Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2022

Η ΤΡΑΓΙΚΗ ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΣΤΟ ΙΣΛΑΜ !!!

 Σχετική εικόνα

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 31η Οκτωβρίου 2022

Η ΤΡΑΓΙΚΗ ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΣΤΟ ΙΣΛΑΜ

(Σχόλιο σε πρόσφατη εκδήλωση για την βία κατά των γυναικών)

Με θλίψη και ανησυχία παρατηρούμε τα εκφυλιστικά φαινόμενα που συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό στην ελληνική κοινωνία. Ύστερα από τα τραγικά επακόλουθα του πολέμου στην Ουκρανία, τρέφαμε την ψευδαίσθηση ότι η κοινωνία μας θα είχε συνειδητοποιήσει την βαθύτατη πνευματική κατάπτωση, στην οποία οδεύει ολοταχώς και θα έδειχνε σημάδια μετανοίας, ανανήψεως και επιστροφής στο Θεό, την πηγή της αληθινής ζωής και ευτυχίας.

 Το κακό έχει γιγαντωθεί επικίνδυνα και ο σύγχρονος άνθρωπος κατρακυλά ασταμάτητα στην άβυσσο της ηθικής σαπίλας. Η σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα είναι εξόχως τραγική, όπως αυτή φανερώνεται στην καθημερινή ειδησεογραφία. Φόνοι, ειδεχθή εγκλήματα, παιδοκτονίες, γυναικοκτονίες, βιασμοί παιδιών και γυναικών, αρπαγές ανηλίκων, εκβιασμοί, έξαρση της πορνείας και της μοιχείας, έξαρση των σεξουαλικών εγκλημάτων και διαστροφών και πολλά άλλα συνθέτουν το φρικώδες σκηνικό! 

Μια από τις φοβερότερες μάστιγες της σημερινής κοινωνίας είναι και οι συνεχείς, σχεδόν καθημερινές περιπτώσεις κακοποιήσεως γυναικών και συχνά η δολοφονία τους. Τόσο η πολιτεία, όσον επίσης και η Εκκλησία καταδικάζουν αυτή την σύγχρονη τραγικότητα, μελετούν το φαινόμενο και αναζητούν λύσεις. Η Ιερά Μητρόπολις Αλεξανδρουπόλεως σε συνεργασία με την Ειδική Συνοδική Επιτροπή επί Ειδικών Ποιμαντικών Θεμάτων και την Γενική Γραμματεία Θρησκευμάτων συνδιοργάνωσαν Διαθρησκειακό Συνέδριο τον Σεπτέμβριο του 2018 στην Αλεξανδρούπολη, με θέμα: «Γυναίκες στη σκιά της βίας. Η ποιμαντική ευθύνη και η οπτική των Θρησκειών» με την συμμετοχή και εκπροσώπων της μουσουλμανικής μειονότητος της Θράκης. Εξέδωσαν μάλιστα και σχετικό Τόμο με τις εισηγήσεις, ο οποίος παρουσιάστηκε πρόσφατα σε ειδική εκδήλωση στο Συνοδικό Μέγαρο της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Σύμφωνα με την είδηση: «Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα συνεδριάσεων της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος παρουσία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου. Παραβρέθηκε τιμητικά συμμετέχων στο Προεδρείο ο Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως κ. Άνθιμος, ενώ την εκδήλωση παρακολούθησαν επίσης αρκετοί Αρχιερείς, Μουφτήδες της Θράκης, ο Περιφερειάρχης Αττικής κ. Γιώργος Πατούλης, ο Γεν. Γραμμ. Θρησκευμάτων κ. Γιώργος Καλαντζής, η Βουλευτής κ. Άννα Καραμανλή, πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Ισότητας, Νεολαίας και Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, κλήρος και λαός»Ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμος τόνισε σε χαιρετισμό του, πως οι «σημαντικές εισηγήσεις των εκλεκτών ομιλητών (σ.σ. στο Συνέδριο της Ιεράς Μητροπόλεως Αλεξανδρουπόλεως) συνέτειναν στην ουσιαστική πληροφόρηση των 100 και πλέον συνέδρων, Ελλήνων πολιτών, μελών τόσο της χριστιανικής, όσο και της μουσουλμανικής κοινότητας, επί των απόψεων των δύο μεγάλων μονοθεϊστικών θρησκειών, της Ορθόδοξης Χριστιανικής Εκκλησίας και του Ισλάμ, αναφορικά προς το προκείμενο θέμα» [www.paratiritis-news.gr, https://www.paratiritis-news.gr/koinonia/parousiastike-stin-athina-o-syllogikos-tomos-gynaikes-sti-skia-tis-vias-i-poimantiki-efthyni-kai-i-optiki-ton-thriskeion/].

Κατανοητό και επαινετό το ότι οι παρά πάνω φορείς ασχολήθηκαν με το θέμα αυτό. Γιατί όμως θεωρήθηκε αναγκαία η συμβολή της «οπτικής των Θρησκειών» και εν προκειμένω του Ισλάμ, με ομιλήτες που προέρχονται από τον χώρο αυτό; Δεν αρκεί η κρυστάλλινη Ορθόδοξη χριστιανική διδασκαλία για την ανάδειξη της  αξίας της γυναίκας και της θέσης της στην κοινωνία, ώστε να χρειάζεται να συμπληρωθεί από την διδασκαλία του Ισλάμ; Είδαμε την συμμετοχή και μουσουλμάνων «θεολόγων» στο Συνέδριο, όπως και την συμπερίληψη κειμένων μουσουλμάνων μουφτήδων στον Τόμο, πράγμα το οποίο μας έθλιψε βαθύτατα. Το γεγονός ότι τα μουσουλμανικά αυτά κείμενα προβάλλουν μονόπλευρα ορισμένα μόνον, «ανώδυνα», διδάγματα του Κορανίου για την γυναίκα, ενώ αποσιωπούν μιά πληθώρα άλλων, τα οποία συνθέτουν την δραματική θέση της γυναίκας στο Ισλάμ, όπως αυτή αναδύεται σε χώρες όπου κυριαρχεί το Ισλάμ, όπως λ. χ. στο Αφγανιστάν και το Ιράν, είναι το πρόβλημα. 

Η διοργάνωση του εν λόγω Συνεδρίου μας αναγκάζει να επανέλθουμε για μια ακόμη φορά γύρω από το θέμα της Διαθρησκειακής Συνεργασίας μεταξύ της Εκκλησίας και των θρησκειών του κόσμου, προκειμένου να υπενθυμίσουμε κάποιες βασικές αλήθειες. Κυρίως απευθυνόμαστε στον πιστό λαό του Θεού, προς ενημέρωση, επαγρύπνηση και αγωνιστικότητα.

Το πρώτο που θέλουμε να τονίσουμε και να υπογραμμίσουμε, είναι το αδύνατον οποιασδήποτε μορφής συνεργασίας της Εκκλησίας με τις θρησκείες του κόσμου, με βάση το ευαγγέλιο και τη διδασκαλία της Εκκλησίας μας. Για μια ακόμη φορά το λέμε φωναχτά: Η θρησκεία του Ισλάμ είναι ανθρώπινο κατασκεύασμα, που βλασφημεί τον Χριστό και αρνείται την θεότητά του! Ο Χριστός δεν δέχεται καμία απολύτως συνεργασία με εκείνους που τον υβρίζουν, τον βλασφημούν και γίνονται εκόντες, άκοντες όργανα του αντικειμένου. Σε όλες τις θρησκείες του κόσμου είναι παρών ο διάβολος και ενεργεί ο διάβολος, ο οποίος παραπλανά τους ανθρώπους μέσω των διαφόρων θρησκειών, για να τους οδηγήσει στην απώλεια.  Επομένως όσοι συμμετέχουν σε Διαθρησκειακά Συνέδρια και συνεργάζονται με εκπροσώπους άλλων θρησκειών, χαράσσουν μια δική τους γραμμή και πορεία πλεύσεως στη ζωή της Εκκλησίας, ξένη προς την διδασκαλία του Ευαγγελίου και την Πατερική μας Παράδοση. Και γι’ αυτό φέρουν βαρύτατη ευθύνη ενώπιον του    Θεού. Ας μην επαναπαύονται με την σκέψη ότι καμία Ορθόδοξη Σύνοδος δεν πρόκειται ποτέ να τους καλέσει να απολογηθούν, για όσα λέγουν και πράττουν, λόγω του ότι παντού σήμερα κυριαρχεί ο Οικουμενισμός. Διότι και αν ακόμη δεν κληθούν να απολογηθούν σε ανθρώπινα δικαστήρια, θα κληθούν ενώπιον του φοβερού βήματος του Χριστού εν ημέρα κρίσεως. Και τότε θα είναι αναπολόγητοι.

Στην αγία Ορθόδοξη Εκκλησία μας δεν αυτοσχεδιάζουμε, ούτε ακολουθούμε τον λογισμό μας, αλλά «επόμεθα τοις αγίοις Πατράσιν», (Δ΄ Οικουμενική Σύνοδος), όπως και εκείνοι «ήποντο» τοις αγίοις Αποστόλοις και Προφήταις, αφού όπως ομολογούμε, η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι η Εκκλησία των Προφητών, των Αποστόλων και των Πατέρων. Θα πρέπει λοιπόν και στο θέμα των Διαθρησκειακών Συνεδρίων και Συναντήσεων να ακολουθούμε τους αγίους Προφήτας, τους Αποστόλους και τους αγίους Πατέρες και πριν από όλους τον ίδιο τον Κύριό μας Ιησού Χριστό. Όταν ο Κύριος μετά το βάπτισμά Του στον Ιορδάνη αποσύρθηκε στην έρημο και παρέμεινε προσευχόμενος και νηστεύων επί σαράντα ημέρες, δέχθηκε, όπως γνωρίζουμε, τους τρεις πειρασμούς, σύμφωνα με τις διηγήσεις των ευαγγελιστών, (βλ. Ματθ. κεφ. 4ο και Λουκ. κεφ. 4ο). Στον τρίτο εξ’ αυτών ο διάβολος πρότεινε στον Κύριο, να γίνουν φίλοι μεταξύ τους και να συνεργασθούν μαζί. Του υποσχέθηκε να του δώσει όλες τις βασιλείες του κόσμου, αρκεί μόνο να πέσει και να τον προσκυνήσει. Ωστόσο ο Κύριος δεν δέχθηκε καμία συνεργασία μαζί του, απέρριψε την πρότασή του και μάλιστα με οργή: «ύπαγε οπίσω μου, σατανά· γέγραπται γαρ, Κύριον τον Θεόν σου προσκυνήσεις και αυτώ μόνω λατρεύσεις», (Ματθ.4,10). Την ίδια συμπεριφορά βλέπουμε να τηρεί και σε άλλες περιπτώσεις, όπως για παράδειγμα σε περιπτώσεις θεραπείας δαιμονισμένων, στις οποίες, ενώ τα δαιμόνια τον ομολογούσαν Υιόν του Θεού, (βλ. Λουκ. 8,28), Αυτός δεν δεχόταν την ομολογία τους, πράγμα που σημαίνει, ότι δεν δεχόταν να συνεργασθεί μ’ αυτά.

 

***

Στις γραμμές που ακολουθούν θα προχωρήσουμε σε ένα σύντομο σχολιασμό των εισηγήσεων δύο εκ των μουσουλμάνων ομιλητών, αυτή του κ. Ιρφάν Μολά και του Μουφτή Ξάνθης κ. Μπιλάλ Καρά Χαλήλ, όπως έχουν καταχωρηθεί στον ειρημένο τόμο. (https://www.paratiritis-news.gr/news/diathriskeftikos-dialogos-gia-tin-antime topisi-tis-vias-kata-ton-gynaikon/). Γενικά, οι δύο μουσουλμάνοι εισηγητές προσπάθησαν ανεπιτυχώς να «σερβίρουν» την εσφαλμένη άποψη, όπως θα φανεί παρά κάτω, ότι οι θηριωδίες, οι αιματοχυσίες, οι δολοφονίες αθώων στο όνομα του «Αλλάχ», το απύθμενο μίσος κατά των «απίστων» μέχρι εξοντώσεως και φυσικά η βία κατά των γυναικών, όπως επιτάσσει ρητά, σε πολλά εδάφια το Κοράνιο και η «Χαντίθ», είναι «παρερμηνείες» του «αυθεντικού» Ισλάμ!

Ειδικότερα ο κ. Ιρφάν, εκπαιδευτικός – ιεροδιδάσκαλος, στην εισήγηση του με θέμα «Στερεότυπα, στάσης ζωής που γεννούν βία - Η οπτική του Ισλάμ», τόνισε μεταξύ των άλλων τα εξής: «Τα τελευταία χρόνια πιστεύω πως κάθε σωστός μουσουλμάνος νιώθει ντροπή και αίσχος, που κάποιοι άνθρωποι στον πλανήτη ονομάζουν τους εαυτούς τους υποταγμένους στο θέλημα του Αλλάχ και στο όνομα του σκοτώνουν, καταστρέφουν, εξαπατούν αθώους ανθρώπους, και μουσουλμάνους ανάμεσά τους, πιστεύοντας πως αυτό είναι το σωστό και το δίκαιο»Ας μην είναι και τόσο σίγουρος ότι οι μουσουλμάνοι αισθάνονται ντροπή για όλα αυτά, αφού είναι στοιχεία της ισλαμικής θρησκείας τους! Ρωτάμε τον κ.  Ιρφάν: Όταν διαβάζει στο Κοράνιο τα παρά κάτω εδάφια: «Ο Αλλάχ αγόρασε από τους πιστούς τον εαυτό τους και τις περιουσίες τους, για να έχουν (σαν αντάλλαγμα) τον Παράδεισο. Αυτοί θα πολεμήσουν για τη θρησκεία Του, θα σκοτώσουν και θα σκοτωθούν» (Κοράνι 9: 111); «Ο Μουχάμαντ είναι ο απόστολος του Αλλάχ. Και όσοι είναι μαζί του είναι ισχυροί, ενάντια στους άπιστους και σπλαχνικοί μεταξύ τους» (Κοράνι 48:29). «Εξόντωσε τους ειδωλολάτρες όπου και να τους βρίσκεις», (Κοράνι 9,5) «Πολέμα εκείνους οι οποίοι δεν πιστεύουν στον Αλλάχ» (Κοράνι 9,29), δεν νιώθει ντροπή ο ίδιος; Πόσο πιο ξεκάθαρο μπορεί να είναι το Κοράνιο, ότι ο ισλαμικός «παράδεισος» «εξασφαλίζεται» με σκοτωμούς «απίστων»;

Σε άλλο σημείο αναφέρει, πως στις ισλαμικές κοινωνίες «η συμπεριφορά τους (εννοεί των μουσουλμάνων) προς τις γυναίκες είναι βίαιη, σκληρή και πολλές φορές απάνθρωπη, βάναυση και καταστροφική. Δεν ξέρω πώς αυτοί οι άνθρωποι ερμηνεύουν τις διδασκαλίες του Προφήτη και φυσικά εννοείται πως αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν καμία σχέση με το Ισλάμ»! Εάν όσα ισχυρίζεται αληθεύουν, τότε ας μας εξηγήσει, πως ερμηνεύονται τα παρά κάτω εδάφια του Κορανίου, που μας οδηγούν στα αντίθετα συμπεράσματα: «Οι άνδρες είναι ανώτεροι των γυναικών ένεκα της ιδιότητος δι’ ης ο Θεός ύψωσε τους μεν επί των δε», (Κορ. Αι Γυναίκες, 4:38). Οι άνδρες αφού θεωρούνται ανώτεροι των γυναικών, δεν μπορούν  να τις μεταχειρίζονται σύμφωνα με τις δικές τους επιθυμίες, ακόμα και με τη βία; Ασφαλώς ναι! Η ανισότητα ανδρός και γυναικός στο Ισλάμ δημιουργεί τις προϋποθέσεις για ενδοοικογενειακή βία. Σε άλλο σημείο του Κορανίου αναφέρεται πως οι γυναίκες «οφείλουσι να εκπληρώσι τα εαυτών καθήκοντα ως αρμόζει, οι δε άνδρες να προσφέρονται προς αυτάς μετά δικαιοσύνης, αλλ’ έχουσι την εαυτών εξουσίαν», (Κορ. Η Βους, 2:228). Η ρητή αυτή εντολή δίνει στον άνδρα την δυνατότητα να κρίνει, τι κατά τη γνώμη του θεωρεί ως δίκαιο και να πράξει σε κάθε μια συγκεκριμένη περίπτωση το θέλημά του, όποτε και όπως αυτός επιθυμεί, ανεξάρτητα από τη θέληση της γυναίκας. Με τη λέξη «οφείλουσι», το Κοράνιο δεν αφήνει στη γυναίκα να έχει άλλη επιλογή, παρά να παραδοθεί στη θέληση του άνδρα. Αν του αντισταθεί, αυτός έχει το «ιερό δικαίωμα» να την αναγκάσει! Στη σούρα «Κορ. Η Αγελάδα» (2:223), αναφέρεται το εξής: «Οι γυναίκες σας είναι  για σας, όπως η καλλιεργήσιμη γη.  Καλλιεργείστε την  όποτε  κι  όπως  θέλετε…». Πράγμα που σημαίνει ότι η γυναίκα είναι έρμαιο στα χέρια του άνδρα  της, σκεύος ηδονής. Όπως η γη βιάζεται και σχίζεται με το αλέτρι για να καλλιεργηθεί από τον γεωργό, το ίδιο θα πρέπει να γίνεται και με τη γυναίκα. Ως «καλλιέργεια» μπορεί να λογιστεί ακόμη και ο βιασμός, ή ο ξυλοδαρμός! Στη Σούρα (Ελ- Νισά, Αι Γυναίκες, 4,34) του Κορανίου δίνεται η δυνατότητα στον άνδρα να δέρνει τη σύζυγό του, όταν νομίζει ότι δεν συμμορφώνεται με τη δική του θέληση: «Όσο για τις γυναίκες εκείνες, που φοβάστε για την παρακοή τους συμβουλέψτε τες πρώτα, έπειτα αρνηθείτε να μοιραστείτε μαζί τους το κρεβάτι τους και τέλος να τις δείρετε ελαφριά. Αν όμως επιστρέψουν, στην υπακοή, μην χρησιμοποιήστε εναντίον τους μέσα ενοχλητικά»! «Ο Αλλάχ σας  διατάζει  όσον αφορά  τη μοιρασιά της κληρονομιάς στα παιδιά σας. Για το αρσενικό ένα μερίδιο ίσο  με το μερίδιο  δύο θηλυκών» (Κορ.4:11). Ιδού η «θεολογική» θεμελίωση της «κατωτερότητας των γυναικών» και της χειροδικίας στο Ισλάμ. Προφανώς, οι εφαρμόζοντες αυτές τις ακριβείς εντολές του Κορανίου είναι οι συνεπείς και αληθινοί μουσουλμάνοι και μη γνήσιοι, όσοι δεν τις εφαρμόζουν. 

Σύμφωνα με την μουσουλμανική θρησκευτική παράδοση, ο Μωάμεθ είπε χαρακτηριστικά για τη στάση της γυναίκας προς τον σύζυγο της: «Αν είχα εξουσία για το προσκύνημα, θα έδινα εντολή να προσκυνά η γυναίκα τον άνδρα της». Ιμπραχίμ (Αβραάμ) Χαλίλ Νταμπούρ, Γάμος και Οικογένεια κατά το Ισλάμ, Θεσσαλονίκη, 1990, σ. 242). Κατά τον μουσουλμάνο «θεολόγο» Al Ghazali «Ο γάμος είναι ένα είδος σκλαβιάς για τη γυναίκα. Καθήκον της είναι η απόλυτη υπακοή στον άνδρα σε κάθε πράγμα, εκτός εάν αυτό βρίσκεται σε αντίθεση με τους νόμους του Ισλάμ», (Ιστ. Πεμπτουσία)! Αναμφίβολα, η μεγαλύτερη κατάρα για μια γυναίκα είναι να γεννηθεί σε μουσουλμανική χώρα, να είναι μουσουλμάνα.

Εις ό,τι αφορά τις «άπιστες» τις αιχμάλωτες, το Κοράνιο προβλέπει τα εξής: «απαγορεύεται  να παντρεύεστε με έγγαμες γυναίκες, εκτός αυτές  που  το  δεξί  σας  χέρι  εξουσιάζει, (τις  αιχμάλωτες)» (Κορ.4:24)! Πικρή ανάμνησή μας η αρπαγή χιλιάδων ελληνίδων χριστιανών, στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, από Τούρκους Αγάδες και Πασάδες, τις οποίες κρατούσαν στα χαρέμια τους, για να ικανοποιούν τις αρρωστημένες ορέξεις τους. Πρόσφατο παράδειγμα η αρπαγή γυναικών των Κούρδων της Συρίας και η χρησιμοποίησή τους ως «σκλάβες του σεξ». Αναφέρουμε επίσης τη φρίκη που βιώνουν πολλές ευρωπαϊκές χώρες, και κυρίως η Σουηδία και η Δανία, από τα ατέλειωτα κρούσματα βιασμών ευρωπαίων γυναικών από μουσουλμάνους λαθρομετανάστες, ώστε χιλιάδες κάτοικοι να φεύγουν για να γλυτώσουν από αυτούς.

Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και η εισήγηση του κ. Μπιλά Καρά ΧαλήλΜουφτής Ξάνθης. Παραθέτει κάποια κορανικά χωρία «ανώδυνα» και παρασιωπά μια πληθώρα άλλων, τα οποία αποκαλύπτουν την τραγικότητα των μουσουλμάνων γυναικών. Αναφέρει πως «Το Ισλάμ εδραιώνει μια αρχή ισότητας μεταξύ όλων των ανθρώπων συνυφασμένη όμως με τη δικαιοσύνη». Το ότι οι παρά πάνω δηλώσεις έρχονται σε κραυγαλέα αντίθεση με την περί γυναικός διδασκαλία του Κορανίου, μόλις είναι ανάγκη να τονιστεί. Τι έχει να πει ο «σοφολογιότατος» για τα ακόλουθα σαφέστατα κορανικά χωρία, σχετικά με την απόδοση «ισότητας» και «δικαιοσύνης» προς τους «απίστους»; «Πολέμα εκείνους ανάμεσα στους λαούς του Βιβλίου οι οποίοι δεν πιστεύουν στον Αλλάχ ούτε στην Εσχάτη Ημέρα, ούτε θεωρούν απαγορευμένο ό,τι απαγορεύθηκε από τον Αλλάχ και τον Αγγελιοφόρο Του, ούτε αναγνωρίζουν την Θρησκεία της Αληθείας, μέχρις ότου πληρώσουν το Χαράτσι με εκουσία υποταγή και αισθανθούν υποταγμένοι» (Κορ.9,29)! «Ο Μωάμεθ είπε: ‘Έχω λάβη εντολή να πολεμήσω κατά των ανθρώπων για όσον καιρό αυτοί δεν δηλώνουν ότι δεν υπάρχει άλλος θεός εκτός από τον Αλλάχ’» (Σαίχ Μουσλίμ 30). «Ο Μωάμεθ είπε: ‘Έχω διαταχθή να πολεμήσω τους ανθρώπους μέχρι να πουν: La ilaha ilallah (κανείς δεν έχει το δικαίωμα να λατρεύεται πλην του Αλλάχ), και όποιος είπε La ilaha ilallah, ο Αλλάχ θα γλιτώση την περιουσία και την ζωή του από εμένα’» (Σαῒχ ἀλ-Μπουχαρὶ 6924 )!

Οι γυναίκες, σύμφωνα με το Κοράνιο και την ισλαμική παράδοση, υπολείπονται σε νοημοσύνη σε σχέση με τους άνδρες: «Οι γυναίκες ρώτησαν (σ.σ. τον Μωάμεθ): ‘Ω Απόστολε του Αλλάχ! Γιατί υπολειπόμαστε σε νοημοσύνη και θρησκεία;’. Εκείνος είπε: ‘Δεν είναι η μαρτυρία δύο γυναικών ίση με τη μαρτυρία ενός άντρα;’. Απάντησαν καταφατικά. Είπε: ‘Αυτό είναι το ελάττωμα στη νοημοσύνη σας» (Μπουχάρι:Τ1Β6Α301))! Αλλού αναφέρεται το εξής καταπληκτικό: «Ο Προφήτης, (η ευλογία και η ειρήνη του Αλλάχ ας είναι μαζί του), είπε: ‘Δεν αληθεύει πως η μαρτυρία μιας γυναίκας ισούται με την μαρτυρία μισού ανδρός;’   Η γυναίκα είπε ‘Ναι’.  Εκείνος τότε είπε: ‘Αυτό είναι εξ’ αιτίας της ανεπάρκειας του μυαλού της’»,[Sahih Al-Bukhari, Dr. Muhammad Matraji, μεταφρ. (NewDelhiIslamicBookService, 2002), αρ. 2658] (δες και Κορ. Η Αγελάδα, 2:282 και https://www.foundalis.com/rlg/Islam_kaieirini.htm). Που είναι η ισότητα, η δικαιοσύνη και ο σεβασμός του ανθρώπου στο Ισλάμ; Πουθενά, μόνο στα μυαλά των «μετριοπαθών» μουσουλμάνων!

Ο Μουφτής για να «βεβαιώσει» τον δήθεν «σεβασμό» του Ισλάμ για τη γυναίκα αναφέρει το κορανικό χωρίο: «Οι άγγελοι είπαν: Ω Μαριάμ. Ο Θεός επέλεξε και εσένα και σε εξάγνισε καθιερώνοντάς σε ως ανωτέρα όλων των ανθρώπων». Αλλά αυτή η «τιμή» προς την Παρθένο Μαρία είναι παραπλανητική, αφού υβρίζεται ο Τόκος της, ο Ενανθρώπησας Θεός Λόγος, τον Οποίο το Κοράνιο υποβιβάζει σε κοινόν άνθρωπο, πλασμένο από λάσπη και κατώτερο το Αδάμ!

Σε άλλο σημείο τονίζει το εξής παράδοξο, και αντιφατικό: «Οι διατάξεις του Κορανίου έχουν πολλές προστατευτικές καινοτομίες υπέρ των γυναικών, που ούτε στα σύγχρονα Δίκαια δεν συναντώνται λεπτομερώς»! Να θυμίσουμε στον «σοφολογιότατο» ότι το Κοράνιο, όχι μόνο δεν έχει «προστατευτικές καινοτομίες υπέρ των γυναικών» και δεν έχει σχέση με τα παλιότερα και σύγχρονα Δίκαια, αλλά αποτελεί μνημείο βαρβαρισμού και απόλυτου ευτελισμού του γυναικείου φύλου!

Επίσης το Κοράνιο επιτρέπει την πολυγαμία μόνο στους άνδρες, όχι όμως στις γυναίκες. Είναι και αυτό στοιχείο «ισότητας»; Ο «προφήτης» είχε πολλές συζύγους, ολόκληρο χαρέμι. Το Κοράνιο αναφέρει: «Ω!  Εσύ  ο  Προφήτης!  Έχουμε επιτρέψει για σένα τις συζύγους σου, στις οποίες  έδωσες  την  αμοιβή  (τη  προίκα τους),  κι  εκείνες  που εξουσίασε  το  δεξί σου χέρι  (τις  αγόρασες) τις  αιχμάλωτες (του  πολέμου) που ο Αλλάχ  σου έχει εκχωρήσει - και τις θυγατέρες των θείων σου  (αδελφών  του  πατέρα)  και  τις θυγατέρες των θείων σου ( αδελφών της μητέρας),  που  μετανάστευσαν  μαζί  σου (από τη Μέκκα),  και κάθε πιστή γυναίκα που  αφιέρωσε  την  ψυχή  της  στον Προφήτη, αν  θελήσει ο Προφήτης  - βέβαια - να την συζευχθεί - . Προνόμιο – ειδικά - για  σένα,  κι  όχι  για  τους  (άλλους) πιστούς.  Γνωρίζουμε  ό, τι  έχουμε  ορίσει γι'  αυτούς (αναφορικά με)  τις  συζύγους τους,  και  (τις  αιχμάλωτες)  που το δεξί τους χέρι εξουσιάζει. Ώστε  να μην υπάρξει εμπόδιο (ενοχή) για σένα. Ω! Εσύ ο Προφήτης! Αν θέλετε να αποδεσμεύετε τις γυναίκες, (συζύγους) να τις  αποπέμπετε  στην  ορισμένη  τους περίοδο» (Κορ.65:1)! Ναι, ο «προφήτης του θεού» είχε αιχμάλωτες πολέμου, τις οποίες κακοποιούσε σεξουαλικά στο χαρέμι του, δίνοντας το παράδειγμα να τον μιμούνται οι οπαδοί του, και τον μιμούνται πιστά! Οι έχοντες χαρέμια μουσουλμάνοι τα «νομιμοποιούν», αφού μιμούνται τον «προφήτη» τους! Τα χιλιάδες αρπαγμένα χριστιανικά κορίτσια τα οποία δεινοπαθούσαν από τις άρρωστες ορέξεις των ανώμαλων πασάδων στα χρόνια της τουρκοκρατίας«καλώς» βιάζονταν σύμφωνα με το Κοράνι και την μίμηση της «ηθικής» του «προφήτη» τους! Στον ισλαμικό «παράδεισο» στον κάθε πιστό μουσουλμάνο θα δοθούν ως δώρα 72 «αιώνιες παρθένες» γυναίκες, για να ικανοποιείται εσαεί. Αυτό ισχύει μόνο για τους άνδρες, όχι όμως για τις γυναίκες. Ο άνδρας έχει το δικαίωμα να εξέρχεται του σπιτιού του, όποτε θέλει και να κυκλοφορεί, όπου θέλει. Όχι όμως και η γυναίκα, η οποία πρέπει να εξέλθει κατόπιν αδείας του άνδρα της, καλυμμένη με τη «μπούργκα» και απαραίτητα με συνοδεία εγκεκριμένη από τον σύζυγό της. Δεν της δίνεται άδεια οδήγησης. Δεν έχει το δικαίωμα της ελεύθερης εργασίας.

Και το πλέον αποκρουστικό και βάρβαρο: Πολλοί μουσουλμάνοι κάνουν στα μικρά κορίτσια «περιτομή», την φρικώδη κλειτοριδοεκτομή, καθιστώντας τες ανάπηρες σε όλη τους τη ζωή, αφαιρώντας τους το δικαίωμα της ηδονής κατά τη συνουσία, με σκοπό να μην απατήσουν τους συζύγους των. Ας σημειωθεί πως το βάρβαρο και αποκρουστικό αυτό έθιμο κηρύχτηκε παράνομο και ποινικά κολάσιμο σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο. Παρ’ όλα αυτά, συνεχίζεται να γίνεται, ώστε, σύμφωνα με ασφαλείς πηγές, περισσότερα από 350.000.000 κορίτσια έχουν υποστεί αυτόν τον επώδυνο και επαίσχυντο ακρωτηριασμό. Συμφωνεί ο «σοφολογιώτατος» γι’ αυτή τη φρικαλεότητα; Αν όχι, διαμαρτυρήθηκε; Έγραψε κάποια πραγματεία; Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών θεωρώντας ότι αυτό το έθιμο προσβάλει τα ανθρώπινα δικαιώματα, κήρυξε ως «Παγκόσμια Ημέρα κατά της Κλειτοριδεκτομής», την 6η Φεβρουαρίου. Επιπροσθέτως αναφέρουμε τους λιθοβολισμούς των «άπιστων» γυναικών μέχρι θανάτου, την απαγόρευση της εκπαίδευσης, την απαγόρευση εξέτασης των γυναικών από άνδρες γιατρούς, με αποτέλεσμα τον θάνατο πολλών γυναικών, κλπ. Ρωτάμε το «σοφιολογιώτατο»: είναι όλες αυτές οι φρικαλεότητες εναρμονισμένες με το διεθνές Δίκαιο; Είναι επίσης κατανοητό από τον κοινό νου; Που βλέπει λοιπόν τον σεβασμό της θρησκείας του και των οπαδών της στις γυναίκες;    

Η σύγχρονη μάστιγα της παιδοφιλίας έχει την «θεολογική» της θεμελίωση στο Ισλάμ. Και εξηγούμεθα. Σύμφωνα με την ισλαμική «ηθική», ηθικό είναι ό,τι θεωρούσε ως ηθικό ο Μωάμεθ και ό,τι έπραττε! Αυτό είναι βασικό «δόγμα» στο Ισλάμ! Οι πιστοί μουσουλμάνοι είναι υποχρεωμένοι να τον μιμούνται στη ζωή τους. Είναι γνωστό πως ο «προφήτης» υπήρξε παιδεραστής, αφού αρραβωνιάστηκε την 7χρονη Αϊσά και την παντρεύτηκε στα 9 της χρόνια! Αφού λοιπόν ήταν «ηθική» η πράξη αυτή του «προφήτη», είναι «ηθική» και επιτρεπτή και για τους μουσουλμάνους!

Κλείνουμε με την παράθεση της υπ’ αρίθμ. E-7751/2010 γραπτής απάντησης σε σχετικό ερώτημα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, σχετικά με την βάναυση καταπάτηση  των δικαιωμάτων των γυναικών στις ισλαμικές χώρες, του Andreas Mölzer (NI): «Ο λιθοβολισμός θεωρείται σε πολλές ισλαμικές χώρες ως δίκαιη τιμωρία για τη μοιχεία. Δεκάδες άτομα λιθοβολούνται ετησίως σε ολόκληρο τον κόσμο – συχνά χωρίς να προηγηθεί δίκη. Αυτός ο αρχαϊκός τρόπος θανάτωσης χρησιμοποιείται όχι μόνο από τους Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν ή από την ισλαμιστική εθνοφυλακή Al-Shabab, αλλά λέγεται ότι αποτελεί εφαρμοστέο δίκαιο σε περίπου δέκα χώρες. Σύμφωνα με εκτιμήσεις, ο αριθμός των λιθοβολισμών έχει αυξηθεί τα τελευταία 20 χρόνια, παράλληλα με την ενίσχυση του φονταμενταλισμού. Για παράδειγμα, σε δώδεκα επιμέρους κράτη της Νιγηρίας καθιερώθηκε η σαρία και κατ’ επέκταση ο λιθοβολισμός, ενώ εδώ βοήθησαν οι διεθνείς διαμαρτυρίες, όπως στην περίπτωση της Hajara Ibrahim. Στις χώρες των οποίων ο νόμος βασίζεται στο ισλαμικό δίκαιο της σαρία, ο λιθοβολισμός θεωρείται η τιμωρία που πρέπει να επιβάλλεται για τη μοιχεία. Ο λιθοβολισμός αποτελεί κυρίως έναν τρόπο θανάτου για τις γυναίκες, εφόσον η μαρτυρία μιας γυναίκας ενώπιον του δικαστηρίου μετράει κατά το ήμισυ και οι βιασμοί αξιολογούνται ως ‘ομολογία’ μοιχείας. Οι οργανώσεις που επιδιώκουν την αλλαγή τρόπου σκέψης στις χώρες αυτές δέχονται πολλές πιέσεις». Ο ερωτών ευρωβουλευτής ζητά την καταδίκη τέτοιων απάνθρωπων πρακτικών.

Ρωτάμε και εμείς: Οι λαλίστατοι μουσουλμάνοι, οι οποίοι «κόπτονται» για την «ελευθερία» των γυναικών στο Ισλάμ, έχουν να πουν κάτι για τα παραπάνω;

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών

Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2022

Ο.Χ.Σ.Α. : ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΣΤΕΓΗΣ ΩΝΑΣΗ «I AM POSITIVE» !!!

 

Ορθόδοξα Χριστιανικά Σωματεία Αθηνών

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΣΤΕΓΗΣ ΩΝΑΣΗ «I AM POSITIVE»

Αθήνα, 23 Οκτωβρίου 2022.

     Τα Ορθόδοξα Χριστιανικά Σωματεία των Αθηνών αντιτίθενται στη δράση της Στέγης Ωνάση* «I am Positive», στην οποία στηρίζει τις ΛΟΑΤΚΙ+ επιλογές, στα πλαίσια της Εθνικής Στρατηγικής για την ισότητα των ΛΟΑΤΚΙ+. (1) Η «Στέγη» χρησιμοποιεί γονείς και φίλους ΛΟΑΤΚΙ+ παιδιών που μιλούν για «άνευ όρων» αποδοχή εκ μέρους της οικογένειας των «ιδιαίτερων» σεξουαλικών επιλογών των παιδιών. Υποδεικνύουν θέσεις που «οφείλει» να λάβει η οικογένεια στο όνομα της «αγάπης».

    Ποιος γονιός δεν συνταράσσεται όταν το παιδί του δηλώσει πως δεν αποδέχεται την βιολογική του πραγματικότητα και λειτουργεί ως «άλλο»; Αυτό σημαίνει έλλειψη αγάπης, ρατσισμό ή ομοφοβία; Με κανέναν τρόπο. Οι ίδιες οι μητέρες του «I am Positive» ομολογούν την δυσκολία που είχαν με την αποκάλυψη της «τρανς» ταυτότητας των παιδιών τους και οι λόγοι είναι κατανοητοί. Τους υποδεικνύει ο έμφυτος φυσικός νόμος, η ανθρώπινη συνείδηση, η πραγματική αγάπη για το παιδί τους. Όμως στο όνομα της πολύχρωμης «αγάπης» η έμφυτη μαρτυρία της συνείδησής τους πρέπει να καταπνιγεί. Και γι’ αυτό επιστρατεύεται η ιδεοληπτική «επιστήμη».

   Πώς ορίζουμε την οικογενειακή αγάπη; Είναι αγάπη η άνευ προϋποθέσεων αποδοχή των επιλογών του παιδιού και μάλιστα υπό το κράτος του πανικού και της μονομερούς πληροφόρησης;

    Η «άνευ όρων» αποδοχή της ΛΟΑΤΚΙ+ αίσθησης ενός παιδιού σημαίνει καταρχήν συγκατάθεση σε μια απόφαση που πήρε ένας βιολογικά ανώριμος εγκέφαλος.
     Σημαίνει παραίτησή του γονέα από τη διεκδίκηση του βασικού δικαιώματος του παιδιού του στην υγεία.

     Ο γονιός παραιτείται από την αναζήτηση και αντιμετώπιση τυχόν ψυχολογικών αδυναμιών του παιδιού, νοητικών προβλημάτων, κακοποιητικών εμπειριών του παρελθόντος, που μπορεί να προκάλεσαν αυτά τα αισθήματα.

     Σημαίνει απροθυμία του στο να γίνουν βελτιωτικές παρεμβάσεις μέσα στην δική του οικογένεια ή το φιλικό περιβάλλον, που ενδεχομένως αποδιοργανώνουν το παιδί στις συμπεριφορές και την αίσθηση του φύλου του.

    Σημαίνει πως ο γονέας αποδέχεται για το παιδί του να γίνει «πειραματόζωο» στις μη πιστοποιημένες, επικίνδυνες και αμφισβητούμενες «θεραπείες μετάβασης». Αυτές θα το αποκλείσουν για πάντα από την εναρμόνιση του ψυχολογικού με το βιολογικό του φύλο, ενώ συγχρόνως το εκθέτουν στους κινδύνους της ορμονοθεραπείας, στις μή αναστρέψιμες ακρωτηριαστικές επεμβάσεις γεννητικών οργάνων και τη στείρωση. Είναι αυτό αγάπη;

    Οι δράσεις «φιλανθρωπίας» και ένταξης προφασίζονται την αποδοχή των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων, στη πραγματικότητα όμως συγκαλύπτουν και διαιωνίζουν το τραύμα των παιδιών και της οικογένειας. Τα παγιδεύουν σε μια ζωή γεμάτη ιατρικές παρεμβάσεις, ειδικές θεραπείες, μεταδοτικά νοσήματα, ασταθή οικογενειακή κατάσταση, εναλλαγές συντρόφων, βαθιά ψυχολογικά τραύματα. Έξω από την παράδοση και την παρηγοριά της θρησκευτικής πίστης, σε ένα πνευματικό λαβύρινθο που οδηγεί τελικά στην αίσθηση της ματαιότητας λόγω του βιασμού της ίδιας της φύσης. Είναι αυτό αγάπη;

    Η βοήθεια που παρέχει η πολιτεία στις ΛΟΑΤΚΙ+ οικογένειες είναι δυστυχώς ιδεολογικά κατευθυνόμενη. Κάθε προσπάθεια εναρμόνισης της ψυχολογίας με τη βιολογία χαρακτηρίζεται ως «θεραπεία μεταστροφής», ρητορική μίσους, ομοφοβία, απαγορεύεται και είναι ποινικά κολάσιμη! Αυτός είναι ο μεγαλύτερος ρατσισμός απέναντι στη κανονικότητα, η μεγαλύτερη προσβολή απέναντι στην ελευθερία της συνείδησης, την αυτοδιάθεση του σώματος και τα γονεϊκά δικαιώματα και ευθύνες.

     Αυτή είναι η μεγαλύτερη διαστροφή της έννοιας της γονεϊκής αγάπης. Να υποστηρίζει ο γονέας την απώλεια της σωματικής και ψυχικής υγείας του παιδιού του, να συγκατατίθεται σε σεξουαλικές συμπεριφορές έξω από τις προδιαγραφές του, να το οδηγεί τελικά στην απώλεια της ψυχής του…

     Με βάση τα παραπάνω και ενώ η προτεινόμενη μορφή «αγάπης» αποδεικνύεται καταστροφική, εγείρονται και επιπλέον ερωτήματα. Γιατί υπάρχει ειδική πρόνοια και εθνική στρατηγική για τις σεξουαλικά «ιδιαίτερες» ομάδες; Δεν δικαιούνται όλοι οι πολίτες ισότιμα την κρατική πρόνοια και τις ευεργετικές εθνικές στρατηγικές;

     Αυτή η στοχευμένη και κατευθυνόμενη ιδεολογικά παροχή βοήθειας, επιδρά αρνητικά όχι μόνο στα ΛΟΑΤΚΙ+ παιδιά αλλά και σε όλη τη κοινωνία. Αποδεχόμενη η οικογένεια και η κοινωνία «άνευ όρων» ως ισότιμες τις ΛΟΑΤΚΙ+ συμπεριφορές, θα επιφορτιστεί με τη νομιμοποίηση των προβληματικών σχέσεων, και ό,τι αυτό συνεπάγεται. Τις ατέλειωτες «θεραπείες», τα σεμινάρια «αποδοχής», τις θεραπείες γονιμότητας, ένα τεράστιο ασφαλιστικό κόστος.

     Η αποδοχή θα διχάσει την κοινωνία με το συνειδησιακό εκβιασμό της «άνευ όρων» αποδοχής και την περιθωριοποίηση όσων λειτουργούν με βάση την αντικειμενική επιστημονική θέση, την κοινή λογική και τις θρησκευτικές τους αξίες.

    Και όλα αυτά δρομολογούνται από την πολιτεία ενώ πληθαίνουν σε όλο τον κόσμο οι φωνές των απογοητευμένων και εξαπατημένων ΛΟΑΤΚΙ+ θυμάτωνΤων γονέων που δηλώνουν πως παραπλανήθηκαν στην ενημέρωση, των ΛΟΑΤΚΙ+ παιδιών που νιώθουν κακοποιημένα από τους «επιστήμονες» που υπάκουσαν στις ανώριμες επιλογές τους. (2,3). Ζητούν να αποδοθούν οι νομικές ευθύνες για την καταστροφή του σώματός τους, ενώ ήδη διακόπτεται η λειτουργία κλινικών φύλου υπό το βάρος των αποκαλύψεων. (4,5,6,7,8,9).

    Συνοψίζοντας, Διαπιστώνουμε πως με πρόσχημα την «οικογενειακή αγάπη» διείσδυσαν και κυριαρχούν απόψεις αντιεπιστημονικές, παραπλανητικές, που προσβάλλουν την παραδοσιακή οικογένεια, καταπατούν την θρησκευτική συνείδηση, υπονομεύουν την κοινωνική συνοχή και το εθνικό μας συμφέρον. Τα Ορθόδοξα Χριστιανικά Σωματεία των Αθηνών θεωρούν πως οποιεσδήποτε Στρατηγικές, Πρωτοβουλίες και Δράσεις προαγωγής της ΛΟΑΤΚΙ+ ιδεολογίας συνιστούν πράξεις υπονόμευσης και διάβρωσης των θεσμών που στηρίζουν την κοινωνία μας και έχουν στόχο την εξευτελιστική καταστροφή της ελληνικής οικογένειας. Στο όνομα της «αγάπης» και της ήσσονος πνευματικής προσπάθειας τα παιδιά και η οικογένεια υφίστανται ανώδυνη αλλά δηλητηριώδη ευθανασία.

     Ζητούμε από την Ελληνική Πολιτεία να αποστασιοποιηθεί και να μην παρέχει στήριξη σε αυτές τις αμφισβητούμενες πρωτοβουλίες ερχόμενη σε σύγκρουση με το αίσθημα ευπρέπειας, σοβαρότητας και τη θρησκευτική πίστη του ελληνικού λαού. Να στηρίξει το θεσμό της παραδοσιακής οικογένειας, ως βασικό πυλώνα της εθνικής μας υπόστασης.

     Ζητούμε από την Εκκλησία μας να λάβει σαφή θέση απέναντι σε αυτές τις πρωτοβουλίες, και να αγκαλιάσει με ιδιαίτερη αγάπη τα παιδιά της ώστε να μην παγιδεύονται σε αποφάσεις ζωής που τα καταστρέφουν σωματικά και πνευματικά.

     Ζητούμε τέλος από τους γονείς να αναλάβουν οι ίδιοι την αγωγή των παιδιών τους βασιζόμενοι στις παραδοσιακές αξίες ζωής και τη ζωντανή Ορθόδοξη Χριστιανική μας πίστη! Στον κατακλυσμό της ΛΟΑΤΚΙ+ επιθετικής προπαγάνδας, το περιβάλλον της υγιούς χριστιανικής οικογένειας, όπου επικρατεί η πραγματική αυτοθυσιαστική αγάπη των μελών της, μπορεί να αποτελέσει τη σωτήρια Κιβωτό για τα παιδιά μας, το αύριο της πατρίδα μας.

Τα Ορθόδοξα Χριστιανικά Σωματεία των Αθηνών:
Αδελφότης Ορθοδόξου Ιεραποστολής «Ο ΑΓΙΟΣ ΡΑΦΑΗΛ»
Ενωμένη Ρωμηοσύνη (Ε.ΡΩ.)
Ένωση Επιστημόνων Γυναικών
Εστία Πατερικών Μελετών
Μητέρες Επιστήμονες Πολύτεκνες
Μουσική Συντροφιά
Πανελλήνια Ένωση Γυναικών
Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων (Π.Ε.Θ.)
Πανελλήνια Ένωση Φίλων των Πολυτέκνων (Π.Ε.ΦΙ.Π.)
Πανελλήνιος Ένωσις Γονέων «Ἡ Χριστιανική Αγωγή» (ΓΕΧΑ)
Πανελλήνιος Σύνδεσμος Βορειοηπειρωτικού Αγώνα (ΠΑ.ΣΥ.Β.Α.)
Σύλλογος «Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης»
Σύλλογος Ορθοδόξου Ιεραποστολικής Δράσεως «Ο ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ»
Συντονιστική Φοιτητική Ένωση Βορειοηπειρωτικού Αγώνα (Σ.Φ.Ε.Β.Α.)
Χριστιανική Ένωση Εκπαιδευτικών Λειτουργών (Χ.Ε.Ε.Λ.)
Χριστιανική Ένωση Επιστημόνων (Χ.Ε.Ε.)
_______________________
  
και το κίνημα «Μαμά Μπαμπάς και Παιδιά»

ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ !!! ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Η βεβήλωση ιερών ναών είναι ελευθερία έκφρασης !!!

 

Ποιός το φανταζόταν οι Femen να εκπροσωπούν την ελεύθερη έκφραση στην Ευρώπη; Και μάλιστα με τη βούλα του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου;

ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Η βεβήλωση  ιερών ναών είναι ελευθερία έκφρασης!!!

της Karine Bechet-Golovko

Femen: οι νέες θεές του μετανεωτερικού κόσμου! Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) μόλις καταδίκασε τη Γαλλία επειδή τόλμησε, σε τελευταία αναλαμπή, να προσπαθήσει να προστατεύσει την Εκκλησία. Πράγματι, τι ιδέα να τιμωρείς μια μανία στην ύστερη εφηβεία, που μολύνει το ιερό του παρισινού ναού της ισαποστόλου αγίας Μαγδαληνής και κραυγάζει γυμνόστηθη. 

Ο ανώτατος ιδεολογικός καθοδηγετής της Ευρώπης απεφάνθη: η πρωτόγονη χυδαιότητα είναι το αποκορύφωμα της ελευθερίας της έκφρασης (αυτό είναι το μόνο που απέμεινε από αυτήν, άλλωστε), ειδικά όταν επιτρέπει την καταστροφή των ιερών του παλιού κόσμου, του ανθρώπινου κόσμου. Η μετανεωτερικότητα δεν χρειάζεται τη χριστιανική πίστη, ούτε άντρες, έχει τους τόπους λατρείας της (προστατευμένους) και τους ανθρώπους της, τέλεια εκπαιδευμένους. Αμήν!

Η βεβήλωση του ναού της αγίας Μαγδαληνής στο Παρίσι έγινε τον Δεκέμβριο του 2013, λίγο πριν τα Χριστούγεννα, όταν η Eloïse Bouton εισέβαλε γυμνόστηθη με μια επιγραφή «Τα Χριστούγεννα ακυρώνονται!»   μπροστά σε μια δωδεκάδα ανθρώπων και μια χορωδία σε πλήρη πρόβα.

«Λίγες μέρες πριν από τα Χριστούγεννα, στις 20 Δεκεμβρίου 2013, η Eloïse Bouton μπαίνει γυμνόστηθη στο ναό της αγίας Mαγδαληνής, στο 8ο διαμέρισμα του Παρισιού, και στέκεται μπροστά στο ιερό όπου αναπαριστά μια έκτρωση χρησιμοποιώντας κομμάτια από ματωμένο συκώτι μοσχαριού, που υποτίθεται ότι συμβολίζουν ένα έμβρυο. Τελειώνει το «χάπενινγκ» της με τη σάλτσα Femen ουρώντας μπροστά σε μια παράνομη ομήγυρη».

Ο ιερέας της ενορίας υπέβαλε μήνυση και τον Ιανουάριο η Eloïse Bouton τέθηκε σε προληπτική κράτηση. Όπως σημειώνει το ΕΔΑΔ:

«Η κα Bouton εξήγησε ότι από το κίνημα Femen της είχε ανατεθεί για τη Γαλλία να παρέμβει, σύμφωνα με ένα σχέδιο ταυτόχρονων παρεμβάσεων και σε άλλες χώρες. Ο ναός της αγίας Mαγδαληνής είχε επιλεγεί στη Γαλλία «για τον συμβολισμό του σε διεθνές επίπεδο». Οι ανακριτές πρόσθεσαν στον φάκελο της υπόθεσης μια δημοσίευση της ιστοσελίδας Femen-France με φωτογραφίες με λεζάντα: «Τα Χριστούγεννα ακυρώθηκαν από το Βατικανό στο Παρίσι, Στο ιερό της εκκλησίας της Mαγδαληνής, η Αγία Μητέρα Eloise απέβαλε τον Ιησού». »

Η δράση λοιπόν είναι εθελοντική, αναγνωρίζει ότι την διέπραξε μέσα στην εκκλησία. 

«(Το δικαστήριο [ΕΔΑΔ]) έκρινε ότι η ενέργειά της εμπίπτει στην ελευθερία της έκφρασης* και απέρριψε συγκεκριμένα το επιχείρημα της προσφεύγουσας ότι η ενέργειά της ήταν αποκλειστικά πολιτική. »

Η ελευθερία της έκφρασης δεν μπορεί να είναι δικαιολογία για οποιαδήποτε βεβήλωση, σε κάθε περίπτωση κάθε κοινωνία πρέπει να προστατεύει τους «ιερούς» τόπους της. Και η γαλλική δικαιοσύνη, περιέργως σήμερα, υπερασπίστηκε την Εκκλησία:

«Το ποινικό δικαστήριο καταδίκασε την κατηγορουμένη για σεξουαλική επίδειξη σε φυλάκιση ενός μηνός με απλή αναστολή και, για λόγους αστικού συμφέροντος, να καταβάλει στον εκπρόσωπο της ενορίας ποσό 2.000 ευρώ για ηθική βλάβη, καθώς και να συμμετάσχει στα δικαστικά έξοδα του αντιδίκου της μέχρι του ποσού των 1.500 ευρώ. Το Εφετείο του Παρισιού επικύρωσε την απόφαση από κάθε άποψη. Η προσφεύγουσα άσκησε έφεση κατά της απόφασης αυτής. Το ΣτΕ απέρριψε την έφεση. » 

Προφανώς, το ΕΔΑΔ αθώωσε την Eloïse Bouton επειδή αυτό έχει άλλες ιερότητες. Μη λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι αυτό το ευαίσθητο άτομο ούρησε στο ιερό στο τέλος της παράστασης, το ΕΔΑΔ θεωρεί στην απόφασή του της 13ης Οκτωβρίου ότι η ποινή που επιβλήθηκε είναι δυσανάλογη σε μια δημοκρατική κοινωνία, επειδή δεν ελήφθησαν υπόψη τα κίνητρα αυτής της πρόκλησης, και αυτό συνιστά επίθεση στην ελευθερία της έκφρασης:

«Τέλος, το Δικαστήριο [ΕΔΑΔ] σημειώνει ότι, ενώ τα εθνικά δικαστήρια δεν αγνόησαν τις δηλώσεις της προσφεύγουσας κατά τη διάρκεια της ποινικής έρευνας, περιορίστηκαν ωστόσο στην εξέταση του ζητήματος της γύμνιας του στήθους της σε έναν τόπο λατρείας, χωρίς να λάβουν υπόψη το νόημα που αποδίδεται στην ενέργειά της ή τις εξηγήσεις που δόθηκαν για το νόημα που έδωσαν στο γυμνό τους οι ακτιβίστριες των Femen. (…) Το Δικαστήριο [ΕΔΑΔ]συμπεραίνει από αυτό ότι τα [αστικά] δικαστήρια δεν εξισορρόπησαν επαρκώς τα ανταγωνιστικά συμφέροντα και ότι η παρέμβαση στην ελευθερία έκφρασης της προσφεύγουσας, που συνιστά η ποινή φυλάκισης με αναστολή, δεν ήταν «απαραίτητη σε μια δημοκρατική κοινωνία».

Κάθε εποχή και κάθε κοινωνία έχει τα ιερά της, τα οποία προστατεύει από κάθε βεβήλωση**. Το να μπαίνεις με τόπλες και να ουρείς σε έναν ναό σημαίνει ότι τη βεβηλώνεις. Είτε η κοινωνία θεωρεί αξίας της την προστασία των χριστιανικών χώρων λατρείας, επειδή ανήκουν στα ιερά της, είτε αρνείται τον ιερό τους χαρακτήρα και τότε είναι δυνατό να γδυνόμαστε σ’ αυτά για ιδεολογικούς λόγους και να ουρούμε σ’ αυτά, όπως σε ουρητήριο.

Το ΕΔΑΔ υποβιβάζει την Καθολική Εκκλησία σε ουρητήριο. 

Θα ήμουν περίεργη να μάθω ποια θα ήταν η αντίδραση αυτού του θεσμού, αν μια ομάδα θυμωμένων πολιτών πραγματοποιούσε μια τέτοια «παράσταση» στην αίθουσα ακροάσεών του; Ή αν βεβηλώναμε τους ιερούς τόπους που προστατεύει ιδεολογικά; Η απάντηση θα ήταν καταδικαστική, γιατί κάθε ιδεολογικό σύστημα προστατεύει τα ιερά του, διαφορετικά είναι καταδικασμένο να εξαφανιστεί. 

*Το 2018 το ΕΔΑΔ είχε αποφανθεί ότι η βλάσφημη πρόκληση της φεμινιστικής πανκ ομάδας «Pussy riots» στον Ορθόδοξο Καθεδρικό Ναό της Μόσχας ήταν μια μορφή έκφρασης που προστατεύεται από το Δικαστήριο. Ο δικηγόρος των Pussy riots έγινε μετά δικαστής στο ΕΔΑΔ.

Την ίδια χρονιά, το Δικαστήριο είχε επίσης καταδικάσει τη Λιθουανία επειδή είχε τιμωρήσει βλάσφημες διαφημίσεις με τον Χριστό και την Παναγία.

**Το 2018, το ΕΔΑΔ καταδίκασε μια Αυστριακή λέκτορα γιατί χαρακτήρισε «παιδοφιλία» το γάμο του Μωάμεθ με την 9χρονη Aϊσά. Καταλόγισε στη λέκτορα παρακίνηση σε έλλειψη σεβασμού στον Μωάμεθ και  ότι ο όρος «παιδόφιλος» γι’ αυτόν ήταν μια «γενίκευση χωρίς τεκμηριωμένη βάση» και «πιθανόν να προκαλέσει δικαιολογημένη αγανάκτηση» στους μουσουλμάνους. Και μάλιστα, ήταν «μια κακόβουλη παραβίαση του πνεύματος ανεκτικότητας στη βάση της δημοκρατικής κοινωνίας» που πιθανόν «να υποκινήσει προκαταλήψεις» και «να θέσει σε κίνδυνο τη θρησκευτική ειρήνη»!!! Τα σχόλια δικά σας.

Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2022

Οι ήρωες μάς δείχνουν τον δρόμο !!!

 Αποτέλεσμα εικόνας για 1940 ΑΦΙΣΕΣ

Οι ήρωες μάς δείχνουν τον δρόμο

Σοφία Μπεκρή, φιλόλογος - θεολόγος

Για τα ηρωϊκά κατορθώματα των αγωνιστών μας στον πόλεμο του ‘40 έχει χρησιμοποιηθή ο όρος εποποιϊα. Όχι ατυχώς. Πώς αλλοιώς θα μπορούσε να χαρακτηρίση κανείς τα ανδραγαθήματα των Ελλήνων στον ελληνοϊταλικό πόλεμο του ‘40 αλλά και μετά, στην γερμανική αντίσταση, παρά ως έργα μεγάλα και θαυμαστά, που ξεπερνούν πράγματι την σφαίρα της λογικής και αγγίζουν τα όρια του θαύματος; Αλλά και τι λόγια να βρή κανείς, για να περιγράψη το μεγαλείο της ψυχής των ανδρών αυτών που δεν δείλιασαν ούτε μπροστά σε πολυαριθμότερους ούτε μπροστά σε αρτιότερα εξοπλισμένους μαχητές!

Άλλωστε, τό ‘χει η μοίρα των Ελλήνων, νά ΄ναι πάντοτε «πολλά ολίγοι» και να αγωνίζονται διαρκώς, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, για να διαφυλάσσουν τα όσια και τα ιερά των από τους κάθε λογής εισβολείς και δυνάστες. Δεν τους έλλειψαν ποτέ οι αγώνες, αλλά και δεν ηττήθηκαν ποτέ, όσο αγωνίζονταν ενωμένοι, γιατί αναπλήρωναν την αριθμητική υστέρηση με την υπεροχή της ψυχής, την αδυναμία με την πίστη στο δίκαιο και την αγάπη για την πατρίδα και την ελευθερία.

Έτσι, και στον πόλεμο του ’40, οι Έλληνες καλούνται για άλλη μια φορά να υπερασπιστούν τα ιδανικά των, βροντοφωνάζουν το «ΟΧΙ» και φεύγουν για το μέτωπο «με το χαμόγελο στα χείλη» και, πρό παντός, με την ευχή της Παναγιάς, διότι βαθιά μέσα των είναι βέβαιοι ότι η Παναγιά που υβρίστηκε στην Τήνο, ανήμερα της εορτής της, θα αποκαταστήση το δίκαιο και δεν θα αφήση ατιμώρητο τον ιταμό εισβολέα που δεν την σεβάστηκε.

Εξ άλλου, δεν ήταν η πρώτη φορά που οι Ιταλοί προσέβαλαν, και μάλιστα με ύπουλο τρόπο, την εδαφική μας ακεραιότητα. Είχαν επιχειρήσει και προηγουμένως να καταλάβουν την Κέρκυρα, κατείχαν ήδη τα Δωδεκάνησα. Προσφάτως δε κατέλαβαν και την γειτονική Αλβανία και αναζητούσαν έκτοτε να βρούν αφορμή, για να επιτεθούν στην μικρή Ελλάδα, παρά τις συνεχείς διαβεβαιώσεις των για το αντίθετο.

Τους τύφλωσε, λοιπόν, η Άτη, ψήλωσε ο νούς των και επιτέθηκαν στην μικρή και αδύναμη Ελλάδα, πιστεύοντας ότι δεν θα συναντήσουν καμμία αντίσταση, ότι θα κάνουν απλώς περίπατο- είχαν πείσει εξ άλλου και τους στρατιώτες τους γι’ αυτό. Όχι, όμως, περίπατο δεν έκαναν, αλλά σύντομα οι περίφημες μεραρχίες των με τους Αλπινιστές, τους Λύκους, τους Κενταύρους και τους άλλους επιλέκτους σκάλωσαν στα απάτητα βουνά της Ηπείρου, τα άρματά των βούλιαξαν στις λάσπες και στα χιόνια και το ηθικό των έσπασε μπροστά στις ιαχές των Ελλήνων, που ορμούσαν λυσσαλέα πάνω των, κραυγάζοντας «αέρα», και τους ανάγκαζαν να υποχωρούν άτακτα, τρομαγμένοι και συγχυσμένοι, αφήνοντας πίσω τα πολύτιμα εφόδιά των.

Και μην θεωρήση κανείς ότι οι Ιταλοί ήταν ανίκανοι στρατιώτες. Ο ιταλικός στρατός είχε πολεμήσει με επιτυχία στην Λιβύη και στην Αιθιοπία. Ο ιταλικός στόλος ήταν ο δεύτερος καλύτερος, μετά από τον αγγλικό στην Μεσόγειο, που ο Μουσολίνι αποκαλούσε αλαζονικά «mare nostrum», η Αδριατική ήταν δική των και ο επεκτατισμός των δεν είχε όρια. Η κατάκτηση της Ελλάδος, που θα ολοκλήρωνε τα σχέδιά των, τούς είχε γίνει έμμονη ιδέα. Όμως, δεν υπολόγισαν σωστά. Έθιξαν την πίστη του Έλληνα, προσβάλλοντας την Παναγία, και πλήγωσαν το φιλότιμό του, με την άνανδρη επίθεσή των, προτού καν εκπνεύση το τελεσίγραφο.

Πράγματι, οι Έλληνες που είχαν συνυφασμένη την πίστη στον Θεό με την αγάπη στην πατρίδα λησμόνησαν προς στιγμήν τις ιδεολογικές και άλλες αντιθέσεις των, συσπειρώθηκαν για την υπεράσπιση των ιδανικών των και αγωνίστηκαν με απαράμιλλο θάρρος και αξιοθαύμαστη γενναιότητα – όπως ομολογεί κι ο Τσιάνο στα απομνημονεύματά του-. Κέρδισαν, λοιπόν, μια δίκαιη νίκη, και οι Ιταλοί βρήκαν, δικαίως, την ήττα.

Η σάτιρα, λοιπόν, σε βάρος των δεν ανταποκρινόταν πάντοτε στην πραγματικότητα, ήταν, όμως, το όπλο του λαού μας ενάντια στην αδικία που υφίστατο, στην συγκεκριμένη συγκυρία, και η προσπάθειά του να αντιπαλέψη την υλική υπεροχή με την πνευματική του ανωτερότητα, γεγονός που αναγνώριζαν πάντοτε οι εχθροί μας, γι’ αυτό και μας συνέχαιραν συχνά για τον ηρωϊσμό μας.

Έτσι, υπό της σκέπη της Παναγίας που ενίσχυε τους αγώνες και τις θυσίες των παλληκαριών μας στα θρυλικά ηπειρωτικά βουνά, και με την αξιοθαύμαστη συμβολή των αμάχων και την συνεργασία όλων, συντελέστηκε το «θαύμα του ’40» και επιτεύχθηκε, από τους μικρούς και ανίσχυρους «νέστορες», η πρώτη νίκη κατά του «λυαίου» φασισμού, η οποία ήταν προϊόν συνδυασμού πολλών παραγόντων, όπως, κυρίως:  α) της εκπεφρασμένης ομόφωνα, -δια στόματος, μάλιστα, ενός δικτάτορα-, θελήσεως ενός μικρού ανυπεράσπιστου λαού να προβάλλη αντίσταση απέναντι σ’ έναν ιταμό εισβολέα, β) της υπερβάσεως, υπό την ασύμμετρη αυτήν απειλή, των επιμέρους αντιπαραθέσεων προς όφελος του κοινού συμφέροντος της πατρίδος, και γ) του συντονισμού των ενεργειών των δυνάμεων υπερασπίσεως των πατρώων εδαφών και της ομολογουμένως δύσκολης συνεργασίας των, χάρη στην οποία, πάντως, πραγματοποιήθηκαν οι πρώτες νίκες, που με την σειρά των ωδήγησαν, εξ αιτίας της ανυψώσεως του ηθικού, στις επόμενες μεγάλες επιτυχίες. Οι τελευταίες θα μπορούσαν, σίγουρα, να εξασφαλίσουν και την τελική νίκη, εάν δεν εκδηλωνόταν η  ναζιστική γερμανική επίθεση, που ωδήγησε στην τριπλή σκληρή κατοχή αλλά και στην δημιουργία ενός άλλου μεγάλου έπους, αυτού της Εθνικής Αντιστάσεως.

Έκτοτε, και μέχρι σήμερα, 82 χρόνια μετά, οι ήρωές μας δεν έπαψαν ποτέ να μάς δείχνουν τον δρόμο τον δρόμο της συνεργασίας, της ομοψυχίας, της αγωνιστικότητας και της θυσίας για τα ιδεώδη της πίστεως, της δικαιοσύνης και της ελευθερίας. Μόνον με ομόνοια, αποφασιστικότητα και αυτοπεποίθηση θα κατορθώσωμε και εμείς σήμερα, συν Θεώ, να συνεχίσωμε και να ολοκληρώσωμε τους αγώνες των και να δικαιώσωμε τους ανεκπλήρωτους πόθους των.

Για να το πετύχωμε, όμως, αυτό και για να σταθούμε και πάλι ορθοί, όπως αρμόζει σε παιδιά ηρώων, χρειάζεται να ξεφύγωμε οριστικά από την ραστώνη μας, να πάψωμε να στηριζώμαστε σε ξένες και αλλότριες δυνάμεις, απ’ όπου και εάν προέρχονται, και να εργαστούμε και μάλιστα να συνεργαστούμε για την αποτίναξη των νέων ζυγών και την απόκρουση των νέων, και μάλιστα, αυξανόμενων δεινών.

Κυρίως, όμως, χρειάζεται να αποκτήσωμε και πάλι την χαμένη μας πίστη στον Θεό, την πίστη αυτήν που εμψύχωνε τους ήρωες του ΄40 και τους ενδυνάμωνε, ώστε να φωνάζουν «αέρα» και να διώχνουν με τις ιαχές των τον τρομερό εχθρό.

Είναι, πλέον, καιρός να εμπιστευτούμε τις λιγοστές μας δυνάμεις στον Παντοδύναμο Θεό και στην Παναγία Μητέρα Του, η οποία θα προστρέξη και πάλι να μάς σκεπάση με το πέπλο της και να υπερασπιστή τα δίκαιά μας, αρκεί μόνον να της το ζητήσωμε! Γένοιτο!

Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2022

Ἡ ὀρθὴ ἀντιμετώπισις τῶν συναισθημάτων !!!

  

Ἡ ὀρθὴ ἀντιμετώπισις τῶν συναισθημάτων

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι βιώνουν τὸ συναίσθημα τῆς λύπης κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ζωῆς τους. Δὲν θὰ ἦταν ὑπερβολὴ ἂν λέγαμε ὅτι πολλοὶ καθημερινὰ λυποῦνται γιὰ διάφορα γεγονότα, μικρὰ καὶ μεγάλα, ἀλλὰ καὶ φανταστικὰ συχνά! Τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ μὲ τὸ ἀντίθετο συναίσθημα τῆς χαρᾶς. Ἀδιάκοπες εἶναι οἱ ἐναλλαγές. Ἡ κοινὴ ἐμπειρία ὅμως δείχνει ὅτι ἡ λύπη ὑπερτερεῖ καὶ προβληματίζει. Δυστυχῶς, ὑπάρχει μεγάλη σύγχυση, γιατί πολλοὶ ἀντιμετωπίζουν τὴ λύπη μὲ κοσμικὲς διασκεδάσεις, ἐνῷ τὴ χαρὰ τὴν ἐπιδιώκουν μὲ δραστηριότητες, ποὺ τοὺς γεμίζουν ἀγωνία καὶ ὄχι μὲ χαρά. Λείπει ἡ ὀρθὴ ἀντιμετώπιση τῶν συναισθημάτων, ποὺ στηρίζεται στὴν ὀρθόδοξη πραγματικότητα. Πρέπει ἡ λύπη νὰ καταλήγει σὲ χαρά. Δυσεξήγητη ἡ πρόταση, ἀλλὰ εἶναι ὀρθή.

Ὑπάρχει μεγάλος κίνδυνος ἡ λύπη νὰ καταπονήσει τὸν ἄνθρωπο σὲ μεγάλο βαθμὸ καὶ μακρὸ διάστημα, γεγονὸς ποὺ μπορεῖ νὰ ὁδηγήσει στὴν ἀπομόνωση, ὅταν δὲν ὑπάρχει ἐλπίδα στὸ Θεό. Ὁ ἅγιος Σεραεὶμ τοῦ Σάρωφ σχολιάζει σχετικά: «Ὁ Κύριος μεριμνᾶ γιὰ τὴ σωτηρία μας. Ὁ ἀνθρωποκτόνος ὅμως διάβολος ἀγωνίζεται νὰ φέρει τὸν ἄνθρωπο στὴν ἀπόγνωση. Ἡ δυνατὴ καὶ σταθερὴ ψυχὴ δὲν ἀπελπίζεται στὶς δυσ­κολίες, ὅποιες κι ἂν εἶναι. Ὁ προδότης Ἰούδας ἦταν ὀλιγόψυχος καὶ ἀδόκιμος στὸν πόλεμο. Βλέποντας ὁ ἐχθρὸς τὴν ἀπόγνωσή του τὸν πολέμησε καὶ τὸν ὁδήγησε νὰ κρεμαστεῖ. Ὁ Πέτρος ὅμως, ἡ σταθερὴ πέτρα, ἦταν δόκιμος στὸν πόλεμο. Ὅταν ἔπεσε στὴν ἁμαρτία, δὲν ἀπογοητεύτηκε, ἀλλὰ ἔχυσε πικρὰ δάκρυα ἀπὸ τὴν πληγωμένη καρδιά του. Βλέποντάς τα ὁ ἐχθρὸς ἔφυγε μακριά του μὲ κραυγὲς πόνου, σὰν νὰ τὸν ἔκαψε φωτιὰ στὰ μάτια».

Στὸν ἀπόστολο Πέτρο ἡ λύπη ἀπὸ τὴν ἄρνηση τοῦ Χριστοῦ δὲν τὸν ὁδήγησε στὴν ἀπόγνωση, ἀλλὰ στὴ μετάνοια καὶ τὴν ἐλπίδα ὅτι ὁ Κύριος θὰ τὸν συγχωροῦσε.

Ὁ εὐαίσθητος χριστιανὸς προσπαθεῖ νὰ μὴ μεγαλώνει τὰ συναισθήματα μὲ τὴ φαντασία του, ἀλλὰ πάντα, στηριζόμενος στὴν προσευχὴ καὶ σὲ ἔμπιστα πνευματικὰ πρόσωπα, νὰ ὑπομένει καὶ νὰ ἐλπίζει ὅτι ἡ λύπη του αὔριο θὰ μειωθεῖ ἢ καὶ θὰ ἐξαλειφθεῖ. Δὲν πρέπει νὰ παίρνει ἀποφάσεις ὑπὸ τὴν ἐπήρεια τῆς λύπης οὔτε καὶ νὰ κάνει μαύρους λογισμούς. Ὁ ἅγιος Σεραφεὶμ περιγράφει τὸν λυπημένο ἄνθρωπο ὡς ἑξῆς: «Ὅταν ἡ ψυχὴ γεμίσει μὲ θλίψη, ἀρχίζει νὰ παραφέρεται. Ὁ ἄνθρωπος τότε δὲν μπορεῖ οὔτε νὰ δεχθεῖ εἰρηνικὰ μία καλὴ συμβουλὴ οὔτε νὰ ἀπαντήσει ἤρεμα στὶς ἐρωτήσεις ποὺ θὰ τοῦ κάνουν. ποφεύγει τοὺς ἄλλους, σὰν νὰ εὐθύνονται ἐκεῖνοι γιὰ τὴν κατάστασή του καὶ δὲν μπορεῖ νὰ καταλάβει ὅτι ἡ αἰτία τῆς νόσου βρίσκεται μέσα του. Ἡ λύπη εἶναι ἕνα σκουλήκι τῆς καρδιᾶς ποὺ κατατρώγει τὴ μητέρα ποὺ τὸ γέννησε. ποιος ἀγαπᾶ τὸν κόσμο εἶναι ἀδύνατον νὰ μὴ λυπᾶται. Ὅποιος τὸν περιφρονεῖ, εἶναι πάντοτε χαρούμενος».

Εἶναι μακάριος ἐκεῖνος ποὺ ἀντιδρᾶ δυναμικὰ στὰ δυσάρεστα γεγονότα καὶ προσπαθεῖ νὰ τὰ θέτει σὲ δεύτερη μοῖρα καὶ γρήγορα νὰ τὰ λησμονεῖ, γνωρίζοντας ὅτι αὐτὰ ἐμφανίζονται σὲ ὅλους τούς ἀνθρώπους, ἀκόμα καὶ στοὺς ἁγίους. Τὸ πρόβλημα δὲν εἶναι ἡ ἐμφάνιση αὐτῶν, ἀλλὰ ἡ ἀντιμετώπισή τους.

Ορθόδοξος Τύπος

Όσο δεν σβήνει το κερί…

 

Όσο δεν σβήνει το κερί…

Η επιχείρηση της μετατροπής του ελληνικού έθνους σε κάτι άλλο από αυτό που είναι βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη.

Από τον Μανώλη Κοττάκη

Με πολύ υπόγειο τρόπο. Χωρίς ιδεολογικές μάχες εκ του συστάδην και άλλα συναφή. Παρακολουθούσα προχθές το βράδυ σε τηλεοπτικό σίριαλ μεγάλης θεαματικότητας τον νέο τρόπο αποχαιρετισμού των νεκρών μας. Πέντε συγγενείς, βουβοί, στην άκρη του γκρεμού ενός πελάγους να σκορπούν την τέφρα του οικείου τους στη θάλασσα. Αυτός είναι ο νέος αποχαιρετισμός. Κάπου στο πουθενά. Χωρίς προσευχή. Χωρίς μια λέξη για «αντίο». Χωρίς προορισμό. Χωρίς «σημείο συνάντησης». Αυτή είναι η τελευταία κατοικία. Τα κύματα.

Στο όνομα της ατομικής ελευθερίας καθενός και του καταπώς θέλει να διατίθεται το σώμα του καταργούμε παραδόσεις και έθιμα που μας έρχονται κατευθείαν από την αρχαιότητα και συνεχίστηκαν με άλλο τελετουργικό από την Ορθοδοξία.

Η «μεγάλη κοινωνία» υποχωρεί στην ατομική ελευθερία. Δεν ζούμε μεταξύ άλλων. Αποφασίζουμε να φύγουμε σαν να ζήσαμε όλη μας τη ζωή μόνοι. Αυτή είναι η νέα μόδα. Εάν κοιτάξουμε την Ιστορία μας και τη συγκρίνουμε με αυτό που ζούμε τώρα, θα διαπιστώσουμε ότι αντέξαμε, δεν αλλοιωθήκαμε και δεν μεταλλαχθήκαμε επί υποτέλειας, Κατοχής και Τουρκοκρατίας επειδή ήμασταν -χάρη στην πίστη μας και τη γλώσσα μας- ένα γένος ομοιογενές. Και πότε διαλυόμαστε; Τώρα! Αυτό που καταφέραμε με «συγκολλητική ουσία» τη γλώσσα, τη θρησκεία και την κοινή καταγωγή επί δουλοπαροικίας το χάνουμε σήμερα επί… ελευθερίας. Δεν είναι φοβερό; Να σώζεις την ταυτότητά σου ως δούλος και να τη χάνεις ως ελεύθερος; Κι όμως, ισχύει.

Το τέλος των θρησκευτικών γάμων και η αντικατάστασή τους από κάτι νομικά παλιόχαρτα που έχουν ελάχιστη πνευματικότητα, όπως το σύμφωνο συμβίωσης, το τέλος των βαπτίσεων, το «λάδι» των οποίων αντικαταστάθηκε από την άνοστη «ονοματοδοσία» και την εγγραφή στα ληξιαρχεία, η κατάργηση της ορθόδοξης κηδείας με το τελετουργικό της και η αντικατάστασή της από την υψικάμινο, η κατάργηση της επιλογής να αναγράφεται το θρήσκευμα στην ταυτότητα, η αντικατάσταση του θρησκευτικού από τον πολιτικό όρκο, που απαλείφει κάθε αναφορά στην Αγία Τριάδα, η προώθηση της ουδετεροθρησκείας μέσα στα σχολεία και τα πανεπιστήμια με την εκδίωξη καθετί χριστιανικού, η νέα μόδα να μη δίνεται φύλο στους γονείς για να μη θίγονται οι ομοφυλόφιλοι (γονέας Α και γονέας Β), η αλλοίωση παραδοσιακών εννοιών (το «καλάθι του νοικοκυριού»), ο «μοντέρνος» νόμος για τη συνεπιμέλεια που αμφισβητεί την πρωτοκαθεδρία της μητρός στην ανατροφή του τέκνου, όλα αυτά τα ωραία συντείνουν στο εξής: Στο να μετατραπούμε σε ένα άχρωμο έθνος. Εθνος που δεν υπήρξε ποτέ στην Ιστορία με τα δικά του ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Εθνος που δεν μπορείς να το ξεχωρίσεις από τα γειτονικά του. Δυστυχώς, δύο είναι τα «έθνη» της νέας εποχής: Εθνος είναι το άτομο και οι επιθυμίες του χωρίς την παραμικρή έγνοια για τη συλλογική μοίρα. Εθνος είναι η ομάδα.

Αν ανήκεις στην ομάδα των αποτεφρωτών, των δικαιωματιστών, των ανθρώπων που διακηρύσσουν ως ταυτότητά τους τον διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό τους, τότε νομίζεις ότι ανήκεις σε ένα έθνος με «συνιστώσες» μέσα σε κάθε κράτος. Οριζόντιο «πολυ-έθνος».

Προχθές ο νέος καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου, στην πρώτη οργανωμένη απόπειρα επικοινωνίας του με το κοινό, με τηλεοπτικές και έντυπες συνεντεύξεις, θεώρησε πρωτότυπο να μας μιλήσει ανοικτά για τη διαφορετική σεξουαλική ταυτότητά του και όχι για τον θεσμό που εκπροσωπεί, τις «αυλαίες» του και το ειδικό βάρος του στον πολιτισμό μας.

Η ανάγκη του να διακηρύξει urbi et orbi με ποιον περνά τα βράδια του υπερίσχυσε των προτεραιοτήτων ενός τόσο σημαντικού θεσμού του πολιτισμού μας. Θέλω να το ξεκαθαρίσω: Δεν έχω πρόβλημα με τις διαφορετικές ταυτότητες. Ζω μαζί τους. Πλούτος είναι. Με τους μοναχικούς δρόμους μέσα στις οργανωμένες κοινωνίες έχω πρόβλημα. Με το να μην κοιτάμε όλοι μαζί προς μία κοινώς αποδεκτή κατεύθυνση, παρά τις διαφορές μας.

Αν οι διαφορετικές ταυτότητες εντάσσονται αρμονικά μέσα στη «μεγάλη κοινωνία» και δεν θέλουν να την καταργήσουν, ζήτω. Αλλά εμείς εδώ τείνουμε να γίνουμε έθνος χωρίς σπονδυλική στήλη. Αμφίθυμον. Ξέπνοον. Χωρίς διάθεση να υπερασπιστούμε την επικράτεια. Ειρωνευόμαστε τον Πούτιν επειδή απέτυχε στην επιστράτευσή του, αλλά δεν σκεφτόμαστε τι ανταπόκριση θα υπάρξει στην Ευρώπη γενικότερα και στην Ελλάδα ειδικότερα, αν, ο μη γένοιτο, χρειαστεί να γίνει επιστράτευση και εδώ. Για να υπερασπιστούμε το έδαφος που πατάμε και τον αέρα που αναπνέουμε.

Βεβαίως, δεν φθάσαμε έως εδώ έτσι ξαφνικά. Αμα η Εκκλησία μας έχει τον νου της στα κοσμικά και τα αγαθά υλικά, στο Σχιστό και στα «φιλέτα» της Βουλιαγμένης, πού να της μείνει χρόνος για πνευματικότητα και για άμυνα απέναντι στους παγκοσμιοποιητές; Αμα η Πρόεδρος της Δημοκρατίας βρίσκεται -όπως χθες- μέσα στην Εκκλησία του στρατηλάτη προστάτη της Θεσσαλονίκης αγίου Δημητρίου και χασκογελά ειρωνικώς στη θέα του ασθενούς Ανθίμου, απαξιεί να κάνει τον σταυρό της και να φέρει στα χείλη της μαζί με το πλήρωμα της Εκκλησίας τους στίχους του εθνικού ύμνου, και αυτός ο άνθρωπος είναι ο αρχηγός τού κατά πλειοψηφία ορθόδοξου γένους, τι να περιμένει κανείς; Δεν χρειάζεται να την παρακολουθήσεις με κοριό, κυρία εισαγγελεύ Βλάχου, για να μάθεις το ξεπούλημα της ταυτότητάς μας. Το ζεις και σε ζωντανή μετάδοση, «live».

Παρά ταύτα, πάντως, έχω μία μικρή ελπίδα. Όσο καίει η φλόγα στο κερί η ελπίδα να ξαναφουντώσει δεν χάνεται. Το στοίχημά μας είναι να μη σβήσει διά παντός το κερί. Ευτυχώς, υπάρχει στην πατρίδα μας ένας μεγάλος αριθμός πολιτών που θυμάται από πού έρχεται, ποιος είναι και πού θέλει να πάει. Όσο υπάρχουν αυτοί οι άνθρωποι, και ας τρεμοπαίζει το κερί, και ας πασχίζουν να το σβήσουν οι κοσμοπολίτες, δεν μπορεί, κάποια στιγμή θα θεριέψει σαν το φως της Ανάστασης. Ας μη χάνουμε την ελπίδα μας και την πίστη μας.

newsbreak,27-10-2022