"Αν θέλουμε να είμαστε πλούσιοι, δεν πρέπει να κάνουμε την περιουσία μας μεγαλύτερη αλλά την πλεονεξία μας μικρότερη!" ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ
Λόγια που μπορούσαν και τότε μπορούν και τώρα να κάνουν τη διαφορά, σε αυτό το ζοφερό τεχνοφεουδαρχικό παρόν. Αν μεταστοιχειωθούν σε ατομική επίγνωσητου καθενός περί της τιποτοσύνης και τραγελαφικής ματαιότητας των επίγειων "παλατιών". Όπου η ολοένα και μεγαλύτερη συσσωρευμένη απόκτηση αγαθών και η χλιδή γίνεται αυτοσκοπός και το δόλωμα-ονείρωξη που ρίχνουν οι επιτήδειοι ολίγοι στα πλήθη των φτωχοποιημένων κι όλο και πιο εξαθλιωμένων πολλών. Και η δολοφονική παράκρουση της-μέχρι τελικής πτώσης των πάντων-εκμετάλλευσης αποτελεί το κτηνώδες μέσο.
Και ποιος είναι ο μεγαλύτερος θησαυρός για έναν άνθρωπο; Μα, φυσικά, ν'αγαπά να λέει πάντα την αλήθεια και πρώτα απ'όλους στον ίδιο του τον εαυτό, παρατηρώντας με στοχαστικότητα και ειλικρίνεια τα πάντα μέσα σε αυτόν και γύρω απ'αυτόν. Ζώντας και συμμετέχοντας σε κάθε ικμάδα του παρόντος, βρισκόμενος ΕΔΩ, χωρίς να πελαγοδρομεί στις σκιές του παρελθόντος ή να σκορπίζεται σε φαντασιώσεις και χίμαιρες του μέλλοντος.
Μια αδιαπραγμάτευτη στάση (κι άρα Κίνηση) που τον γιγαντώνει και του δίνει μυθικές σχεδόν διαστάσεις στα μάτια των συνανθρώπων. Και καθιστώντας τον ένα διαυγές ζωντανό παράδειγμα, παρ'όλες τις διώξεις και τα προβλήματα που είναι πολύ πιθανό να αντιμετωπίσει.
Κι όπως επισήμανε κι ο Τζορτζ Όργουελ ήδη από το 1948: " Σε εποχές παγκόσμιας εξαπάτησης το να λες την αλήθεια αποτελεί επαναστατική πράξη "
Και οι καιροί μας, στοιχειωμένοι από συμμορίες υψηλά ιστάμενων "Μινχάουζεν και δράκων", έχουν ανάγκη όσο ποτέ επαναστατικές πράξεις τέτοιας ποιότητας και δυναμικής. Συγκρουσιακής φύσης στον πυρήνα τους και τα αναπόφευκτα αποτελέσματά τους.
Ειδικά σε κοινωνίες-σας έρχεται κάποια συγκεκριμένη στο μυαλό;- όπου η "μόλυνση" από τα υψηλά προς τα χαμηλά είχε καταντήσει να εγκατασταθεί ως κανονικότητα στις συνειδήσεις και πράξεις των μελών τους, τουλάχιστον ενός μεγάλου μέρους τους. Η μόλυνση του αβίαστα κι απροκάλυπτα σχεδόν ξεστομισμένου ψέματος, της υποκρισίας, της αδιαφάνειας, της αμετροέπειας.
Όπου οι "κανιβαλιστικοί ιοί" που την προκάλεσαν φιλοδοξούν και να απαγκιστρωθούν αλώβητοι όταν όλος ο (κοινωνικός)οργανισμός καταρρεύσει με πάταγο. Ενώ ο κοινωνικός ιστός παρά τους πολλαπλούς "ακρωτηριασμούς" οδηγείται στο νεκροθάλαμο. Όμως η αρχή διατήρησης της ζωής επιτάσσει την αντίδραση του οργανισμού, έστω και με σπασμωδικούς αρχικά τρόπους, όταν απειλείται θανάσιμα η υπόστασή του...
Αλλά αυτό είναι μια άλλη μεγάλη ιστορία, όπου η αλήθεια μπορεί να καταστεί ιδιαίτερα επώδυνη για τους "ασθενούντες". Όσον αφορά και τις δικές τους ευθύνες για το προχωρημένο πια της κατάστασής τους και ταχέως εξελισσόμενο. Αλλά η αλήθεια αποτελεί αποφασιστικό παράγοντα ενεργοποίησης όλων των μηχανισμών αυτοΐασης κι απαραίτητη προϋπόθεση απελευθέρωσης από νοσηρές παθογόνες αιτίες με ανάλογααλυσιδωτά αποτελέσματα.
Κι εξασφάλιση της ποτέ ξανά εμφάνισής τους...
Ο Ένοικος...
Ο Ένοικος...
Πηγή: http://www.awakengr.com/2013/08/blog-post_1045.html#ixzz3wxLsKWQE
Under Creative Commons License: Attribution Share Alike
