Η σύλληψη στρατιωτών από τους Τούρκους μήπως είναι ατίμωση για τον Ελληνικό Στρατό και προσβολή για την Ελλάδα;
Ο έλληνας στον βωμό της επιλεκτικής μνήμης και αποχαύνωσης, της απαξίωσης του βέλτιστου και της ανύψωσης του μέτριου.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η απελευθέρωση των δύο ελλήνων στρατιωτών Μητρετώδη και Κούκλατζη είναι θετική καθώς το τουρκικό καθεστώς τους κρατούσε ομήρους κατ΄ ουσία.
Για τις οικογένειές τους και τους ιδίους η απελευθέρωσή τους είναι προφανώς ένα σημαντικό γεγονός.
Όμως για την Ελλάδα, τον ελληνικό στρατό, την αξιοπρέπεια του αξιόμαχου και την ιστορία των ενόπλων δυνάμεων...
οι δύο έλληνες στρατιώτες τίμησαν ή ατίμασαν την Ελλάδα;
Προφανώς και αυτή η προσέγγιση θα προκαλέσει αντιδράσεις γιατί η γενική άποψη είναι ότι δύο στρατιώτες μετά από 167 ημέρες ομηρίας απελευθερώθηκαν και προφανώς ορθώς απελευθερώθηκαν.
Δεν υπάρχει καμία σκοπιμότητα να θιχτεί η αξιοπρέπεια των δύο συγκεκριμένων στρατιωτών αλλά να αναδειχθεί τι αποτελεί τιμή για την πατρίδα και τι προσβολή.
Από την πλευρά της πολιτικής ηγεσίας των ενόπλων δυνάμεων έχουν λεχθεί πολλά.
Π.χ. ότι ήταν σε ελληνικό έδαφος και δέχθηκαν επίθεση από Τούρκους.
Ότι έχασαν τον προσανατολισμό τους ακολουθώντας σημάδια στο έδαφος κ.α.
Το ερώτημα λοιπόν είναι, το αξιόμαχο του ελληνικού στρατού από την σύλληψη ενώ ήταν σε υπηρεσία δύο στρατιωτών ήταν υψηλό, χαμηλό ή απλά γελοιοποιηθήκαμε ως χώρα;
Όλοι έχουμε υπηρετήσει στον ελληνικό στρατό και γνωρίζουμε ότι το όπλο μας δεν το παραδίδουμε και κυρίως δίνουμε μάχη με όποιο τρόπο μπορούμε εάν πέσουμε σε ενέδρα του εχθρού.
Οι δύο έλληνες στρατιώτες πιάστηκαν στον ύπνο από έλλειψη εμπειρίας και εκπαίδευσης, διασύρθηκαν και γελοιοποιήθηκαν από το καθεστώς Erdogan.
Οι δύο έλληνες στρατιώτες – και επαναλαμβάνω – δεν έχω σκοπό να τους θίξω εμφανίζονται ως ήρωες ενώ έπεσαν στα χέρια του εχθρού χωρίς να προβάλουν αντίσταση.
Σαν ένας αστυνομικός να συλληφθεί από κλέφτες ή γκάγκστερ και να αφεθεί ελεύθερος μετά από 167 ημέρες και η ελληνική αστυνομία να τον υποδεχθεί με τιμές.
Σαν ένας πιλότος της ελληνικής πολεμικής αεροπορίας να έχει καταρριφθεί σε εχθρικό έδαφος και να παραμένει κρατούμενος 167 ημέρες και εν συνεχεία το ελληνικό κράτος να τον υποδέχεται με τιμές.
Η περίπτωση των δύο ελλήνων στρατιωτικών πρέπει να αντιμετωπιστεί ανθρωπιστικά και υπηρεσιακά.
Ανθρωπιστικά η απελευθέρωση τους ήταν ένα σημαντικό γεγονός και σίγουρα όλοι είμαστε θετικοί και ευτυχείς με αυτή την κατάληξη.
Υπηρεσιακά η σύλληψη τους από τους τούρκους είναι ατίμωση για τον ελληνικό στρατό.
Ο στρατιώτης δεν κάνει περίπατο στο δάσος να μαζέψει πεταλούδες και άγρια βότανα, υπάρχει εκεί για να υπερασπίζεται την πατρίδα του, εάν δεν κάνει αντικαθίσταται.
Τα σύνορα της πατρίδας μας απαιτούν ύψιστη εγρήγορση και λάθη δεν συγχωρούνται.
Η ελληνική πολιτεία αντί να κρατήσει μια υπεύθυνη στάση έσπευσε να παραβρεθεί και να παρουσιάσει την απελευθέρωση ως εθνική επιτυχία, προφανώς μικροπολιτική εκατέρωθεν από όλα τα κόμματα.
Ότι συνελήφθησαν – όπως συνελήφθησαν – οι δύο έλληνες στρατιώτες ατιμάζοντας την πατρίδα και τον ελληνικό στρατό κανένα δεν άγγιξε.
Οι φιέστες είναι για τα πανηγύρια.
Κ.Δ.
Αντισυνταγματάρχης εν αποστρατεία...
www.bankingnews.gr
