Σωκράτης Π., Δάσκαλος
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ! ΕΘΝΙΚΗ ΕΟΡΤΗ…
Επιτέλους! Μετά από δύο χρόνια άνευ των εορτασμών των εθνικών μας επετείων, ήρθε η ώρα να το βιώσουμε. Και αν εμείς απλά λησμονήσαμε το συναίσθημα αυτό, σκεφτείτε παιδιά, όπως μαθητές Α’ τάξης, που θα το ζήσουν για πρώτη φορά. Βιωματική μάθηση ακούμε συνεχώς!
Μόνο που στη συγκεκριμένη περίπτωση, το να διδάξεις δηλαδή στους μαθητές το τι εστί «Μάχου υπέρ Πίστεως και Πατρίδος», θα πρέπει να υπάρχει και η ανάλογη εμπειρία. Κάτι το οποίο τα τελευταία δύο χρόνια στερηθήκαμε. Ούτε παρελάσεις, ούτε θεατρικά δρώμενα, ούτε εορτασμοί! Η καλλιέργεια εθνικής συνείδησης και θρησκευτικού συναισθήματος μπήκε σε καραντίνα. Επιτέλους, θα εορτάσουμε! Να ξέρατε με τι λαχτάρα περιμένουν τα μικρά, κυρίως, παιδάκια αυτήν την εθνική εορτή! Με τι λαχτάρα και συγκίνηση ακούν, όταν τους μιλάμε για τον Αγώνα των Ελλήνων της Επανάστασης ή για το Χριστό και την Παναγία. Τα παιδιά έχουν έντονη την θρησκευτικότητα μέσα τους, μόνο που χρειάζονται κάποιον να την καλλιεργήσει. Εκκλησιασμός, παρέλαση, ρούχα ‘εορταστικά’ είναι κάποιες από τις λέξεις που με τόση χαρά ξεστομίζουν οι μικροί μας φίλοι, -λέξεις άγνωστες να μη πω απαγορευτικές- τα προηγούμενα χρόνια. Επιτέλους! Ήρθε η ώρα να διδάξουμε στα παιδιά, όχι μόνο ‘την τήρηση των μέτρων’ και την ‘σωστή χρήση της μάσκας’, αλλά και την σημασία κάποιων Αξιών και Ιδανικών που πρέπει να έχουμε στην ζωή μας. Ποιες είναι αυτές; Πίστη στο Θεό και Αγάπη για τη Πατρίδα- λέξεις άγνωστες- την σήμερον εποχή! Και όμως, τόσο αναπόσπαστες με το ‘είναι’ μας αλλά και την χώρα μας, καθώς ομοιάζουν με δύο ράγες στις οποίες κινείται το τρένο που λέγεται Ελλάδα. Αν αφαιρέσεις την μία, το τρένο θα εκτροχιαστεί. Και όσο και αν κάποιοι προσπαθούν με τρόπο πονηρό και συστηματικό να σβήσουν, ότι μας συνδέει με το ένδοξο παρελθόν μας δεν θα τα καταφέρουν, καθώς όπως λέει και ο Μακρυγιάννης ‘’Παλαιόθεν ως τώρα όλα τα θηρία πολεμούν να μας φάνε και δε μπορούνε. Τρώνε, τρώνε, μα μένει πάντα η μαγιά. Υπάρχει, λοιπόν ,αυτή η μαγιά. Το «Δράξασθε παιδείας» του Αδαμάντιου Κοραή είναι πιο επίκαιρο από ποτέ…», καθιστώντας σαφές ότι µόνο µέσα από την παιδεία γινόμαστε ελεύθεροι άνθρωποι και όποιος είναι ελεύθερος, συλλογάται καλά, και άρα ενεργεί σωστά. Η γνώση της θρησκευτικής και ιστορικής μας παράδοσης, η επαφή με τα ήθη και τα έθιμα του τόπου μας, θα ζυμώσουν τα παιδιά μας με σκοπό να γίνουν συνειδητοί συνεχιστές της εθνικής μας κληρονομιάς, υπεύθυνοι πολίτες με αγάπη προς την πατρίδα μας.
Το «Χαίρε Κεχαριτωμένη Μαρία» και το «Χαίρε ω Χαίρε Λευτεριά» θα ακουστούν για μία ακόμη φορά. O λαός μας επέλεξε να συνδυάσει την επέτειο της εθνικής του παλιγγενεσίας με την γιορτή του Ευαγγελισμού της Υπεραγίας Θεοτόκου. Kοινός παρονομαστής των δύο γεγονότων; Η ανυπολόγιστη αξία της ελευθερίας. «Σήμερον της σωτηρίας ημών το κεφάλαιον». Κλείνει το κεφάλαιο της φθοράς, της σκλαβιάς στην αμαρτία και ανοίγει το κεφάλαιο της λύτρωσης και της ελευθερίας. Στον Eυαγγελισμό η ελευθερία σαρκώνεται στη συγκατάθεση της Παναγίας στο χαρμόσυνο μήνυμα του Αρχαγγέλου. Στο 1821 στην απόφαση των Ελλήνων να αποτινάξουν την τυραννία της μακρόχρονης σκλαβιάς. Η Γέννηση του Χριστού είχε ένα και μοναδικό στόχο: να μας δείξει μέσα από τη Ζωή του και τα λόγια του τον τρόπο που πρέπει να ζούμε, να μας θυμίσει τον βασικότερο λόγο της δημιουργίας μας : την προσφορά της ΑΓΑΠΗΣ.
Η μέρα του ευαγγελισμού της Θεοτόκου - μια από τις μεγαλύτερες στιγμές της χριστιανοσύνης - ταυτίστηκε με την αρχή της επανάστασης - παρόλο που η ουσιαστική αρχή της έγινε πολύ νωρίτερα – γιατί, και συμβολική σχέση έχουν , αλλά και επειδή η σπίθα που δημιούργησε την έκρηξη, ήταν η πίστη . Η πίστη στο Θεό . Και η αγάπη για ελευθερία βέβαια. Είναι θέλημα Θεού. Είναι κοντά μας και βοηθάει, γιατί πολεμάμε για την πίστη μας, για την πατρίδα μας, για τους γέρους γονιούς, για τα αδύνατα παιδιά μας, για την ζωή μας, την λευτεριά μας… Και όταν ο δίκαιος Θεός μας βοηθάει ποιος εχθρός ημπορεί να μας κάνει καλά…;». ήταν τα λόγια του Κολοκοτρώνη.
Το 1453 οι Τούρκοι κυρίεψαν την πιο σπουδαία ελληνική πόλη όλων των εποχών : Την Κωνσταντινούπολη. Με την πτώση της Βασιλεύουσας αρχίζει για εμάς η μαύρη περίοδος της σκλαβιάς. H περίοδος της σκλαβιάς στους Τούρκους δεν ήταν καθόλου ευχάριστη και ευεργετική όπως προσπαθούν να μας πείσουν σήμερα με τηλεοπτικές σειρές και περίεργα βιβλία. Ήταν μια περίοδος σκοταδισμού και οπισθοδρόμησης σε οικονομικό, πολιτισμικό και δημογραφικό επίπεδο. Σκλαβιά στους Τούρκους σημαίνει καθημερινός τρόμος, ληστείες, καταστροφή των εκκλησιών, βίαιος εκμουσουλμανισμός, βιασμοί των γυναικών στα χαρέμια των πασάδων, δολοφονίες, απαγωγές, χιλιάδες Έλληνες και Ελληνίδες πουλήθηκαν δούλοι στα σκλαβοπάζαρα της Ανατολής, εκτουρκισμός των παιδιών μας, αγραμματοσύνη. Πολλές γενιές Ελλήνων γεννήθηκαν και πέθαναν με το όνειρο της ελευθερίας. Και φυσικά όλα αυτά ισχύουν ακόμα και σήμερα για λαούς που δυστυχώς ζουν υπό τουρκική κατοχή! Τα 400 χρόνια πικρής δουλείας δεν στάθηκαν αρκετά να ξεριζώσουν από το στήθος του Έλληνα τους δύο <<πνεύμονες>> με τους οποίους αυτός αναπνέει: την ορθοδοξία και τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό. Έτσι, ο λαός µας κατόρθωσε να µην αφομοιωθεί, αλλά να διατηρήσει την εθνική του ταυτότητα, όπως αυτή εκφράζεται μέσα από τη γλώσσα του και τη θρησκεία του. Οι Έλληνες πίστευαν ακράδαντα ότι είναι οι συνεχιστές όχι µόνο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας αλλά και της αρχαίας Ελλάδας κι έτσι απέκτησαν συνείδηση της ιστορικής τους συνέχειας. Έδωσαν στα παιδιά, στις επιχειρήσεις και στα καράβια τους αρχαιοελληνικά ονόματα για να μην ξεχνάνε τη σπουδαία καταγωγή τους.
Σ΄αυτό συνέβαλλαν πολλοί: η Εκκλησία, που υπήρξε «η κιβωτός του Έθνους», ο ρασοφόρος δάσκαλος, ο Κοσµάς ο Αιτωλός και οι ∆άσκαλοι του Γένους, οι οποίοι µε τα κείµενά τους βοήθησαν στην πνευµατική αφύπνιση του Γένους. Οι Έλληνες του εξωτερικού, μαζί με αρκετούς ξένους αλλά αγνούς φιλέλληνες, η Φιλική Εταιρία, αλλά και πολλοί γενναίοι Έλληνες, που από την πρώτη κιόλας μέρα, ξεσηκώθηκαν ενάντια στον κατακτητή. Αυτοί, οι Κλέφτες και οι Αρματολοί, μαζί με τους Έλληνες στρατιωτικούς που δούλευαν ως μισθοφόροι σε ξένους στρατούς αποτέλεσαν τη μαγιά του ελληνικού επαναστατικού στρατού που σιγά σιγά γιγαντώθηκε και έγινε η φωτιά που έλιωσε τα τουρκικά δεσμά. Ακόμα και τα μικρά παιδιά βοήθησαν τον αγώνα.
Το Κρυφό Σχολειό, όσο κι αν κάποιοι το αμφισβητούν, ήταν το εργαστήρι στο οποίο χαλυβδώθηκε το εθνικό φρόνημα των Ελλήνων και βοήθησε τον απλό λαό να καταλάβει ότι για να βγει από τον εφιάλτη έπρεπε πρώτα απ’ όλα και πάνω απ’ όλα να πιστέψει στις δυνάμεις του και να παλέψει. Έπρεπε να αντισταθεί! Η ορθόδοξη εκκλησία έγινε η ιερή κιβωτός, όπου διαφυλάχθηκαν τα ιερά και τα όσια της φυλής μας και εξασφαλίστηκε η εθνική μας επιβίωση. Στα κρυφά σχολειά και στα βουνά, διέσωσαν την ελπίδα της Λευτεριάς, την πίστη, τη γλώσσα, την εθνική συνείδηση και γι αυτό κυνηγήθηκαν από τον κατακτητή αλλά και από κάποιους «Έλληνες» που τα συμφέροντά τους ήταν αντίθετα από αυτά του λαού και που ευνοούνταν από την κρατούσα κατάσταση της σκλαβιάς και της υποταγής. Όλα τα χρόνια της σκλαβιάς η Ελλάδα δεν έπαψε να αγωνίζεται! Σε κάθε ευκαιρία οι Έλληνες επαναστατούσαν! Έφτιαξαν μύθους για να μη χάνουν ποτέ την ελπίδα τους, ξεσηκώνονταν ακόμα και όταν άκουγαν φήμες για τον ερχομό τάχα ξένης στρατιωτικής βοήθειας. Βοηθούσαν όποιον τους έλεγε ότι είναι εχθρός των Τούρκων. Όχι όλοι, είναι η αλήθεια. Πάντα στους πολλούς υπάρχουν κι αυτοί που ευχαρίστως ξεπουλάνε την πατρίδα τους σε χαμηλή τιμή. Μάλλον γιατί οι ίδιοι δεν έχουν καμία αξία και τιμή!
Έτσι φτάνουμε στη χαραυγή της 25ης Μαρτίου, όπου στο μοναστήρι της Αγίας Λαύρας ο σεβάσμιος ιεράρχης Παλαιών Πατρών Γερμανός ύψωσε το λάβαρο της επανάστασης και όλοι, οπλαρχηγοί, αρματολοί, κλέφτες και λαός ορκίστηκαν: “Τούρκος μη μείνει στο Μοριά, μήτε στον κόσμο όλο”.
«Ελευθερία ή Θάνατος!», είπαν!
Σε προκήρυξή τους οι Έλληνες της Πελοποννήσου έγραφαν: “Ομοφώνως αποφασίσαμεν όλοι ή να ελευθερωθώμεν ή να αποθάνωμεν. Εστερημένοι από όλα τα δίκαιά μας αποφασίσαμεν να λάβωμεν τα άρματα και να ορμήσωμεν κατά του τύραννου”.
Φυσικά και τότε υπήρχαν οι φωνές που έλεγαν στους πατριώτες να μείνουν άπραγοι, να μην ξεσηκωθούν. Και τότε ανάμεσά μας υπήρχαν αυτοί που αυτοαποκαλούνται «πραγματιστές, ρεαλιστές, φιλειρηνιστές», αυτοί που εμείς σήμερα ονομάζουμε δειλούς και προδότες!
Επιπλέον, η Ευρώπη, οι Μεγάλες ∆υνάµεις της Ιερής Συµµαχίας ήταν εχθρικές απέναντι στην Επανάσταση. Κι όμως οι Έλληνες αδιαφόρησαν ολότελα για τη γνώμη των ισχυρών, ως που ανάγκασαν τα ευρωπαϊκά έθνη να προσέξουν την υπόθεσή τους.
Η επανάσταση του 1821 δεν ήταν μια ταξική σύγκρουση ανάμεσα σε οικονομικά ισχυρούς και κοινωνικά εξαθλιωμένους, δηλαδή μια επανάσταση με ιδεολογικά κίνητρα, όπως προσπαθούν κάποιοι σήμερα να μας πείσουν, ξαναγράφοντας ουσιαστικά την ιστορία. Ο αγώνας του 21 δεν ξέσπασε και δεν διαδόθηκε, διότι βρήκε πρόσφορο έδαφος λόγω της οικονομικής ευπραγίας των ανωτέρων τάξεων του ελληνισμού ούτε λόγω του επικρατούντος στη Ευρώπη πνεύματος επηρεασμένου από τη γαλλική επανάσταση εφόσον μάλιστα καμία από τις μεγάλες δυνάμεις δεν πρόστρεξε από την αρχή για βοήθεια.
Ήταν βασικά το φρόνημα του έθνους και ο ακοίμητος πόθος του Έλληνα για την ελευθερία τα οποία δημιούργησαν τις κατάλληλες συνθήκες για τον αγώνα ώστε να έχουν έντονη απήχηση στη συνείδηση του πολεμιστή και να τον κεντρίζουν τα ποιήματα του Ρήγα .
Οι Τούρκοι, όπως πάντα, ευθύς αμέσως μετά την έκρηξη της Επανάστασης έσπευσαν να μας υπενθυμίσουν την ταυτότητά τους! Το Σούλι, η Χίος, τα Ψαρά, το Μεσολόγγι είναι λίγα μόνο από τα αιώνια μνημεία της τουρκικής κτηνωδίας! Οι ελεύθεροι πολιορκημένοι του Μεσολογγίου επιχειρούν ηρωική έξοδο, οι γυναίκες του Σουλίου χορεύουν στο Ζάλογγο το χορό του θανάτου, το Κούγκι,, το Αρκάδι γίνονται ολοκαυτώματα. Η Αλαμάνα, η Γραβιά, το Βαλτέτσι, το Μανιάκι, τα Δερβενάκια, το ολοκαύτωμα των Ψαρών, η Χαλκιδική, η Νάουσα έγιναν βωμός για να μαρτυρούν πως η θέληση ενός λαού είναι ικανή να διδάξει πως να ζει κανείς λεύτερος.
Η Εκκλησία μας πλήρωσε κι αυτή βαρύ φόρο αίματος τόσο κατά την επανάσταση όσο και πριν από αυτήν.
Ο Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε’ και ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Κυπριανός είναι οι πιο σημαντικές αποδείξεις θυσίας κληρικού στο βωμό της Ελευθερίας της Πατρίδας.
Ο αγώνας που άρχισε στο Μοριά έμελλε να διαρκέσει μια δεκαετία και να είναι νικηφόρος. Μα όταν κάποια στιγμή η Επανάσταση κινδυνεύει, όχι από τους υπέρτερους αριθμητικά εχθρούς, αλλά από τα δόρατα της διχόνοιας που αποτελούν μια από τις αδυναμίες του ελληνισμού ( το δόγμα διαίρει και βασίλευε το βλέπουμε και σήμερα εξάλλου), έρχεται ο Στρατηγός Μακρυγιάννης και μας διδάσκει: «Τούτην την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί και αμαθείς και στρατιωτικοί και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι. Όσοι αγωνιστήκαμεν, αναλόγως ο καθείς, έχομεν να ζήσωμεν εδώ. Το λοιπόν δουλέψαμε όλοι μαζί, να την φυλάξομεν και όλοι μαζί. Και να μην λέγει ούτε ο δυνατός «εγώ», ούτε ο αδύνατος. Ξέρετε πότε να λέγη ο καθείς «εγώ»; Όταν αγωνιστή μόνος του και φκιάση ή χαλάση, να λέγη «εγώ». Όταν όμως αγωνίζωνται πολλοί και φκιάνουν, τότε να λέη «εμείς». Είμαστε εις το «εμείς» και όχι εις το «εγώ». Και εις το εξής να μάθωμεν γνώση, αν θέλωμεν να φκιάσωμεν χωριόν, να ζήσωμεν όλοι μαζί».
Μετά από πολλές μάχες τόσο στην ξηρά όσο και στη θάλασσα, το 1832, οι Έλληνες κατάφεραν να αποκτήσουν αυτό που είχαν ως στόχο και όνειρο και στην αρχή φαινόταν αδύνατο : κράτος ελεύθερο και ελληνικό! Φυσικά στην αρχή ήταν πολύ μικρό γεωγραφικά ωστόσο η πίστη στον αγώνα και στην ελευθερία όπλισε τον Ελληνισμό με δύναμη και με θάρρος και μετά από πολλούς αγώνες κατάφερε να απελευθερώσει το μεγαλύτερο μέρος του από τον ξένο δυνάστη.
Σύµφωνα µε τους ιστορικούς, η άλωση της Πόλης, που ήταν η απαρχή της τουρκοκρατίας, δεν προήλθε µόνο από τη στρατιωτική ισχύ των Οθωµανών. Προήλθε από την κοινωνική αναρχία και αποσάρθρωση, την κοινωνική διαφθορά και ανισότητα, την εξαθλίωση του δηµόσιου βίου, την αναρρίχηση σε αξιώµατα φαύλων και ανάξιων ανθρώπων, τη διαφθορά των αξιωµατούχων και τη ηττοπάθεια των αρχόντων. Μήπως παρόµοια φαινόµενα δεν παρατηρούνται και σήµερα; Μια πρόχειρη αναδρομή να κάνει κανείς με το τι είδαν τα ματάκια μας και τι άκουσαν τα αυτιά μας τα 2 χρόνια της πανδημίας αλλά και της τωρινής οικονομικής κρίσης λόγω του πολέμου στην Ουκρανία, θα βρει πολλά παραδείγματα πολιτικών και παρατρεχάμενων τους, όπως περιγράφονται παραπάνω. Δεν ξέρει κανείς αν πρέπει να γελάσει ή να κλάψει με αυτά που καθημερινά ακούμε!
Βέβαια, γι΄ αυτήν την οδυνηρή κατάσταση ευθύνονται όλοι, από την κορυφή µέχρι τη βάση της πολιτικής και κοινωνικής πυραµίδας. Όλοι όσοι νοµιµοποίησαν τη διαφθορά, εισήγαγαν έναν τρόπο ζωής ξένο προς τα ήθη της ελληνικής κοινωνίας και κατάργησαν παραδοσιακές αξίες που χαρακτήριζαν τον ελληνικό λαό. Αλλά και όλοι εµείς που προτάξαµε την ατοµικότητα και το προσωπικό συµφέρον έναντι της συλλογικότητας και της κοινωνικής προσφοράς. Όλοι εµείς που ανεχτήκαµε και επιτρέψαµε να κυριαρχήσει η φαυλότητα, η ανοµία, η αναξιοκρατία.
Σήμερα, λοιπόν, που η ιστορία φαίνεται ότι γράφεται με πολύ γρήγορους ρυθμούς στην περιοχή μας, που η χώρα βιώνει μια οικονομική, κοινωνική και ηθική και πνευματική κρίση.
Σήμερα, που οι πολιτιστικές και ηθικές αξίες διακυβεύονται, η μητρική μας γλώσσα βάλλεται και αλλοιώνεται, οι νέοι καταλήγουν χωρίς προσανατολισμό και ο κίνδυνος αλλοτρίωσης και αφελληνισμού είναι πρόδηλος, , που πληρώνουμε σαν χώρα και λαός όχι τα δανεικά, αλλά τα ιδανικά που ξεπουλήσαμε
Το μήνυμα της 25ης Μαρτίου είναι πιο επίκαιρο από ποτέ!
Μας καλεί να ακούσουμε, έστω και την ύστατη στιγμή, τις θεϊκές συμβουλές και να αγαπήσουμε αληθινά το συνάνθρωπό μας, βάζοντας το συμφέρον του συνόλου πάνω από το ατομικό. Να βελτιωθούμε και ως άτομα και ως πολίτες.
Μας καλεί να επαναστατήσουμε ενάντια σε όλα αυτά τα νοσηρά φαινόμενα που με κάθε τρόπο εισβάλλουν στη ζωή μας και μας οδηγούν στην κοινωνική αδιαφορία και την ηθική κατάπτωση .
Μας καλεί να επαναστατήσουμε ενάντια σε όλους αυτούς που θέλουν να μας κλέψουν την πραγματική μας ελευθερία, που θέλουν να μας κάνουν πνευματικούς ραγιάδες της σύγχρονης εποχής.
Οδηγός μας ας γίνει η γνώση της Ιστορίας, πίστη μας η πίστη μας στο Θεό και στην πατρίδα, πυξίδα μας οι αρετές της φυλής μας και στόχος μας τα πεπρωμένα του έθνους μας.
