Γιατί φλέγεται η Αίγυπτος; Το 40% “ζει” με 2 δολάρια τη μέρα!
Στην Αίγυπτο, οι πραγματικοί μισθοί συνεχίζουν να μειώνονται δραστικά και η ανεργία να αυξάνετε.
Από τα τέλη του 2004, η κοινωνική κατάσταση επιδεινώνεται, διαδηλώσεις και απεργίες αυξάνονται. Οι αυξανόμενες τιμές των τροφίμων αυξάνουν τις εντάσεις, και θέτουν τη χώρα σε αναταραχή.
Μόνο τώρα που οι ταραχές ξεπέρασαν τα σύνορα της χώρας εμείς οι Ευρωπαίοι αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε ότι κάτι δεν πάει καλά στη χώρα των Φαραώ.
Φλόγες πάνω από την πόλη.
“Οι δρόμοι κατακλύζονται από χιλιάδες διαδηλωτές που πετούν πέτρες, φωνάζουν συνθήματα κατά της κυβέρνησης, και αντιμετωπίζουν τα γκλομπς, τα δακρυγόνα και τα πραγματικά πυρά.
Τι οδήγησε αυτό το πλήθος στους δρόμους και στη βία;
Ο Γαλλικός Le Monde Diplomatique,επιχειρεί να δώσει μία εξήγηση και αποδεικνύει ότι στην Αίγυπτο το καζάνι βράζει εδώ και πάρα πολλά χρόνια.Σύμφωνα με στοιχεία της εφημερίδας η καθημερινότητα των Αιγυπτίων πολιτών έχει γίνει δραματική εδώ και πολλά χρόνια.
Οι αυξήσεις στα τρόφιμα; 30% πάνω το κρέας και μέχρι 146% το κοτόπουλο!
Οι μισθοί “παγωμένοι” εδώ και χρόνια,με τον κατώτατο να μην ξεπερνάει τις 115 αιγυπτιακές λίρες,δηλαδή περίπου 13 ευρώ!
Ο ετήσιος ρυθμός πληθωρισμού έφθασε το 15,8% ! Σοβαρές ελλείψεις παρατηρήθηκαν στην επιδότηση του ψωμιού, που αποτελεί και τη κύρια πηγή θερμίδων για τους περισσότερους Αιγύπτιους.
Η μαύρη αγορά στο αλεύρι ανθεί.Στις ουρές έξω από φούρνους, έχουν καταγραφεί βίαιες συγκρούσεις στις οποίες πολλοί τραυματίστηκαν ,κάποιοι σκοτώθηκαν.
Μια εκδήλωση που διοργανώθηκε στις 11 Δεκεμβρίου του 2004σηματοδότησε την αρχή μιας περιόδου πολιτικής αναταραχής . Σε αντίθεση με την παράδοση, οι διαδηλωτές επιτέθηκαν ευθέως στο πρόσωπο του Προέδρου Μουμπάρακ. Ζητούσαν να μην θέσει υποψηφιότητα για την επανεκλογή του το 2005 (όπως έκανε), να μην επιβάλει το γιο του ως και να μειώσει τις εξουσίες της προεδρίας ,τις οποίες όμως εκείνος αύξησε με συνταγματικές τροποποιήσεις το 2007…
…Αυτό το κοινωνικό φαινόμενο είναι σε μεγάλο βαθμό μια αντίδραση ενάντια στη νεοφιλελεύθερη ατζέντα, κατά της δημιουργίας μιας νέας Αιγύπτου, η οποία θα περιλαμβάνει μόνο το 10% του πληθυσμούκαι προβλέπει δραματική μείωση των δημοσίων υπαλλήλων..
Μετά τις συμφωνίες με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) και τη Παγκόσμια Τράπεζαςγια τη μεταρρύθμιση και τη διαρθρωτική προσαρμογή της οικονομίας, και η μετάφρασή τους σε νόμο το 1991, τριακόσιες δεκατέσσερις επιχειρήσεις του δημοσίου είναι υποψήφιες για ιδιωτικοποίηση.
Δέκα χρόνια αργότερα, εκατόν ενενήντα από αυτές πουλήθηκαν στον ιδιωτικό τομέα. …
Τον Ιούλιο του 2004 μια νέα κυβέρνηση με επικεφαλής τον κ. Nazif ανέλαβε τα καθήκοντά της. Στενοί συνεργάτες και επιχειρηματίες που βρίσκονταν κοντα στον υιό Μουμπάρακ ,τον Γκαμάλ εξαπέλυσαν ένα δεύτερο κύμα ιδιωτικοποιήσεων.
Σ΄ένα μόνο χρόνο ιδιωτικοποίησαν 17 δημόσιες επιχειρήσεις.
Ο φόβος της ανεργίας αυξήθηκε, και οι ιδιώτες επενδυτές ολοένα και περισσότερο ήταν απρόθυμοι να πληρώσουν τα καθυστερημένα χρέη τους, όπως, για παράδειγμα, τα πληρωτέα μερίσματα στους μετόχους τους εργαζομένους ή τις εργοδοτικές εισφορές σε συνταξιοδοτικά ταμεία που για ορισμένους τους δημόσιους λειτουργούς δεν είχαν καταβληθεί για δέκα χρόνια!
Οι πραγματικοί μισθοί μειώθηκαν δραστικά βάθυνε το κοινωνικό χάσμα. Οι υπολογισμοί της γραμμής φτώχειας διαφέρουν, αλλά κατά μέσο όρο, εκτιμάται ότι το 40% των Αιγυπτίων ζουν με λιγότερα από 2 δολάρια την ημέρα!!!
Οι συνθήκες αυτές οδήγησαν ως εκ τούτου, από το 2004, σ΄ ένα κύμα απεργιών και σε πρωτόγνωρη συλλογική δράση των εργαζομένων.
. Κατά τους πρώτους έξι μήνες του 2004, εβδομήντα τέσσερα απεργιακές κινητοποιήσεις έγιναν , αλλά μετά την ανάληψη των καθηκόντων από τον Nazif, ο αριθμός αυτός θα τριπλασιαστεί, φθάνοντας εκατόν ενενήντα μία …
Η πιο μαζική δράση έλαβε χώρα το Δεκέμβριο του 2007, με την απεργία πενήντα πέντε χιλιάδων υπαλλήλων που είναι υπεύθυνοι για τη συλλογή τοπικών φόρων επί των ακινήτων. Μετά από ένα μήνα διαδηλώσεων, που κήρυξαν απεργία για δέκα ημέρες και έλαβαν ίδιες αμοιβές με τους ομολόγους τους που απασχολείται άμεσα από το Υπουργείο Οικονομικών.
Το εργατικό κίνημα έχει πια αναπτυχθεί στην Αίγυπτο έχοντας διαδώσει τον “πολιτισμό της διαμαρτυρίας “.Έχει συμβάλλει στη διαμόρφωση μιας συνείδησης του πολίτη. Όλο και περισσότεροι πια φαίνεται ότι θα ζητούν το τέλος του καθεστώτος Μουμπάρακ
