Κυριακή, 13 Νοεμβρίου 2011
«Σούπερ Μάριο»: Ο πανεπιστημιακός και μέλος της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ - Ο Μάριο Μόντι ο πιο πιθανός επόμενος πρωθυπουργός της Ιταλίας
Ο Μάριο Μόντι είναι πρόεδρος του Πανεπιστημίου Μποκόνι του Μιλάνου. Είναι επίσης πρόεδρος της Τριμερούς Επιτροπής (και μέλος της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ), ενώ υπήρξε πρώτος πρόεδρος του Μπρούγκελ, της ευρωπαϊκής δεξαμενής σκέψης που ο ίδιος ξεκίνησε το 2005.Σύμφωνα με σχολιαστές, πρόκειται για μια προσωπικότητα στον αντίποδα εκείνης του Μπερλουσκόνι: θεωρείται επιμελής τεχνοκράτης, συνεπής καριερίστας με πολύ καλή θητεία στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Το όνομά του συνδέθηκε περισσότερο με την Επιτροπή Ανταγωνισμού της Ε.Ε., θέση που κατείχε από το 1999 έως το 2004, στην οποία και οφείλει το χαϊδευτικό «Σούπερ Μάριο», για την επιμονή με την οποία χτύπησε τις ισχυρές περιφερειακές γερμανικές τράπεζες και μπλόκαρε τη συγχώνευση της General Electric με τη Honeywell.
Το καλό του «όνομα» στις Βρυξέλλες όμως το έχτιζε ήδη από νωρίτερα, ως επίτροπος για την εσωτερική αγορά και τις υπηρεσίες (1995-1999). Παρά το γεγονός ότι μετείχε στην -όπως εξελίχθηκε- «επάρατη» Επιτροπή Σαντέρ, που παραιτήθηκε υπό το βάρος σκανδάλων, βγήκε αλώβητος.
Το γεγονός ότι στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή πήγε για πρώτη φορά ως επιλογή της πρώτης κυβέρνησης Μπερλουσκόνι αλλά εξασφάλισε μια δεύτερη θητεία, προτεινόμενος από τη διάδοχη αριστερή κυβέρνηση του Μάσιμο ντ’ Αλέμα, ενισχύει μια υπερκομματική λογική.
Σήμερα, στα 68 χρόνια του, ο πρώην καθηγητής Οικονομικών από τη Λομβαρδία, είχε επιστρατευθεί εκ νέου από τις Βρυξέλλες για τη σύνταξη έκθεσης για το μέλλον της ενιαίας αγοράς της Ε.Ε.
«Εχει την εμπειρία και σε ολόκληρη την Ευρώπη θεωρείται από τις προσωπικότητες της Ιταλίας που χαίρουν μεγαλύτερης εκτίμησης», σχολίασε για το πρόσωπό του ο Τζανφράνκο Φίνι, πρόεδρος του ιταλικού Κοινοβουλίου.
Ο ιταλικός Τύπος προέβαλε το κύρος και τη σοβαρότητά του με σαφείς υπαινιγμούς έναντι της εικόνας τού σαφώς… διαφορετικού καβαλιέρε.
Η «Repubblica» σχολίασε τον «αγγλο-σαξονικό» του αέρα, ενώ και η «Corriere della Sera» εξήρε τα χαρακτηριστικά που τονίζουν ένα βρετανικό στιλ στην προσωπικότητά του, με πλήρη αφοσίωση στο δημόσιο συμφέρον.
Γεννημένος στο Βαρέζε (κοντά στα σύνορα με την Ελβετία) το 1943, είναι απόφοιτος του Πανεπιστημίου Μποκόνι και του Γελ. Προτού ξεκινήσει την καριέρα του στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, εργάστηκε ως καθηγητής Οικονομικών και πρύτανης στο Μποκόνι. Είναι έγγαμος, πατέρας δύο παιδιών.
Το όνομά του συνδέθηκε περισσότερο με την Επιτροπή Ανταγωνισμού της Ε.Ε., θέση που κατείχε από το 1999 έως το 2004, στην οποία και οφείλει το χαϊδευτικό «Σούπερ Μάριο», για την επιμονή με την οποία χτύπησε τις ισχυρές περιφερειακές γερμανικές τράπεζες και μπλόκαρε τη συγχώνευση της General Electric με τη Honeywell.
Το καλό του «όνομα» στις Βρυξέλλες όμως το έχτιζε ήδη από νωρίτερα, ως επίτροπος για την εσωτερική αγορά και τις υπηρεσίες (1995-1999). Παρά το γεγονός ότι μετείχε στην -όπως εξελίχθηκε- «επάρατη» Επιτροπή Σαντέρ, που παραιτήθηκε υπό το βάρος σκανδάλων, βγήκε αλώβητος.
Το γεγονός ότι στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή πήγε για πρώτη φορά ως επιλογή της πρώτης κυβέρνησης Μπερλουσκόνι αλλά εξασφάλισε μια δεύτερη θητεία, προτεινόμενος από τη διάδοχη αριστερή κυβέρνηση του Μάσιμο ντ’ Αλέμα, ενισχύει μια υπερκομματική λογική.
Σήμερα, στα 68 χρόνια του, ο πρώην καθηγητής Οικονομικών από τη Λομβαρδία, είχε επιστρατευθεί εκ νέου από τις Βρυξέλλες για τη σύνταξη έκθεσης για το μέλλον της ενιαίας αγοράς της Ε.Ε.
«Εχει την εμπειρία και σε ολόκληρη την Ευρώπη θεωρείται από τις προσωπικότητες της Ιταλίας που χαίρουν μεγαλύτερης εκτίμησης», σχολίασε για το πρόσωπό του ο Τζανφράνκο Φίνι, πρόεδρος του ιταλικού Κοινοβουλίου.
Ο ιταλικός Τύπος προέβαλε το κύρος και τη σοβαρότητά του με σαφείς υπαινιγμούς έναντι της εικόνας τού σαφώς… διαφορετικού καβαλιέρε.
Η «Repubblica» σχολίασε τον «αγγλο-σαξονικό» του αέρα, ενώ και η «Corriere della Sera» εξήρε τα χαρακτηριστικά που τονίζουν ένα βρετανικό στιλ στην προσωπικότητά του, με πλήρη αφοσίωση στο δημόσιο συμφέρον.
Γεννημένος στο Βαρέζε (κοντά στα σύνορα με την Ελβετία) το 1943, είναι απόφοιτος του Πανεπιστημίου Μποκόνι και του Γελ. Προτού ξεκινήσει την καριέρα του στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, εργάστηκε ως καθηγητής Οικονομικών και πρύτανης στο Μποκόνι. Είναι έγγαμος, πατέρας δύο παιδιών.
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑ - http://www.enet.gr/?i=news.el.kosmos&id=325006