Πέμπτη 30 Αυγούστου 2018

ΜΕΓΑΛΗ '' ΜΠΙΖΝΑ '' !!! ΤΟ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ !!!


Πολύ σημαντική εξέλιξη αποτελεί η σύλληψη των μελών Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης, η οποία διευκόλυνε την παράνομη είσοδο μεταναστών από την Τουρκία στην Ελλάδα. Τα στοιχεία που αποκαλύφθηκαν με αυτήν την αφορμή έρχονται να επιβεβαιώσουν κάτι που είναι κοινό μυστικό σχεδόν από την αρχή. Ο ρόλος των περισσότερων από αυτές τις ΜΚΟ, αν όχι όλων, είναι σκοτεινός και ύποπτος. Από την πρώτη στιγμή της εκδήλωσης της μεταναστευτικής κρίσης εμφανίστηκαν με ένα προσωπείο «αλληλεγγύης» και «ανθρωπισμού», που όμως κάθε άλλο παρά φαίνεται ότι ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.

Η περίπτωση της συγκεκριμένης ΜΚΟ που εξαρθρώθηκε στη Λέσβο, όπως όλα δείχνουν, αποτελεί απλώς την κορυφή του παγόβουνου. Η ίδια τακτική, όπως προκύπτει από καταγγελίες και μαρτυρίες, έχει γενικότερη εφαρμογή. Οι «αλληλέγγυοι», όπως αρέσκονται να αποκαλούνται, συνεργάζονται στις περισσότερες περιπτώσεις με τους Τούρκους δουλεμπόρους, προκειμένου να μεταφέρουν ευκολότερα την «πραμάτεια» τους στα ελληνικά νησιά. Διαθέτοντας ειδικό εξοπλισμό, ασυρμάτους και ό,τι άλλο είναι αναγκαίο, τους μεταφέρουν πληροφορίες και στοιχεία, για να μπορούν χωρίς κινδύνους να ασκούν αυτήν την άθλια δραστηριότητα.


Δεκάδες χιλιάδες λαθρομετανάστες λέγεται ότι έχουν «διακινηθεί» προς τη χώρα μας με αυτήν τη μέθοδο τα τελευταία χρόνια, και ειδικά επί ΣΥΡΙΖΑ που η δράση των ΜΚΟ έχει καταστεί κυριολεκτικά ασύδοτη. Ουσιαστικά έχουν μεταβληθεί σε κράτος εν κράτει, δίχως κανέναν έλεγχο, σε συνθήκες πλήρους αδιαφάνειας και με την ανοχή, αν όχι την υπόθαλψη, της ίδιας της κυβέρνησης. Τα εκατομμύρια που αλλάζουν χέρια είναι πολλά και όχι άδικα τα αρχικά τους μεταφράζονται συνήθως σαν Μπίζνες Καλά Οργανωμένες.

Όμως δεν είναι μόνο το σκέλος της οικονομικής συναλλαγής και διαφθοράς. Πολύ σημαντικότερο ζήτημα αποτελεί η διασύνδεση τέτοιων ΜΚΟ με φορείς και ιδρύματα που ελέγχονται από τον γνωστό για τον ρόλο του σε διεθνές επίπεδο Τζορτζ Σόρος. Οι επιδιώξεις του να «πλημμυρίσει» την ευρωπαϊκή ήπειρο με πρόσφυγες και λαθρομετανάστες, ώστε να αλλοιωθεί η σύνθεση του πληθυσμού της και εν τέλει να αλωθεί, είναι γνωστές. Για την εφαρμογή αυτού του σχεδίου η θέση της Ελλάδας ως πύλη εισόδου είναι καθοριστική. Και η πρώτη που κινδυνεύει, όπως έχει γίνει πια φανερό, είναι η χώρα μας.

Γι' αυτό και επιβάλλεται να μπει άμεσα τέλος σε αυτή τη «δράση» των ΜΚΟ που συνιστά κατά κυριολεξίαν εθνικό έγκλημα...

Δημοκρατία

Τετάρτη 29 Αυγούστου 2018

PNR: ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ '' ΑΘΩΟΙ '' ΠΟΛΙΤΕΣ ΕΠΙΣΗΜΩΣ ΦΑΚΕΛΩΜΕΝΟΙ !!!


Από τον Μάιο 2018 οι χώρες της Ε.Ε. φακελώνουν όλους τους επιβάτες πτήσεων από και προς την Ε.Ε., αποθηκεύουν τα στοιχεία τους σε γιγαντιαίες βάσεις δεδομένων και τα διαβιβάζουν στις αρχές άλλων χωρών, ακόμα και των ΗΠΑ. Tο σύστημα PNR είναι πράγματι χρήσιμο όπλο κατά της τρομοκρατίας; Είναι νόμιμο; Ποιος πίεζε στο παρασκήνιο για την εφαρμογή του; Ποιος θα αναλάβει την υλοποίησή του στην Ελλάδα; Δεν είναι η ΕΥΠ, αλλά μοιάζει

Πρόκειται ίσως για τη μεγαλύτερη ώς τώρα επιχείρηση στην ευρωπαϊκή ιστορία μαζικού φακελώματος των Ευρωπαίων πολιτών από τις ίδιες τις κυβερνήσεις τους - αλλά και παράδοσης των στοιχείων τους στις ΗΠΑ.

Μυστική επιχείρηση; Όχι, πρόκειται για ευρωπαϊκή οδηγία που ισχύει από τις 28 Μαΐου 2018.

Φακέλωμα ύποπτων πολιτών; Όχι. Η οδηγία PNR μας ταυτοποιεί όλους, «αθώους» και μη, με μόνο κριτήριο το ότι ταξιδεύουμε με αεροπλάνο...

Πες μου ποιος κάθεται δίπλα σου, να σου πω τι σχεδιάζεις

Οι επιβάτες σε όλες τις πτήσεις από ή προς την Ε.Ε. γνωρίζουν πως στο αεροδρόμιο θα περάσουν απανωτούς ελέγχους, θα τους κρατηθούν τα επικίνδυνα αντικείμενα ή δεν θα τους επιτραπεί να μεταφέρουν μαζί τους υγρά άνω των 100 ml. Σχεδόν κανείς τους όμως δεν συνειδητοποιεί ότι στο εξής τα στοιχεία του θα καταγράφονται και θα γίνονται αντικείμενο επεξεργασίας από τις αρχές ασφαλείας της χώρας στην οποία βρίσκεται.

Και: εάν ζητηθεί, οι πληροφορίες αυτές θα διαβιβάζονται στις αρχές όλων των χωρών της Ε.Ε. αλλά και των ΗΠΑ. Αυτό προβλέπει η οδηγία PNR που δεσμεύει πλέον όλα τα κράτη της Ε.Ε.


PNR είναι το Ονομαστικό Αρχείο Επιβάτη (Passenger Name Record). Το αρχείο αυτό περιλαμβάνει δεδομένα όπως τα στοιχεία ταυτότητας του επιβάτη, το δρομολόγιό του, τα στοιχεία πληρωμής αλλά και το ποιος κάθεται δίπλα του στο αεροπλάνο. Οι εμπνευστές της ευρωπαϊκής οδηγίας θεωρούν πως η επεξεργασία όλων αυτών των στοιχείων σε γιγαντιαίες βάσεις δεδομένων για πέντε χρόνια (τόσο επιτρέπει η οδηγία) θα συμβάλει καθοριστικά στον αγώνα κατά της (ισλαμιστικής κυρίως) τρομοκρατίας.

Το σύστημα PNR ταυτοποιεί αθώους

Η οδηγία αναφέρει χαρακτηριστικά: «[...] επιπλέον, τα κριτήρια αξιολόγησης θα πρέπει να ορίζονται κατά τρόπο ώστε το σύστημα να ταυτοποιεί όσο το δυνατόν λιγότερους αθώους». [Η υπογράμμιση δική μας]. Αυτό σημαίνει, σύμφωνα με μια εξαιρετικά οξυδερκή ανάλυση του Ιδρύματος Μαραγκοπούλου για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (Αναστασία Παύλου, Αγγελική Τεντόμα, Αναστασία Τηλεμάχου και Αντωνία Χριστοπούλου, 2016), πως «το σύστημα σε κάθε περίπτωση θα ταυτοποιεί αθώους. Το ζήτημα σύμφωνα με την οδηγία είναι να περιορίζεται σε όσο το δυνατόν λιγότερους. Το τεκμήριο της αθωότητας αν ακολουθηθεί μια τέτοιου είδους λογική μπορεί να μετεξελιχθεί σιωπηρά σε τεκμήριο ενοχής».

Υπεύθυνη για το PNR στην Ελλάδα «μια δεύτερη ΕΥΠ»

Ακριβώς αυτή η λογική ακολουθήθηκε, και έτσι τον Μάρτιο 2018 ξεκίνησε στην Ελλάδα η δημόσια διαβούλευση για το σχέδιο νόμου το οποίο ενσωματώνει την ευρωπαϊκή οδηγία στην εθνική νομοθεσία. Η διαβούλευση ολοκληρώθηκε στις 23 Μαρτίου, από τότε όμως δεν ήρθε προς ψήφιση στην ελληνική Βουλή, με αποτέλεσμα να παρέλθει η προθεσμία της 25ης Μαΐου 2018 που είχε θέσει η Κομισιόν. (Στις 19 Ιουλίου 2018 η Κομισιόν έστειλε επιστολή στη χώρα μας με την οποία εκκινεί τη νομική διαδικασία παράβασης επειδή η Ελλάδα, όπως και 13 ακόμα χώρες, δεν έχει ακόμα ενσωματώσει την οδηγία.)

Παρ' ότι η ευρωπαϊκή οδηγία δεν το απαιτεί, το ελληνικό σχέδιο νόμου επεκτείνει το δίχτυ παρακολούθησης και στις εσωτερικές πτήσεις και όχι μόνο στις πτήσεις από και προς την Ε.Ε. Το κάνει προσθέτοντας δύο αθώες λεξούλες στο άρθρο 2, «πτήσεων εντός ή εκτός της Ε.Ε.». Αυτό σημαίνει ότι εκτός από τον επιβάτη τού Ριάντ-Αθήνα, θα καταγράφεται και ο επιβάτης τού Αθήνα-Αστυπάλαια. Με άλλα λόγια, ο αριθμός των φακελωμένων Ελλήνων/Ευρωπαίων και μη πολιτών αυξάνεται γεωμετρικά χωρίς καν το φύλλο συκής των τζιχαντιστών που πάνε ή έρχονται από τη Συρία...

Το σχέδιο νόμου προβλέπει τη σύσταση Μονάδας Στοιχείων Επιβατών, η οποία θα συλλέγει από τους αερομεταφορείς (τις αεροπορικές εταιρείες) και θα επεξεργάζεται τα δεδομένα των επιβατών αλλά και θα τα διαβιβάζει στις αρχές άλλων χωρών ή την Europol. Στη Μονάδα θα αποσπαστούν στελέχη και άλλων υπηρεσιών, από την ΕΥΠ ως το ΣΔΟΕ.

Αλλά το πιο ενδιαφέρον βρίσκεται μερικές αράδες πιο πέρα: Η Μονάδα Στοιχείων Επιβατών θα υπάγεται στην άγνωστη στο πλατύ κοινό ΔΙΔΑΠ (Διεύθυνση Διαχείρισης και Ανάλυσης Πληροφοριών) της ΕΛ.ΑΣ. η οποία αναλαμβάνει την επιχειρησιακή ευθύνη της υπόθεσης PNR.

Σύμφωνα με όσα η αιτιολογική έκθεση για τα PNR αναφέρει, η ΔΙΔΑΠ αποτελεί έναν «διυπηρεσιακού χαρακτήρα κεντρικό κόμβο πληροφοριών (Central Intelligence Hub)». Η «Καθημερινή», σε ρεπορτάζ του 2017 άσχετο με το PNR, το κάνει πενηνταράκια: Πρόκειται για «μια νέα, δεύτερη ΕΥΠ» η οποία «διαθέτει σύστημα επισυνδέσεων και προηγμένο λογισμικό για την επεξεργασία του μεγάλου όγκου πληροφοριών που συγκεντρώνει» και προχώρησε (το 2017) σε «υπερδιπλασιασμό των επιχειρησιακών δυνατοτήτων της» (Γιάννης Σουλιώτης, «Καθημερινή», 2.9.2017).

«Πορεία μη επιστροφής»

Σε πολλούς τα στοιχεία PNR φαίνονται ακίνδυνα. Τι πειράζει αν το κράτος (το ελληνικό αλλά και το... αμερικανικό) γνωρίζει πού και με ποιον ταξίδεψες; Το ότι στην Ελλάδα τα δεδομένα αυτά θα τα επεξεργάζεται μια υπηρεσία στην οποία θα απασχολούνται στελέχη από την ΕΥΠ ώς το ΣΔΟΕ και το ότι αυτή υπάγεται στη ΔΙΔΑΠ (έναν «κεντρικό κόμβο πληροφοριών») αναδεικνύουν το βάθος του προβλήματος.

Το κλειδί εδώ είναι μια λέξη που αναφέρεται μόνο μία φορά στην οδηγία του PNR, αλλά βρίσκεται σχεδόν σε κάθε δεύτερη ομιλία του επιτρόπου Αβραμόπουλου: «Τα κράτη-μέλη θα πρέπει να ανταλλάσσουν πληροφορίες» για «την εξασφάλιση της διαλειτουργικότητας». «Διαλειτουργικότητα» ή «interoperability». Πρόκειται για τη διασύνδεση διαφορετικών βάσεων δεδομένων, αλλά και για κάτι πολύ σημαντικότερο: Οι αστυνομικές αρχές σε όλη την Ε.Ε. αποκτούν ένα δικαίωμα που δεν είχαν - αυτόματη πρόσβαση σε στοιχεία των πολιτών που δεν έχουν σχέση με την επιβολή του νόμου, όπως ακριβώς τα στοιχεία των πτήσεων.

Τον περασμένο Απρίλιο, μερικές εβδομάδες πριν από την παρέλευση της τελικής προθεσμίας για την εφαρμογή του PNR από όλες τις χώρες, ο Ευρωπαίος Επόπτης Προστασίας Δεδομένων (η ανεξάρτητη αρχή της Ε.Ε. για την προστασία των δεδομένων) εξέδωσε γνωμοδότηση η οποία πίσω από τις προσεκτικές λέξεις μοιάζει με απειλητική προφητεία: «Η διαλειτουργικότητα δεν αποτελεί πρωτίστως τεχνική επιλογή» αλλά «κατά πρώτο και κύριο λόγο πολιτική επιλογή» η οποία «θα έχει σημαντικές νομικές και κοινωνικές συνέπειες για τα προσεχή έτη» που «δεν μπορούν να καλυφθούν με τον μανδύα υποτιθέμενων τεχνικών αλλαγών». Πρόκειται για «την αφετηρία μιας πορείας χωρίς επιστροφή».

Το Δικαστήριο ακυρώνει, η Ε.Ε. προχωρά

Και όμως αυτή «η πορεία χωρίς επιστροφή» θα μπορούσε να αναστραφεί αν η Ε.Ε. σεβόταν τις αποφάσεις του ίδιου του Δικαστηρίου της. Τον Ιούλιο του 2017 το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε μια απόφαση-σταθμό έκρινε ότι η συμφωνία PNR μεταξύ Ε.Ε. και Καναδά περιέχει προβλέψεις που είναι αντίθετες προς το δίκαιο της Ε.Ε., αναγκάζοντας την Κομισιόν να την αναστείλει. Οι επικριτές του PNR θεώρησαν πως από τη στιγμή που τα ίδια προβληματικά σημεία υπάρχουν και στην οδηγία PNR αλλά και στις αντίστοιχες συμφωνίες με τις ΗΠΑ και την Αυστραλία (με τις οποίες η Ε.Ε. διαβιβάζει στοιχεία επιβατών σε αυτές τις χώρες), αναλόγως θα έπρεπε να ανασταλούν κι αυτές.

Η έκπληξη ήρθε όμως από την άλλη πλευρά (αυτή που υποστηρίζει τα PNR): έγγραφο της νομικής υπηρεσίας του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου (των κυβερνήσεων δηλαδή της Ε.Ε.) αναγνώρισε πως «δεδομένου ότι οι δύο συμφωνίες περιέχουν τις ίδιες ή παρόμοιες ελλείψεις με αυτές που εντόπισε το Δικαστήριο στη γνωμοδότησή του [για τον Καναδά], όλες τους πρέπει να επαναδιαπραγματευθούν. Εάν η τρίτη χώρα [ΗΠΑ-Αυστραλία] δεν αποδέχεται μια τέτοια επαναδιαπραγμάτευση, η Ένωση θα πρέπει να τερματίσει αυτές τις συμφωνίες PNR».

Σήμερα τόσο η οδηγία για τα PNR όσο και οι συμφωνίες με τις ΗΠΑ και την Αυστραλία εφαρμόζονται σαν να μην υπήρξε η απόφαση του Δικαστηρίου.

Δέκα χρόνια ήττες για το PNR

Δεν ήταν πάντα έτσι τα πράγματα. Για περισσότερα από δέκα χρόνια η Κομισιόν, με την παρότρυνση (διάβαζε πίεση) ισχυρών κρατών-μελών, όπως η Γαλλία, προσπαθούσε να περάσει τα PNR, αλλά το Ευρωκοινοβούλιο καθώς και άλλοι θεσμικοί πυλώνες της Ένωσης αντιστέκονταν σθεναρά. Σταχυολογούμε μερικές μόνο από τις απορρίψεις του PNR:

Το 2011 η Ευρωπαϊκή Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή (συμβουλευτικό όργανο που εκπροσωπεί οργανώσεις εργοδοτών και εργαζομένων από όλη την Ευρώπη) είχε ταχθεί εναντίον της πρότασης της Κομισιόν κρίνοντας (pdf) πως «δεν τεκμηριώνεται επαρκώς στην πρόταση η ανάγκη γενικευμένης και αδιάκριτης χρήσης των δεδομένων PNR όλων των πολιτών που πραγματοποιούν διεθνείς πτήσεις».

Το 2013, η Επιτροπή LIBE του Ευρωκοινοβουλίου απέρριψε την οδηγία PNR εκφράζοντας «επιφυλάξεις για την αναγκαιότητά του, την αναλογικότητα και τις επιπτώσεις για την προστασία των δεδομένων» (πόρισμα για τους «Ξένους Μαχητές», Ευρωκοινοβούλιο, Φεβρουάριος 2015).

To 2015 o Ευρωπαίος Επόπτης για την Προστασία των Δεδομένων, Τζιοβάνι Μπουταρέλι, στη γνωμοδότησή του προειδοποιούσε πως κινούμαστε «προς μια κοινωνία παρακολούθησης».

Προς τι όλα αυτά; Όπως λέει στο Investigate Europe ο Βοηθός του Ευρωπαίου Επόπτη, Βόιτσεκ Βιεβορκόφσκι, «κανείς ώς τώρα δεν έχει αποδείξει πώς τα PNR μπορούν να αποδειχθούν χρήσιμα».

Το κλίμα όμως άλλαξε άρδην μετά τον Ιανουάριο του 2015 και τις τρομοκρατικές επιθέσεις στο περιοδικό Charlie Hebdo στο Παρίσι. Η πολιτική ηγεσία της Ευρώπης, αμήχανη και ανήμπορη απέναντι στα τραγικά γεγονότα, βρήκε στο PNR μια έτοιμη λύση που βρισκόταν ήδη από χρόνια στο συρτάρι.

Λίγο μετά τα γεγονότα του Παρισιού, ο Γάλλος τότε υπουργός Εσωτερικών Μπερνάρ Καζνέβ είπε στη Βουλή: «Είναι ανεύθυνο να καθυστερούμε στην εφαρμογή του PNR, διότι χωρίς αυτή την ψήφο δεν θα είμαστε σε θέση να προστατέψουμε την Ευρώπη απέναντι σε μια τρομοκρατική επίθεση».

Πριν από την τρομοκρατία, η γαλλική διαπλοκή

Ο τότε πρωθυπουργός Μανουέλ Βαλς ταξίδεψε στην Ολομέλεια του Στρασβούργου με μοναδικό σκοπό να εντείνει προσωπικά την πίεση στους ευρωβουλευτές. Λίγο μετά, τον Απρίλιο 2015, και υπό το βάρος των τρομοκρατικών επιθέσεων και του κλίματος στην κοινή γνώμη όλης της Ευρώπης, η πλειοψηφία του Ευρωκοινοβουλίου ενέδωσε στις πιέσεις. Η οδηγία έγινε νόμος της Ε.Ε. το 2016.

Όμως οι πιέσεις της Γαλλίας υπέρ του PNR είχαν αρχίσει πολύ πριν από τα γεγονότα του Charlie Hebdo. Ενας από τους κορυφαίους προμηθευτές της τεχνολογίας PNR σε όλη την Ευρώπη ήταν η γαλλική πολυεθνική Safran (μέσω της θυγατρικής της Morpho, νυν Idemia). Η Safran απασχολεί περισσότερους από 3.300 εργαζομένους στο παρισινό προάστιο του Εβρί το οποίο αποτελούσε πολιτικό προπύργιο του Βαλς (ήταν δήμαρχος στην πόλη μέχρι το 2012).

Το 2012, ένας Γάλλος νομάρχης (θέση μη αιρετού κρατικού αξιωματούχου στη Γαλλία) εντόπισε πρόβλημα σε μια κρατική σύμβαση με τη Safran και προκήρυξε νέο διαγωνισμό με σκοπό την εξοικονόμηση 30 εκατομμυρίων ευρώ. Η ξεροκεφαλιά του να αντιταχθεί στη διαπλοκή Safran-γαλλικού κράτους είχε, σύμφωνα με έρευνα των γαλλικών μέσων Marianne και Mediapart, αποτέλεσμα να πέσει ο ουρανός στο κεφάλι του: Ακολούθησαν παρεμβάσεις του υπουργείου Εσωτερικών (με υπουργό τον Βαλς) υπέρ της εταιρείας και ένα πρωτοφανές κυνηγητό εναντίον του νομάρχη με κατάληξη την αποπομπή του.

Η διαπλοκή της γαλλικής πολιτικής σκηνής σε ανώτατο επίπεδο με τη Safran πάει βαθύτερα. Μία από τις πιο συμβολικές αλλά απαρατήρητες στιγμές στο τηλεοπτικό ντιμπέιτ μεταξύ Εμανουέλ Μακρόν και Μαρίν Λεπέν στις προεδρικές εκλογές του 2017 αφορούσε την εφαρμογή του PNR. Τα εκατομμύρια των Γάλλων ψηφοφόρων παρακολούθησαν έκπληκτα τη μεν ακροδεξιά, ξενοφοβική Λεπέν να καταγγέλλει το μαζικό φακέλωμα του PNR ως παραβίαση των ατομικών δικαιωμάτων (!) την ώρα που ο ακραιφνής φιλελεύθερος Μακρόν, ο υποψήφιος των αξιών του Διαφωτισμού, υποστήριζε με ζήλο την εφαρμογή του.

Ο «αντισυστημικός» Μακρόν δεν έκανε τίποτε άλλο από το να ευθυγραμμιστεί με τα συμφέροντα των «εθνικών πρωταθλητών», όπως αποκαλούνται εταιρείες του βεληνεκούς της Safran. Αυτό που στην Ελλάδα ονομάζουμε «εθνικούς προμηθευτές».

O ίδιος ο πρόεδρος Μακρόν ήταν αυτός που ανακοίνωσε τα δύο μέγκα-ντιλ της Γαλλίας: με το Κατάρ (αξίας 12 δισ., Δεκέμβριος 2017) και την Ινδία (14 δισ. ευρώ, Μάιος 2018). Η Safran ήταν και στις δύο συμφωνίες ένας από τους βασικούς προμηθευτές.

Το κόστος για την ανάπτυξη του PNR είναι μικρότερο αλλά διόλου ευκαταφρόνητο. Το 2007 το Ευρωκοινοβούλιο είχε εκτιμήσει πως το αρχικό στήσιμο του συστήματος θα ξεπερνούσε τα 614 εκατομμύρια, χωρίς όμως σε αυτό να συνυπολογίζονται τα πρόσθετα λειτουργικά κόστη, που σύμφωνα με την οδηγία επιβαρύνουν τα κράτη-μέλη. Αλλά αυτό είναι μόνον η αρχή.

Με αεροπλάνα και βαπόρια και με τρένα και λεωφορεία

Ορισμένα κράτη-μέλη συζητούν να απλώσουν το δίχτυ της παρακολούθησης, πέρα από τις αερομεταφορές, στα πλοία, τα τρένα, τα λεωφορεία. Το Βέλγιο, αναζητώντας τρόπους αντιμετώπισης της απειλής των τζιχαντιστών, εδώ και δύο χρόνια μελετά την επέκταση του PNR και σε άλλους τρόπους μεταφορών, πλην των αεροπορικών.

Στις 25 Ιουλίου 2018, η βελγική κυβέρνηση ενέκρινε την υλοποίηση δύο πιλοτικών πρότζεκτ: Το Βέλγιο θα συμπεριλάβει στις βάσεις δεδομένων PNR τους επιβάτες στο τρένο Eurostar που συνδέει τις Βρυξέλλες με το Λονδίνο, αλλά και αυτούς που χρησιμοποιούν τη Flixbus, τη μεγαλύτερη εταιρεία μεταφοράς με λεωφορείο στην Ευρώπη.

Το μέλλον εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια μας. Η περιβόητη ελεύθερη κίνηση των πολιτών, που αποτέλεσε ένα από τα πιο δημοφιλή αφηγήματα της Ενωμένης Ευρώπης, μετεξελίσσεται σε ηλεκτρονικό φακέλωμα κάθε κίνησης των πολιτών με όποιο μέσο κι αν κινούνται.

Όλων των πολιτών; Όχι όλων. Όπως θα δούμε στο επόμενο μέρος της έρευνας του Investigate Europe και της «Εφ.Συν.», η Κομισιόν και οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις άφησαν μια μικρή τρύπα στο δίχτυ της επιτήρησης. Από την οδηγία του PNR εξαιρούνται όσοι πετούν με ιδιωτικά αεροπλάνα... Αυτοί θα συνεχίσουν να κινούνται υπεράνω του νόμου και να πετούν κάτω από το ραντάρ.


Την έρευνα έκαναν οι: Ινγκεμποργκ Ελίασεν (Νορβηγία), Ελίζα Σιμάντκε (Γερμανία), Νικόλας Λεοντόπουλος (Ελλάδα), Μαρία Ματζόρε (Ιταλία), Λεϊλά Μινιανό (Γαλλία), Κρίνα Μπόρος (Ρουμανία/Βρετανία), Πάουλο Πένια (Πορτογαλία), Χάραλντ Σούμαν (Γερμανία), Βόιτσεκ Τσίεζλα (Πολωνία).

Συντάκτης: Νικόλας Λεοντόπουλος / Investigate Europe
Efsyn

Παρασκευή 24 Αυγούστου 2018

ΤΩΡΑ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ... ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ !!!

Λιτότητα μέχρι θανάτου, καμπανάκι για Ελλάδα

Spiegel : Η λιτότητα μέχρι θανάτου, η περικοπή δημοσίων επενδύσεων και η κατάρρευση της γέφυρας στη Γένοβα

«Σπανίως έγινε τόσο δραματική εξοικονόμηση πόρων για την ανακαίνιση δημόσιων έργων όσο τελευταία στην Ευρωζώνη – και πουθενά αλλού τόσο πολύ όσο στην Ιταλία. Και αυτό πρέπει να καταχωρηθεί στη λίστα των πιθανών αιτιών της τραγωδίας στη Γένοβα» γράφει σε άρθρο του στο «Spiegel Online» ο οικονομολόγος Τόμας Φρίσκε.

«Σαφώς έχει κάτι το ανήκουστο το να καθιστά συνυπεύθυνους για την καταστροφή της Γένοβα ο μαινόμενος δεξιός Υπ. Εσωτερικών της Ιταλίας, αντανακλαστικά, τους αγαπημένους εχθρούς του στις Βρυξέλλες. Πριν καν ξεκαθαριστεί κάποια αιτία του δυστυχήματος. Κάτι τέτοιο κάνουν βέβαια λαϊκιστές σαν τον Ματέο Σαλβίνι, προκειμένου να εξυπηρετήσουν με αρνητικά στερεότυπα τους δικούς τους οπαδούς.
Μόνο που αυτό δεν σημαίνει ότι η υποψία κάθε αυτή είναι ανήκουστη: Ότι δηλαδή στη λίστα των πιθανών εξηγήσεων για την ασύλληπτη καταστροφή αυτής της εβδομάδας πρέπει να περιληφθεί και το ότι οι κυβερνήσεις της Ιταλίας και άλλων χωρών που βρίσκονται σε κρίση τα προηγούμενα χρόνια πιέζονταν μανιωδώς να περικόψουν δημόσιες δαπάνες. Τόσο πολύ δε, ώστε τώρα να διαβρώνονται οι υποδομές με τρομακτικό τρόπο. Και να καταρρέουν γέφυρες» τονίζει ο Φρίσκε.
Αν επιβεβαιωθεί έστω και εν μέρει η υποψία, θα έπρεπε να χαρακτηριστεί ως αυτό ακριβώς που είναι: η χρεοκοπία ενός οικονομικο-πολιτικού δόγματος. Όχι για να καλλιεργηθούν αρνητικά στερεότυπα, αλλά για να αποτρέψουν την επόμενη καταστροφή.
Αν εδώ και χρόνια δεν γίνονταν επενδύσεις και επιβάλλονταν περικοπές, οι συνήθεις, εδώ στη Γερμανία, γκρινιάρικες φωνές για τσαπατσούλικες χώρες του Νότου είναι άτοπες. Ήδη στις αρχές του 2000 οι κυβερνήσεις όλων των χωρών που αργότερα υπέστησαν την κρίση δαπανούσαν το 4 με 5% του ΑΕΠ τους για επενδύσεις στο μέλλον – είτε στην Ελλάδα, την Ιρλανδία, την Ισπανία ή την Πορτογαλία. Ακόμα και στην Ιταλία το ποσοστό τότε ήταν 3%.
Τίποτα δεν μπορεί να περικοπεί ευκολότερα
Το ρήγμα επήλθε, όταν μετά το 2008 και εν μέσω χρηματοπιστωτικού πανικού ξαφνικά γίνονταν παντού περικοπές – αφενός για να σωθούν με τα χρήματα τράπεζες και αφετέρου για να ισοφαριστούν φορολογικά ελλείμματα λόγω κρίσης. Γιατί χωρίς αίμα και δάκρυα – αυτό έλεγε το δόγμα – κατ’ επιλογήν οι Γερμανοί ή οι χρηματαγορές δεν θα δώσουν πλέον χρήματα. Και: Τίποτα δεν μπορεί να περικοπεί ευκολότερα όπως ακριβώς εκείνες οι μεγάλες επενδύσεις σε δρόμους ή πανεπιστήμια, που οι Υπ. Οικονομικών κατά κανόνα πρέπει να εκταμιεύσουν χωριστά – αντίθετα με δαπάνες νομικά θεσμοθετημένες, όπως π.χ. οι κοινωνικές παροχές ή οι επιδοτήσεις, που δεν μπορούν να περικοπούν τόσο γρήγορα.
Αυτό εξηγεί γιατί μεταξύ του τέλους του 2008 και του 2016 το ποσοστό των επενδύσεων στην Ιρλανδία, την Ισπανία και την Πορτογαλία μειώθηκε σε λιγότερο από το 2%. Στην Ιταλία μειώθηκε κατά το 1/3. Οι πόροι για την κατασκευή δρόμων διαγράφηκαν εκεί, μεταξύ 2007 και 2015, σχεδόν κατά τα 2/3, από 14 δισ. ευρώ περίπου που ήταν κάποτε.
Το δράμα που κρύβεται από πίσω το δείχνουν στατιστικές, που φανερώνουν αν επαρκούν αυτές οι επενδύσεις στην κάθε χώρα για να καλύψουν τις ανάγκες αντικατάστασης σε υποδομές – ή αν είναι χαμηλότερες από όσες ξεγράφονται. Όπως προκύπτει από υπολογισμούς του βερολινέζου οικονομολόγου Ατσιμ Τρούγκερ, οι δημόσιες επενδύσεις στην Ευρωζώνη μόλις έφταναν να καλύψουν ό,τι έπρεπε να αντικατασταθεί – έκτοτε ο ισολογισμός είναι αρνητικός, χρόνο με το χρόνο.
Οι ιταλικές κυβερνήσεις περιέκοψαν τόσο δραστικά τις δαπάνες, ώστε ήδη από το 2012 δεν αρκούν πλέον για να ισοφαρίσουν τις διαγραφές. Κι αυτό σημαίνει: Εδώ και 7 χρόνια γίνονται στη χώρα χρόνο με το χρόνο λιγότερες δημόσιες επενδύσεις από όσες θα ήταν αναγκαίο για τη συντήρηση δρόμων, σχολείων και γεφυρών. Πρέπει να έχει κανείς μια πολύ ιδιαίτερη κατανόηση της σχέσης αιτίου και αιτιατού για να μη θεωρήσει τουλάχιστον πιθανή την ύπαρξη κάποιας σχέσης.
Λίγο βοηθάει εδώ και η επισήμανση ότι σε κάποιες χώρες τον καιρό της ακμής ίσως γίνονταν πάρα πολλές επενδύσεις σε αεροδρόμια, που κανείς δεν χρειάζεται. Αυτό δεν νομιμοποιεί τη μη ανανέωση για πολλά χρόνια τώρα, σε όλη τη χώρα, όλων των υποδομών – σε χώρες που, ούτως ή άλλως, πρέπει να καλύψουν κάποιες αναγκαίες επισκευές. Αφού άλλωστε, ειδικά στην Ιταλία, δεν υπήρχε μεγάλη ανάπτυξη προ κρίσης, καθόλου μα καθόλου.
Ένα πείραμα με τη Γερμανία ως πρότυπο
Αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή στην Ευρωζώνη φέρει, από ιστορικής απόψεως, δραματικά χαρακτηριστικά. Σε καμία μεγάλη βιομηχανική χώρα τις προηγούμενες δεκαετίες δεν υπήρξε μια τόσο μακρά περίοδος, κατά την οποία καταρρέουν δημόσια έργα. Πρόκειται για ένα πείραμα που κόβει την ανάσα και έχει ως πρότυπο, με μοιραίο τρόπο, τη Γερμανία: Εδώ στη Γερμανία, από τις αρχές του 2000, πρακτικά δεν λαμβάνεται σχεδόν καμία πρόνοια για τη συντήρηση των δημοσίων έργων.
Αυτό θα μπορούσε να εξηγήσει και το γιατί από την Τρίτη και μετά μπορεί να διαβάσει κανείς λιγότερο ή περισσότερο τρομακτικά πράγματα για το θέμα του πόσο σαθρές είναι πολλές γέφυρες. Κάτι τέτοιο δεν έγινε ούτε καν στις ΗΠΑ, που ως γνωστόν χωλαίνουν σ’ αυτόν τον τομέα. Κι εκεί δηλαδή έχουν μειωθεί πολύ οι δημόσιες επενδύσεις, αλλά με καθαρό ποσοστό σχεδόν 1% κινούνται ακόμα με θετικό πρόσημο.
Δεν μπορεί να αποκλείσει κανείς ότι πίσω από το δράμα στη Γένοβα υπήρχε κι ένα μεμονωμένο ανθρώπινο λάθος, δεδομένου ότι η συντήρηση της γέφυρας είχε ανατεθεί σε ιδιώτες. Μόνο που εύλογα υποθέτει κανείς ότι δεν θα είχε συμβεί μια τέτοια καταστροφή, αν όλα όσα στην πραγματικότητα έπρεπε να είχαν επενδυθεί από το Δημόσιο δεν υπόκεινταν χρόνια τώρα στην πίεση για περικοπές, όπως συνέβαινε τα προηγούμενα χρόνια. Και τότε θα ήταν καλύτερα να μην περιμένει απλά κανείς αν πιθανόν να ήταν μόνο μια τραγική μεμονωμένη περίπτωση. Όχι μόνο για την Ιταλία, αλλά και για μας.
Τότε θα χρειαζόταν, σήμερα παρά αύριο κιόλας, να δοθεί μια ιστορική επενδυτική ώθηση στην Ευρωζώνη. Για να αποκατασταθούν οι ζημιές. Και θα χρειαζόταν ένας νέος ορισμός του Συμφώνου Σταθερότητας, σύμφωνα με τον οποίο αμέσως θα εξαιρούνταν από τις εντολές για περικοπές όλα όσα είναι απαραίτητα για την αποκατάσταση δημοσίων έργων ή εξοπλισμών. Ορισμένοι ειδικοί το ζητούν αυτό εδώ και χρόνια. Oι ‘πάπες’ της σταθερότητας τους ξεφορτώνονταν πάντα λέγοντας ότι οι τσαπατσούλικες χώρες ψάχνουν για πρόφαση, προκειμένου να μην κάνουν οικονομία.
Δεν βοηθάει εδώ ούτε η επανάληψη του ‘ποιήματος’ ότι δεν υπάρχουν λεφτά για όλα. Υπάρχουν ατελείωτα πολλά λεφτά. Πρέπει μόνο να τα μοιράσει κανείς σωστά και να τα χρησιμοποιήσει. Για να μη φοβούνται οι άνθρωποι να περάσουν πάνω από γέφυρες.

9 ΧΡΟΝΙΑ ... ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ !!! ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ !!!

Μπήκαμε στα μνημόνια. Μας εξήγησε ποτέ κάποιος γιατί χρεοκοπήσαμε; Μας εξήγησε ποτέ κάποιος που πήγαν τα τεράστια ποσά που
δανείστηκε το κράτος ή δάνεισαν οι τράπεζες στον κόσμο; Που πήγαν όλα αυτά τα εκατοντάδες δισεκατομμύρια; Μας είπε ποτέ κάποιος ποιοι έφταιγαν γι΄ αυτή την κατάσταση;


Κανένας απολύτως δεν εξήγησε στο λαό όλα τα πιο πάνω και καμία απολύτως προσπάθεια δεν έγινε για να βρεθούν οι αιτίες και οι υπεύθυνοι και να διορθωθούν όλα εκείνα τα κακώς κείμενα που χρεοκόπησαν τη χώρα.

Όλοι αυτοί που αυτοκτόνησαν, δεν έμαθαν ποτέ ποιος τους έκλεψε τη ζωή τους. Όλοι αυτοί που έφυγαν για το εξωτερικό δεν έμαθαν ποτέ ποιος τους έδιωξε από την πατρίδα τους. Όλοι αυτοί που έχασαν εισοδήματα και περιουσίες δεν έμαθαν ποτέ ποιοι τους τα έκλεψαν. Αντί για όλα αυτά ακούσαμε το σύνθημα «όλοι μαζί τα φάγαμε»

Επιπρόσθετα, η εγχώρια ελίτ, αντί να φοβηθεί και να σιωπήσει ή να προσπαθήσει να άρει τις συνέπειες της χρεοκοπίας, εντελώς θρασύτατα και απάνθρωπα είδε τη χρεοκοπία του κράτους ως ευκαιρία περαιτέρω πλουτισμού της και με την αγαστή συνεργασία της ευρωπαϊκής ελίτ, μετέτρεψαν τη χρεοκοπία του ελληνικού κράτους και την επικείμενη κατάρρευση των ευρωπαϊκών τραπεζών, σε χρεοκοπία του ελληνικού λαού, χρησιμοποιώντας ως όργανό τους το σάπιο και διεφθαρμένο πολιτικό εξουσιαστικό σύστημα.

Έτσι, αντί να γίνουν οι απαραίτητες αλλαγές στο κράτος, ώστε αφενός να αρθούν οι αιτίες της χρεοκοπίας, αφετέρου να μην επαναληφθούν στο μέλλον, αντιθέτως ελίτ και πολιτικό σύστημα, τα άφησαν όλα ίδια και απαράλλαχτα και προχώρησαν μόνο σε αύξηση της φορολογίας και των εισφορών και σε μείωση των αμοιβών, ώστε να εξευρεθούν χρήματα για να πληρώνονται οι δανειστές.

Έπειτα λοιπόν από 9 και πλέον χρόνια μνημονίων, σκληρής λιτότητας, μετανάστευσης και αυτοκτονιών, δεν άλλαξε απολύτως τίποτα και επομένως τζάμπα πήγαν αυτές οι θυσίες. Από εδώ και πέρα μόνο με πολιτική επανάσταση μιας νέας πολιτικής δύναμης μπορεί να γίνει κάτι, διαφορετικά η παρακμή θα αφανίσει το έθνος. Ήδη αρχίζουν να κόβονται κομμάτια του.

Τετάρτη 22 Αυγούστου 2018

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ... ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ !!!

Η ιστορία του Δαίδαλου και του Ικαρου γνωστή και από τους αρχαιοελληνικούς μύθους είναι ίσως από τους πιο ρεαλιστικούς μέσα στη φαντασία του. Πατέρας και γιος δραπετεύουν από
τον λαβύρινθο του Μινώταυρου, φορώντας φτερά κολλημένα με κερί. Ο Δαίδαλος συμβουλεύει τον Ικαρο να μην πετάξει κοντά στον Ηλιο, αλλά ο Ικαρος παρακάμπτει τις συμβουλές, το κερί στα φτερά λιώνει και καταλήγει για πάντα στον βυθό της θάλασσας.

Αιώνες μετά τον μύθο του Ικαρου και συγκεκριμένα τη δεκαετία του ’50, ο Γιουτζίν Πάρκερ, ένας νεαρός ερευνητής, έκανε μερικές προτάσεις για τον τρόπο με τον οποίο τα αστέρια στο σύμπαν εκλύουν ενέργεια, ανάμεσά τους και ο Ηλιος. Ο Πάρκερ ήταν ο πρώτος που μίλησε για τον «ηλιακό άνεμο» αλλά και για το φαινόμενο του «ηλιακού στέμματος». Το «στέμμα» περικλείει την πύρινη μπάλα του Ηλιου και –κατά τρόπο ανεξήγητο με τους νόμους της Φυσικής– είναι πολύ πιο ζεστό απ’ ό,τι η επιφάνεια του ίδιου του αστεριού. Αυτά τα ερωτήματα ελπίζουν ότι θα απαντήσουν οι επιστήμονες με τις μετρήσεις του «Parker Solar Probe». «Από την αρχή του διαστημικού προγράμματος στη NASA υπήρχε η φιλοδοξία για ένα ταξίδι παρατήρησης στον Ηλιο», μας λέει ο διακεκριμένος πλανητικός επιστήμονας Σταμάτης Κριμιζής από το Ακρωτήρι Κανάβεραλ στη Φλόριντα των ΗΠΑ. Ο ίδιος ήταν μέλος στις πρώτες επιτροπές που σχημάτισε η NASA στα τέλη της δεκαετίας του ’70 για τη μελέτη και τον σχεδιασμό ενός τέτοιου ταξιδιού. Ωστόσο, αυτό που κρατούσε τις αποστολές στη Γη ήταν το πρόβλημα του Ικαρου: πώς θα πλησίαζαν τον Ηλιο χωρίς να λιώσει το διαστημικό σκάφος.


Τα χρόνια πέρασαν και το 2002 το Εργαστήριο Φυσικής του Πανεπιστημίου Τζον Χόπκινς, με διευθυντή τότε του διαστημικού προγράμματος τον κ. Κριμιζή, ανέλαβε τον σχεδιασμό του φιλόδοξου ταξιδιού. «Είχαμε μια πρωτοποριακή μελέτη για υλικά που θα άντεχαν σε υψηλές θερμοκρασίες και καταλήξαμε στο σχήμα που τελικώς υλοποίησε το πρότζεκτ. Το 2010, ξεκίνησε ο σχεδιασμός του διαστημοπλοίου με την παράλληλη εκπόνηση του πρωτότυπου αλεξήλιου που φέρει το σκάφος», μας λέει ο κ. Κριμιζής. Η ελαφριά και μικρή σε πάχος (115 mm) «ασπίδα» του διαστημοπλοίου αποτελείται από ειδικές πλάκες και αφρό άνθρακα. Η εξωτερική της επιφάνεια «ντύνεται» με μια ειδική κεραμική μπογιά που αντανακλά τις ακτίνες του Ηλιου για να αντέξει στις υψηλές θερμοκρασίες. Φανταστείτε πως το μικρό αεροσκάφος θα εκτεθεί σε περίπου 1.400 βαθμούς Κελσίου (η ηφαιστειακή λάβα κυμαίνεται μεταξύ 700 έως 1.200 βαθμών Κελσίου), ενώ χάρη στην «ασπίδα» του η θερμοκρασία της καμπίνας του θα είναι σαν ένα αυγουστιάτικο μεσημέρι στην Αθήνα, περίπου στους 30 βαθμούς Κελσίου.

Επειτα από αναβολή μιας μέρας, το «Parker Solar Probe», που για πρώτη φορά βαπτίζεται με το όνομα ερευνητή που βρίσκεται εν ζωή, εκτοξεύθηκε από το Ακρωτήρι Κανάβεραλ στις 12 Αυγούστου υπό τα βλέμματα των Γιουτζίν Πάρκερ, Σταμάτη Κριμιζή και εκατομμυρίων πολιτών που έπειτα από πρόσκληση της NASA έγραψαν το όνομά τους στο μικροτσίπ του διαστημοπλοίου και τώρα είναι καθ’ οδόν για τον Ηλιο. Το Parker Solar Probe θα «αγγίξει» τον Ηλιο αρκετές φορές μέσα στα επόμενα επτά χρόνια της αποστολής του και κάποια στιγμή θα βρεθεί να «τρέχει» με περίπου 700.000 χλμ./ώρα και θα είναι το γρηγορότερο αντικείμενο που κατασκεύασε ποτέ ο άνθρωπος. Σίγουρα και το πιο «καυτό».

Πηγή: kathimerini.gr

Σάββατο 18 Αυγούστου 2018

ΣΕΙΣΜΟΣ !!! ... ΣΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ !!!

Σεισμός στην παγκόσμια οικονομία! Ρωσία: Οι ημέρες του δολαρίου, ως παγκόσμιο νόμισμα, είναι μετρημένες

Παρά τα οικονομικά αντίποινα που έχουν επιβληθεί μεταξύ Ουάσινγκτον και Μόσχας συνεχίζονται οι επαφές αξιωματούχων των δύο χωρών, χωρίς να έχει σταματήσει η πολεμική ρητορική. Η Μόσχα, εξετάζει από καιρό το ενδεχόμενο να χρησιμοποιεί το εθνικότης νόμισμα, το ρούβλι, σε διμερείς εμπορικές συναλλαγές με την Τουρκία, την Κίνα, και το Ιράν, δήλωσε ο υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας Σεργκέι Λαβρόφ, επισκεπτόμενος την Άγκυρα.
Στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου που έδωσε μαζί με τον ομόλογό του της Τουρκίας Μεβλούτ Τσαβούσογλου, ο Λαβρόφ είπε πως «με την πάροδο του χρόνου o ρόλος του δολαρίου ως μέσου διεθνούς συναλλαγής στην παγκόσμια αγορά, θα μειώνεται. Πάντως, δεν προχώρησε να προτείνει την αντικατάσταση των συναλλαγών- με την Τουρκία - σε ρούβλια.

Ο Μπόλτον θα συναντηθεί με Ρώσους αξιωματούχους για τις διμερείς σχέσεις



Ο σύμβουλος του προέδρου Τραμπ για θέματα Εθνικής Ασφάλειας, πηγαίνει στη Μόσχα την επόμενη εβδομάδα για συναντήσεις με Ρώσους αξιωματούχους προκειμένου να συνεχισθεί η διαδικασία όσων εξετάσθηκαν στη πρόσφατη συνάντηση των προέδρων των δύο χωρών στο Ελσίνκι, επιβεβαίωσε ο Λευκός Οίκος.

Αφού ολοκλήρωσε τις επισκέψεις του στο Ισραήλ και την Ουκρανία, ο Μπόλτον κατευθύνεται στην Γενεύη, όπου θα συναντήσει Ρώσους αξιωματούχους γι ανα εξετάσουν «σειρά από ζητήματα σε σχέση με την εθνική ασφάλεια», όπως δήλωσε η εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου Sarah Huckabee Sanders.

Όπως δήλωσε η Sanders στους δημοσιογράφους οι συναντήσεις του Μπόλτον αποτελούν «συνέχεια της διάσκεψης κορυφής που είχε γίνει τον περασμένο μήνα στο Ελσίνκι».



Από το υπουργείο Εξωτερικών στη Μόσχα είχε ανακοινωθεί νωρίτερα πως σχεδιάζεται συνάντηση του Μπόλτον με τον γραμματέα του ρωσικού Συμβουλίου ασφαλείας Nikolay Patrushev, «πριν το τέλος του καλοκαιριού».

Η είδηση για την πραγματοποίηση της αμερικανο-ρωσικής συνάντησης ανωτέρου επιπέδου έρχεται λίγες ώρες μετά την δημοσίευση από τον ιστότοπο του Κογκρέσου, του κειμένου των «οικονομικών αντιποίνων της κόλασης», όπως έχουν προταθεί από τους πλέον έντονους επικριτές της ρωσικής πολιτικής Αμερικανών γερουσιαστών.

Στο κείμενο των αντιποίνων του Κογκρέσου, οι συντάκτες που προέρχονται τόσο από το Ρεπουμπλικανικό όσο και το Δημοκρατικό κόμμα, υποστηρίζουν ότι «υπερασπίζονται την αμερικανική ασφάλεια από την επιθετική πολιτική του Κρεμλίνου.

Το νομοσχέδιο προβλέπει περιορισμούς στην αμερικανο-ρωσική συνεργασία σε ζητήματα πετρελαϊκής βιομηχανίας και έχει στόχο συναλλαγές για το ρωσικό χρέος αλλά και τις εισαγωγές ουρανίου.

Επιπρόσθετα, το νομοσχέδιο καλεί να εφαρμοσθούν αντίποινα εναντίον «πολιτικών προσωπικοτήτων, ολιγαρχών και άλλων που πραγματοποιούν άμεσες ή έμμεσες οικονομικές ατασθαλίες, εν ονόματι του προέδρου της Ρωσικής Ομοσπονδίας Βλαντίμιρ Πούτιν».

Όπως τονίζεται επίσης στο νομοσχέδιο, «οι ΗΠΑ ουδέποτε θα αναγνωρίσουν την «παράνομη» προσάρτηση της Κριμαίας από την Ρωσική Ομοσπονδία» και η Ουάσινγκτον σε συνεργασία με το ΝΑΤΟ θα θέσει «σε πρωταρχικό στόχο τις παράνομες δυνάμεις που έχουν καταλάβει την Κριμαία».

Στο νομοσχέδιο που τονίζεται ακόμη, η πλήρης υποστήριξη στο ΝΑΤΟ, και οι παρατηρητές τονίζουν πως απαιτείται πλειοψηφία δύο τρίτων από την Γερουσία για την απόφαση αποχώρησης των ΗΠΑ από την Ατλαντική Συμμαχία.

Τέλος το νομοσχέδιο, προβλέπει πως το Κογκρέσο θα πρέπει να προσδιορίσει κατά πόσον η Ρωσία «διαθέτει τα κριτήρια ώστε να διαφοροποιείται από τα κράτη που υποστηρίζουν την τρομοκρατία».
Την περασμένη εβδομάδα, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ είχε ανακοινώσει την επιβολή ‘επιπρόσθετων οικονομικών αντιποίνων’ εναντίον της Ρωσίας, «λόγω της παράνομης χημικής επίθεσης εναντίον του Σόλσμπερι της Αγγλίας την άνοιξη». Καλούσε επίσης την Μόσχα να δώσει «αξιόπιστες διαβεβαιώσεις» ότι δεν πρόκειται να χρησιμοποιήσει χημικά όπλα στο μέλλον και να συμφωνήσει «να γίνουν επιτόπου διαπιστώσεις μετά από επιθεώρηση του ΟΗΕ».

Ρωσική απάντηση – πρόβλημα για το Χιούστον



Η απάντηση της Μόσχας στα πρόσφατα αντίποινα που ανακοίνωσε η Ουάσινγκτον, , είναι η διακοπή πώλησης, μηχανών που χρησιμοποιούν οι πύραυλοι τόσο απαραίτητοι στο αμερικανικό διαστημικό πρόγραμμα, όπως δήλωσε ο Ρώσος βουλευτής Sergey Ryabukhin. «Τα αντίμετρα μπορεί να έχουν στόχο κάποια τόσο ευαίσθητη περιοχή, όπως το σημαντικό αυτό ζήτημα», υποστήριξε ο Ρώσος βουλευτής, προσθέτοντας πάντως, πως θα χρειαστεί «η πολιτικήβούληση του προέδρου».

Η Ρωσία ανεφοδιάζει με τύπου RD-180 κινητήρες πυραύλων που χρησιμοποιεί η NASA και το Πεντάγωνο δεν διαθέτει αξιόπιστη αμερικανικής κατασκευής εναλλακτική λύση.

Σύνταξη Κώστας Μπετινάκης 

ΦΙΕΣΤΕΣ ... ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΑ !!!

Η σύλληψη στρατιωτών από τους Τούρκους μήπως είναι ατίμωση για τον Ελληνικό Στρατό και προσβολή για την Ελλάδα;


Υπηρεσιακά η σύλληψη ελλήνων στρατιωτών από τον ελληνικό στρατό θεωρείται και είναι ατίμωση 

Ο έλληνας στον βωμό της επιλεκτικής μνήμης και αποχαύνωσης, της απαξίωσης του βέλτιστου και της ανύψωσης του μέτριου. 
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η απελευθέρωση των δύο ελλήνων στρατιωτών Μητρετώδη και Κούκλατζη είναι θετική καθώς το τουρκικό καθεστώς τους κρατούσε ομήρους κατ΄ ουσία. 
Για τις οικογένειές τους και τους ιδίους η απελευθέρωσή τους είναι προφανώς ένα σημαντικό γεγονός.
Όμως για την Ελλάδα, τον ελληνικό στρατό, την αξιοπρέπεια του αξιόμαχου και την ιστορία των ενόπλων δυνάμεων...
οι δύο έλληνες στρατιώτες τίμησαν ή ατίμασαν την Ελλάδα;

Προφανώς και αυτή η προσέγγιση θα προκαλέσει αντιδράσεις γιατί η γενική άποψη είναι ότι δύο στρατιώτες μετά από 167 ημέρες ομηρίας απελευθερώθηκαν και προφανώς ορθώς απελευθερώθηκαν.

Δεν υπάρχει καμία σκοπιμότητα να θιχτεί η αξιοπρέπεια των δύο συγκεκριμένων στρατιωτών αλλά να αναδειχθεί τι αποτελεί τιμή για την πατρίδα και τι προσβολή.

Από την πλευρά της πολιτικής ηγεσίας των ενόπλων δυνάμεων έχουν λεχθεί πολλά.

Π.χ. ότι ήταν σε ελληνικό έδαφος και δέχθηκαν επίθεση από Τούρκους.

Ότι έχασαν τον προσανατολισμό τους ακολουθώντας σημάδια στο έδαφος κ.α.

Το ερώτημα λοιπόν είναι, το αξιόμαχο του ελληνικού στρατού από την σύλληψη ενώ ήταν σε υπηρεσία δύο στρατιωτών ήταν υψηλό, χαμηλό ή απλά γελοιοποιηθήκαμε ως χώρα;

Όλοι έχουμε υπηρετήσει στον ελληνικό στρατό και γνωρίζουμε ότι το όπλο μας δεν το παραδίδουμε και κυρίως δίνουμε μάχη με όποιο τρόπο μπορούμε εάν πέσουμε σε ενέδρα του εχθρού. 

Οι δύο έλληνες στρατιώτες πιάστηκαν στον ύπνο από έλλειψη εμπειρίας και εκπαίδευσης, διασύρθηκαν και γελοιοποιήθηκαν από το καθεστώς Erdogan.

Οι δύο έλληνες στρατιώτες – και επαναλαμβάνω – δεν έχω σκοπό να τους θίξω εμφανίζονται ως ήρωες ενώ έπεσαν στα χέρια του εχθρού χωρίς να προβάλουν αντίσταση. 

Σαν ένας αστυνομικός να συλληφθεί από κλέφτες ή γκάγκστερ και να αφεθεί ελεύθερος μετά από 167 ημέρες και η ελληνική αστυνομία να τον υποδεχθεί με τιμές. 

Σαν ένας πιλότος της ελληνικής πολεμικής αεροπορίας να έχει καταρριφθεί σε εχθρικό έδαφος και να παραμένει κρατούμενος 167 ημέρες και εν συνεχεία το ελληνικό κράτος να τον υποδέχεται με τιμές.

Η περίπτωση των δύο ελλήνων στρατιωτικών πρέπει να αντιμετωπιστεί ανθρωπιστικά και υπηρεσιακά.

Ανθρωπιστικά η απελευθέρωση τους ήταν ένα σημαντικό γεγονός και σίγουρα όλοι είμαστε θετικοί και ευτυχείς με αυτή την κατάληξη.

Υπηρεσιακά η σύλληψη τους από τους τούρκους είναι ατίμωση για τον ελληνικό στρατό.

Ο στρατιώτης δεν κάνει περίπατο στο δάσος να μαζέψει πεταλούδες και άγρια βότανα, υπάρχει εκεί για να υπερασπίζεται την πατρίδα του, εάν δεν κάνει αντικαθίσταται.

Τα σύνορα της πατρίδας μας απαιτούν ύψιστη εγρήγορση και λάθη δεν συγχωρούνται.

Η ελληνική πολιτεία αντί να κρατήσει μια υπεύθυνη στάση έσπευσε να παραβρεθεί και να παρουσιάσει την απελευθέρωση ως εθνική επιτυχία, προφανώς μικροπολιτική εκατέρωθεν από όλα τα κόμματα.

Ότι συνελήφθησαν – όπως συνελήφθησαν – οι δύο έλληνες στρατιώτες ατιμάζοντας την πατρίδα και τον ελληνικό στρατό κανένα δεν άγγιξε.

Οι φιέστες είναι για τα πανηγύρια.

Κ.Δ.
Αντισυνταγματάρχης εν αποστρατεία...

www.bankingnews.gr

ΒΟΜΒΑ !!! ΣΤΑ ΘΕΜΕΛΙΑ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑ'Ι'ΚΟΥ ΤΡΑΠΕΖΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ !!!

Η αναταραχή στα ιταλικά ομόλογα συνιστούν μεγαλύτερη παγκόσμια απειλή σε σύγκριση με την Τουρκία.

Σύμφωνα με τον διευθυντή της επιτροπής προϋπολογισμού της Ιταλίας η αγορά ομολόγων της θα φύγει εκτός ελέγχου, καθώς η Ε.Κ.Τ. θα σταματήσει να αγοράζει το χρέος της και τα spreads θα αυξηθούν δραματικά γράφει ο δημοσιογράφος Αμπροζ Εβανς Πρίτσαρντ σε άρθρο του στην βρετανική Telegraph.

Οι περιπτώσεις της Ιταλίας και της Ελλάδας, σημειώνεται στο δημοσίευμα, δείχνουν πώς ο μηχανισμός της Ε.Ε. λειτουργεί μέσω ισχυρών ελίτ σε κάθε κράτος-μέλος προκειμένου να επιβάλλει τη βούλησή του, όταν υπάρχει αντίσταση σε αυτήν, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιεί το φόβο. Ο οικονομικός εξαναγκασμός είναι ένα εργαλείο για την αλλαγή του συστήματος, αναφέρει η εφημερίδα και προσθέτει ότι στην περίπτωση του Brexit χρησιμοποιείται για τον αντίστροφο σκοπό, για να υποστηρίξει, δηλαδή, το συμμορφούμενο σχεδόν συμβιβαζόμενο καθεστώς της Τερέζα Μέι.

Η μοίρα της ευρωζώνης τώρα εξαρτάται από μια δοκιμασία ισχύος μεταξύ του άξονα Βρυξελλών-Φρανκφούρτης-Βερολίνου και του ακραίου και προκλητικού Ματέο Σαλβίνι. Δεν υπάρχει κανένας λόγος για απειλή εξόδου της χώρας από τη νομισματική ένωση, a la Grecque. Αυτό θα πυροδοτούσε, όπως λέει ο αρθρογράφος, μια αλυσιδωτή αντίδραση αδυναμίας πληρωμών και θα προκαλούσε την κατάρρευση του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος. Η Γερμανία υπολογίζεται ότι θα χάσει 2 τρισ. ευρώ.

Άλλωστε είναι αυτό ακριβώς που επιθυμεί και ο Σαλβίνι καθώς εδώ και καιρό έχει τονίσει ότι η εθνική αυτόνομη διακυβέρνηση είναι αδύνατη όσο η Ιταλία παραμένει στο κλουβί της Ε.Κ.Τ. Κάποτε είχε πει ότι «το ευρώ είναι ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας». Η ευρωζώνη έχει στη διάθεσή της μόλις 2-3 μήνες για να δει πώς θα διαχειριστεί την πιο επικίνδυνη εξέγερση από την αρχή της σύστασης της νομισματικής ένωσης και τι να πράξει προτού η Ε.Κ.Τ. σταματήσει να αγοράζει ιταλικά ομόλογα.

ΑΠΕ-ΜΠΕ
Από: alfavita.gr

Παρασκευή 17 Αυγούστου 2018

ΤΟ ΕΝ ΕΞΕΛΙΞΕΙ .... ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ !!!


Του Νεκτάριου Δαπέργολα 

Αφού ολοκληρώθηκε η ασύλληπτη προδοσία της Μακεδονίας και δρομολογήθηκε και μία άθλια συμφωνία με τους Αλβανούς (που μεταξύ άλλων αναμένεται να εκχωρήσει κυριαρχικά δικαιώματα της πατρίδας μας), έρχεται τώρα η σειρά της Θράκης. Τουλάχιστον η σειρά για τις έσχατες πινελιές της προδοσίας και του ξεπουλήματος, μια που η Θράκη είναι ούτως ή άλλως προδομένη και αφημένη εδώ και δεκαετίες στις τουρκικές ορέξεις. Με ένα Προξενείο στην Κομοτηνή να αποτελεί άτυπο αλλά μείζονα πολιτικό και πολιτειακό παράγοντα με τον πολυσχιδή παρακρατικό μηχανισμό του, με τα εκατομμύρια ευρώ μαύρου τούρκικου χρήματος να ρέουν συνεχώς στην περιοχή, με την οικονομική, κοινωνική και μορφωτική γκετοποίηση της μειονότητας να διαιωνίζεται, με τον εκτουρκισμό των Πομάκων να συνεχίζεται, με τόσους και τόσους ελληνεπώνυμους πολιτικούς (βουλευτές, δημάρχους και λοιπούς παρατρεχάμενους) να λειτουργούν επί δεκαετίες ως φτηνοί ψηφοτσομπάνηδες και παιδιά για τα θελήματα (και το θέτω πολύ κομψά) του Τούρκου προξένου και των ντόπιων φανατικών τουρκοφρόνων, ώστε να εξασφαλίσουν την εκλογή ή επανεκλογή τους, αλλά και με όλες ανεξαιρέτως τις κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών να μετέχουν λίγο-πολύ στο άθλιο αυτό παιχνίδι της συναλλαγής, της συγκάλυψης, του στρουθοκαμηλισμού και της φοβικής ενδοτικότητας, δεν μπορεί κανείς να πει ότι ήρθε τώρα η σειρά της Θράκης. Σίγουρα όμως τώρα ήρθε η ώρα να μπει η ταφόπλακα. Και αυτή δεν θα μπορούσε παρά να έρθει από τη μακράν πιο χυδαία, αντιδημοκρατική και ψυχωσικά μισελληνική πολιτική ηγεσία που είδε ποτέ αυτός ο τόπος σε όλη συνολικά τη μακραίωνη Ιστορία του.

Μέσα στην τελευταία ειδικά διετία έγιναν πολλά, που έσπρωξαν τη Θράκη ακόμη πιο βαθιά στην αδηφάγο αγκαλιά της φασιστογείτονος. Τα ταξίδια Τούρκων πολιτικών αξιωματούχων (του ιδίου του Ερντογάν συμπεριλαμβανομένου) που περιδιάβασαν την περιοχή λες και επιθεωρούσαν το τσιφλίκι του παππού τους κλιμακώθηκαν, το εξ Αθηνών «μπούλινγκ» προς όσους τοπικούς μουσουλμάνους (σε θέσεις ευθύνης, αλλά και απλούς πολίτες) ήταν φιλικοί προς τη χώρα μας και αρνούνταν να παίξουν το παιχνίδι της Τουρκίας αυξήθηκε κι έγινε ανελέητα ασφυκτικό, οι πράκτορες της ΜΙΤ συνέχισαν να τριγυρνούν νυχθημερόν με απερίγραπτη άνεση σε πόλεις και χωριά της Θράκης (ακόμη και μετά την αισχρή σύλληψη και αιχμαλωσία των Κούκλατζη και Μητρετώδη) και φυσικά όλες οι επανειλημμένα διατυπωθείσες πομφόλυγες των ΑΝΕΛ (δια στόματος Καμμένου, Κουίκ, αλλά και ενίων τοπικών τσανακογλειφτών τους) ότι η Θράκη θα προστατευθεί από τη δράση του Προξενείου και γενικότερα την τουρκική απειλή αποδείχθηκαν ό, τι ακριβώς και οι άλλες δεσμεύσεις τους σε όλα τα θέματα: πιο ευτελείς κι ανάξιες και από σκισμένα κουρελόχαρτα. Εκτός όμως αυτών, υπήρξαν και 2-3 ακόμη πράγματα πολύ πιο εμφατικά, που ήχησαν ως ένα άκρως ανησυχητικό και προειδοποιητικό καμπανάκι


Η διάλυση του τοπικού κλιμακίου της ΕΥΠ ήταν ένα τέτοιο καμπανάκι. Εδώ φυσικά δεν ξέρω αν μπορούμε να μιλήσουμε για συνειδητή προδοσία, καθώς το πραγματικό αίτιο δεν ήταν π.χ. επειδή δούλευε καλά η υπηρεσία και συνεπώς «έπρεπε» (για λόγους εθνομειοδοτικούς) να ξεχαρβαλωθεί, όπως υπονοήθηκε σε κάποια κείμενα (προφανώς υποβολιμαία), καθότι μιλάμε για ένα ούτως ή άλλως αστείο τσίρκο (όσοι γνωρίζουν άλλωστε στοιχειωδώς γενικότερα από ΕΥΠ, ξέρουν ότι το εν λόγω μαγαζί δούλευε όντως καλά ως το 1981, ακολούθως τινάχτηκε στον αέρα από το πέρασμα της σοσιαληστρικής λοιμικής, επανέκαμψε κάπως κατά την περίοδο 1996-2009, ώσπου αποτελειώθηκε επί των ημερών ΓΑΠ). Το βασικό αίτιο ήταν προσωπικές στελεχιακές διαμάχες και ξεκαθαρίσματα λογαριασμών. Η ουσία όμως δεν αλλάζει, γιατί και μόνο που κάνεις τέτοιο πράγμα ως ηγεσία της ΕΥΠ σε τόσο δύσκολους καιρούς και ειδικά στη Θράκη, ακόμη κι αν οι στόχοι σου δεν είναι ευθέως προδοτικοί, δείχνει για πόση γελοιότητα, ανικανότητα και ανευθυνότητα μπορούμε να μιλάμε. 

Το άλλο καμπανάκι ήταν φυσικά η επιμονή της φερόμενης ως ελληνικής κυβέρνησης στην πιλοτική εφαρμογή των λεγόμενων δίγλωσσων νηπιαγωγείων. Επί του θέματος έχουν γραφτεί αρκετά, που δεν χρειάζεται να επαναλάβουμε. Θα επισημάνουμε μόνο ότι κανονικά θα έπρεπε σήμερα να συζητούμε για την αναγκαιότητα κατάργησης του αναχρονιστικού και άκρως αντιπαιδαγωγικού θεσμού της μειονοτικής εκπαίδευσης, τουλάχιστον έτσι όπως είναι δομημένος (που μόνο παράγοντας αναλφαβητισμού, μορφωτικο-κοινωνικο-οικονομικού αποκλεισμού και γκετοποίησης των μουσουλμάνων της Θράκης είναι και τίποτε περισσότερο, γι’ αυτό και για τη διατήρησή του μάχονται λυσσαλέα οι τουρκόφιλοι κύκλοι που ακριβώς έχουν συμφέρον να κρατήσουν τη μειονότητα απομονωμένη, υπανάπτυκτη και συνεπώς ελεγχόμενη). Αντ’ αυτού όμως φτάσαμε να προωθούμε επίσημα ως ελληνική πολιτεία επέκταση αυτού του άθλιου θεσμού και στην προσχολική αγωγή, χωρίς αυτό να προβλέπεται από καμία συνθήκη ή μορφωτικό πρωτόκολλο του παρελθόντος και χωρίς επίσης να υπάρχει και απολύτως κανένας άλλος λόγος, πέρα βέβαια από τη γνωστή συριζαϊκή εθνομηδενιστική ψυχασθένεια και φυσικά τη λυσσαλέα πάγια επιθυμία των τουρκοφρόνων της περιοχής που πλέον ικανοποιείται (τόσο λυσσαλέα, που θυμίζω πως τους έχει ωθήσει εδώ και κάμποσα χρόνια στην κατάφωρη παραβίαση της ελληνικής νομοθεσίας - η οποία αποδέχεται την ύπαρξη μόνο ελληνόφωνων νηπιαγωγείων - και στη δημιουργία παράνομων τουρκόφωνων, που λειτουργούν φυσικά χωρίς άδεια, υπόγεια και με «μαύρο» χρήμα που έρχεται από την Τουρκία). Άλλη μία συνεπώς άνευ όρων παράδοση στις τουρκικές ορέξεις, κόντρα μάλιστα όχι μόνο στο εθνικό συμφέρον, αλλά και σε κάθε υπεύθυνη γνωμοδότηση από διδασκαλικούς συλλόγους και έτερους παιδαγωγικούς φορείς, που προς τιμήν τους (και προς μείζονα έκπληξη και του γράφοντος, που κάτι…σκαμπάζει από δημόσια εκπαίδευση) αντέδρασαν δυναμικά, αλλά φυσικά αγνοήθηκαν. Η… Πρώτη Φορά Αριστερά εξάλλου δεν χαμπαριάζει, ως γνωστόν, από αντιρρήσεις, ενστάσεις και διαλόγους.

Το τρίτο καμπανάκι (και πιο ηχηρό) ήταν φυσικά το θέμα με τους μουφτήδες. Επί δεκαετίες λυσσάει η Άγκυρα για να κατοχυρώσει την εκλογή τους (κι ας μην υπάρχει ασφαλώς τέτοιο πράγμα ούτε στην Τουρκία, ούτε σε καμία άλλη ισλαμική χώρα του πλανήτη), πρώτο θέμα σταθερά στην ατζέντα των αιτημάτων και των ποικίλων πιέσεων που ασκεί στη χώρα μας. Και λογικό, γιατί πρόκειται για τις θρησκευτικές (και όχι μόνο) κεφαλές της μειονότητας, άρα πώς να ανεχτεί η Τουρκία το να πληρούνται οι νευραλγικές αυτές θέσεις από νομοταγή και φιλικά κείμενα προς την Ελλάδα πρόσωπα; Γι’ αυτό εδώ και πολλά χρόνια έχει στήσει δικούς της πράκτορες (τους λεγόμενους ψευδομουφτήδες), οι οποίοι αναδείχθηκαν δήθεν με εκλογή (εδώ γελάμε μετά δακρύων) και επί πολλά χρόνια έκαναν από αντιποίηση αρχής έως… καταλήψεις κτιρίων και γραφείων. Και φυσικά εννοείται πως αυτούς αναγνώριζε (και αναγνωρίζει) η Άγκυρα ως μουφτήδες της Θράκης (και όχι τους νόμιμους), αυτούς επισκέπτονται οι Τούρκοι πολιτικοί που έρχονται εδώ και χρόνια στην περιοχή, αυτούς τιμούν οι τουρκόφρονες της Θράκης, αυτούς καλούν στα ιφτάρ, στα πανηγύρια, στις ημερίδες και σε όλες τις λοιπές (και πολυπληθέστατες) εκδηλώσεις τουρκισμού. Αλλά αυτό που καμία από τις ούτως ή άλλως άθλιες ελληνικές κυβερνήσεις της αμερικανόδουλης υποτέλειας και της ψοφοδεούς ενδοτικότητας δεν τόλμησε να δώσει, έρχεται τώρα να το προσφέρει στο πιάτο το εθνομηδενιστικό τσίρκο της «Πρώτη Φορά Αριστεράς», ως δώρο στην αδηφάγο επεκτατικότητα του μεγαλοφασίστα σουλτάνου κι ως αντίδωρο στις εν Θράκη συνεργαζόμενες μαζί της τουρκοπρακτοράντζες, κάτι βουλευτές, δημαρχίσκους κι έτερους γκριζόλυκους με συριζαίικη προβιά. Το συνεχές μπούλινγκ και οι πρόσφατες πιέσεις προς τους νόμιμους μουφτήδες να παραιτηθούν δεν τελεσφόρησαν κι έτσι φτάσαμε στην άθλια μεθόδευση της 1ης Αυγούστου, με μια τροπολογία που οι κυβερνώντες κατέβασαν ξαφνικά στη Βουλή, εν κρυπτώ και παραβύστω, εν μέσω θέρους και τόσων τραγωδιών και θεομηνιών (κυριολεκτικά σαν τους κλέφτες μες στο σκοτάδι), μέσα σε ένα ευρύτερο νομοσχέδιο με τον φαινομενικά παντελώς άσχετο τίτλο «Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, Ιόνιο πανεπιστήμιο και άλλες διατάξεις». Και το πέρασαν με τη σύμπραξη μάλιστα ή έστω τη συνενοχή όλου σχεδόν του ανεκδιήγητου πολιτικού μας σκηνικού (για να μην ξεχνιούνται κάποιοι και για να μην τρέφουν ανόητες ψευδαισθήσεις).

Και φυσικά δεν σταματάμε εδώ. Είναι απολύτως βέβαιο ότι ετούτος ο προδοτικός εσμός θα συνεχίσει και με νέα βήματα, συνδυάζοντας «το τερπνό με το ωφέλιμο», δηλαδή τη δεδομένη μισελληνική του ψύχωση με την ανάγκη - ενόψει του επικείμενου εκλογικού καταποντισμού του - να κρατήσει ικανοποιημένο τον βασικό εταίρο του στη Θράκη (θυμίζω πως τα εκλογικά ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ στην περιοχή, πριν επισύρει το 2015 την αθρόα στήριξη της μειονοτικής ψήφου, ήταν της τάξης του… 2%). Ο δρόμος λοιπών των εκχωρήσεων και της προδοσίας σίγουρα δεν τελειώνει εδώ. Ίσως αυτό να εννοούσε τελικά ο πολύφερνος ελληνεπώνυμος ΥΠΕΞ, λέγοντας προ μηνών ότι προτεραιότητα της κυβέρνησης είναι να κλείσει γρήγορα τα μέτωπα με Αλβανία και Σκόπια, ώστε να εξασφαλιστεί «διπλωματικό κεφάλαιο» που θα πέσει, μαζί με όλο το βάρος της προσοχής, στο κύριο και σοβαρότερο μέτωπο, στην… προάσπιση δηλαδή των εθνικών μας συμφερόντων έναντι της Τουρκίας. Αν τώρα βέβαια η άνευ όρων παράδοση στον Ερντογάν και τις ορέξεις των τουρκοφρόνων στη Θράκη ή το συνεχιζόμενο ξέφραγο αμπέλι σε όλο το Ανατολικό Αιγαίο ή και το επικείμενο ξεπούλημα και της κυπριακής υπόθεσης συνιστούν τέτοια «προάσπιση», αυτό ας προκαλέσει έκπληξη σε όσους ακόμη κοιμούνται ύπνο βαθύ (ενώ για όσους γνωρίζουμε την ανθελληνική υστερία αυτών των ολετήρων ήταν κάτι απολύτως δεδομένο και αναμενόμενο). Το επισημαίνουμε όμως και αυτό, ως άλλο ένα θρασύ και αισχρό ψέμα (ανάμεσα φυσικά στα χιλιάδες άλλα) του κυβερνώντος κόμματος, εφάμιλλο με εκείνο του κυβερνητικού του εταίρου που ήδη προαναφέραμε (περί προστασίας της Θράκης, πάταξης της τουρκικής διείσδυσης, περιορισμού του Προξενείου Κομοτηνής και λοιπών παραπλησίων κενολογιών).

Και για να κλείσουμε: Επειδή βλέπουμε μία (δικαιολογημένη) ευφορία τις τελευταίες μέρες εξαιτίας της απελευθέρωσης των δύο στρατιωτικών μας, το γεγονός αυτό είναι αναμφίβολα εξαιρετικό, αλλά περαιτέρω κανέναν δεν πρέπει να αποπροσανατολίζει (πόσο δε μάλλον να καθησυχάζει) ως προς τις τουρκικές προθέσεις αλλά και την εσωτερική μας πολιτική πραγματικότητα. Και τούτο επειδή ούτε η Τουρκία μάς έχει συνηθίσει σε φιλικές χειρονομίες καλής θέλησης (οπότε θεωρώ αδύνατο να μην υποκρύπτεται κάποιο αντάλλαγμα από κάτω), ενώ και από την άλλη το γεγονός έρχεται στην… καταλληλότερη στιγμή για μία παραπαίουσα κυβέρνηση, που θα στήσει πάνω σ’ αυτό μία ολόκληρη επικοινωνιακή σπέκουλα χυδαίας προπαγάνδας, σε συνδυασμό φυσικά και με τις εικονικής πραγματικότητας (και απείρου γελοιότητας) επικείμενες τελετές για την δήθεν έξοδο από τα μνημόνια. Η ευχή που μπορούμε να κάνουμε εδώ (και θα παραμείνει ευχή μέχρι να μάθουμε περισσότερα δεδομένα) είναι η απελευθέρωση των δύο ομήρων, γεγονός που όλους μας γέμισε χαρά, να μην αποτελεί αντίδωρο πολύ σοβαρότερων παραχωρήσεων προς την Τουρκία. Παραχωρήσεων που μπορεί να έχουν σχέση και με το προαναφερθέν θέμα των μουφτήδων (και το πόσο γρήγορη και απροκάλυπτη ή όχι πορεία προς την πλήρη ικανοποίηση των τουρκικών απαιτήσεων μπορεί να έχει), αλλά και με άλλα ζητήματα που επίσης είναι ψηλά στην τουρκική ατζέντα (γιατί υπάρχουν βεβαίως και άλλα). Ελπίζουμε να διαψευστούμε και να μη χρειαστεί να επανέλθουμε. Ζώντας πάντως στη Θράκη και παρακολουθώντας - κατά το δυνατόν - εδώ και δύο τουλάχιστον δεκαετίες τόσο την τουρκική διείσδυση όσο και τη συμπεριφορά του ελληνικού παράγοντα στην περιοχή, έχουμε πάψει προ πολλού να τρέφουμε αυταπάτες…

*Ο Δρ Ιστορίας Νεκτάριος Δαπέργολας, που ζει στην Κομοτηνή, ήταν ως το 2016 επικεφαλής της δημοτικής παράταξης «Σπάρτακος», ιδρυτικό μέλος της «Κίνησης εναντίον του Τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής» και διαχειριστής της ιστοσελίδας «Προξενείο Στοπ» που επί 7 περίπου χρόνια παρείχε καθημερινή ενημέρωση για τη δράση της Τουρκίας στην ελληνική Θράκη.

Πέμπτη 16 Αυγούστου 2018

ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΕΛΕΙΩΜΟ ... ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ !!!

Spiegel: Αποστολή εξετελέσθη -Η Ελλάδα πεθαίνει

Σε ένα μικρό ελληνικό χωριό, με κατά κύριο λόγο ηλικιωμένους κατοίκους και λίγα παιδιά βρέθηκε το Spiegel. Και κάνοντας μια αποτίμηση των προγραμμάτων διάσωσης και των μεταρρυθμίσεων καταλήγει: «Αποστολή εξετελέσθη -Η Ελλάδα πεθαίνει».
Αυτός είναι ο τίτλος του δημοσιεύματος του γερμανικού περιοδικού, που κάνει αναφορά στα 237,7 δισ. ευρώ που έδωσαν στη χώρας μας ΕΚΤ, Κομισιόν και ΔΝΤ. Και σημειώνει ότι ένα από τα μεγαλύτερα δράματα φτάνει προσωρινά σε ένα τέλος.
«Η χώρα μπορεί πια να δανειστεί μόνη της από τις διεθνείς αγορές. Ένα από τα μεγαλύτερα δράματα στην ευρωπαϊκή ιστορία φτάνει προσωρινά σε ένα τέλος: η ελληνική κρίση χρέους. Οδήγησε το ευρώ στο χείλος του γκρεμού και δίχασε την ΕΕ. Και μετέτρεψε την Ελλάδα σε μια άλλη χώρα. Κανένα άλλο κράτος του κόσμου δεν έχει μελετηθεί τόσο ενδελεχώς. Με ένα σκληρό μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα περικόπηκαν μισθοί και συντάξεις και αυξήθηκαν οι φόροι. Τουλάχιστον μέχρι το 2060 οι Έλληνες θα πρέπει να εξοφλήσουν τα χρέη τους. Παραδόξως παραβλέφθηκε το σημαντικότερο: χρέη μπορεί να αποπληρώσει μόνο μια χώρα που αναπτύσσεται. Η Ελλάδα όμως συρρικνώνεται: 550.000 άνθρωποι έχουν μεταναστεύσει από την αρχή της κρίσης και περίπου 10,7 εκατ. άνθρωποι διαβιούν στη χώρα», αναφέρει το Spiegel.
Το γερμανικό περιοδικό σημειώνει τις προσπάθειες για εκσυγχρονισμό του δημοσίου με τη βοήθεια και γαλλικής τεχνογνωσίας, αλλά χαρακτηρίζει την όλη προσπάθεια ως ένα «πείραμα ανυπέρβλητων διαστάσεων». Αντίστοιχα δύσκολο είναι και το θέμα της ψηφιοποίησης της ελληνική διοικητικής και κυβερνητικής μηχανής που έχει αναλάβει ο αρμόδιος υπουργός Νίκος Παππάς, σημειώνει. «Άλλη μια επανάσταση. Η απαρχαιωμένη δομή της ελληνικής διοίκησης ήταν παροιμιώδης», σχολιάζει.
Παρά τη σημασία των μεταρρυθμίσεων, αυτές θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη μελλοντικά την αρνητική δημογραφική εξέλιξη στη χώρα σε συνάρτηση με την οικονομία, επισημαίνει το Spiegel.
«Πρέπει να σταματήσει η μετανάστευση των νέων, οι μετανάστες θα πρέπει να επιστρέψουν και οι συνθήκες ζωής να σταθεροποιηθούν ώστε οι οικογένειες να θέλουν και πάλι να αποκτήσουν παιδιά. (…) Τίποτα από όλα αυτά δεν θα συμβεί χωρίς σταθερή οικονομική ανάπτυξη αλλά κάτι τέτοιο δεν διαφαίνεται», εκτιμά το γερμανικό περιοδικό.
Επίσης, παρατηρεί ότι παρά τις μεταρρυθμίσεις η ελληνική αγορά εργασίας είναι από τις πιο απορρυθμισμένες στην ΕΕ και η ανεργία έχει μειωθεί ελάχιστα. Η ίδρυση νέων επιχειρήσεων είναι το ίδιο δύσκολη όσο και πριν από την κρίση ενώ δυσκολίες υπάρχουν και στον τομέα των ξένων επενδύσεων, όπου βέβαια «έχουν σημειωθεί επιτυχίες», όπως παρατηρεί το περιοδικό.
«Κάποτε φαινόταν ότι η ελληνική κρίση χρέους θα βύθιζε την ΕΕ στην άβυσσο. Αυτή τη στιγμή μοιάζει περισσότερο σαν μια δαπανηρή παράπλευρη απώλεια στην περαιτέρω ώθηση της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Ως το 2060 θα πρέπει το ελληνικό κράτος κάθε χρόνο να επιτυγχάνει πλεονάσματα στον προϋπολογισμό ώστε να εμβάζει το μεγαλύτερο μέρος του στους δανειστές, σύμφωνα με όσα ορίζουν οι κανόνες. Κάτι που είναι ένα δύσκολο καθήκον για μια οικονομικά πετυχημένη χώρα. Για τους Έλληνες θα πρέπει να είναι αδύνατο. Επειδή η δημογραφική ανάπτυξη συνδέεται άμεσα με την οικονομική ανάπτυξη», καταλήγει το δημοσίευμα.
Πηγή: Deutshe Welle


Πηγή: Spiegel: Αποστολή εξετελέσθη -Η Ελλάδα πεθαίνει | iefimerida.gr