Παλαιστίνια κάνει το κορμί της ασπίδα, μπροστά από προτεταμένα όπλα Ισραηλινών
Πολλές φορές δεν χρειάζεται μόνο όπλα για να κερδίσεις ένα πόλεμο. Πολλές φορές χρειάζεται και καρδιά, χρειάζεται ψυχή, να αψηφάς τον πόνο και τον θάνατο και να υπερασπίζεσαι αυτό που θεωρείς εσύ σωστό με οποιοδήποτε κόστος. Λωρίδα της Γάζας, κάποιο συννεφιασμένο πρωινό μερικούς μήνες πριν. Οι συγκρούσεις ανάμεσα σε Παλαιστίνιους και Ισραηλινούς είναι σφοδρότερες από ποτέ. Οι Ισραηλινοί στρατιώτες μέρα με τη μέρα εξαρθρώνουν τις ομάδες αντίστασης και προωθούνται μέτρο – μέτρο. Οι διαδηλώσεις συνεχίζονται με τον ίδιο ρυθμό. Οι Παλαιστίνιοι πολεμούν ακόμη και με σφεντόνες. Μικρά παιδιά, αμούστακα, όπως άλλωστε και οι Ισραηλινοί φαντάροι.
Κάποια στιγμή ετοιμάζονται να εισβάλουν σε κατοικίες πάνω σε ένα λόφο. Ξαφνικά από το πουθενά εμφανίζεται μια κοπέλα. Είναι δεν είναι 18 χρονών. Κατεβαίνει τον λοφίσκο και στέκεται δίχως να μιλά μπροστά από τους στρατιώτες. Δεν κάνει καμία κίνηση, απλά τους εμποδίζει να στοχεύσουν και να πυροβολήσουν. Μπορεί τα όπλα τους να έχουν πλαστικές σφαίρες, η άσφαιρα πυρά, εκείνη όμως δεν το ξέρει ούτε την νοιάζει. Το μόνο που θέλει είναι να μην τους αφήσει να πυροβολήσουν. Κάνει το κορμί της ασπίδα.
Οι φαντάροι αιφνιδιάζονται. Δεν ξέρουν τι να κάνουν. Παρατηρείστε τα βλέμματα τους και την απορία που ζωγραφίζεται στο πρόσωπο τους. Εάν εκτελέσουν τις διαταγές που έχουν θα την χτυπήσουν. Η κοπέλα δεν υποχωρεί. Το θάρρος και η αποφασιστικότητα της μόνο με τον φοιτητή της πλατείας Τιεν Αν Μεν που σταμάτησε μια φάλαγγα από τανκς με το κορμί του, μπορούν να συγκριθούν. Το όνομα της δεν έγινε ποτέ γνωστό. Η πράξη της δεν έγινε καν πρωτοσέλιδο σε κάποια εφημερίδα.
Ίσως μετά από αυτό που έκανε, να την συνέλαβαν, εισβάλλοντας κάποιο βράδυ πάνοπλοι στο σπίτι της και να την οδήγησαν σε κάποια φυλακή... Η τύχη της αγνοείται
onalert
