Τετάρτη 2 Φεβρουαρίου 2011

ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ......ΑΓΡΙΜΙΑ

ΤΕΤΆΡΤΗ, 2 ΦΕΒΡΟΥΑΡΊΟΥ 2011

ΛΙΜΑΝΙ ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑΣ: Μετανάστες ζουν σε άθλιες συνθήκες και αναζητούν τρόπο διαφυγής

Κατοικούν μήνες τώρα σαν αγρίμια μέσα στο δάσος, σε ελαιοκαλλιέργειες, σε καταυλισμούς γύρω από το λιμάνι.

Ζουν σε άθλιες, πρωτόγονες συνθήκες, εκτεθειμένοι στο κρύο, χωρίς δουλειά, κοιμούνται κάτω από δέντρα, αναζητούν τροφή από κάδους απορριμμάτων...Παραμονεύουν με κίνδυνο να τραυματιστούν, να ξυλοφορτωθούν ή να συλληφθούν, μπας και καταφέρουν να τρυπώσουν σε κάποιο φορτηγό για μπουν στο πλοίο προς Ιταλία και από εκεί σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης προκειμένου να καταφέρουν να ζήσουν με αξιοπρέπεια, μέσα από τη δουλειά τους.Αυτές οι απάνθρωπες και σκληρές συνθήκες επικρατούν στο Λαδοχώρι, την περιοχή απέναντι από το λιμάνι της Ηγουμενίτσας όπου βρίσκονται σκορπισμένοι εκατοντάδες οικονομικοί μετανάστες μεταξύ των οποίων γυναίκες και μικρά παιδιά, από το Ιράκ, το Αφγανιστάν, από την Σομαλία, το Σουδάν, την Ερυθραία, το Μαρόκο και χώρες. Εκατοντάδες μετανάστες που στεγάζονται σε αυτοσχέδια παραπήγματα από νάιλον και μουσαμά, που προσπαθούν να προστατευτούν από το κρύο με αυτοσχέδιες θερμάστρες και σκοροφαγωμένα, τρύπια ρούχα, χωρίς να έχουν τη δυνατότητα πρόσβασης σε τροφή και νερό, εκτεθειμένοι σε ασθένειες.Κατέληξαν στην Ηγουμενίτσα μέσω Τουρκίας διασχίζοντας εκατοντάδες χιλιάδες χιλιόμετρα, πληρώνοντας χιλιάδες ευρώ στα δουλεμπορικά κυκλώματα για να γλιτώσουν από τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, τους εμφύλιους πολέμους. Καθένας τους κουβαλά και μια τραγική ιστορία. Πόνο και θλίψη για το χαμό συγγενών και φίλων του στην πατρίδα του. Αναρωτιούνται γιατί υπάρχει αυτό το διαρκές και ανελέητο κυνηγητό εντός και εκτός της πατρίδας τους για τη διασφάλιση στοιχειωδών ανθρώπινων συνθηκών διαβίωσης. Δεν μπορούν να το καταλάβουν. Νόμιζαν πως στην Ελλάδα τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά...

Διωγμένοι από τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις


Ο Μ. από το Ιράκ, βρίσκεται εδώ και 6 μήνες στην Ηγουμενίτσα. Μένει με άλλους κυνηγημένους, εκ οποίων και δυο παιδιά ηλικίας 12 και 13 χρόνων, σε παραπήγματα στο δάσος που βλέπει προς το λιμάνι. Ξεκίνησε, όπως είπε, να φύγει από την πατρίδα του εξαιτίας του πολέμου. Ενας κουρδικής καταγωγής οικογενειάρχης από τη Συρία με τα τρία παιδιά και τη γυναίκα του εξηγώντας τους λόγους φυγής αναφέρθηκε στις πολιτικές διώξεις του ίδιου και των συγγενών του. Τον πατέρα του τον σκότωσαν επειδή διαμαρτυρήθηκε ενάντια στο νόμο που απαγορεύει να χορηγηθεί πολιτικό άσυλο. Ο ίδιος δούλευε σε πετρελαϊκή εταιρεία και τον έδιωξαν λόγο πολιτικών φρονημάτων. Ζήτησε άσυλο για να μείνει στην Ελλάδα, έμεινε αρχικά σε κέντρο υποδοχής στην Αθήνα όπου και από εκεί έφυγε.Ο Α. από την πλευρά του υπήρξε διερμηνέας στον αμερικανικό στρατό στο Ιράκ για 4 χρόνια. «Δεν είναι αλήθεια, υπογραμμίζει, πως οι Αμερικανοί ήρθαν για το λαό και την ελευθερία. Σκότωσαν τον πατέρα μου. Δεν ήμουν ασφαλής, φοβόμουν πως θα σκοτώσουν και εμένα συμπληρώνει, γι' αυτό έφυγα».Λίγο πιο δίπλα, χωμένοι μέσα στα κλαδιά των δέντρων. Μαροκινοί μετανάστες που ρωτούν γιατί να συμβαίνει αυτή η κατάσταση, να μην μπορούν ούτε να φύγουν, ούτε να γυρίσουν πίσω. Εξήγησαν πως είναι από το Ακαντίρ, μια μειονοτική περιοχή στο Μαρόκο, όπου ζούνε αποκλειστικά και μόνο από χρήματα που στέλνουν οι συγγενείς τους από το εξωτερικό. Δουλεύουν σαν εργάτες γης κάνοντας αραιά και πού κανένα μεροκάματο, κατήγγειλαν επιθέσεις μέσα στην νύχτα από διάφορες ομάδες».Θέλουμε μια αξιοπρεπή, ελεύθερη ζωή, παλεύουμε για να ζήσουμε είπαν οι Σομαλοί εργάτες που μένουν πιο κάτω, κοντά στο λιμάνι. Στη χώρα μας, σημειώνει, δεν υπάρχουν ανθρώπινα δικαιώματα γι' αυτό ήρθαμε. Στην απεγνωσμένη αυτή προσπάθειά τους να φύγουν για άλλες χώρες της ΕΕ από το λιμάνι της Ηγουμενίτσας φτάνουν ακόμη και σε συρράξεις που έχουν να κάνουν με τα καλύτερα σημεία πρόσβασης στο λιμάνι ώστε να μπουν σε κάποιο φορτηγό.

Εμπρακτη στήριξη και αλληλεγγύη από το ΠΑΜΕ
Απέναντι σε αυτή την αθλιότητα, το δράμα που ζουν οι μετανάστες στην Ηγουμενίτσα, το ΠΑΜΕ εκφράζει με κάθε μέσο και τρόπο την αλληλεγγύη και στήριξη στο δικαίωμά τους να ζήσουν ανθρώπινα. Συγκεντρώνει τρόφιμα, ρούχα και φάρμακα καλώντας τα σωματεία να πράξουν το ίδιο.Απαιτεί να τους χορηγηθούν ταξιδιωτικά έγγραφα για να ταξιδέψουν νόμιμα και με ασφάλεια στη χώρα επιλογής τους, να δοθεί πολιτικό άσυλο σε όσους το επιθυμούν. Αναδεικνύει και καταγγέλλει τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, την κατοχή και εκμετάλλευση που αποτελούν τις αιτίες της μετανάστευσης. Την αντιμεταναστευτική πολιτική κυβέρνησης - ΕΕ που οξύνει και διευρύνει το φαινόμενο. Καλεί τους εργαζόμενους και το λαό να καταδικάσουν και να απομονώσουν κάθε προσπάθεια ξενοφοβίας και ρατσισμού.



http://epirusgate.blogspot.com/