Κυριακή, 15 Ιανουαρίου 2012
Ας θυμηθούμε λοιπόν ποιος ήταν ο Τουρκοκύπριος Ραούφ Ντενκτάς…
Απόγονος εξισλαμισμένων χριστιανών ο Ραούφ Ντενκτάς, μοιραίο πρόσωπο στην κυπριακή τραγωδία, γεννήθηκε στην Πάφο το 1924. Αποφοίτησε από την Αγγλική Σχολή Λευκωσίας. Κατά την διάρκεια των ετών 1941-1943 εργάστηκε ως δικαστικός υπάλληλος στο Επαρχιακό Δικαστήριο Αμμοχώστου. Σπούδασε Νομικά στο Λονδίνο με βρετανική υποτροφία.
Επέστρεψε στην Κύπρο το 1947 και με τη βρετανική συμβολή ανέλαβε πολιτικό ρόλο. Λίγο αργότερα (1949) διορίστηκε από τους Βρετανούς Δικηγόρος του Στέμματος (πολιτική αγωγή), ενώ το 1953 έγινε βοηθός Γενικός Εισαγγελεύς.
Κατά το διάστημα 1956-1958 υπηρέτησε ως Γενικός Εισαγγελεύς, αναλαμβάνοντας την εκδίκαση πολλών υποθέσεων αγωνιστών της ΕΟΚΑ και συνετέλεσε στις θανατικές καταδίκες πολλών. Από το 1957 υπήρξε από τα ηγετικά στελέχη της τουρκοκυπριακής τρομοκρατικής οργανώσεως ΤΜΤ η οποία είχε ιδρυθεί στην Τουρκία στο πλαίσιο της πολιτικής της για την επανατουρκοποίηση της Κύπρου.
Οι Συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου του 1959 βρήκαν αντίθετο τον Ντενκτάς, ο οποίος θεωρούσε ότι η προτεινόμενη λύση ήταν μη λειτουργήσιμη και ότι η πλέον εφικτή λύση ήταν αυτή της διχοτόμησης. Μετά την ανακήρυξη της Κυπριακής Δημοκρατίας και μέχρι τον Δεκέμβριο του 1963 ο Ντενκτάς με εντολές της Τουρκίας, υπονόμευσε τη λειτουργία του κυπριακού κράτους. Υπήρξε ηθικός αυτουργός της δολοφονίας των προοδευτικών Τουρκοκυπρίων δημοσιογράφων Αϊχάν Χικμέτ και Αχμέτ Μουσαφέρ Γκιουρκάν, οι οποίοι αρθρογραφούσαν υπέρ της συνεργασίας των δύο κοινοτήτων. Είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στα αιματηρά γεγονότα του 1963 και κατέφυγε στην Τουρκία για να μην συλληφθεί.
Τον Αύγουστο του 1964 αποβιβάσθηκε στην περιοχή της των Κοκκίνων μαζί με αξιωματικούς από την Τουρκία και φοιτητές. Ηττήθηκαν όμως από την Εθνική Φρουρά και του αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν με τουρκικό πολεμικό. Τον Οκτώβριο του 1967, ο Ντενκτάς επεχείρησε για δεύτερη φορά να εισέλθει παράνομα στην Κύπρο. Συνελήφθη όμως. Ομολόγησε τότε ότι πήγε στην Κύπρο με εντολή των τουρκικών αρχών. Με διπλωματικές πιέσεις από τις ΗΠΑ, τη Βρετανία και την Τουρκία αφέθηκε τελικά ελεύθερος, αλλά απελάθηκε στην Τουρκία.
Μετά τα γεγονότα της Κοφίνου, τον Νοέμβριο του 1967 επέστρεψε, νόμιμα στην Κύπρο και ορίστηκε εκπρόσωπος των Τουρκοκυπρίων. Στις συνομιλίες που διήρκεσαν μέχρι τις παραμονές της τουρκικής εισβολής. Ακολούθησε παρελκυστική πολιτική, μέχρι που έγινε η τουρκική εισβολή. Το 1973, ο Ντενκτάς εξελέγη Αντιπρόεδρος της Κύπρου.
Μετά την τουρκική εισβολή (20-22 Ιουλίου και 14-16 Αυγούστου 1974), ο Ραούφ Ντενκτάς κατέστη παντοδύναμος. Ανακήρυξε στις 13 Φεβρουαρίου του 1975 τα κατεχόμενα εδάφη σε «Ομόσπονδο Τουρκοκυπριακό Κράτος», ενώ στις 15 Νοεμβρίου του 1983 προέβη στην ανακήρυξη της «Τουρκικής Δημοκρατίας Βορείου Κύπρου» και μετέφερε δεκάδες χιλιάδες εποίκους από την Τουρκία με σκοπό την αλλοίωση του δημογραφικού χαρακτήρα της Κύπρο.
Εργάστηκε μεθοδικά υπέρ των συμφερόντων της Τουρκίας, αγνοώντας τους Τουρκοκυπρίους, οι οποίοι υπέφεραν και αυτοί από την πολιτική του, τόσο κατά το διάστημα 1955-1974, όσο και κατά το διάστημα μετά την τουρκική εισβολή. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι μισοί περίπου γηγενείς Τουρκοκύπριοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την Κύπρο μετά την εισβολή. Αποσύρθηκε από την πολιτική το 2005.
defence-point
Επέστρεψε στην Κύπρο το 1947 και με τη βρετανική συμβολή ανέλαβε πολιτικό ρόλο. Λίγο αργότερα (1949) διορίστηκε από τους Βρετανούς Δικηγόρος του Στέμματος (πολιτική αγωγή), ενώ το 1953 έγινε βοηθός Γενικός Εισαγγελεύς.
Κατά το διάστημα 1956-1958 υπηρέτησε ως Γενικός Εισαγγελεύς, αναλαμβάνοντας την εκδίκαση πολλών υποθέσεων αγωνιστών της ΕΟΚΑ και συνετέλεσε στις θανατικές καταδίκες πολλών. Από το 1957 υπήρξε από τα ηγετικά στελέχη της τουρκοκυπριακής τρομοκρατικής οργανώσεως ΤΜΤ η οποία είχε ιδρυθεί στην Τουρκία στο πλαίσιο της πολιτικής της για την επανατουρκοποίηση της Κύπρου.
Οι Συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου του 1959 βρήκαν αντίθετο τον Ντενκτάς, ο οποίος θεωρούσε ότι η προτεινόμενη λύση ήταν μη λειτουργήσιμη και ότι η πλέον εφικτή λύση ήταν αυτή της διχοτόμησης. Μετά την ανακήρυξη της Κυπριακής Δημοκρατίας και μέχρι τον Δεκέμβριο του 1963 ο Ντενκτάς με εντολές της Τουρκίας, υπονόμευσε τη λειτουργία του κυπριακού κράτους. Υπήρξε ηθικός αυτουργός της δολοφονίας των προοδευτικών Τουρκοκυπρίων δημοσιογράφων Αϊχάν Χικμέτ και Αχμέτ Μουσαφέρ Γκιουρκάν, οι οποίοι αρθρογραφούσαν υπέρ της συνεργασίας των δύο κοινοτήτων. Είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στα αιματηρά γεγονότα του 1963 και κατέφυγε στην Τουρκία για να μην συλληφθεί.
Τον Αύγουστο του 1964 αποβιβάσθηκε στην περιοχή της των Κοκκίνων μαζί με αξιωματικούς από την Τουρκία και φοιτητές. Ηττήθηκαν όμως από την Εθνική Φρουρά και του αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν με τουρκικό πολεμικό. Τον Οκτώβριο του 1967, ο Ντενκτάς επεχείρησε για δεύτερη φορά να εισέλθει παράνομα στην Κύπρο. Συνελήφθη όμως. Ομολόγησε τότε ότι πήγε στην Κύπρο με εντολή των τουρκικών αρχών. Με διπλωματικές πιέσεις από τις ΗΠΑ, τη Βρετανία και την Τουρκία αφέθηκε τελικά ελεύθερος, αλλά απελάθηκε στην Τουρκία.
Μετά τα γεγονότα της Κοφίνου, τον Νοέμβριο του 1967 επέστρεψε, νόμιμα στην Κύπρο και ορίστηκε εκπρόσωπος των Τουρκοκυπρίων. Στις συνομιλίες που διήρκεσαν μέχρι τις παραμονές της τουρκικής εισβολής. Ακολούθησε παρελκυστική πολιτική, μέχρι που έγινε η τουρκική εισβολή. Το 1973, ο Ντενκτάς εξελέγη Αντιπρόεδρος της Κύπρου.
Μετά την τουρκική εισβολή (20-22 Ιουλίου και 14-16 Αυγούστου 1974), ο Ραούφ Ντενκτάς κατέστη παντοδύναμος. Ανακήρυξε στις 13 Φεβρουαρίου του 1975 τα κατεχόμενα εδάφη σε «Ομόσπονδο Τουρκοκυπριακό Κράτος», ενώ στις 15 Νοεμβρίου του 1983 προέβη στην ανακήρυξη της «Τουρκικής Δημοκρατίας Βορείου Κύπρου» και μετέφερε δεκάδες χιλιάδες εποίκους από την Τουρκία με σκοπό την αλλοίωση του δημογραφικού χαρακτήρα της Κύπρο.
Εργάστηκε μεθοδικά υπέρ των συμφερόντων της Τουρκίας, αγνοώντας τους Τουρκοκυπρίους, οι οποίοι υπέφεραν και αυτοί από την πολιτική του, τόσο κατά το διάστημα 1955-1974, όσο και κατά το διάστημα μετά την τουρκική εισβολή. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι μισοί περίπου γηγενείς Τουρκοκύπριοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την Κύπρο μετά την εισβολή. Αποσύρθηκε από την πολιτική το 2005.
defence-point