Τρίτη, 15 Νοεμβρίου 2011
H νέα κυβέρνηση των ρεκόρ...
Η ομιλία του νέου, διορισμένου πρωθυπουργού δεν επεφύλασσε καμία έκπληξη καθώς αρκέστηκε σε γενικολογίες χωρίς ωστόσο να εισέλθει στο δια ταύτα, στα μέτρα δηλαδή που θα επιβάλει.
Δεν πέρασε απαρατήρητη αρχικά η αλλαγή του δεύτερου σκέλους του εκβιασμού («μνημόνιο ή χρεοκοπία») που ακούγαμε σωρηδόν από τον προκάτοχό του. Τώρα, που επισήμως και με την βούλα των πιστωτών μας έχουμε χρεοκοπήσει δύο φορές σε λιγότερο από έξι μήνες, την...
θέση της «χρεοκοπίας» έχει πάρει «η έξοδος από το ευρώ», το νέο φόβητρο. Μένει να δούμε αν οι θυσίες τις οποίες ζήτησε ο νέος πρωθυπουργός έχουν και στο θέμα του ευρώ τα ίδια αποτελέσματα που είχαν και στο θέμα της χρεοκοπίας. Απλώς φέρουν πιο κοντά το αναπόφευκτο (έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη) που απ’ ότι φάνηκε δεν είναι συνάρτηση των θυσιών. Αν ήταν έτσι, με τόσες μειώσεις μισθών και συντάξεων, με τόσες απολύσεις και τόσες αυξήσεις φόρων η χρεοκοπία θα είχε αποφευχθεί, αυτή όμως απλώς επιταχύνθηκε.
Ενδεικτικό στοιχείο για το πόσο εκτός τόπου και χρόνου ήταν οι απειλές του πρώην κεντρικού τραπεζίτη (την αμφισβητούμενη μάλιστα περίοδο της ένταξης της Ελλάδας στην ΟΝΕ) είναι το γεγονός πως την ίδια ώρα στη Λειψία της Γερμανίας οι αντιπρόσωποι του κυβερνώντος χριστιανοδημοκρατικού κόμματος CDU που συμμετείχαν στο ετήσιο συνέδριο του κόμματός τους ψήφισαν να δίνεται δυνατότητα της εθελοντικής αποχώρησης στα κράτη – μέλη της ευρωζώνης. Αναμφισβήτητα πρόκειται για ένα από τα πολλά μέτρα που προετοιμάζουν την επόμενη μέρα, όταν κι αυτά τα μέτρα – σοκ που ετοιμάζεται να επιβάλει ο πρώην αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας αποδειχθούν ατελέσφορα, αυξάνοντας το χρέος και το έλλειμμα. Όπως ακριβώς έχει συμβεί μέχρι σήμερα, μια πραγματικότητα την οποία αναγνώρισε.
Πολλές άλλες όμως, εξ ίσου ωμές πραγματικότητες που βρίθουν αντιφάσεων τις υπερασπίστηκε προσποιούμενος ότι είναι το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο. Όπως για παράδειγμα:
· Τη βιωσιμότητα της απόφασης της Συνόδου Κορυφής της 26ης Οκτωβρίου, για την εφαρμογή της οποίας ζήτησε να γίνουν οι νέες θυσίες. Την αποτελεσματικότητά της δεν την έχουν αμφισβητήσει μόνο άνθρωποι της αγοράς (όπως ο Τζορτζ Σόρος που προδίκασε ότι μέχρι τις γιορτές θα έχει εγκαταλειφθεί) αλλά και σύμβουλοι του γερμανού υπουργού Οικονομίας. Ενδεχομένως δηλαδή να συμβεί και τώρα ότι συνέβη με την απόφαση της 21ης Ιουλίου όταν το Βερολίνο ήδη είχε ξεγράψει ετοιμάζοντας την αναθεώρησή της και η Αθήνα, σε ρόλο Ραν Τα Πλαν, ορκιζόταν την απαρέγκλιτη εφαρμογή της.
· Ότι το δημόσιο χρέος το 2020 κι όταν θα έχει εφαρμοστεί υποτίθεται η συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου θα μειωθεί στο 120% του ΑΕΠ. Θεωρεί δηλαδή βιώσιμο ο απόφοιτος του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Μασαχουσέτης ένα δημόσιο χρέος σε αυτό το ύψος; Κι αν είναι γιατί η Ιταλία τρέχει και δεν φτάνει;
· Ότι θα προχωρήσουν οι ιδιωτικοποιήσεις. Καλά δεν νοιάζεται μήπως στην περίπτωση που λυθεί το ζητούμενο σύμφωνα με τα λόγια του, δηλαδή η ύπαρξη ενδιαφέροντος, οι ιδιωτικοποιήσεις εξελιχθούν σε ξεπούλημα και το πανηγύρι, εννοούμε το φαγοπότι, που θα γίνει στην δημόσια περιουσία η οποία θα πουληθεί έναντι πινακίου φακής, αποδειχθεί ακόμη πιο σκανδαλώδες από την φούσκα του ελληνικού χρηματιστηρίου που δημιουργήθηκε όσο διοικούσε στην Τράπεζα της Ελλάδας;
Ο Λουκάς Παπαδήμος δεν έπεισε. Τα όσα δε προηγήθηκαν, με την διαγραφή του Σ. Χατζηγάκη από τη ΝΔ, την δήλωση του Π. Καμμένου ότι δεν θα ψηφίσει τις προγραμματικές και τη συζήτηση στη Βουλή για την επίσπευση της ψηφοφορίας υπό τον φόβο των διαδηλώσεων, δείχνουν ότι αυτή η κυβέρνηση θα έχει ένα διπλό ρεκόρ: Θα είναι η κυβέρνηση με την μεγαλύτερη κοινοβουλευτική πλειοψηφία και την μικρότερη νομιμοποίηση στη συνείδηση της κοινωνίας. Η πιο ασταθής και βραχύβια κυβέρνηση που δεν θα αποφύγει μάλιστα να χρεωθεί την οριστική χρεωκοπία…
Δεν πέρασε απαρατήρητη αρχικά η αλλαγή του δεύτερου σκέλους του εκβιασμού («μνημόνιο ή χρεοκοπία») που ακούγαμε σωρηδόν από τον προκάτοχό του. Τώρα, που επισήμως και με την βούλα των πιστωτών μας έχουμε χρεοκοπήσει δύο φορές σε λιγότερο από έξι μήνες, την...
θέση της «χρεοκοπίας» έχει πάρει «η έξοδος από το ευρώ», το νέο φόβητρο. Μένει να δούμε αν οι θυσίες τις οποίες ζήτησε ο νέος πρωθυπουργός έχουν και στο θέμα του ευρώ τα ίδια αποτελέσματα που είχαν και στο θέμα της χρεοκοπίας. Απλώς φέρουν πιο κοντά το αναπόφευκτο (έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη) που απ’ ότι φάνηκε δεν είναι συνάρτηση των θυσιών. Αν ήταν έτσι, με τόσες μειώσεις μισθών και συντάξεων, με τόσες απολύσεις και τόσες αυξήσεις φόρων η χρεοκοπία θα είχε αποφευχθεί, αυτή όμως απλώς επιταχύνθηκε.
Ενδεικτικό στοιχείο για το πόσο εκτός τόπου και χρόνου ήταν οι απειλές του πρώην κεντρικού τραπεζίτη (την αμφισβητούμενη μάλιστα περίοδο της ένταξης της Ελλάδας στην ΟΝΕ) είναι το γεγονός πως την ίδια ώρα στη Λειψία της Γερμανίας οι αντιπρόσωποι του κυβερνώντος χριστιανοδημοκρατικού κόμματος CDU που συμμετείχαν στο ετήσιο συνέδριο του κόμματός τους ψήφισαν να δίνεται δυνατότητα της εθελοντικής αποχώρησης στα κράτη – μέλη της ευρωζώνης. Αναμφισβήτητα πρόκειται για ένα από τα πολλά μέτρα που προετοιμάζουν την επόμενη μέρα, όταν κι αυτά τα μέτρα – σοκ που ετοιμάζεται να επιβάλει ο πρώην αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας αποδειχθούν ατελέσφορα, αυξάνοντας το χρέος και το έλλειμμα. Όπως ακριβώς έχει συμβεί μέχρι σήμερα, μια πραγματικότητα την οποία αναγνώρισε.
Πολλές άλλες όμως, εξ ίσου ωμές πραγματικότητες που βρίθουν αντιφάσεων τις υπερασπίστηκε προσποιούμενος ότι είναι το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο. Όπως για παράδειγμα:
· Τη βιωσιμότητα της απόφασης της Συνόδου Κορυφής της 26ης Οκτωβρίου, για την εφαρμογή της οποίας ζήτησε να γίνουν οι νέες θυσίες. Την αποτελεσματικότητά της δεν την έχουν αμφισβητήσει μόνο άνθρωποι της αγοράς (όπως ο Τζορτζ Σόρος που προδίκασε ότι μέχρι τις γιορτές θα έχει εγκαταλειφθεί) αλλά και σύμβουλοι του γερμανού υπουργού Οικονομίας. Ενδεχομένως δηλαδή να συμβεί και τώρα ότι συνέβη με την απόφαση της 21ης Ιουλίου όταν το Βερολίνο ήδη είχε ξεγράψει ετοιμάζοντας την αναθεώρησή της και η Αθήνα, σε ρόλο Ραν Τα Πλαν, ορκιζόταν την απαρέγκλιτη εφαρμογή της.
· Ότι το δημόσιο χρέος το 2020 κι όταν θα έχει εφαρμοστεί υποτίθεται η συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου θα μειωθεί στο 120% του ΑΕΠ. Θεωρεί δηλαδή βιώσιμο ο απόφοιτος του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Μασαχουσέτης ένα δημόσιο χρέος σε αυτό το ύψος; Κι αν είναι γιατί η Ιταλία τρέχει και δεν φτάνει;
· Ότι θα προχωρήσουν οι ιδιωτικοποιήσεις. Καλά δεν νοιάζεται μήπως στην περίπτωση που λυθεί το ζητούμενο σύμφωνα με τα λόγια του, δηλαδή η ύπαρξη ενδιαφέροντος, οι ιδιωτικοποιήσεις εξελιχθούν σε ξεπούλημα και το πανηγύρι, εννοούμε το φαγοπότι, που θα γίνει στην δημόσια περιουσία η οποία θα πουληθεί έναντι πινακίου φακής, αποδειχθεί ακόμη πιο σκανδαλώδες από την φούσκα του ελληνικού χρηματιστηρίου που δημιουργήθηκε όσο διοικούσε στην Τράπεζα της Ελλάδας;
Ο Λουκάς Παπαδήμος δεν έπεισε. Τα όσα δε προηγήθηκαν, με την διαγραφή του Σ. Χατζηγάκη από τη ΝΔ, την δήλωση του Π. Καμμένου ότι δεν θα ψηφίσει τις προγραμματικές και τη συζήτηση στη Βουλή για την επίσπευση της ψηφοφορίας υπό τον φόβο των διαδηλώσεων, δείχνουν ότι αυτή η κυβέρνηση θα έχει ένα διπλό ρεκόρ: Θα είναι η κυβέρνηση με την μεγαλύτερη κοινοβουλευτική πλειοψηφία και την μικρότερη νομιμοποίηση στη συνείδηση της κοινωνίας. Η πιο ασταθής και βραχύβια κυβέρνηση που δεν θα αποφύγει μάλιστα να χρεωθεί την οριστική χρεωκοπία…
