ΑΓΑΘΟΝ !!!

  

Τὸ ὕψιστον ἀγαθόν

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Οἱ ἄνθρωποι συνήθως δὲν ἔχουν ἐλπίδα ζωῆς αἰωνίου καὶ τὰ ἀγαθὰ ποὺ θέλουν νὰ ἀποκτήσουν ἔχουν σχετικὴ ἀξία καὶ κάποτε βλάπτουν, γιατί ἀπομακρύνουν ἀπὸ τὸν πνευματικὸ προσανατολισμό. Ὅταν ὅμως δεχτοῦν ὅτι τὸ ὕψιστο ἀγαθὸ εἶναι ὁ Θεός, τότε ὅλα ἀλλάζουν, γιατί ὁ Θεὸς εἶναι ἡ πηγὴ τοῦ καλοῦ καὶ τοῦ ἀγαθοῦ.

Ὁ Μέγας Βασίλειος λέει ὅτι «τὰ πάντα ἀποβλέπουν στὸν Θεό. Αὐτὸν ἐπιιθυμοῦν νὰ ἀπολαύσουν τὰ πάντα· εἶναι ἡ ἀμετάτρεπη καὶ ἀμετάβλητη φύση, τὸ δεσποτικὸ καὶ ἐξουσιαστικὸ ἀξίωμα, ἡ ἀνενόχλητη καὶ ἀδιατάρακτη ζωή, ὁ χωρὶς λύπη τρόπος ζωῆς, στὸν ὁποῖο δὲν ὑπάρχει καμιὰ ἀλλοίωση. Τὴ ζωή αὐτὴ δὲν τὴν ἀγγίζει καμιὰ μεταβολή· εἶναι ἡ ἀνεξάντλητη πηγή, ἡ ἄφθονη Χάρη, ὁ ἀδαπάνητος θησαυρός».

Οἱ συνειδητοὶ χριστιανοὶ ἔχουν τὴ σταθερὴ βεβαιότητα ὅτι ὁ ἀνθρώπινος βίος ἔχει πολλὰ ὑλικὰ ἀγαθὰ, πρὸς τὰ ὁποῖα στρέφονται οἱ πολλοί περιφρονώντας τὰ πνευματικὰ ἀγαθά. Ἐδῶ βρίσκεται ἡ μεγάλη ἀδυναμία. Πρέπει τὰ πάντα νὰ ἀνατραποῦν, γιατί προτεραιότητα ἔχουν τὰ δεύτερα καὶ ἄξια περιφρόνησης εἶναι τὰ πρῶτα. Πάντα ὅμως μὲ διάκριση, γιὰ νὰ μὴ φτάσουμε στὴν ὑπερβολή, γιατί καὶ τὰ ὑλικὰ ἀγαθὰ χρειάζονται στὴ ζωή. Ἡ χρήση τους πρέπει νὰ εἶναι μετρημένη καὶ νὰ ἐξασφαλίζει μιά λιτὴ ζωή, καλύπτοντας τὶς βασικὲς ἀνάγκες καὶ ἀπορρίπτοντας τὰ μάταια καὶ ἐφήμερα. Ἢ γιὰ νὰ τὰ περιγράψουμε μὲ μιὰ φράση: Νὰ ἀποφεύγουμε καθετὶ ποὺ ἀπομακρύνει ἀπὸ τὸ δρόμο τοῦ Θεοῦ καὶ δὲν καταλήγει στὴν αἰώνια ζωή.

Πόσοι ὅμως μποροῦν νὰ ὁμολογήσουν ὅτι προσπαθοῦν νὰ ἐφαρμόσουν στὴ ζωή τους ὅλα τὰ παραπάνω; Εἰδικότερα πόσοι ἀρνοῦνται τὸν πλοῦτο, τὴν κοσμικὴ ζωή, τὶς σαρκικὲς ἀπολαύσεις, τὶς τιμὲς καὶ τὴν ἐξ ἀνθρώπων δόξα; Πόσοι θεωροῦν τὴν ὑπερηφάνεια καὶ τὸν ἐγωισμὸ αἰτίες ὅλων τῶν ἁμαρτωλῶν παθῶν; Πόσοι μιλοῦν γιὰ τὶς ἀρετὲς καὶ πόσοι ἀγωνίζονται γιὰ τὴν ἀπόκτησή τους; Πόσοι ἐπίσης ἐργάζονται γιὰ τὴν πνευματικὴ προκοπὴ τῶν ἀδελφῶν τους καὶ ἐκδηλώνουν ἔμπρακτη ἀγάπη στοὺς φτωχοὺς καὶ ἀδύναμους ἀνθρώπους; Πόσοι ἔχουν ταπεινὸ φρόνημα καὶ τηροῦν τὶς ἐντολὲς μὲ συνέπεια, συναισθανόμενοι πάντοτε τὶς προσωπικές τους ἀδυναμίες; Πόσοι ἀρνοῦνται τὶς κοσμικὲς ἐκδηλώσεις ποὺ καθημερινὰ πραγματοποιοῦνται, γιὰ νὰ τροφοδοτεῖται ὁ λαὸς μὲ τὰ ἄχυρα τοῦ λεγόμενου πολιτισμοῦ καὶ τῆς τέχνης;

Τὰ ὅσα προαναφέραμε εἶναι παράλογα καὶ ἀκατανόητα γιὰ τοὺς κοσμικοὺς καὶ τοὺς ἄθεους, οἱ ὁποῖοι στηρίζονται μόνο στὸν ἑαυτό τους καὶ τὰ ὅποια χαρίσματα ἔχουν τὰ θεωροῦν δικά τους κατορθώματα καὶ οἱ ὅποιες ἐπιτυχεῖς δραστηριότητές τους τροφοδοτοῦν τὸν φοβερὸ ἐγωισμό τους καὶ τὴν μεγάλη ἰδέα ποὺ ἔχουν γιὰ τὸν ἑαυτό τους. Ἐμφανίζονται ἀκόμα καὶ ὡς μοναδικοὶ εὐεργέτες τοῦ κόσμου, ἀφοῦ τὸν ἀνυψώνουν πνευματικά, ἐνῷ στὴν πραγματικότητα τὸν ὑποβαθμίζουν, ἀφοῦ τὸν παρακινοῦν στὴν ἱκανοποίηση τῶν ἁμαρτωλῶν παθῶν καὶ τοῦ ὑποδεικνύουν ἀναξιοπρεπῆ ζωή ἀπαξιώνοντας μὲ πολλοὺς τρόπους τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ ποὺ εἶναι τὸ θεμέλιο κάθε προκοπῆς καὶ ἐπιτυχίας.

Οἱ ἄνθρωποι ποὺ δὲν ἔχουν Θεὸ μέσα τους, δὲν ἔχουν καὶ ἠθικὲς ἀρχές. Ἡ ὑποκρισία συχνά τούς ἐμφανίζει σπουδαίους στὰ μάτια τοῦ ἀνυποψίαστου λαοῦ. Στὴν πραγματικότητα εἶναι παραδείγματα πρὸς ἀποφυγήν. Οἱ γάμοι, τὰ διαζύγια, οἱ ἀθλιότητες καὶ οἱ βιαιότητες εἶναι τὰ καθημερινά τους ὀλισθήματα, τὰ ὁποῖα μὲ περισσὸ θράσος δημοσιοποιοῦν ὡς καλλιτεχνικὲς ἐπιτυχίες καὶ καυχῶνται γι’ αὐτά. Ἡ τρέλλα στὸ μεγαλεῖο της!

Ορθόδοξος Τύπος

ΠΙΣΤΙΣ !!! ΑΠΟΔΟΧΗ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΩΣ !!!

 

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου περνάει ὁπωσδήποτε ἀπὸ τὴν πίστη, ἡ ὁποία δὲν εἶναι ἁπλὴ θεωρία, ἀλλὰ ἀποδοχὴ καὶ πράξη τῶν ὅσων διδάσκει ἡ Ἐκκλησία καὶ ὅσα ἔχει διαφυλάξει ἀνὰ τοὺς αἰῶνες, χωρὶς τὶς διαστρεβλώσεις τῶν αἱρετικῶν. Ἡ καθαρότητα τῆς πίστεως, ἀλλὰ καὶ ἡ καθαρότητα τῆς τήρησης τῶν ἐντολῶν, εἶναι οἱ προϋποθέσεις, γιὰ νὰ ἐλπίζουμε ὅτι ἡ πίστη ὁδηγεῖ στὴν σωτηρία.

Πρέπει ὡστόσο νὰ ὁρίσουμε ἀναλυτικότερα τὴν πίστη καὶ τὸ περιεχόμενό της, γιὰ νὰ μὴ λέει ὁ καθένας ὅ,τι θέλει καὶ νὰ μὴ θεολογεῖ ἀνοήτως. Πρέπει νὰ ἀποκτήσουν ὅλοι σεβασμὸ πρὸς τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ, γιὰ νὰ μπορέσουν νὰ δοῦν τὸ φῶς... τῆς πίστεως καὶ νὰ μὴ μένουν στὸ σκότος τῆς ἄγνοιας καὶ τῆς διαστροφῆς τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ.

Ὁ Μέγας Βασίλειος λέει ὅτι «πίστη εἶναι ἡ ἀνεπιφύλακτη ἀποδοχὴ τῆς θείας ἀποκαλύψεως καὶ ἡ πεποίθηση ὅτι ὅσα κηρύχτηκαν μὲ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ ἀποτελοῦν τὴν μοναδικὴ ἀλήθεια». Ἐπίσης ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος λέει: «Αὐτὸ εἶναι πίστη, τὸ νὰ βλέπει κανεὶς ἐκεῖνα ποὺ εἶναι ἀόρατα». Καὶ διευκρινίζει: «Ἔτσι πρέπει νὰ πιστεύουμε, σὰν νὰ πρόκειται γιὰ ὁρατὰ πράγματα καὶ πολὺ περισσότερα… Πρέπει νὰ μεταβοῦ­με ἐκεῖ καὶ νὰ μποῦμε στὴν Βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Μὴ περιεργάζεσαι λοιπὸν καὶ μὴ ζητᾶς λογικὲς ἀποδείξεις· τὰ δικά μας δόγματα ἀπαιτοῦν πίστη».

Ἐνδιαφέρουσα εἶναι καὶ ἡ ἀπάντηση τοῦ Ἀββᾶ ποιμένα σὲ σχετικὴ ἐρώτηση ἑνὸς μοναχοῦ: «Πίστη εἶναι νὰ ζεῖ κάποιος μὲ ταπεινοφροσύνη καὶ νὰ κάνει ἔλεος».

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος παρομοιάζει τὴν πίστη μὲ τὸ φτερὸ τῆς προσευχῆς καὶ διευκρινίζει ὅτι «εἶναι ἡ ἀδίστακτη στάση τῆς ψυχῆς, ποὺ δὲν κλονίζεται ἀπὸ καμία ἐναντιότητα. Πιστὸς εἶναι ὄχι ἐκεῖνος ποὺ ἔχει τὴ γνώμη ὅτι ὅλα εἶναι δυνατὰ στὸ Θεό, ἀλλὰ ἐκεῖνος ποὺ πιστεύει ὅτι θὰ τὰ ἐπιτύχει ὅλα (ὅσα ζητεῖ ἀπὸ τὸν Θεόν)».

Αὐτὰ ποὺ πιστεύουμε εἶναι λόγια καὶ ὑποσχέσεις τοῦ Θεοῦ, γι’ αὐτὸ καὶ εἶναι ἀξιόπιστα. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λέει ὅτι πίστη εἶναι «ἐλπιζομένων ὑπόστασις, πραγμάτων ἔλεγχος οὐ βλεπομένων». Καὶ ὁ Π.Ν. Τρεμπέλας ἑρμηνεύει τὸ λόγο τοῦ Παύλου ὡς ἑξῆς: «Πίστη σημαίνει ὕπαρξη καὶ βεβαιότητα γιὰ πράγματα ποὺ ἐλπίζουμε. Αὐτὰ βέβαια τώρα δὲν ὑπάρχουν γιά μᾶς, ἀλλὰ ἡ πίστη τὰ κάνει στὴν ψυχὴ τοῦ πιστοῦ χειροπιαστά, σὰν νὰ ὑπῆρχαν ἀπὸ τώρα. Πίστη σημαίνει ἀκόμη ἀπόδειξη καὶ σιγουριὰ γιὰ πράγματα ποὺ δὲν μποροῦν νὰ δοῦν τὰ σωματικά μας μάτια, ἀλλὰ ἡ πίστη δίνει γι’ αὐτὰ τέτοια πληροφορία στὸν πιστό, σὰν νὰ τὰ ἔβλεπε καὶ νὰ τὰ ἀντιλαμβανόταν μὲ τὶς σωματικὲς αἰσθήσεις».

Ἡ πίστη δὲν συμβαδίζει πάντα μὲ τὴ λογική. Εἶναι ὑπέρλογη καὶ αὐτὰ ποὺ ἐμφανίζει ἡ πίστη καὶ θεωροῦνται ἀδύνατα, μὲ τὴ δύναμη ὅμως τοῦ Θεοῦ ὅλα εἶναι δυνατὸν νὰ γίνουν. Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος ἐπίσης ἀναφέρει ὅτι «οἱ πνευματικὲς ἀλήθειες χρειάζονται πίστη καὶ δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ τὶς κατανοήσει κανείς, ὅταν ἀναπτύσσονται μὲ λόγια, γιατί τὸ ὕψος τους ὑπερβαίνει πολὺ τὴν εὐτέλεια τῆς διάνοιάς μας».

orthodoxostypos

2021 : ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΕΓΚΥΨΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΤΟΥ 1821 !!!

 

2021 : ΕΥΚΑΙΡΙΑ  ΝΑ  ΕΓΚΥΨΟΥΜΕ  ΣΤΗΝ  ΟΥΣΙΑ ΤΟΥ  1821

Νίκος Παπανικολόπουλος, Υποναύαρχος Λ.Σ (ε.α)   

   Η χρονιά που διανύουμε, είναι μια πολλή ξεχωριστή χρονιά. Είναι συνυφασμένη με τη συμπλήρωση 200 ετών από την εθνική μας παλιγγενεσία.

   Δυστυχώς, με την πάροδο των χρόνων εγκαταλείψαμε τα κοιτάσματα της εθνικής και ιστορικής μας συνείδησης, δίνοντας δικαιώματα στους αιωνίους εχθρούς μας.   

   Οι συνεχείς υποχωρήσεις μας, απέναντι στην τουρκική προκλητικότητα, τις οποίες οι πολιτικοί μας τις αποκαλούν συνήθως, πολιτική κατευνασμού τους δίνουν δικαιώματα να :

·       Πυρπολούν και σφαγιάζουν τον ελληνικό πληθυσμό στη Σμύρνη (1922).

·       Οργανώνουν πογκρόμ διώξεων κατά των Ελλήνων ομογενών στη Κωνσταντινούπολη (1955).

·       Παραχωρούν ελληνικά τμήματα του Θρακικού και Β. Αιγαίου για πετρελαϊκές έρευνες (1973).                                                       

·       Καταλαμβάνουν τη μισή Κύπρο και καταργούν το ελληνικό FIR (1974).

·       Καταπατάνε τη συμφωνία της Βέρνης, βγάζοντας το ΗΟRA στο Αιγαίο (1976).

·       Ανακηρύσσουν το ψευδοκράτος του Ντενκτάς (1983).

·       Δημιουργούν, με το ΣΙΣΜΙΚ, νέα την κρίση στο Αιγαίο (1987).

·       Μας εξαπατούν στο Νταβός και δεχτήκαμε μια συμφωνία λάθος (1988).

·       Θέτουν “casus belli” σε περίπτωση εφαρμογής της ΔΣ του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας(1995). 

·       Καταλαμβάνουν ελληνικό νησί (1996).

·       Κατοχυρώνουν– για πρώτη φορά – τουρκικά ζωτικά συμφέροντα στο Αιγαίο (1997).

·       Ξεκινούν, με πρώτο τον Ταγίπ Ερντογάν ως πρωθυπουργό (2004), επισκέψεις-περιοδείες στην Ελληνική Θράκη και συνεχίζουν μέχρι σήμερα (Μάιος 2021) με τον υφυπουργό εξωτερικών Γιαβούζ Σελίμ Κιράν, λες και επισκέπτονται τουρκική επαρχία.

·       Κάνουν θεωρητική αναφορά στη δική τους «γαλάζια πατρίδα», μια θαλάσσια έκταση 462.000 τετραγωνικών χιλιόμετρων, στο Αιγαίο, στην ανατολική Μεσόγειο και στην Κύπρο, που δεν τους ανήκει (2006). 

·       Κυκλοφορούν τους πρώτους χάρτες της «γαλάζιας πατρίδας»(2011).

·       Κάνουν ‘υβριδικό’ πόλεμο με μετανάστες-πρόσφυγες στα σύνορα του Έβρου και συγχρόνως αρχίζουν τα «ενεργειακά» και «κυριαρχικά» τους «δικαιώματα» στη «γαλάζια πατρίδα» (2020).

·       Δηλώνουν, πριν λίγες μέρες, ότι η Αλεξανδρούπολη του ανήκει (2021).

   Η Τουρκία μεθοδικά και συστηματικά ενόπλως επεκτείνεται…Απρόσκοπτα υλοποιεί τη στρατηγική του νέου οθωμανισμού…Με πολεμικές απειλές επιβουλεύεται ξένες θάλασσες, στεριές κα αιθέρες…

   Και η τραγική ειρωνεία  ;  Εμείς, ως λαός, μπροστά στο νέο οθωμανισμό φαίνεται να έχουμε μια νοοτροπία που βρίσκεται σε πλήρη αντιδιαστολή με αυτή των προγόνων μας, όταν αυτοί κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν τον οθωμανισμό.

   Το 2021, είναι ίσως η καλύτερη ευκαιρία, να εγκύψουμε στην ουσία του ‘21 και να ανασύρουμε άξιες που μας καθόρισαν διαχρονικά, σχεδιάζοντας συγχρόνως το μέλλον.

   Κι αυτό βέβαια, μόνο αν δεχτούμε ότι υπάρχει η ανάγκη να διατηρήσουμε την ελληνική πολιτισμική διαφορετικότητά μας και όχι το επιβαλλόμενο έξωθεν παγκοσμιοποιημένο συνονθύλευμα.

                                               Αλεξανδρούπολη   Μάιος  2021

                                             ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ  ΝΙΚΟΛΑΟΣ

                                                       Υποναύαρχος ΛΣ (ε.α)

ΥΛΙΣΜΟΣ !!! ΤΟ ΙΣΧΥΡΟΝ ΝΑΡΚΩΤΙΚΟ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ !!!

  

Ὑλισμός: Τὸ ἰσχυρὸν ναρκωτικόν τῆς ἐποχῆς μας

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Τί εἶναι ἐκεῖνο ποὺ ἐπηρεάζει τόσο πολὺ τὸν ἄνθρωπο, τὸν παραλύει θὰ ἔλεγα, ἀφαιρώντας του τὴ δυνατότητα νὰ ξανοιχτεῖ στὰ πνευματικά; Τί εἶναι ἐκεῖνο ποὺ τὸν ὁδηγεῖ στὴν ἄρνηση τοῦ Θεοῦ καὶ τὸν κατεβάζει στὸ ἐπίπεδο τῶν ζῴων, μετατρέποντας τὴν κοινωνία σὲ στίβο δυσπερίγραπτης ἀθλιότητας; Ἡ ἀπάντηση εἶναι εὔκολη καὶ δὲν μᾶς χρειάζεται ἡ βοήθεια κάποιου εἰδικοῦ κοινωνιολόγου. Πρόκειται γιὰ τὸν ὑλισμό, τὴ θεωρία κατὰ τὴν ὁποία κύριο στοιχεῖο τοῦ σύμπαντος εἶναι ἡ ὕλη, οὕτως ὥστε ὅλα τὰ φαινόμενα νὰ ἑρμηνεύονται ὡς ἐπιδράσεις ἢ συνέπειες φυσικῶν καὶ ὑλικῶν αἰτίων, ὅπως ἀναφέρουν τὰ λεξικά.

Ὁ ὑλισμὸς εἶναι ἰσχυρὸ ναρκωτικὸ ποὺ σταδιακὰ ἀφαιρεῖ ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο κάθε ἐνδιαφέρον γιὰ τὴ βελτίωση τῆς κοινωνίας, ἐνῷ δὲν κάνει ποτὲ λόγο γιὰ τὴν πέραν τοῦ τάφου ζωή. Πιστεύει ὅτι ὅλα ἀρχίζουν ἐδῶ καὶ ὅλα ἐπίσης τελειώνουν ἐδῶ.

Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος, ἀπευθυνόμενος στὸν ὑλιστὴ ἄνθρωπο, τοῦ δείχνει τὸν παραλογισμὸ τῆς θεωρίας ποὺ ἀκολουθεῖ: «Τὸ νὰ λές, ὅτι τὰ ὄντα ἔχουν γίνει ἀπὸ ὕλη ποὺ ὑπῆρχε καὶ νὰ μὴ ὁμολογεῖς ὅτι αὐτὰ τὰ δημιούργησε ἀπὸ τὸ μηδὲν καὶ ἀπὸ τὴν ἀνυπαρξία ὁ Δημιουργός τοῦ σύμπαντος, θὰ ἦταν σημάδι καὶ ἀπόδειξη τοῦ πιό μεγάλου παραλογισμοῦ».

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἐπίσης γράφει στοὺς Κορινθίους ὅτι χωρὶς τὴν ἀνάσταση ὅλα εἶναι μάταια: «Εἰ νεκροὶ οὐκ ἐγείρονται, φάγωμεν, καὶ πίωμεν, αὔριο γὰρ ἀποθνήσκομεν». Ὁ ὑλιστὴς ἕναν σκοπὸ ἔχει, νὰ περάσει τὴ ζωή ἱκανοποιώντας τὰ ἁμαρτωλά του πάθη. Ἀγωνιᾶ μήπως καὶ δὲν προλάβει νὰ ἀπολαύσει τὴ ζωή. Αὐτὰ ὅμως δὲν μποροῦν νὰ ἀποτελοῦν τὸ σκοπὸ τῆς ζωῆς. Τὸ φαγητὸ καὶ τὸ ποτὸ εἶναι γιὰ νὰ διατηρούμαστε στὴ ζωή καὶ νὰ τὰ θεωροῦμε ὡς μοναδικὸ τρόπο ζωῆς. Οἱ ὑλιστὲς θέλουν νὰ ἐμφανίζονται ἀνώτεροι τῶν διαφόρων προκαταλήψεων καὶ μεταθανάτιων προσδοκιῶν καὶ ἐλεύθεροι ἀπὸ διάφορα δεσμὰ μποροῦν νὰ ρυθμίσουν τὴ ζωή τους, ὅπως αὐτοὶ θέλουν, χωρὶς ἀναστολὲς καὶ φόβους καὶ νὰ ζήσουν μὲ γαλήνη καὶ ἀμεριμνία. Ὅμως αὐτὸ δὲν συμβαίνει. Εἶναι μία πλάνη. Κανένας ὑλιστὴς δὲν μπορεῖ νὰ πετύχει τὴν «εὐτυχία» ποὺ ἐπιθυμεῖ καὶ ὀνειρεύεται.

Οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ ἔχουν πολλὰ ἴδια χαρακτηριστικὰ μὲ τοὺς ψευδοπροφῆτες. Προσπαθοῦν μάλιστα νὰ τὸν μιμηθοῦν, κατηγορώντας τοὺς χριστιανούς, γιατί δὲν δέχονται τὴν ὑλιστικὴ κοσμοθεωρία τους. Ὁ Ἀπόστολος Πέτρος ἐπικρίνει τοὺς ὑλιστὲς καὶ ψευδοπροφῆτες προκειμένου νὰ προφυλάξει τοὺς ἀνυποψίαστους καὶ καλοπροαίρετους. Γράφει στὴν β΄ ἐπιστολή του: «Οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ μοιάζουν μὲ πηγὲς ποὺ στέρεψαν καὶ μὲ σύννεφα ποὺ τὰ παρασέρνει ἡ ἀνεμοθύελλα. Τοὺς περιμένει μία θέση στὸ ζοφερὸ σκοτάδι. Μὲ παχιὰ λόγια, χωρὶς περιεχόμενο, παρασέρνουν ἐκείνους ποὺ εἶχαν πραγματικὰ ἐγκαταλείψει τὴν πλάνη· χρησιμοποιοῦν ὡς δόλωμα τὶς σαρκικὲς ἐπιθυμίες, ποὺ ὁδηγοῦν στὴν ἀσέλγεια. Τοὺς ὑπόσχονται ἐλευθερία, ἐνῷ οἱ ἴδιοι εἶναι δοῦλοι τῆς διαφθορᾶς· γιατί ὁ ἄνθρωπος γίνεται δοῦλος ἐκείνου ἀπ’ τὸν ὁποῖο ἔχει νικηθεῖ».

Ορθόδοξος Τύπος

Η ΖΩΟΔΟΧΟΣ ΠΗΓΗ !!!

 

Η Ζωοδόχος Πηγή και οι ομώνυμοι ναοί της Κωνσταντινούπολης και της Λάρισας

του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου, δασκάλου

ΣΥΝΑΞΑΡΙ: Ένα από τα πολλά ονόματα της Θεοτόκου είναι και το “Ζωοδόχος Πηγή”, αφού γέννησε την Ζωή, που είναι ο Χριστός. Το όνομα αυτό αποδόθηκε στην Παναγία από τον Ιωσήφ τον Υμνογράφο (9ος αι.). Η γιορτή αναφέρεται στα εγκαίνια του Ναού της Παναγίας, γνωστού ως ≪Ζωοδόχος Πηγή στο Μπαλουκλί≫, έξω από τα θεοδοσιανά τείχη της Κωνσταντινούπολης, όπου και τα λεγόμενα "παλάτια των πηγών", θέρετρα Βυζαντινών Αυτοκρατόρων. Εκεί υπήρχε αγίασμα που επιτελούσε και επιτελεί πολλά θαύματα.

Ο ΝΑΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ: Ο Ιερός Ναός Ζωοδόχου Πηγής στην Πόλη ανεγέρθηκε από τον αυτοκράτορα Λέοντα τον Θράκα, που, πριν γίνει αυτοκράτορας, ως απλός στρατιώτης, συνάντησε έναν τυφλό έξω από την Χρυσή Πύλη της Βασιλεύουσας. Ο τυφλός του ζήτησε νερό να πιει και ο Λέων αναζήτησε την πηγή του νερού στην κατάφυτη περιοχή, αλλά δεν μπόρεσε να την ανακαλύψει. Η διήγηση προσθέτει πως ο Λέων λυπήθηκε που δεν βρήκε νερό να δώσει στον τυφλό. Άκουσε τότε φωνή να του λέει: ≪Βασιλιά Λέοντα≫, ενώ ακόμη ήταν στρατιώτης, “είσελθε βαθύτερα στο δάσος, και αφού λάβεις με τις χούφτες σου το θολερό αυτό νερό, να ξεδιψάσεις τον τυφλό και να του πλύνεις τα μάτια. Τότε θα γνωρίσεις ποια είμαι εγώ που κατοικώ στο μέρος αυτό”. Ο Λέων έκανε αμέσως όπως τον διέταξε η φωνή και ο τυφλός είδε το φως του. Η φωνή εκείνη ήταν της Παναγίας. Όταν ο Λέων έγινε αυτοκράτορας (457- 474), με ευγνωμοσύνη έκτισε στο μέρος εκείνο του αγιάσματος Ιερό Ναό προς τιμήν της Παναγίας.

Όταν κατέρρευσε ο Ναός από τον χρόνο, ο Ιουστινιανός ανοικοδόμησε τη Ζωοδόχο Πηγή, καθιστώντας το ναό μεγαλοπρεπέστερο, ενώ αργότερα ο Βασίλειος Α΄ο Μακεδών, μετά από σεισμό, ανέλαβε την ανακαίνισή του (869). Ο Ναός αυτός κατέρρευσε τον 15ο αιώνα. Ο Pierre Gylles σημειώνει ότι εκείνη την περίοδο (16ος αι.), η εκκλησία δεν υπήρχε πια, αλλά οι ασθενείς εξακολουθούν να επισκέπτονται την Πηγή. Το 1825 το αγίασμα καταστράφηκε από γενιτσάρους κατά την εξέγερσή τους. Το 1833 ο Πατριάρχης Κωνστάντιος Α΄ ξαναέκτισε τον Ναό πάνω στα ερείπια του παλαιού. Τα εγκαίνια έγιναν την 2/2/1835 από τον ίδιο τον Πατριάρχη στο Μπαλουκλί. Μπαλουκλί σημαίνει τόπος με ψάρια, αφού στην δεξαμενή της Πηγής υπάρχουν ψάρια. Σήμερα, εκτός από τη μεγάλη εκκλησία, λατρευτικό κέντρο του συγκροτήματος αποτελεί ο υπόγειος ναός της Ζωοδόχου Πηγής, όπου βρίσκονται η δεξαμένη με το αγίασμα και τα ψάρια. Aκόμη και Tούρκοι πηγαίνουν στην εκκλησία αυτή, παίρνουν αγιασμένο νερό και θεραπεύονται. Να σημειώσουμε ότι το 1955 ο ναός βεβηλώθηκε από όχλο Τούρκων που όρμησαν διαλύοντας τα πάντα στην περίοδο των Σεπτεμβριανών, του ξεσπάσματος δηλαδή των βαρβάρων κατά κάθε τι χριστιανικού και ελληνικού στην Κωνσταντινούπολη. Στον ναό αυτό θεραπεύθηκαν η αυτοκράτειρα Ζωή, οι αυτοκράτορες Ιουστινιανός, Λέοντας Σοφός, Ρωμανός Λεκαπηνός, ο Ανδρόνικος Γ΄, ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Στέφανος, ο Ιεροσολύμων Ιωάννης, πλήθος κληρικών, μοναχών και απλών πιστών. Τον 14ο αιώνα ο Νικηφόρος Κάλλιστος παραθέτει έναν κατάλογο 63 θαυμάτων.

Ο ΟΜΩΝΥΜΟΣ ΝΑΟΣ ΤΗΣ ΛΑΡΙΣΑΣ: Ως το τέλος της Τουρκοκρατίας οι κάτοικοι στη συνοικία Ταμπάκικα εκκλησιάζονταν στο Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Αχιλλίου, όσο αυτός λειτουργούσε. Το 1877 οικοδομήθηκε σε κεντρικό σημείο της συνοικίας ένα παρεκκλήσι της Παναγίας Φανερωμένης όπου υπήρχε και παλαιό κοιμητήριο. Την ίδια χρονιά, εμφανίστηκε μία μοναχή ονόματι Θεοφανία, που εργάσθηκε αμισθί στο παρεκκλήσιο του μικρού κοιμητηρίου. Η Θεοφανία εγκαταστάθηκε κοντά στο μικρό ναΐσκο, σε ένα μικρό κελλάκι, ζώντας ασκητικά. Ο Κύριος βλέποντας την καθαρότητα της ψυχής της, της αποκάλυψε σε όνειρο ότι στο σημείο που υπάρχει το μαγγανοπήγαδο, στο βάθος του, βρίσκεται παλαιά θαυματουργή εικόνα της Θεομήτορος από πολλά χρόνια. Η μοναχή ξαναείδε σε όνειρο, αυτή τη φορά την Υπεραγία Θεοτόκο, να την οδηγεί στο μαγγανοπήγαδο και να της δείχνει ότι στο βυθό του βρίσκεται η εικόνα της.

Τότε η μοναχή ανέφερε τα θαυμαστά όνειρα τα όνειρα στον τότε ιερέα του Ναΐσκου και κατόπιν στον Επίσκοπο Λαρίσης Νεόφυτο. Η μοναχή Θεοφανία ένδακρυς διηγήθηκε στον Επίσκοπο τα όνειρά της και εκείνος έδωσε εντολή να βρεθεί συνεργείο για να αντλήσει το νερό του πηγαδιού. Με εγκύκλιό του μάλιστα κάλεσε ιερείς και πιστούς να παραστούν στην τελετή. Έτσι, μία μέρα σχηματίστηκε πομπή γύρω από το πηγάδι με τους ιερείς ενδεδυμένους τα ιερά τους άμφια, τον Επίσκοπο επικεφαλής, παρουσία πλήθους κόσμου και αφού προηγήθηκε παράκληση στην Υπεραγία Θεοτόκο, άρχισε η άντληση του νερού οπότε στο βυθό εμφανίστηκε η εικόνα. Μεγάλη η συγκίνηση και η χαρά όλων, ενώ αμέσως ήχησε η καμπάνα του κωδωνοστασίου του Ναΐσκου. Ο Μητροπολίτης Νεόφυτος καθάρισε από τις λάσπες την εικόνα και με πομπή την οδήγησε στο Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Αχιλλίου όπου εναποτέθηκε προς προσκύνηση για σαράντα ημέρες. Την εικόνα αυτή, η οποία απεικονίζει την Υπεραγία Θεοτόκο και τον Κύριο, την ονόμασε ο Επίσκοπος, Ζωοδόχο Πηγή, και έδωσε εντολή να φιλοξενηθεί στον Μητροπολιτικό Ναό μέχρι ανεγέρσεως Ιερού Ναού. Η εικόνα αυτή βρίσκεται μέχρι και σήμερα στον Ναό της Ζωοδόχου Πηγής χαρίζοντας, ευλογία, παραμυθία και θαύματα στους πιστούς. Μετά την κατάρτιση ερανικής επιτροπής ανεγέρσεως Ιερού Ναού, ο Μητροπολίτης Νεόφυτος διόρισε τον

ιερέα Δημήτρη Σακελλαρίου επικεφαλή στη διενέργεια εράνου σε όλη τη Θεσσαλία, που είχε πλέον ενσωματωθεί με την ελέυθερη Ελλάδα1. Έτσι χτίστηκε ο πρώτος ναός Βασιλικού ρυθμού. Ο Ι. Ναός αυτός κατεδαφίστηκε και στη θέση του ανηγέρθη νέος μεγαλοπρεπής Ναός τη δεκαετία του 1990.

Η ΕΟΡΤΗ: Η σημερινή εορτή είναι α΄ Κινητή εορτή, διότι εξαρτάται από την ημέρα του Πάσχα, όπως και άλλες μεγάλες εορτές (Ανάληψη, Πεντηκοστή, κ.ά.) Εορτάζεται ην Παρασκευή της Διακαινησίμου, δηλαδή την εβδομάδα που ακολουθεί αμέσως μετά το Πάσχα. Β΄ Είναι Θεομητορική εορτή γιατί είναι μία εορτή προς τιμήν της Παναγίας. H εορτή αυτή, αντίθετα με τις υπόλοιπες Θεομητορικές, έχει σχέση με τις θαυμαστές επεμβάσεις της Παναγίας πρός σωτηρίαν ανθρώπων που την επικαλέσθηκαν με πίστη. Όπως στο Mπαλουκλί εορτάζουν την Zωοδόχο Πηγή και ο ναός εκείνος της Θεοτόκου είναι πηγή θείων δωρεών, έτσι και κάθε εκκλησία με ορθόδοξο ιερέα που λειτουργεί και τελούνται τα άγια μυστήρια, είναι μία ζωοδόχος πηγή. “Στήν Eκκλησία τρέχει το αθάνατο νερό της διδασκαλίας του Kυρίου. Tο νερό αυτό που ξεδιψά, πηγάζει από την υπερτάτη θυσία του Kυρίου. Tο νερό αυτό θεραπεύει, δίνοντας υγεία στις ανάπηρες και τραυματισμένες ψυχές, διά πρεσβειών της Παναγίας.” (Αυγ. Καντιώτης).

Δείτε και: -Η Ζωοδόχος Πηγή και ο ομώνυμος ναός της Κωνσταντινούπολης

ΕΡΕΥΝΑ : ΠΥΡΑΜΙΔΕΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ !!!

 

Από: ©ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟΝ/visaltis.net

Το γεγονός της ύπαρξης πυραμίδων στην αρχαία Ελλάδα σίγουρα θα εκπλήσσει τους περισσότερους αναγνώστες.
Και όμως, στην αρχαία Ελλάδα υπήρχαν πυραμίδες και ο γράφων υποστήριξε σε άλλο κεφάλαιο πως πιθανών οι αρχαίοι Έλληνες κατασκεύασαν πρώτοι πυραμίδες και πως τους αντέγραψαν οι Αιγύπτιοι και οι αρχαίοι πολιτισμοί της Αμερικής με τους οποίους οι αρχαίοι Έλληνες ήλθαν σε επαφή.


Στην Αμερική οι αρχαίοι Έλληνες ήλθαν σε επαφή με πολιτισμούς αρχαιότερους του παλαιότερου πολιτισμού που γνωρίζουμε, των Μάγιας οι οποίοι ήκμασαν στο Μεξικό από τον 4ο ως τον 17ο αιώνα μ.Χ.

Στην Αμερική, οι Μάγιας, οι Ίνκας και οι Αζτέκοι πιθανώς δέχθηκαν την πολιτιστική επίδραση των αρχαίων Ελλήνων που έφτασαν στον Νέο Κόσμο με τα πλοία τους, δεδομένου των αρχαιοελληνικών ευρημάτων που έχουν βρεθεί στην Αμερική (νομίσματα, τάφος, κτερίσματα) και της γλωσσικής ομοιότητας κάποιας διαλέκτου των Ίνκας με την αρχαιοελληνική δωρική διάλεκτο. ΑΡΑΟΥΚΑΝΟΙ

Σε ό,τι αφορά την Αίγυπτο, οι αρχαιότερες πυραμίδες χτίστηκαν από τους Φαραώ που ανήκαν στο ``αρχαίο βασίλειο΄΄ (3100 - 2270 π.Χ.) το οποίο περιλάμβανε τις 10 πρώτες δυναστείες. Η πρώτη πυραμίδα στην Αίγυπτο κατασκευάστηκε το 2620 π.Χ. Ήταν η ``πυραμίδα του Σακκάρα΄΄ του Φαραώ Ζόζερ (Djoser) που ανήκε στην 3η δυναστεία. Οι Φαραώ Χέοπας, Χεφρήνος (4η δυναστεία) και Μυκερίνο, κατασκεύασαν τις πυραμίδες κοντά στην - τότε πρωτεύουσα - Μέμφιδα, την σημερινή πόλη Ελ - Γκίζα. Η πυραμίδα του Χέοπα χτίστηκε το 2550 π.Χ.

Η Πυραμίδα του Σακκαρα

Όπως θα αναφερθεί παρακάτω, οι αρχαιότερες πυραμίδες της Ελλάδος: η ``πυραμίδα του Ελληνικού΄΄ και η πυραμίδα στο Άμφειον της Θήβας, χρονολογούνται στο 2720π.Χ. και στο 3000 - 2400 π.Χ., αντίστοιχα. Άρα, αυτό ενισχύει την θεωρία του γράφοντος ότι οι αρχαίοι Έλληνες επηρέασαν σημαντικά τον αιγυπτιακό πολιτισμό και πρώτοι αυτοί κατασκεύασαν πυραμίδες. Άλλωστε, η σφίγγα (70) και ο γρύπας (71) συναντώνται και στην ελληνική μυθολογία.

Γνωστό είναι το παράδειγμα του Οιδίποδα (31) στην Θήβα που ήταν ο μοναδικός που κατάφερε να λύσει το αίνιγμα της Σφίγγας και να γλιτώσει την πόλη του, γιατί όποιος απαντούσε λάθος η Σφίγγα τον έτρωγε! Ομοιότητες, επίσης, υπάρχουν ανάμεσα στην ελληνική και στην αιγυπτιακή τέχνη. Στην τέχνη, σφραγιδόλιθοι συναντώνται στην Αίγυπτο, αλλά και στην μινωική Κρήτη. Ομοίως και οι αρχαϊκοί Κούροι (αγάλματα) συναντώνται και στην Ελλάδα και στην Αίγυπτο.

Μουσείο Τριπόλεως Λιβυκού

Στο κεφάλαιο ΟΙ ΤΕΧΝΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ έγινε αναφορά στα αρχαϊκά αγγεία ανατολίζοντος ρυθμού του 7ου αιώνα π.Χ που δείχνουν πολιτιστική επαφή με την Αίγυπτο. Παράλληλα, ομοιότητες υπάρχουν στην ιδεογραφική γραφή (σύμβολα = απλουστευμένες εικόνες των αντικειμένων που δηλώνουν) και συγκεκριμένα στη γραμμική Ά (το παλαιότερο δείγμα της γραφής αυτής είναι ο δίσκος της Φαιστού της Κρήτης που ανάγεται περίπου στο 1700 π.Χ) που ακόμα δεν έχει αποκρυπτογραφηθεί. Επί τη ευκαιρία, τις πυραμίδες της Αιγύπτου αναφέρει ακόμα και ο Όμηρος (Οδύσσεια, 415 - 470)!!! Στο κεφάλαιο ``Η μετάδοση του ελληνικού πολιτισμού΄΄ αναλύθηκε το γεγονός ότι οι Αχαιοί βοήθησαν τον 15ο αιώνα π.Χ., καθώς και τον 12ο αιώνα π.Χ., άλλους λαούς σε πολεμική τους εκστρατεία εναντίον της Αιγύπτου. Γενικά, είναι εμφανές ότι υπήρχε πρώιμη πολιτιστική γνωριμία των Αιγυπτίων με τους Έλληνες, πέρα από τις πολεμικές αντιπαραθέσεις. Άλλωστε, σημαντικός πολιτισμός υπήρχε στο Αιγαίο ήδη από την 6η χιλιετία π.Χ. Δεν είναι τυχαίο ότι οι Αιγύπτιοι συγκαταλέγουν τους Έλληνες στους λαούς της θάλασσας την οποία οι Έλληνες είχαν οργώσει με τα πλοία τους. Η Κρήτη ήταν θαλασσοκράτωρ ήδη από την 2η χιλιετία π.Χ.

Δεν είναι διόλου απίθανο οι Αιγύπτιοι να ήταν Κρήτες!!! Το σκουρόχρωμο δέρμα των δύο λαών είναι ένα φαινοτυπικό στοιχείο, πέρα από πολιτιστικές ομοιότητες (σφραγιδόλιθοι, ιδεογραφική γραφή και άλλα). Κρήτες θεωρείται ότι ήταν οι Φιλισταίοι στην Παλαιστίνη, ενώ αλλού αναφέρθηκε ότι βρέθηκαν στο Αφγανιστάν σημάδια μινωικού πολιτισμού! Οι Κρήτες είχαν οργώσει τις θάλασσες. Είχαν, φυσικά, στενή σχέση με τους Αιγυπτίους οι οποίοι αποκαλούσαν τους Κρήτες: ``Κεφτιού΄΄. Σε αιγυπτιακά κείμενα οι Κρήτες αναφέρονται ως έξοχοι έμποροι και βιοτέχνες. Επίσης, αιγυπτιακή γραφή αναφέρει πως ο Φαραώ Τούθμωσης ο Γ΄ (πέθανε το 1448 π.Χ., επέκτεινε την Αίγυπτο ως τον Ευφράτη και επίσης ήταν νομοθέτης) ανέθεσε σε Κρήτες τη μεταφορά ξυλείας από το Λίβανο. Στην μινωική Κρήτη ο Μίνως ήταν κάτι σαν τον Φαραώ. Η λέξη Μίνως ήταν βασιλικός τίτλος. Ο Μίνως αναφέρεται ως βασιλιάς της Κνωσού. Ήταν ο σημαντικότερος βασιλιάς της Κρήτης. Χώρισε το νησί σε 3 περιφέρειες με πρωτεύουσες την Κνωσό, την Φαιστό και τα Μάλια (στην Φαιστό και στα Μάλια βασίλευαν τα αδέλφια του Ραδάμανθυς και Σαρπηδόνας). Ο Μίνωας ήταν νομοθέτης και μάλιστα τον αντέγραψε ο Λυκούργος, ο νομοθέτης της Σπάρτης.

Κατά τον ιστορικό Θουκυδίδη, ο Μίνωας είχε οργανώσει πανίσχυρο στόλο. Στην βασιλεία του η Κρήτη ήταν θαλασσοκράτωρ. Κατέκτησε πολλές περιοχές όπως οι Κυκλάδες. Επίσης, κατέλαβε τα Μέγαρα και την Αθήνα (προφανώς η διαμάχη του Μίνωα με τον Αιγέα, η πολιορκία της Αθήνας και τελικά η λύση της πολιορκίας με την συμφωνία για αποστολή 14 Αθηναίων νέων στην Κρήτη για θυσία στον Μινώταυρο σχετίζονται με αυτό). Ίδρυσε πολλές αποικίες στις οποίες έδωσε το όνομα Μινώα (όπως η Μονεμβασιά). Στην Μ.Ασία έδιωξε τους Κάρες και τοποθέτησε εκεί βασιλιάδες τους υιούς του. Οι Κάρες σχετίζονται με την πρωτοελληνική φυλή Λέλεγες που ήταν Κάρες ή φυλή που υποδουλώθηκε σε αυτούς. Ο Μίνωας σκοτώθηκε στη Σικελία πολεμώντας τον βασιλιά Κόκαλο που είχε απαγάγει την κόρη του (με την θέλησή της). Η μάχη στη Σικελία δείχνει ως που είχαν φθάσει οι Κρήτες. Δεν είναι απίθανο να είχαν φθάσει μακρύτερα, για παράδειγμα στην Αγγλία ή ακόμα και στην Αμερική! Τα παραπάνω αναφέρθηκαν για να δείξουν όχι μόνον την μετάδοση του μινωικού πολιτισμού που αργότερα ενσωματώθηκε στον πολιτισμό των Αχαιών που κατέκτησαν το νησί τον 15ο αιώνα π.Χ., αλλά και την θεωρία πως οι αρχαίοι Αιγύπτιοι είχαν φυλετική συγγένεια με τους πρωτοελληνικούς λαούς και συγκεκριμένα με τους Κρήτες. Οι σύγχρονοι Αιγύπτιοι είναι μουσουλμάνοι απόγονοι των Σαρακηνών (Αράβων και γενικά των μουσουλμάνων κατακτητών - στην Αίγυπτο των Οθωμανών), ενώ οι Κρήτες σήμερα είναι ίσως γενετικά εκφυλισμένοι από τους κατακτητές του νησιού (Αχαιοί 15ο αιώνα π.Χ., Δωριείς 11ο αιώνα π.Χ., Ρωμαίοι, πειρατές, (Β)Ενετοί το 1453, Τούρκοι το 1669) και ουδεμία σχέση έχουν με τους κοντούς Κρήτες της μινωικής εποχής που είχαν ανάστημα 1.50 μ, πλατείς ώμους και στενή μέση στην οποία φορούσαν το περίζωμα το οποίο αντέγραψαν αργότερα οι Αχαιοί.

Προαναφέρθηκε ότι και στην αρχαία Ελλάδα υπήρχαν πυραμίδες. Το ερώτημα είναι γιατί οι αρχαίοι Έλληνες κατασκεύασαν μικρές, όπως θα δούμε παρακάτω, πυραμίδες. Η απάντηση είναι απλή. Οι αρχαίοι Έλληνες ήταν υπέρ του μέτρου στην τέχνη και απεχθάνονταν την χλιδή και την υπερβολή στο μέγεθος των αρχιτεκτονικών έργων των ανατολίτικων λαών - όπως των Αιγυπτίων και των Βαβυλωνίων. Άλλωστε, οι αιγυπτιακές πυραμίδες και άλλα έργα (η Σφίγγα στην Ελ - Γκίζα, καθώς και οι τάφοι των Φαραώ Ραμσή του ΣΤ΄ και του Τουταγχαμών στο Λούξορ) οικοδομήθηκαν με τον ιδρώτα και το αίμα χιλιάδων σκλάβων που τους φέρονταν σαν ζώα. Επίσης, όπως δείχνουν όλα τα στοιχεία, οι πυραμίδες στην Ελλάδα μάλλον ήταν τύμβοι, χωρίς να αποκλείονται οι θεωρίες ότι ήταν βωμοί ή αστρονομικά παρατηρητήρια ή μικρά φρούρια ή κέντρα μετάδοσης σημάτων με φωτιά. Άλλωστε, τίποτα δεν μπορεί να αποκλειστεί, γιατί αν οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν τις πυραμίδες ως τύμβους σημαντικών προσώπων, τότε θα ανέγραφαν τα ονόματά τους ή θα έδιναν στοιχεία για τα πρόσωπα αυτά. Επίσης, θα ανευρίσκονταν δεκάδες πυραμίδες στην Ελλάδα. Εκτός αν πράγματι υπήρχαν δεκάδες πυραμίδες, αλλά κατεστράφησαν από τους ξένους κατακτητές ή γκρεμίστηκαν και τα συντρίμμιά τους έχουν καλυφθεί από χώμα και βλάστηση. Έτσι, δεδομένου ότι ήταν μικρές, είναι δύσκολο να εντοπιστούν τα καταχωνιασμένα ερείπιά τους.

Η Πυραμίδα του Ελληνικού

Στην Ελλάδα η γνωστότερη πυραμίδα είναι η ``πυραμίδα του Ελληνικού΄΄. Βρίσκεται στο σημερινό χωριό ``Ελληνικό΄΄, κοντά στον δρόμο που συνέδεε στην αρχαιότητα το Άργος με την Τεγέα. Η Τεγέα ήταν αρχαία πόλη στην Αρκαδία και οι Τεγεάτες ήταν γνωστοί για την ανδρεία τους στον πόλεμο. Η πυραμίδα αυτή δεν περιγράφεται από τον περιηγητή Παυσανία (ο Παυσανίας ήταν από την ελληνική αποικία Μαγνησία της Μ. Ασίας και έζησε τον 2ο αιώνα μ.Χ.). Είναι παράδοξο το γεγονός ότι ο Παυσανίας αναφέρεται σε άλλη πυραμίδα, στο σημερινό χωριό Λυγουριό της Αργολίδος. Οι διαστάσεις της ``πυραμίδος του Ελληνικού΄΄ είναι: βόρεια και νότια πλευρά = 12. 6 μέτρα - έκαστη, ανατολική και δυτική πλευρά = 14. 5 μέτρα - έκαστη. Το ύψος της πυραμίδος είναι 3. 4 μέτρα, αν και το αρχικό ύψος της θεωρείται πως ήταν 3. 6 μέτρα. Το κεντρικό δωμάτιο της πυραμίδος έχει διαστάσεις 7. 1 τετραγωνικά μέτρα.

Μελέτες που έγιναν από το κέντρο αρχαιομέτρησης του ινστιτούτου ``Δημόκριτος΄΄, τον καθηγητή της Ακαδημίας Αθηνών Π. Θεοχάρη, τον καθηγητή του κέντρου ερεύνης αστρονομίας και εφηρμοσμένων μαθηματικών Ι. Λυριτζή, το εργαστήριο αρχαιομέτρησης του φυσικού τμήματος του πανεπιστημίου του Εδιμβούργου της Σκοτίας με τον καθηγητή R. G. Galloway και τις επιστημονικές ομάδες των παραπάνω ιδρυμάτων (δημοσίευση: 9 - 2 - 1995), χρονολόγησαν - με την μέθοδο της οπτικής θερμοακτινοβολήσεως - την πυραμίδα αυτή στο 2720 π.Χ. !!! Άρα, η ``πυραμίδα του Ελληνικού΄΄ οικοδομήθηκε 100 έτη πριν την πρώτη πυραμίδα της Αιγύπτου (πυραμίδα του Ζόζερ, 2620 π.Χ.) και 170 έτη πριν την πυραμίδα του Χέοπα (2550 π.Χ.)! Κάτω από την βόρεια πλευρά της ``πυραμίδος του Ελληνικού΄΄ βρέθηκαν αγγεία που χρονολογήθηκαν στο 3000 π.Χ. !!!

Ο Παυσανίας δεν αναφέρει την πυραμίδα, αλλά σημειώνει πως στην περιοχή υπήρχε ``πολυανδρία΄΄, δηλαδή ομαδικοί τάφοι. Αυτό ενισχύει την άποψη ότι δεν αναφέρεται στην πυραμίδα γιατί την εντάσσει στους τάφους. Με άλλα λόγια, η πυραμίδα ήταν τάφος. Άλλωστε και στην αρχαία Αίγυπτο οι πυραμίδες ήταν τύμβοι των Φαραώ. Άλλοι μελετητές υποστηρίζουν ότι η πυραμίδα χρησιμοποιείτο για να στέλνουν μηνύματα με σήματα φωτιάς σε απομακρυσμένα σημεία. Δηλαδή την χρησιμοποιούσαν ως επικοινωνιακό κέντρο. Αυτό σίγουρα θα ήταν χρήσιμο σε περιόδους πολέμου. Κατά άλλους μελετητές, η πυραμίδα ίσως ήταν ένα αστρονομικό παρατηρητήριο. Ο Αμερικανός αρχαιολόγος L. E. Lord υποστήριξε ότι η πυραμίδα ήταν ένα μικρό φρούριο, ενώ ο Β. Κατσιαδράμης υποστήριξε ότι ήταν ένας μικρός βωμός όπου γίνονταν θυσίες (φυσικά ζώων, αφού στην αρχαία Ελλάδα δεν γίνονταν ανθρωποθυσίες).

Στην περιοχή της Νέας Επιδαύρου υπάρχει η ``πυραμίδα της Κάμπιας΄΄ που ανακαλύφθηκε το 1993 από έναν δάσκαλο. Οι διαστάσεις της είναι: βόρεια πλευρά = 7. 78 μέτρα, νότια πλευρά = 8. 87 μέτρα, ανατολική και δυτική πλευρά = 8. 4 μέτρα - έκαστη. Στα δεξιά του δρόμου από το Άργος προς την Επίδαυρο, ο Παυσανίας αναφέρει και μια άλλη πυραμίδα. Είναι η ``πυραμίδα Νταλαμανάρα΄΄. Η πυραμίδα αυτή ήταν διακοσμημένη εξωτερικά με σκαλισμένες κυκλικές ασπίδες. Κάποιοι μελετητές συνδέουν την διακόσμηση με τις ασπίδες με το γεγονός - που αναφέρει η παράδοση - της μάχης του βασιλιά της Τίρυνθας (αρχαία πόλη της Αργολίδος), Προίτου και του Αρκισίου, βασιλιά του Άργους. Η μάχη έληξε ισόπαλη και οι δύο βασιλείς υπέγραψαν συνθήκη ειρήνης. Στην μάχη αυτή λέγεται ότι χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά ασπίδες. Άρα, αν η πυραμίδα με τις διακοσμημένες ασπίδες συνδέεται με την παράδοση αυτή, τότε οικοδομήθηκε πριν τον 16ο αιώνα π.Χ. Τα συντρίμμιά της πυραμίδος ανακαλύφθηκαν από τον αρχαιολόγο W. M. Leake το 1806. Έκτοτε, όμως, χάθηκαν τα ίχνη της. Επίσης, κοντά στην αρχαία πόλη της Σικυώνος στην Κορινθία, σημειώνεται η ύπαρξη πυραμίδος σε γκραβούρα του 1877 που έφτιαξε ο J. Fennet. Δυστυχώς, μέχρι σήμερα δεν έχει βρεθεί το ακριβές σημείο στο οποίο βρισκόταν η πυραμίδα που περιγράφει ο Fennet. Ίσως να έχει θαφτεί από χώματα και να έχει καλυφθεί από πυκνή βλάστηση. Ευκαιρία για τους αναγνώστες να αρχίσουν να ψάχνουν τις δύο παραπάνω πυραμίδες!!!

Κοντά στο σημερινό χωριό Λυγουριό της Αργολίδος βρίσκεται η ``πυραμίδα του Λυγουριού΄΄ την οποία περιγράφει και ο Παυσανίας. Η πυραμίδα βρίσκεται στα βόρεια του σημερινού δρόμου που ενώνει το Ναύπλιο με το ιερό του Ασκληπιού της Επιδαύρου. Οι διαστάσεις της πυραμίδος είναι: βόρεια πλευρά = 14 μέτρα, νότια πλευρά = 12 μέτρα, ανατολική πλευρά = 12. 75 μέτρα και δυτική πλευρά =12. 5 μέτρα. Η πυραμίδα αυτή χρονολογήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών - με την μέθοδο της οπτικής θερμοακτινοβολήσεως - στο 2100 (με διακύμανση 610 ετών) π.Χ!!! Κατά τον μελετητή L. E. Lord η πυραμίδα αυτή, μετά το 2ο μισό του 4ου αιώνα π.Χ., χρησιμοποιήθηκε ως μικρό φρούριο.

Η Πυραμίδα Λυγουρίου

Η πυραμίδα αυτή βρίσκεται στους πρόποδες του όρους Αραχναίο (από Άργος προς Επίδαυρο) με διαστάσεις 14x12 μέτρα περίπου.Έχει χρονολογηθεί (με την μέθοδο της θερμοφωταύγειας) στο 2100 π.Χ.Ο Παυσανίας δεν αναφέρει τίποτα για το κτίσμα και η πρώτη αναφορά που έχουμε, είναι από την "Γαλλική Επιστημονική Αποστολή στον Μοριά". Οι πρώτες ανασκαφές διενεργήθηκαν στις 9 - 18 Δεκεμβρίου του 1936 και στις 1 - 9 Αυγούστου του 1937 υπό την διεύθυνση του Αμερικανού αρχαιολόγου Ρ. Σκράντον. Οι διαστάσεις της πυραμίδας του Λιγουριού δείχνουν καθαρά την ομοιότητα σε τύπο και πιθανώς σε χρήση, με την πυραμίδα του Ελληνικού.

Η πυραμίδα σήμερα είναι σχεδόν ισοπεδωμένη. Όπως βλέπουμε και στην φωτογραφία δεξιά, ελάχιστες πέτρες έχουν μείνει στην θέση τους για να δείχνουν το αρχιτεκτονικό της σχήμα Οι υπόλοιπες πέτρες της οικοδομής (ψαμμίτης λίθος) χρησιμοποιήθηκαν στο χωριό Λιγουριό για χτίσιμο άλλων άλλων κατασκευών ενώ μερικές είναι εντοιχισμένες στην παρακείμενη Βυζαντινή εκλησία της Αγίας Μαρίνας.Ανάμεσα στα ευρήματα της ανασκαφής της Αμερικανικής σχολής Αρχαιολογίας το 1937, περιλαμβάνεται κι ένας λίθινος πέλεκυς της νεολιθικής εποχής (ηλικίας πριν το 3000 π.Χ.), ενώ ο Λ. Λορντ (L. Lord - διευθυντής της Αμερικανικής αποστολής) χρονολογεί την πυραμίδα στον 4ο π.Χ. αιώνα, άποψη που ενστερνίζονται ακόμα και σήμερα οι αρμόδιοι φορείς και το Υπουργείο Πολιτισμού σε σχετική σελίδα του στο δίκτυο (βλ. Πυραμίδα Ελληνικού).Ο Ρ. Σκράντον (R. Scranton - διευθυντής άλλης Αμερικανικής αποστολής), που μελέτησε τα κεραμικά, υποστηρίζει ότι ο νεολιθικός πέλεκυς "απλά, μπορεί να μεταφέρθηκε από κάπου μακριά σαν κάτι αξιοπερίεργο". Αλλά το πως μπορεί να διατηρήθηκε ο νεολιθικός πέλεκυς "κάπου μακριά" για 2.500 τουλάχιστον χρόνια, να μεταφέρθηκε ως "κάτι αξιοπερίεργο" τον 4ο π.Χ. αιώνα στην πυραμίδα του Λιγουριού και να διατηρήθηκε στη νέα του θέση για άλλα 2.300 χρόνια, είναι ένα εύλογο ερώτημα που δύσκολα μπορεί να απαντηθεί.

Κοντά στην πόλη Νεάπολη της Λακωνίας είχε χτιστεί από τους αρχαίους Έλληνες η ``πυραμίδα της Βιγκλαφίας΄΄. Βρίσκεται απέναντι από την Ελαφόνησο. Ο Παυσανίας την αναφέρει ως τάφο του Κινάντου που ήταν ναύαρχος των πλοίων του βασιλιά της Σπάρτης, Μενέλαου. Ο Μενέλαος ήταν υιός του Ατρέα (γενάρχης του βασιλικού οίκου των Ατρειδών στις Μυκήνες) και σύζυγος της ωραίας Ελένης για την οποία έγινε ο τρωικός πόλεμος, όταν την απήγαγε ο Πάρις (84). Το πιο πιθανό είναι πως οι ήρωες της τρωικής εκστρατείας ήταν πραγματικά πρόσωπα και όχι μυθολογικα. Άρα, δεδομένου ότι ο τρωικός πόλεμος - που όπως αναφέρθηκε αλλού, ήταν πραγματικό γεγονός - έγινε στα τέλη του 13ου αιώνα π.Χ, κάπου στην περίοδο αυτή χτίστηκε - λογικά - η πυραμίδα, ως τύμβος του Κινάντου. Οι διαστάσεις των θεμελίων της πυραμίδος αυτής είναι: 17. 5 x 16 x 17. 45 x 16 μέτρα. Σήμερα η πυραμίδα αυτή είναι τελείως κατεστραμμένη.

Θήβα

Η πιο εντυπωσιακή πυραμίδα είναι στο Άμφειον της Θήβας. Βρίσκεται στην άκρη της Καδμείας, της ακρόπολης των Θηβών, κοντά στο σημερινό αρχαιολογικό μουσείο. Η πυραμίδα αυτή έχει 3 σειρές σκαλοπατιών. Στην κορυφή των σκαλοπατιών βρέθηκε, σε μικρό χωμάτινο λοφίσκο, διπλός τάφος με χρυσά κοσμήματα. Η πυραμίδα αυτή χρονολογείται ανάμεσα στο 3000 και στο 2400 π.Χ.

Ο Ταύγετος

Ταύγετος κοιτώντας από τον Αγ. Γιάννη

Τέλος, υπάρχει και η ρηξικέλευθη θεωρία πως η κορυφή του όρους Ταΰγετος - στα 2000 μέτρα - στην Λακωνία, είναι μια γιγάντια αρχαία πυραμίδα!!! Η θεωρία αυτή αναφέρθηκε από το ελληνικό περιοδικό αρχαιολογίας ``Δαυλός΄΄ (τεύχος Απριλίου 1994) που παρουσίασε φωτογραφία στην οποία, από την συγκεκριμένη θέση που τραβήχθηκε, έδειχνε το σχήμα πυραμίδος στην κορυφή του όρους. Στην πραγματικότητα μόνον από συγκεκριμένη οπτική γωνία μπορεί να διαπιστωθεί το σχήμα αυτό. Αν πρόκειται πραγματικά για πυραμίδα, τότε χτίστηκε με λίθους ή λαξεύτηκε στα πετρώματα του όρους. Πάντως, υπάρχει κάτι που μοιάζει με οριζόντια βάση η οποία ξεχωρίζει από το υπόλοιπο βουνό. Κατά τον μελετητή Π.Χατζηιωάννου, πρόκειται για πυραμίδα - όπως αποδεικνύει και η ετυμολογία της λέξεως ``Λακωνία΄΄ που προέρχεται από τις λέξεις ``λίθος΄΄ και ``κώνος΄΄, δηλαδή κωνικό λίθο, δηλαδή πυραμίδα!!! Όμως, άλλη εκδοχή για το όνομα Λακωνία είναι οι λάκκοι που υπήρχαν στο έδαφος της περιοχής.

Πυραμίδα Χανίων

Αποκλειστική δημοσίευση της "Άγνωστης Ελληνικής Ιστορίας" 28/12/1997 και 2/3/1999Η "πυραμίδα" των Χανίων (στην πραγματικότητα είναι κώνος) είναι ένας λαξευμένος βράχος και είναι ένα μνημείο μοναδικό στο είδος του μιας και δεν υπάρχει καμία αναφορά για παρόμοιο κτίσμα-κατασκεύασμα. Επίσημες μελέτες, έρευνες ή ανασκαφές δεν έχουν γίνει μέχρι στιγμής - ακόμη και το ίδιο το μνημείο είναι άγνωστο στον κόσμο, και ως εκ τούτου δεν μπορούμε να γνωρίζουμε την χρήση που είχε στην αρχαιότητα ή την ηλικία του. Βρίσκεται σε υψόμετρο 290 μέτρων από την επιφάνεια της θαλάσσης στα Νότια του νομού Χανίων. Μέσα στον κώνο έχει λαξευτεί ένα δωμάτιο με διαστάσεις 2,20μ. x 2,10μ. και ύψος 1,40μ περίπου, στο οποίο μπαίνει κανείς από την είσοδο που είναι στα Δυτικά (στις 253° περίπου) διαστάσεων 1,2μ x 0,7μ. Η περιφέρεια του κώνου είναι περίπου 16 μέτρα και το ύψος του από την κορυφή μέχρι το δάπεδο του θαλάμου είναι περίπου 4,6 μέτρα. Η περιφέρεια της βάσης του είναι περίπου 29 μέτρα.

Πηγές:
Λάζος Χ., Πυραμίδες στην Ελλάδα, εκδόσεις Αίολος, Αθήνα, 1995.
Ιστότοπος,έρευνα - ενημέρωση
Επιμέλεια Ελλήνων Δίκτυο 2010μ.Χ.

visaltis.net