Οἱ ὑβριστές τῆς Παναγίας καί ἡ θλιβερή χλιαρότητα τῶν δικών μας ἀντιδράσεων !!!

 

Οἱ ὑβριστές τῆς Παναγίας καί ἡ θλιβερή χλιαρότητα τῶν δικών μας ἀντιδράσεων

τοῦ Νεκτάριου Δαπέργολα, Διδάκτορος Ἱστορίας

     Τρομακτικό τό συναίσθημα τῆς βλασφημίας, ὅσο καί ἄν κάθε χρόνο τέτοιες μέρες (ὅπως καί λίγο πρίν τό ἐκάστοτε Πάσχα) ἔχει καταντἠσει πιά συνήθεια νά λυσσομανοῦν τά ἔνσαρκα ὀρφανά τῶν δαιμόνων, συκοφαντώντας καί χλευάζοντας τά ἱερά καί ὅσιά μας. Μά αὐτό δέν σημαίνει πώς συνηθίζεται κιόλας. Καί φέτος, μέ ἀνοιχτές καί πυοφοροῦσες μάλιστα τίς πληγές ἀπό τήν κτηνωδία τῆς ὑγειοναζιστικῆς δικτατορίας πού ἐδῶ καί δύο χρόνια διαλύει τίς ζωές μας καί διώκει ἀνοιχτά τήν πίστη μας, ἡ ὀδύνη ἦταν πολλαπλή. Ἦταν ἐξάλλου καί ὑπέρμετρα πιό χυδαία καί σοκαριστική ἠ ἐπίθεση.

     Καί δέν ἦταν μόνο τό γνωστό πλέον τερατούργημα μέ τόν «ἐπιστήμονα» - κυβερνητικό πλασιέ τῆς δῆθεν πανδημίας (καί γκαιμπελίσκο τῆς φασιστικῆς ὑστερίας), μέ τή χυδαία ὕβρι ἀπέναντι στό πάνσεπτο πρόσωπο τῆς Παναγιᾶς μας. Ἀκόμη πιό χυδαία καί βλάσφημη ἴσως ἀλητεία εἴδαμε καί ἀπό ἔτερο γνωστό τζουτζέ τοῦ ψευτοπροδευτικοῦ νεοελληνέζικου ὑπονόμου, πού προσπαθεῖ ἐδῶ καί πολλά χρόνια ὁ κακομοίρης νά ὑποδυθεῖ εἰς μάτην τόν ταλαντοῦχο συγγραφέα καί πού στή μανιώδη ἀπόπειρα νά ἀντισταθμίσει μέ κάτι ἄλλο τή σεσημασμένα ἄδεια ὕπαρξή του, βρῆκε τρόπο νά κρατήσει ἐπαφή μέ τή δημοσιότητα, μέ ἕνα φρικῶδες χλευαστικό «διήγημα». Ἕνα «διήγημα» πού - μέσω μίας λεπτομερῶς διεστραμμένης μυθοπλασίας - φέρει τήν Παναγία μας νά ἔχει παράνομη σχέση μέ ἕνα Ρωμαίο στρατιώτη καί τόν Χριστό νά εἶναι καρπός τῆς σχέσης αὐτῆς (ἀπό φρίκη ἀρνοῦμαι νά γράψω περισσότερα, ὅποιος μπορεῖ καί ἀντέχει, ἄς τό ἀναζητήσει στό διαδίκτυο). Ἔνα σιχαμερό καί ἀποτρόπαιο σκουπίδι δηλαδή, πού εἶναι ἀδύνατον νά τό διαβάσεις, χωρίς νά κινδυνεύσεις μέ πολλαπλά ἐγκεφαλικά καί ἐπίσης δίχως νά κλάψεις πικρά γιά τήν κτηνώδη κατάσταση στήν ὁποία ἔχουν φτάσει κάποιοι (ἀτυχῶς αὐτοπροσδιοριζόμενοι ἀκόμη ὡς ἀνθρώπινα πλάσματα), ἀλλά τελικά καί ὅλοι μας ὡς κοινωνία, ἀπό τή στιγμή πού ἀνεχόμαστε τέτοια ἄρρητα κοπρουργήματα, χωρίς νά ξεσηκωνόμαστε.

     Καί μιλώντας γιά ξεσηκωμό, φυσικά δέν ἐννοῶ ἀστεῖες «ἀντιδράσεις» σάν το ψοφοδεές ἀνακοινωθέν τῆς διαρκοῦς Συνόδου ἀπέναντι στόν Μόσιαλο (γιά τόν Χωμενίδη μάλιστα, παρότι ἐπίσης γνώριζε, δέν ἔκαμε κἄν τήν παραμικρή μνεία) ἤ σάν τίς λοιπές ἀγαπουλιάρικες δηλώσεις κληρικῶν καί «εὐσεβῶν» χριστιανούληδων, δηλώσεις τοῦ τύπου «ὁ Θεός νά τόν λυπηθεῖ». ἤ (ἀκόμη χειρότερα) «ὁ Θεός δέν ἔχει ἀνάγκη τή δική μας ὑπεράσπιση». Καί θά εἴμαι ξεκάθαρος: τό τί θά κάνει ὁ Θεός εἶναι δικό Του ζήτημα, το θέμα ὅμως εἶναι τί περιμένει ἀπό ἐμᾶς καί τί ὀφείλουμε νά κάνουμε ἐμεῖς. Καί τό ὅτι δέν μᾶς ἔχει ἀνάγκη, εἶναι ἐπίσης προφανές, ἀλλά τό θέμα εἶναι τί ἔχουμε ἐμεῖς ἀνάγκη γιά τούς ἑαυτούς μας. Ἐδῶ δέν χωρᾶνε σιωπές, δέν χωρᾶνε συμβιβαστικές ἀστειότητες, δέν χωράει τό νά «γυρίσεις καί τό ἄλλο μάγουλο». Ἐδῶ δέν κακολογοῦν ἐμᾶς γιά νά προσπαθήσουμε νά τό ὑπομείνουμε μέ ταπεινοφροσύνη, ἐδῶ ὑβρίζουν τόν Θεό μας καί τήν πάναγνη Μητέρα Του, ἐδῶ χυδαιολογοῦν καί περιπαίζουν ἐν οὐ παικτοῖς. Καμία σιωπή ἐδῶ δέν δικαιολογεῖται, ἀλλά οὔτε καί καμία χλιαρότητα. Κι οὔτε μπορεῖ νά γίνει ἀνεκτό κανένα δαιμονισμένο ἄταφο κουφάρι, πού περιφέρεται ἀσύδοτο μέ τήν ψευτοπροοδευτική του προβιά καί κοπρίζει ἀνενόχλητο πάνω στά πάνσεπτα ὅσια καί ἱερά μας.

     Τό λιγότερο πού θά ἔπρεπε συνεπῶς νά συμβαίνει αὐτή τή στιγμή εἶναι νά εἴμαστε ὅλοι μας στα κάγκελα, κλῆρος καί λαός, μέχρι νά ζητήσει συγγνώμη ὁ τρισάθλιος ψευτοδιανοούμενος καί μέχρι νά ἀναιρέσει ὁ πανάθλιος ψευτοεπιστήμονας (καί συνάμα βεβαίως νά πάψει ἄμεσα νά ἐκπροσωπεῖ διεθνῶς τή χώρα μας στό ὁτιδήποτε). Θά ἔπρεπε νά εἴμαστε στά κάγκελα καί γιά τόν κυβερνητικό συρφετό πού συνεχίζει νά τόν καλύπτει σιωπηλά (καί ἐπομένως νά συναινεῖ ἀναφανδόν μέ τήν ἀδιανόητη βλασφημία). Καί ἐπίσης, εἰδικά οἱ ἐπίσκοποι, ἀντί γιά χλιαρές κενοτιποτολογίες, θά ὄφειλαν νά δοῦν - ἔστω καί σέ αὐτό - τί ὁρίζουν μέ τόση σαφήνεια οἱ Ἱεροί Κανόνες ἀπέναντι στήν αἰσχρή βλασφημία καί νά πράξουν ἐπιτέλους ἀνάλογα. Μήπως καί κατορθώσουν νά μᾶς δείξουν δηλαδή, ἔστω καί κατ’ ἐξαίρεσιν, τό σθένος τους καί σέ κάποιο ἀπό τά πραγματικά σοβαρά ζητήματα. Ὄχι μόνο στούς ἐκβιασμούς τῶν άνεμβολίαστων πιστῶν, στίς διώξεις τῶν παραδοσιακῶν ἱερέων καί στήν εύλαβική ἐφαρμογή τῶν φασιστικῶν μέτρων τῆς ἀντίχριστης δυστοπίας.

     Χωρίς βέβαια αὐτό νά σημαίνει πώς εἴμαστε τόσο ἀνόητοι, ὥστε νά περιμένουμε τό παραμικρό πλέον ἀπό αὐτούς. Τό τί ὅμως θα ἔπρεπε καί στό θέμα αὐτό νά πράξουν, ὀφείλουμε νά τό ποῦμε. Ὅπως καί τό ὅτι γιά μιά ἀκόμη πολλοστή φορά - ὅπως ἀκριβῶς καί ἐμεῖς, ἔτσι καί αὐτοί - «ἐζυγίσθησαν, ἐμετρήθησαν καί εὐρέθησαν ἐλλιπεῖς». Εῖναι δυστυχῶς ἀπολύτως βέβαιο πώς δέν θά εἶναι καί ἡ τελευταία…

ΤΟ ΣΟΚ ΤΗΣ ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ !!! ΕΧΘΡΟΣ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ !!!

 

Το σοκ της πανδημίας φέρνει το οριστικό τέλος της παγκοσμιοποίησης

Ο κορωνοϊός μεγέθυνε τις αδυναμίες του εν λόγω συστήματος, ενώ η «βίαιη» οικονομική ολοκλήρωση έφερε αποσύνθεση και φθορά

Πριν από 30 χρόνια, στις 26 Δεκεμβρίου 1991, αποφασίστηκε η διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης. Ηταν η ιστορική ημέρα που σηματοδότησε την έναρξη της παγκοσμιοποίησης. Ο πλανήτης πέρασε από το μεταπολεμικό πρότζεκτ του Ψυχρού Πολέμου σε έναν νέο κύκλο, που διαρκεί μέχρι σήμερα. Με την πανδημία να αποτελεί μία από τις σημαντικότερες καμπές της παγκοσμιοποίησης, αναδεικνύοντας σοβαρά σημάδια φθοράς.

• Από τον Βασίλη Γαλούπη

Τι έφερε η παγκοσμιοποίηση στις οικονομίες και τις κοινωνίες; Μια αναδιαμόρφωση του κόσμου μέσα από τη διασυνοριακή ροή προϊόντων, χρήματος και ανθρώπων. Με το υπερεθνικό χρήμα και την πραγματική εξουσία να συγκεντρώνονται στα χέρια εταιριών κολοσσών, κάνοντας πιο θαμπά τα σύνορα και την ισχύ των κρατών.

Από τα 193 κράτη που αριθμεί σήμερα ο ΟΗΕ, τα 36 δημιουργήθηκαν, ανασυστάθηκαν ή «κατασκευάστηκαν» από το 1991 κι έπειτα, με προπομπό την ένωση των δύο Γερμανιών έναν χρόνο πριν. Τα περισσότερα εξ αυτών στην πλέον κατακερματισμένη Ευρώπη κι αρκετά στη γειτονιά μας. Η διάλυση της ΕΣΣΔ «γέννησε» 12 νέα κράτη, της Γιουγκοσλαβίας έξι και της Τσεχοσλοβακίας δύο.

Ξαφνικά λαοί που η μεταπολεμική προπαγάνδα τούς είχε εκπαιδεύσει στο μίσος, όπως στις δυο Γερμανίες, έπρεπε με άλλες πολιτικές αποφάσεις εν μια νυκτί να ομογενοποιηθούν. Και λαοί που παλιότερες αποφάσεις τους επέβαλλαν να ζήσουν μαζί, όπως επί Γιουγκοσλαβίας, να πολεμήσουν.

H μία όψη του νομίσματος είναι ότι σε αυτά τα 30 χρόνια το παγκόσμιο εμπόριο εκτοξεύτηκε από το 39% του 1990 στο 58% του 2019. Το ΑΕΠ από τα 25 τρισ. δολάρια, στα 135 τρισ. Οι επενδύσεις από τα 113 δισ., στο ασύλληπτο ρεκόρ των 1,9 τρισ. το 2007 έναν χρόνο προτού (διόλου τυχαία) σκάσει η φούσκα της Lehman Brothers, με το τσουνάμι της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Ο τουρισμός απογειώθηκε όσο ποτέ άλλοτε.

Η άλλη όψη είναι ότι το συνολικό παγκόσμιο χρέος, ιδιωτικό και δημόσιο, έχει τριπλασιαστεί από το 1990 και φέτος αναμένεται να ξεπεράσει το 360% του ΑΕΠ, κάτι που σημαίνει ότι, αν επρόκειτο για κράτος, θα είχε κηρυχθεί ήδη σε καθεστώς χρεοκοπίας. Όμως το 1,1% μιας ελίτ δισεκατομμυριούχων κατέχει το 45,8% του παγκόσμιου πλούτου.

Τρομοκρατία και μετανάστευση

Οι πόλεμοι επέστρεψαν στην Ευρώπη μέσω της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας και της ΕΣΣΔ. Η τρομοκρατική επίθεση στους Δίδυμους Πύργους, το 2001, προκάλεσε επανειλημμένες στρατιωτικές επεμβάσεις στη Μέση Ανατολή, φόβο και περιορισμό των ατομικών δικαιωμάτων στη Δύση, αλλά και ασταμάτητα κύματα μετανάστευσης.

Μεγάλες πληθυσμιακές ομάδες μένουν στο περιθώριο. Ολόκληρα κράτη, όπως η Ελλάδα το 2010, βλέπουν το μέλλον τους να τζογάρεται στις πανίσχυρες χρηματοπιστωτικές αγορές και να επηρεάζεται από αστάθμητους παράγοντες σε άλλες ηπείρους.

Στην πανδημία, η φτωχή Αφρική και χώρες της Ασίας μένουν έξω από τα εμβολιαστικά deals των φαρμακευτικών εταιριών με τις ισχυρές οικονομικά χώρες. Στην πολιτική, οι γραμμές των παραδοσιακών κομμάτων Δεξιάς – Κέντρου – Αριστεράς έγιναν θολές και άρχισε να κυριαρχεί το νέο δόγμα «Ανοιχτό – Κλειστό» ή «Νεοφιλελευθερισμός – Προστατευτισμός» σε κοινωνίες ήδη θυμωμένες και διχασμένες. Με την Κίνα, που εφαρμόζει το υβριδικό μοντέλο «Σκληρός προστατευτισμός εντός συνόρων – Κρατικός καπιταλισμός εκτός συνόρων», να αναδεικνύεται στη μεγάλη κερδισμένη της παγκοσμιοποίησης, σπάζοντας το μεταπολεμικό δίπολο ΗΠΑ, Ρωσίας.

Αφορμή ο κορωνοϊός

Η παγκοσμιοποίηση θεωρούνταν ως η αναπόφευκτη και ασταμάτητη δύναμη που δεν θα είχε επιστροφή. Όμως ακόμα και πριν από την πανδημία είχε μπει σε μπελάδες. Το ανοιχτό σύστημα που κυριάρχησε στην οικονομία τσαλακώθηκε από την οικονομική κρίση του 2008 και τον κινεζοαμερικανικό εμπορικό πόλεμο.

Και ο κορωνοϊός αποδεικνύεται ο μεγαλύτερος πονοκέφαλος. Αλλά η πανδημία ήταν απλώς η αφορμή και όχι η αιτία για την αποδυνάμωση των θεμελίων της παγκοσμιοποίησης και το φρενάρισμά της. Ακόμη και προτού χτυπήσει ο κορωνοϊός τα όριά της είχαν αρχίσει να γίνονται πιο ξεκάθαρα. Το εμπόριο ως μερίδιο του παγκόσμιου ΑΕΠ κορυφώθηκε το 2008 και έκτοτε υποχωρεί.

Στην πράξη η παγκοσμιοποίηση σήμαινε ότι η βιομηχανική παραγωγή θα μετακινούταν από τις ανεπτυγμένες χώρες, όπου η εργασία ήταν ακριβή, στις φτωχές χώρες, όπου η εργασία ήταν φθηνότερη. Οι άνθρωποι στις ανεπτυγμένες χώρες είτε θα έπρεπε να δεχτούν χαμηλότερους μισθούς για να γίνουν ανταγωνιστικοί, είτε να χάσουν τη δουλειά τους. Τα αγαθά που παρήγαγαν στο παρελθόν τώρα θα εισάγονταν και θα ήταν ακόμη φθηνότερα.

Οι κυβερνήσεις συναγωνίζονταν μεταξύ τους για να κάνουν τη χώρα τους πιο φιλόξενη και «ανταγωνιστική» για τις επιχειρήσεις. Αυτό σήμαινε ότι η εργασία θα γινόταν φθηνότερη και οι ρυθμιστικοί κανόνες πιο χαλαροί.

Πρόσφατα, όμως, ο χαρακτήρας και ο ρυθμός της παγκοσμιοποίησης άλλαξαν. Καταρχήν η παγκοσμιοποίηση δεν έχει πια τη συναίνεση του κόσμου στη Δύση. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι συνειδητοποιούν ότι η πρόσβαση σε φθηνότερα αγαθά έρχεται με κόστος τους χαμηλούς μισθούς και την απώλεια θέσεων εργασίας.

Εξάρτηση από την Κίνα

Η πανδημία έκανε τα κράτη να συνειδητοποιήσουν πόσο πολύ εξαρτώνται από το διεθνές εμπόριο. Για πολλά ιατρικά προϊόντα, η παραγωγή είναι εξαιρετικά συγκεντρωμένη: η Κίνα αντιπροσωπεύει πάνω από το 60% των εξαγωγών αντιβιοτικών, ηρεμιστικών, ιβουπροφαίνης και παρακεταμόλης. Όταν ξέσπασε η πανδημική κρίση, οι χώρες τσακώνονταν μεταξύ τους για να εξασφαλίσουν πρόσβαση σε μάσκες και τεστ κορωνοϊού, προϊόντα που παράγονταν στην Κίνα.

Τέτοιου μεγέθους εξάρτηση έκανε πολλές χώρες να στραφούν σε παρελθοντικά μοντέλα και στην αναζήτηση αυτάρκειας και εγχώριας παραγωγής. Η άλλοτε αδιαμφισβήτητη παγκοσμιοποίηση έχασε την ορμή της, επιβραδύνεται και τώρα επιχειρεί να μεταλλαχθεί προκειμένου να επιβιώσει.

Υπερσυγκέντρωση παραγωγής στο εμπόριο

Η διαρκής μείωση των δασμών έκανε εφικτή μια εκτόξευση του παγκόσμιου εμπορίου ως μερίδιο του ακαθάριστου προϊόντος από 30% στις αρχές της δεκαετίας του 1970 σε 60% στις αρχές της δεκαετίας του 2010. Ουσιαστικά, τα τρόφιμα, τα ρούχα, τα τηλέφωνα, τα φάρμακα και τα εμβόλια είναι όλα προϊόντα παγκόσμιων εφοδιαστικών αλυσίδων.

Από το ’90 οι παγκόσμιες αλυσίδες εφοδιασμού εξαπλώθηκαν, καθώς οι εταιρίες φρόντιζαν να συγκεντρώνουν συγκεκριμένες παραγωγές σε μέρη που τις συνέφεραν οικονομικά. Σταδιακά, οι εφοδιαστικές αλυσίδες έγιναν τόσο δαιδαλώδεις που αποδεικνύουν ότι πλέον η παγκοσμιοποίηση γιγαντώθηκε σε υπερβολικό, μη ασφαλές βαθμό.

Για να κατασκευαστεί ένα iPhone, για παράδειγμα, βασίζεται σε δίκτυο παραγωγής σε 49 χώρες. Η Κίνα επεξεργάζεται το 72% του κοβαλτίου στον πλανήτη, απαραίτητο για τις μπαταρίες όλων των ηλεκτρικών αυτοκινήτων.

Σήμερα υπάρχει η όλο και αυξανόμενη ανησυχία ότι οι αλυσίδες εφοδιασμού έχουν εξελιχθεί σε πηγή αδυναμίας. Η παγκοσμιοποίηση δημιουργεί υπερσυγκέντρωση της παραγωγής και εξαλείφει τα αποθέματα ασφαλείας. Όπως κατέδειξε και το σοκ της πανδημίας, πολλοί πολιτικοί τώρα πιστεύουν ότι σε μια κρίση οι ξένοι προμηθευτές είναι αναξιόπιστοι.

Πολλές κυβερνήσεις επιμένουν τώρα ότι ορισμένα αγαθά, όπως φαρμακευτικά προϊόντα, ιατρικός εξοπλισμός και «ευαίσθητες» τεχνολογίες, θα πρέπει να βασίζονται περισσότερο στην εγχώρια παραγωγή.

Οικονομία: Διεύρυνση ανισότητας και ανεργία

Η παγκοσμιοποιημένη οικονομία είναι ένα απείρως πολύπλοκο δίκτυο διασυνδέσεων, με αποτέλεσμα, όταν συμβαίνουν οικονομικά γεγονότα, οι επιπτώσεις τους να εξελίσσονται σε απρόβλεπτες κατευθύνσεις. Ποιος θα περίμενε ότι μια κρίση που άρχισε με χρεοκοπίες στεγαστικών δανείων στα αμερικανικά προάστια το 2007 θα οδηγούσε στη δημοσιονομική κρίση στην Ελλάδα το 2010;

Η παγκοσμιοποίηση δεν είναι αυτομάτως ωφέλιμη για όλους, αφού δημιουργεί νικητές και χαμένους. Μελέτη του ΔΝΤ για 147 χώρες κατέληξε ότι τα οφέλη είναι σημαντικά για κράτη που βρίσκονται σε αρχικά και μεσαία στάδια της διαδικασίας οικονομικής ενσωμάτωσης, όπως Κίνα, Βραζιλία ή Ινδία, και λιγότερο για χώρες ήδη ανεπτυγμένες.

Η μελέτη του ΔΝΤ εξέτασε, επίσης, τον τρόπο με τον οποίο τα εισοδηματικά κέρδη κατανέμονται εντός των χωρών. Διαπίστωσε ότι η παγκοσμιοποίηση συνδέεται συχνά με τη διεύρυνση της οικονομικής ανισότητας, βάζοντας περισσότερα χρήματα στις τσέπες των πλουσίων, παρά στις τσέπες των φτωχών. Μάλιστα, ενώ στις αναπτυσσόμενες οικονομίες επωφελούνται και φτωχοί και πλούσιοι, στις προηγμένες χώρες η παγκοσμιοποίηση έχει πολύ μικρή επίδραση στα εισοδήματα των φτωχών.

Τον Απρίλιο του 2020 ο Εμανουέλ Μακρόν δήλωσε στους «Financial Times»: «Είναι σαφές ότι αυτού του είδους η παγκοσμιοποίηση έφτασε στο τέλος του κύκλου της. Υπονόμευσε τη δημοκρατία και αύξησε τις ανισότητες στις ανεπτυγμένες χώρες».

Εγχώρια παραγωγή: Ξεπούλημα επιχειρήσεων σε υπερεθνικούς κολοσσούς

Ο Μάικλ Ο’ Σάλιβαν, οικονομολόγος του Πρίνστον και επικεφαλής επενδύσεων στην Credit Suisse, έδωσε συνέντευξη στον «Economist», όπου είπε ότι η παγκοσμιοποίηση έχει πεθάνει. Όσον αφορά το τι «σκότωσε» την παγκοσμιοποίηση, παραθέτει δύο βασικούς λόγους:

• Πρώτον, η παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη επιβραδύνθηκε και ως αποτέλεσμα η ανάπτυξη έγινε πιο «χρηματοδοτημένη»: Δηλαδή, το χρέος έχει αυξηθεί και υπάρχει περισσότερος «νομισματικός ακτιβισμός», που σημαίνει ότι οι κεντρικές τράπεζες ρίχνουν χρήματα στην οικονομία αγοράζοντας περιουσιακά στοιχεία, όπως, π.χ., ομόλογα ή και μετοχές, ώστε να διατηρηθούν τεχνητά οι οικονομικές επιδόσεις.
• Δεύτερον, οι παρενέργειες της παγκοσμιοποίησης έγιναν αντιληπτές απ’ όλους πλέον και δεν μπορούν πια να κρύβονται κάτω από το χαλί. Η ανισότητα του πλούτου, η κυριαρχία μιας ελίτ εταιριών, το ξεπούλημα εγχώριων επιχειρήσεων σε υπερεθνικούς κολοσσούς, η συρρίκνωση της εθνικής παραγωγής και η διασπορά των παγκόσμιων αλυσίδων εφοδιασμού είναι σήμερα καυτά πολιτικά ζητήματα.

Στην ουσία, η παγκοσμιοποίηση είναι ήδη πίσω μας, γιατί είναι δυσλειτουργική και αδιαφανής. Αυτό που έρχεται, σύμφωνα με τον Ο’ Σάλιβαν, είναι ένας αναδυόμενος πολυπολικός κόσμος, που θα κυριαρχείται από τουλάχιστον τρεις μεγάλες περιοχές: Την Αμερική, την Ευρωπαϊκή Ενωση και την Κίνα. Ακόμα και οι θεσμοί του 20ού αιώνα, η Παγκόσμια Τράπεζα, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου και το ΔΝΤ, θα εμφανίζονται όλο και πιο ανενεργοί.

Είτε η παγκοσμιοποίηση «πεθαίνει» είτε αντιστρέφεται ή φρενάρεται, το πρόβλημα είναι ότι δεν θα διορθωθούν τα προβλήματα που προκάλεσε. Η αυτοματοποίηση – ρομποτοποίηση της εργασίας σημαίνει ότι δεν πρόκειται να υπάρξει αναγέννηση των θέσεων εργασίας στη Δύση. Οι εταιρίες θα συνεχίσουν να προσλαμβάνουν εργαζομένους στα φθηνότερα μέρη κάθε περιοχής.

Επιπλέον, οι επενδύσεις των πολυεθνικών σε φυσικά περιουσιακά στοιχεία θα λιγοστεύουν. Οι επενδύσεις από κινεζικές πολυεθνικές σε Ευρώπη και Αμερική «βούλιαξαν» κατά 73% το 2018. Το ενδιαφέρον τώρα της παγκοσμιοποίησης επικεντρώνεται στις υπηρεσίες. Αν, όμως, για παράδειγμα, διπλασιαστούν σε μέγεθος οι εταιρίες παροχής υπηρεσιών πληροφορικής (IT services) της Ινδίας, ώστε ο κάθε Ινδός εργαζόμενος να αντικαταστήσει έναν στο εξωτερικό, μόνο από αυτό θα χαθούν 1.500.000 θέσεις εργασίας στη Δύση.

Κοινωνίες και πολιτική: Η σκοτεινή πλευρά και το δυσβάσταχτο κόστος

Η παγκοσμιοποίηση επιχειρεί να διαμορφώσει τον κόσμο σε μία οικονομία, μία πολιτική, μία κοινωνία, μία κουλτούρα. Οι χώρες συμμετέχουν στην παγκόσμια διακυβέρνηση σύμφωνα με την οικονομική τους ισχύ, η οποία είναι ανάλογη με τα δικαιώματά τους. Ο νόμος είναι ένας: Η λογική της αγοράς, των αριθμών και της οικονομικής απόδοσης.

Όμως αυτό συνεπάγεται και μια πολύ «σκοτεινή» πλευρά για τις κοινωνίες. Ο ρυθμός των παγκόσμιων αλλαγών είναι εξαιρετικά γρήγορος. Στις ανεπτυγμένες χώρες, οι κοινωνίες αλλοιώνονται και οι δουλειές χάνονται, οι απειλές για το περιβάλλον αυξάνονται, ενώ υπονομεύονται τα θεμέλια της δημοκρατίας και της σταθερότητας. Στις κοινωνίες και στα κράτη επιβάλλονται διαρκώς οικονομικές και πολιτισμικές αλλαγές, πέρα από τον έλεγχό τους.

Το υψηλό κοινωνικό κόστος της παγκοσμιοποίησης υποτιμήθηκε σταθερά από τους οικονομολόγους και τις κυβερνήσεις. Ο ανταγωνισμός μεταξύ εργαζομένων στις αναπτυσσόμενες και στις ανεπτυγμένες χώρες καταπόντισε τους μισθούς στα ανεπτυγμένα κράτη, προκάλεσε εργασιακή απορρύθμιση και τεράστια ανασφάλεια στους πολίτες τους.

Από το 1997 ο διάσημος οικονομολόγος του Χάρβαρντ Ντάνι Ρόντρικ είχε προβλέψει ότι το κόστος μιας μεγαλύτερης «οικονομικής ολοκλήρωσης» θα ήταν μια μεγαλύτερη «κοινωνική αποσύνθεση». Με αναπόφευκτο αποτέλεσμα μια τεράστια πολιτική αντίδραση.

Παρά ταύτα, η παγκοσμιοποίηση συνέχισε να καλπάζει και στο μείγμα προστέθηκε η εντατικοποίηση της μετανάστευσης, που για τις κυβερνήσεις ήταν η λύση για το δημογραφικό και την αύξηση της οικονομικής επίδοσης, όμως χωρίς ρεαλιστικά μοντέλα ενσωμάτωσης κι ελέγχου των ροών. Οι συνέπειες ήταν τέτοιες, που προκάλεσαν κοινωνικά ρήγματα, ενώ άλλαξαν τελείως τους πόλους του πολιτικού διαχωρισμού. Τα προβλήματα που προκάλεσε η παγκοσμιοποίηση ξεπερνούσαν πια τους κλασικούς ιδεολογικούς χώρους Αριστεράς – Δεξιάς, με αποτέλεσμα να προκύψουν δύο νέοι πόλοι. Ο νέος πολιτικός διαχωρισμός είναι πια μεταξύ «ανοιχτού» και «κλειστού».

Μπροστά στη χιονοστιβάδα των συνεπειών, όλο και περισσότερες χώρες μπαίνουν σε έναν νέο κύκλο «συμμαζέματος». Καθώς οι κυβερνήσεις προσπαθούν να πληρώσουν τα νέα χρέη τους, κάποια κράτη θα κοιτάξουν να περιορίσουν τη ροή κεφαλαίων εκτός συνόρων.

Η Κομισιόν προέτρεψε τα κράτη-μέλη να είναι «ιδιαιτέρως σε επαγρύπνηση», για να διασφαλίσουν ότι οι επιχειρήσεις δεν θα ξεπουληθούν. Γερμανία, Ιταλία και Ισπανία έχουν αυστηροποιήσει τις διαδικασίες τους για τον έλεγχο των ξένων επενδύσεων. Η Ινδία ανακοίνωσε ότι μπαίνει σε «μια νέα εποχή αυτάρκειας». Όλο και περισσότερες χώρες φέρνουν τις γραμμές παραγωγής τους πιο κοντά. Έπειτα από τρεις δεκαετίες παγκοσμιοποίησης οι χώρες αρχίζουν να ανακαλύπτουν ξανά το δέλεαρ της αυτάρκειας…

newsbreak.gr

ΤΑ ΔΩΡΑ !!! ΤΩΝ ΜΑΓΩΝ !!!

 

Τὰ δῶρα τῶν Μάγων καὶ ὁ συμβολισμός τους

Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς,

ἀπόσπασμα ἀπὸ: «Θεὸς ἐπὶ γῆς, ἄνθρωπος ἐν Οὐρανῶ», Ὁμιλίες Α΄

«Καὶ ἀνοίξαντες τοὺς θησαυροὺς αὐτῶν προσήνεγκαν αὐτῷ δῶρα, χρυσὸν καὶ λίβανον καὶ σμύρναν» (Ματθ. Β΄11).

Τρία δῶρα ἔφεραν στὸ νεογέννητο Βασιλιά. Καὶ χωρὶς νὰ τὸ θέλουν συμβόλισαν τὴν ἁγία καὶ ζωοποιὸ Τριάδα, στὸ ὄνομα τῆς Ὁποίας ἦρθε στὸν κόσμο τὸ παιδὶ Ἰησοῦς, ἀλλὰ καὶ τὴν τριπλή διακονία τοῦ Κυρίου: τὴ βασιλική, τὴν ἱερατικὴ καὶ τὴν προφητική, γιατί ὁ χρυσὸς συμβολίζει τὴν αὐτοκρατορική, τὸ λιβάνι τὴν ἱερατικὴ καὶ ἡ σμύρνα τὴν προφητικὴ ἢ τὴ θυσιαστική. Τὸ νεογέννητο βρέφος θὰ γινόταν ὁ Βασιλιᾶς τοῦ ἀθάνατου βασιλείου, ὁ ἀναμάρτητος ἱερέας καὶ προφήτης καί, ὅπως οἱ περισσότεροι προφῆτες πρὶν ἀπ’ Αὐτόν, θὰ θανατωνόταν.

Ὅλοι τὸ γνωρίζουν πὼς ὁ χρυσὸς μαρτυρεῖ κάποιον βασιλιὰ καὶ τὴ βασιλεία του. Ὅλοι γνωρίζουν πὼς τὸ λιβάνι μαρτυρεῖ ἱερωσύνη καὶ προσευχή. Κι ἐπίσης ὅλοι γνωρίζουν ἀπὸ τὴν Ἁγία Γραφὴ πὼς τὸ λιβάνι μαρτυρεῖ τὴ θνητότητα. Ὁ Νικόδημος ἄλειψε τὸ... σῶμα τοῦ νεκροῦ Ἰησοῦ μὲ μύρα (Ἰωάν. Ιθ΄ 39-40). Ἄλειφαν τὰ σώματα γιὰ νὰ τὰ διατηρήσουν κάπως περισσότερο ἀπὸ τὴ φθορὰ τοῦ θανάτου. Ὁ κόσμος φωτίστηκε ἀπὸ τὸν Χριστό, ποὺ ἔλαμψε σὰν χρυσός. Καὶ γέμισε ἀπὸ προσευχὲς καὶ θυμιάματα, ὅπως ἕνας ναός. Ἡ οἰκουμένη ὁλόκληρη γέμισε ἀπὸ τὸ ἄρωμα τῆς διδασκαλίας Του.

Τὰ τρία δῶρα ὅμως συμβολίζουν ἐπίσης τὴν καρτερία καὶ τὸ ἀμετάβλητο. Ὁ χρυσὸς παραμένει χρυσός, τὸ λιβάνι παραμένει λιβάνι καὶ τὸ μύρο παραμένει μύρο. Κανένα ἀπ’ αὐτὰ δὲ χάνει τὴν ἰδιότητά του ὅσα χρόνια κι ἂν περάσουν. Μετὰ ἀπὸ χίλια χρόνια ὁ χρυσὸς ἐξακολουθεῖ νὰ λάμπει, τὸ λιβάνι νὰ καίει καὶ τὸ μύρο διατηρεῖ τὸ ἄρωμά του. Δὲν θὰ μποροῦσαν νὰ βρεθοῦν ἄλλα πιὸ ἀντιπροσωπευτικὰ ἀντικείμενα στὴ γῆ ποὺ νὰ συμβολίζουν τόσο πιστὰ τὴν ἐπίγεια ἀποστολὴ τοῦ Χριστοῦ ἢ νὰ δείχνουν πιὸ καθαρὰ καὶ ἐκφραστικὰ τὸν αἰώνιο χαρακτήρα τοῦ ἔργου Του στὴ γῆ, καθὼς καὶ ὅλες τὶς πνευματικὲς καὶ ἠθικὲς ἀξίες ποὺ ἔφερε ἀπὸ τὸν οὐρανὸ στὸν κόσμο. Ἔφερε τὴν ἀλήθεια, τὴν προσευχή, τὴν ἀθανασία.

Μὲ ποιὸ ἄλλο ἀντικείμενο στὴ γῆ, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ χρυσό, θὰ μποροῦσε νὰ συμβολιστεῖ καλύτερα ἡ ἀλήθεια; Ὅ,τι καὶ νὰ κάνεις στὸ χρυσό, αὐτὸς θὰ ἐξακολουθεῖ νὰ λάμπει.

Μὲ ποιὸ ἄλλο ἀντικείμενο θὰ μποροῦσε νὰ συμβολιστεῖ καλύτερα ἡ προσευχὴ ἂν ὄχι μὲ τὸ λιβάνι; Ὅπως ὁ καπνὸς ἀπὸ τὸ λιβάνι γεμίζει τὴν ἐκκλησιὰ ὁλόκληρη, ἔτσι γεμίζει κι ἡ προσευχὴ ὁλόκληρη τὴν ὕπαρξη τοῦ ἀνθρώπου. Ὅπως ὁ καπνὸς ἀνεβαίνει ψηλά, ἔτσι ἀνεβάζει ἡ προσευχὴ τὴν ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου στὸν Θεό. «Κατευθυνθήτω ἡ προσευχή μου ὡς θυμίαμα ἐνώπιόν σου», λέει ὁ Ψαλμωδὸς (Ψαλμ. ρμα΄ 2). Εἶναι γεγονὸς πὼς κι ἄλλα πράγματα βγάζουν καπνό, μὰ κανένας καπνὸς δὲν ἐμπνέει τὴν ψυχὴ γιὰ προσευχή.

Ποιὸ ἄλλο ἐπίγειο ἀντικείμενο θὰ μποροῦσε νὰ συμβολίσει καλύτερα τὴν ἀθανασία ἀπὸ τὸ μύρο; Ἡ θνητότητα ἀποπνέει δυσωδία, ἐνῶ ἡ ἀθανασία ἔχει μία διαρκή εὐωδία.

Οἱ μάγοι ἀπὸ τὴν Ἀνατολὴ συμβόλισαν ἔτσι ἔστω κι ἀνεπίγνωστα ὁλόκληρη τὴ χριστιανικὴ πίστη. Ξεκίνησαν ἀπὸ τὴν Ἁγία Τριάδα κι ἔφτασαν ὡς τὴν Ἀνάσταση καὶ τὴν ἀθανασία τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ καὶ τῶν πιστῶν Του. Δὲν εἶναι ἁπλοὶ προσκυνητές, μὰ πραγματικοὶ προφῆτες. Προφῆτες τόσο τῆς χριστιανικῆς πίστης ὅσο καὶ τῆς ζωῆς καὶ τοῦ ἔργου τοῦ Χριστοῦ. Ἀπὸ μόνοι τους, μὲ τὴ δική τους ἀντίληψη καὶ γνώση, δὲν θὰ τὰ ἤξεραν ὅλα αὐτά. Ἦταν ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ ποὺ τοὺς ἔστειλε στὴ Βηθλεὲμ καὶ τοὺς ἔδωσε τὸ παράξενο αὐτὸ ἄστρο νὰ τοὺς ὁδηγεῖ.

ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ !!! ΜΕ ΑΠΕΡΑΝΤΗ ΥΓΕΙΑ !!! ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ !!!

 

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΔΙΩΡΟΦΟ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ ΣΤΗ ΘΗΒΑ !!! ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΧΑΡΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ !!! ΜΕ ΜΕΡΙΜΝΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΒΟΙΩΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΘΗΒΩΝ !!!

 

Εντυπωσιακή Χαρμόσυνη Χριστουγεννιάτικη Νότα από την Πέμπτη 23 Δεκεμβρίου προσφέρει στην πόλη τής Θήβας και σέ όλα τα παιδιά το Διώροφο Εορταστικό Λεωφορείο πού περιφέρεται από ολες τίς Συνοικίες με Χριστουγεννιάτικη Μουσική , τον Αγιο Βασίλη , Χάπενινγκ Κεράσματα και Εκπλήξεις .

Το Εντυπωσιακό Εγχείρημα , πραγματοποιείται με Μέριμνα τής Περιφερειακής Ενότητας Βοιωτίας και τού Εμπορικού Συλλόγου Θήβας στους οποίους αξίζουν πολλά Εύσημα !!!

Το παρόν στην Εντυπωσιακή Εορταστική Ατμόσφαιρα έδωσαν η Αντιπεριφερειάρχης τής Περιφερειακής Ενότητας Βοιωτίας κα Φανή Παπαθωμά και ο Θεματικός Αντιπεριφερειάρχης Κοινωνικής Μέριμνας και Πρόεδρος τής Επιτροπής Εργασίας

και Κοινωνικής Αλληλεγγύης  κ. Ιωάννης Περγαντάς , οι οποίοι συναντήθηκαν μέ τα Μέλη τού Διοικητικού Συμβουλίου τού Εμπορικού Συλλόγου Θήβας .

                                       Δημήτρης Σοβατζής

ΠΩΣ ΘΑ ΓΙΟΡΤΑΣΟΥΜΕ ΜΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΤΡΟΠΟ ΤΑ '' ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ '' !!!

 

Σε τρεις τέσσερεις ημέρες αδελφοί μου, θα γιορτάσουμε Χριστούγεννα. Έτσι το σημερινό μας κήρυγμα θα το αρχίσουμε με μερικές ερωτήσεις.

Ασφαλώς όλοι σας βάλατε στα σπίτια σας Χριστουγεννιάτικο δένδρο και το στολίσατε και καλώς κάματε. Τον Χριστό όμως Τον γνωρίσατε;

Πολλοί από σας στολίσατε και τα μπαλκόνια και τις ταράτσες, ακόμα και τα φυσικά δένδρα που πιθανόν να είχατε στις μικρές αυλές σας ή στις μεγάλες, τα στολίσατε με πλήθος από φώτα και λαμπάκια και καλώς κάνατε. Τον Χριστό όμως Τον γνωρίσατε;

Και δένδρα και δώρα ψωνίσατε και τρόφιμα πολλά, και με γαλοπούλα και με κοτόπουλο και με αρνάκι και γλυκά για ένα πλούσιο γιορταστικό Χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Καλώς κάνατε, και μείς στο σπίτι μας το ίδιο κάναμε. Τον Χριστό όμως Τον γνωρίσαμε;

Αγαπάμε τον Χριστό, την Παναγία μητέρα Του και τους Αγίους;
Είμεθα έτοιμοι να δώσουμε και το αίμα μας για την αγάπη του Ιησού Χριστού; Αυτό το πιστεύουμε, ναι ή όχι;

Λέμε ότι λατρεύουμε τον Χριστό, σαν αληθινό Θεό και Σωτήρα μας. Αν το πιστεύουμε αυτό το πράγμα, μπορούμε να το αποδείξουμε με έργα και πράξεις που ιδιαιτέρως έχουμε τονίσει επανειλημμένως και τα ζητάει ο Θεός ο ίδιος δια της Αγίας Γραφής;

Δηλαδή έρχεσαι στην εκκλησία κάθε Κυριακή και μεγάλη γιορτή;

Μελετάς κάθε μέρα το Ευαγγέλιο και την Καινή Διαθήκη;

Έχεις αληθινή πίστη στην Τριαδικότητα του Αγίου Θεού και στην Θεανθρωπότητα του Ιησού Χριστού;

Προσεύχεσαι το πρωί με την εωθινή προσευχή και το βράδυ με το Απόδειπνο και τους Χαιρετισμούς;

Εξομολογείσαι με απόλυτη ειλικρίνεια στον πνευματικό σου και μόνον τις δικές σου αμαρτίες;

Προσέχεις τις αισθήσεις σου και ιδιαιτέρως τα μάτια σου και τη γλώσσα σου, που κόκαλα δεν έχει αλλά κόκαλα τσακίζεις;

Κάνεις στο κατά δύναμιν τον πνευματικόν σου αγώνα με νηστεία, αγρυπνία, προσευχή και εγκράτεια; Τον κάνεις αυτό τον αγώνα;

Συγχωρείς τους εχθρούς σου, τους συγγενείς σου, τους φίλους σου, τους γείτονάς σου που σου έκαμαν κακό; Σε πείραξαν;

Πολεμάς τα πάθη σου, ή τα τρέφεις με οποιοδήποτε τρόπο κάθε μέρα;

Θυμώνουμε ποτέ εναντίον των κακών, των πονηρών, των αισχρών, και των βλασφήμων λογισμών που σπέρνει ο διάβολος μέσα στο νου μας κάθε μέρα;

Στενοχωρούμεθα για τα λάθη μας, για τις πτώσεις μας και για τις αμαρτίες μας που διαπράττουμε κάθε στιγμή;

Κοινωνούμε των Αχράντων με προσοχή, με συστολή και φόβο, μετά φόβου Θεού πίστεως και αγάπης;

Μήπως γογγύζουμε για τα βάσανα, τους πόνους, τις αρρώστιες και τις θλίψεις της ζωής;
Εξετάζεις κάθε βράδυ τη συνείδησή σου, είναι ήσυχη;

Μήπως δεν τήρησες όπως έπρεπε τις άγιες εντολές του Θεού, γι’ αυτό και είσαι ανήσυχος, νευρικός και γκρινιάρης;

Μιλάς για το Χριστό, και την αλήθεια του Ευαγγελίου; Τον ομολογείς; Ή μήπως ντρέπεσαι στον οποιοδήποτε συνάνθρωπό σου μπροστά;

Σ’ αυτές τις είκοσι περίπου ερωτήσεις χριστιανοί μου, η φωνή της συνειδήσεώς μας, η φωνή της καρδιάς μας μπορεί να απαντήσει μ’ ένα ολοκάθαρο «ναι»; Αν απαντήσουμε «ναι μεν αλλά…», «και ναι και όχι», «και ίσως», «και πιθανόν», «και ξέρεις», «και αυτό μου συμβαίνει», «και το άλλο μου γίνεται», όλα αυτά είναι διάφορες δικαιολογίες και οι δικαιολογίες είναι ο δικηγόρος του διαβόλου.

Τα καλύτερα Χριστούγεννα είναι εκείνα τα Χριστούγεννα που τα κάνουμε με τον Χριστό μαζί. Τι θα πει Χριστούγεννα άλλωστε; Να ζήσουμε τον Χριστό εκείνην την ημέρα μέσα στην καρδιά μας. Να Τον κλείσουμε μέσα στην καρδιά μας, με τη Θεία Κοινωνία και την όλη Εκκλησιαστική ακολουθία, και ιερά υμνολογία, ολόκληρο το νεογέννητο Χριστό μέσα στην καρδιά μας. Να γίνει δηλαδή η καρδιά μας φάτνη και λίκνον αιώνιας ζωής.

Τι σημαίνει αυτό. Σημαίνει ότι μαζί με τους κτύπους της δικής σου καρδιάς, και της δικής μου βέβαια, να νοιώσεις και να νοιώσω, να αισθανθείς και να αισθανθώ, να βιώσεις και να βιώσω, και τους κτύπους της Θεανθρώπινης καρδιάς του βρέφους Ιησού.
Να νοιώσεις δηλαδή τους νοερούς παλμούς της αιωνιότητος, τους παλμούς της Βασιλείας των Ουρανών, τους παλμούς της αθανασίας, τους παλμούς της Βασιλείας του Θεού. Και έτσι να καταστείς και συ και ’γω, όπως μας λέγει ο Απόστολος Πέτρος «κοινωνός θείας φύσεως».

Πρώτα πρώτα νοιώθεις ότι είσαι αληθινός άνθρωπος. Άνθρωπος πλασμένος κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν Θεού. Άνθρωπος πνευματικός. Άνθρωπος μεν με σάρκα και οστά, με σώμα και ύλη, αλλά ταυτόχρονα και άνθρωπος ουράνιος. Και αυτό διότι μετέχεις της Θεότητος. Αφθαρτοποιείσαι. Πνευματοφορείς το Βρέφος Ιησούς μέσα στην καρδιά σου, ειδικά εκείνη την ημέρα, όταν προσέρχεσαι στην Εκκλησία, και όταν κοινωνείς των Αχράντων Μυστηρίων.

Τότε γίνεσαι ουράνια φάτνη, πνευματικόν λίκνον, πνευματική Βηθλεέμ. Μέσα και έξω όλα λάμπουν, όλα λάμπουν. Εξ ανατολών ανατέλλει στον ουρανό της καρδιάς σου ολόκληρος ο Ήλιος Χριστός. «Ο αχώρητος παντί, πως εχωρήθη εν γαστρί»; Θα ψάλουμε εκείνο το πρωινό, με τα ωραιότατα εκείνα τα τρία καθίσματα του όρθρου των Χριστουγέννων. Ναι, «ο αχώρητος όμως παντί», πως εχωρήθη εν τη καρδία σου ως Θείος Μαργαρίτης; Το σκέφτηκες αυτό ποτέ; Πώς γίνεται η καρδιά σου χώρος για να χωρέσει «ο αχώρητος παντί» με τον Θείο Μαργαρίτη;

Και όταν δεις με τα μάτια της ψυχής σου τον Χριστό μέσα στην καρδιά σου, μετά την πρωινή Χριστουγεννιάτικη Θεία Λειτουργία και Θεία Κοινωνία, ω τότε! ω τότε! θα το πω και θα το φωνάξω. Άγγελοι και Αρχάγγελοι θα ζητωκραυγάζουν πανηγυρικά μέσα σου όμως, μέσα στο είναι σου, μέσα στις αισθήσεις σου, μέσα στην ψυχή σου, μέσα στην καρδιά σου, το «Δόξα εν Υψίστοις Θεώ, και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία».

Μη σας φαίνεται παράξενο, δεν είναι αυτά μόνο λόγια, δεν είναι ξεροί λόγοι, ουτοπία και χίμαιρα. Όταν σας λέω και σας βεβαιώνω ότι η καρδιά σας θα γίνει φάτνη, μπορεί να γίνει μία αγιοπνευματική κατοικία, εντός της οποίας θα ανακληθεί ο Ιησούς Χριστός, δια της Θείας Κοινωνίας, διότι όλα αυτά για μας είναι πίστις, είναι πίστις αληθινή, είναι πίστις ζωντανή, είναι πίστις πραγματική, και «δια της τοιαύτης πίστεως κατοικείσαι τον Χριστόν εν ταις καρδίαις ημών», μας βεβαιώνει η Αγία Γραφή με το στόμα του Αποστόλου Παύλου.

Θέλεις να ζήσεις αληθινά Χριστούγεννα; Και ποιος δε θέλει; Όμως πρώτα απ’ όλα πρέπει να πιστέψεις, και ν’ αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου, εξ όλης καρδίας και ψυχής και διανοίας και ισχύος, και να έχεις ήδη εξομολογηθεί. Πρέπει να έχεις μισήσει και να μισείς την αμαρτία. Πρέπει να εκκλησιαστείς από τις πέντε ει δυνατόν το πρωί. Και τέλος να κοινωνήσεις των Αχράντων Μυστηρίων. Και αν για τον άλφα βήτα λόγο, δεν μπορέσεις ή δε σου επιτρέπεται να κοινωνήσεις, μπορείς να κοινωνήσεις τη Θεία Χάρη, το Άγιον Πνεύμα, τον Θείον πνευματικόν Μαργαρίτην. Αν ζήσουμε τα φετινά Χριστούγεννα μαζί με τον Χριστόν, τότε όλα γύρω μας και μέσα μας, θα πανηγυρίζουν, θα λαμπροφορούν, θα γιορτάζουν.

Οι περισσότεροι όμως δυστυχώς, από μας τους Νεοέλληνες Ορθοδόξους Χριστιανούς, θα γιορτάσουν, ή μάλλον θα περάσουν Χριστούγεννα χωρίς Χριστόν. Θα ’ναι γι’ αυτούς μία κοινή ημέρα κοινής αργίας, ένα ευχάριστο πρωινό για ύπνο. Όταν όμως ξυπνήσουν, όλα γύρω τους και όλα μέσα τους θα είναι έρημα, θα είναι μαύρα, θα είναι σκοτεινά. Ήδη άρχισαν να ζούνε από τώρα την Κόλαση. Δεν τους σώζουν τα λαμπάκια και οι φωταψίες, το γλέντι και ο χορός, η κραιπάλη και η μέθη ή το τυχόν πλούσιο τραπέζι.

Χριστούγεννα χωρίς Χριστό, δεν είναι Χριστούγεννα, τα Χριστούγεννα τα γιορτάζουμε μόνον με τον Χριστόν, διότι ο Χριστός σώζει. Αυτός χαρίζει το φως, τη ζωή, τη χαρά, την ευτυχία, την ειρήνη, και την γαλήνη της ψυχής. Αυτός χαρίζει και τα αληθινά Χριστούγεννα.

Μαζί Του να τα ζήσουμε, μαζί Του,
Αμήν.

Πρωτοπρεσβυτέρου π. Στεφάνου Αναγνωστοπούλου

πηγη: anavaseis.blogspot.com