Ὄχι στήν πνευματική ἀποδοχή σοδομικοῦ τύπου «οἰκογενειῶν»!
«Τὰς θύρας, τὰς θύρας! Ἐν σοφίᾳ πρόσχωμεν.»
Μέ μεγάλη μας θλίψη, ἀναγκαζόμαστε νά ἀναφερθοῦμε σέ σοκαριστικά ἀπό πνευματική ἄποψη γεγονότα, πού ἔθλιψαν, μπέρδεψαν καί σκανδάλισαν τόν πιστό λαό. Τόν λαό ἐκεῖνον πού μαθαίνει μέσα ἀπό τήν Ἁγία Γραφή καί τούς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ὅτι ἡ ἀρσενοκοιτία εἶναι ὁ κολοφώνας τῶν ἁμαρτιῶν1, βδέλυγμα στά μάτια τοῦ Θεοῦ2, θανάσιμη ἁμαρτία, ἄν παραμείνει ἀμετανόητη. Τόν λαό ἐκεῖνον πού βάζει σέ προτεραιότητα τούς λόγους τῶν Ἁγίων καί περιφρονεῖ τόν τρόπο ζωῆς πού προβάλλουν οἱ ἐφήμεροι διάσημοι, ἕρμαια τῆς μόδας καί κάθε κοσμικῆς επίδειξης.
Τό πρῶτο «κροῦσμα» ἦλθε πρίν λίγους μῆνες, ἀπό τόν γνωστό γιά τίς «ἀνανεωτικές» ἰδέες του, ἱερέα Ἀλέξανδρο Καριώτογλου πιστό μαθητή τῶν κληρικῶν Φιλοθέου Φάρου καί Βασιλείου Θερμοῦ, ὁ ὁποῖος τέλεσε νηπιοβάπτισμα «τέκνου» ὁμοφύλου ζευγαριοῦ, εὐχόμενος: «οἱ γονεῖς νά εἴσαστε πάντα ἐρωτευμένοι καί τό παιδί θά βλέπει αὐτήν τήν ἀγάπη πού θά ἔχετε μεταξύ σας, αὐτήν θά ζητήσει ὅταν φύγει ἀπό ἐσᾶς καί θά ἀναζητᾶ πάντα στή ζωή του3»!
Κατόπιν, ἀκούσαμε τό Μητροπολίτη Ν. Ἰωνίας Γαβριήλ σέ συνέντευξή του νά ὑποστηρίζει τά ἑξῆς: «Ἐκ τῶν πραγμάτων ὁ Θεός ἔχει δώσει σέ μερικούς ἀνθρώπους νά αἰσθάνονται τήν ἕλξη πρός τό ἴδιο φύλο, δέν μπορῶ νά ξέρω γιατί, δέν θά κατηγορήσω ἐγώ τόν Θεό. Δέν εἶμαι ἄξιος κἄν ἐγώ νά τό σκεφτῶ αὐτό τό πράγμα. Ὁ Θεός γιά νά ξέρει, κάτι ξέρει περισσότερο ἀπό ὅλους ἐμᾶς τούς ἀνθρώπους. Ἡ Ἐκκλησία ἐπίσημα δὲν ἔχει τοποθετηθεῖ γιὰ τὸ θέμα αὐτό. Καὶ εἶναι καλό, γιατί ἡ Ἐκκλησία περιμένει… ἀλλὰ πρέπει νὰ προκληθεῖ γιὰ τὸ κομμάτι αὐτό… Δὲν εἶμαι ἐγὼ σὲ θέση νὰ ξέρω, γιατί ὁ Θεὸς τὸ ἐπιτρέπει. Ἡ ὁρμὴ τοῦ ἀνθρώπου γιὰ τὸ ἴδιο φῦλο ὑπάρχει. Δὲν ξέρω γιατί ὑπάρχει. Ὅταν τὴν δίνει ὁ Θεὸς, θὰ πολεμήσω αὐτήν;… Ἔχουμε γνωρίσει ἀνθρώπους ποὺ ἔχουν αὐτὴ τὴν ροπὴ ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς ζωῆς τους. Ἐγὼ λοιπὸν τί θὰ τοὺς πῶ; Ὅτι ὁ Θεὸς δὲν σὲ θέλει ἔτσι. Καὶ θὰ μοῦ ἀπαντήσει: γιατί, στὸ εἶπε; Καὶ τί θὰ τοῦ ἀπαντήσω ἐγώ; Ὅτι μοῦ τὸ πε;4».
Τέλος, εἴδαμε τόν Ἀρχιεπίσκοπο Ἀμερικῆς Ἐλπιδοφόρο νά τελεῖ καί ἐκεῖνος βάπτισμα «τέκνων» πλούσιας ὁμογενειακῆς «οἰκογένειας» ζεύγους ἀνδρῶν καί νά φωτογραφίζεται χαριεντιζόμενος μέ τούς ὑπερήφανους «γονεῖς», παραπλανώντας μάλιστα τόν οἰκεῖο Ἐπίσκοπο Γλυφάδας ὅτι ἐπρόκειτο γιά βάπτιση τυπικῆς οἰκογενείας5.
Πολύ περισσότερο, στίς περιπτώσεις πού ἀναφέραμε, ἡ τέλεση τοῦ Μυστηρίου, συνοδεύεται μέ ἐνθάρρυνση τοῦ ἀνορθόδοξου τρόπου ζωῆς τῶν «γονέων» ἀπό τούς προεστῶτες κληρικούς καί γι’ αὐτό ἀποτελεῖ μεγαλύτερο σκάνδαλο.
Φρονοῦμε ὅτι ἡ ἐπανάληψη τέτοιων προκλητικῶν ἐνεργειῶν καί δηλώσεων, ἐντάσσεται σέ μία γενικότερη προσπάθεια ἐκκοσμίκευσης τῆς Ἐκκλησίας καί εὐθυγράμμισης τῶν κληρικῶν στά κελεύσματα τῆς Νέας Ἐποχῆς. Ἕνα ἀπό αὐτά τά κελεύσματα, εἶναι ἡ ἐκκλησιαστική θεσμοθέτηση σοδομικῶν «οἰκογενειῶν»!
Εἶναι εὔλογη ἡ ἀνησυχία μας, ὅτι τέτοιες πρακτικές στήν Ἐκκλησία θά πληθύνουν, μέ τή δικαιολογία ὅτι «τό ἔκανε καί ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀμερικῆς, τό δεξί χέρι τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη». Ἄραγε οἱ ἀδελφοί πού μᾶς μέμφονται ὅτι δῆθεν δέν σεβόμαστε τούς ἐκκλησιαστικούς θεσμούς ὅσοι ἀντιτιθέμεθα στήν οἰκουμενιστική λαίλαπα, ἔχουν ἀναρωτηθεῖ ποιός κάνει μεγαλύτερο κακό στούς θεσμούς; Ἐκεῖνοι πού ἀσκοῦν κριτική σέ ἄστοχες ἐνέργειες καί δηλώσεις μέ σκοπό τή διόρθωση τῶν ἐσφαλμένων ἤ ἐκεῖνοι πού ἔφθασαν στό σημεῖο νά κάνουν τούς θεσμούς μέρος τέτοιων «οἰκογενειακῶν» στιγμῶν;
Ἄν παρόμοιες ἐνέργειες καί δηλώσεις συνεχιστοῦν, τότε θά ἀμνηστευθοῦν καί θά γίνουν ἐθιμικό δίκαιο στήν Ἐκκλησία. Ὅμως, αἰσιοδοξοῦμε ὅτι δέν θά γίνουν ἀποδεκτά ποτέ ἀπό τήν πλειοψηφία τῶν κληρικῶν καί τόν πιστό λαό, γιατί ἔρχονται σέ πλήρη ἀντίθεση μέ τήν πίστη του καί μέ τή διδασκαλία τῶν Ἁγίων.
Οἱ θεολογικοί ἀκροβατισμοί τῶν ἀκαδημαϊκῶν «κουλτουριάρηδων» θεολόγων βρίσκουν γόνιμο ἔδαφος μόνο σέ φιλόδοξους ἐκκοσμικευμένους κληρικούς καί σέ λαϊκούς πού ψάχνουν δικαιολογίες γιά τά πάθη τους. Αὐτός εἶναι καί ἕνας λόγος γιά τόν ὁποῖο οἱ μεταπατερικοί κήρυκες, κληρικοί καί λαϊκοί, ἔχουν στοχοποιήσει τούς πιστούς πού ἐπιμένουν στήν Ἱερά Παράδοση ὡς ἀκραίους καί ἀπείθαρχους καί ἀφιερώνουν μεγάλο μέρος τῶν κηρυγμάτων τους στό νά ἐξουδενώσουν ὅσους ἀμφισβητοῦν τήν αὐθεντία τους καί προτιμοῦν ἀπό τά δικά τους πλαδαρά σεμινάρια φροϋδικῆς ψυχολογίας, τόν γνήσιο πατερικό λόγο, πού δέν ἔχει σκοπό νά χαϊδέψει αὐτιά, ἀλλά νά βοηθήσει στόν ὑπέρ πάντων στόχο, τή σωτηρία. Καί γι’ αὐτό δέν γίνονται πάντα εὐχάριστοι σέ ὅλους, εἰδικά σέ ἐκείνους πού βάζουν πάνω ἀπό ὅλα – ἀκόμα καί ἀπό τήν Ἁγία Γραφή - τό δικό τους θέλημα.
Ὁ Χριστός δέν δίδαξε ἀσυδοσία. Κάλεσε καί καλεῖ ἅπαντες σέ μετάνοια, σέ αἱματηρό ἀγώνα κατά τῶν παθῶν. Κάλεσε στή Σταύρωση πού θά φέρει τήν Ἀνάσταση. Ὅποιος διδάσκει κάτι διαφορετικό ἀπό τή θεολογία τοῦ Σταυροῦ, διδάσκει ἕνα ἄλλο Εὐαγγέλιο ἀπό ἐκεῖνο τοῦ Χριστοῦ, ἕνα βολικό χριστιανισμό πού δέν βοηθάει τόν χριστιανό, ἀλλά τόν «ναρκώνει» καί τόν διατηρεῖ πνευματικά ἀδρανῆ καί ἀμετανόητο. Καί ὅσο παραμένει κάποιος δέσμιος τῶν παθῶν του, ἀδικεῖ τόν ἑαυτό του, χάνοντας τίς μοναδικές πνευματικές εὐκαιρίες πού δίνει ὁ Κύριος σέ ὅσους παλεύουν φιλότιμα μέ τά πάθη τους. Στό τέλος καταλήγει ἀνικανοποίητος γιατί τά πάθη ποτέ δέν ἱκανοποιοῦν τόν ἄνθρωπο, παρά μόνο τόν πλακώνουν ψυχολογικά, κατεργαζόμενα καί γιά τήν ἄλλη ζωή πολύ χειρότερες καταστάσεις.
Σαφῶς καί ὅλοι εἴμαστε ἁμαρτωλοί καί τά ὅσα ἀναφέρουμε παραπάνω δέν ἀποτελοῦν κατάκριση προσώπων, ἀλλά καυτηρίαση δημοσίων πράξεων καί θέσεων πού ἄν δέν στηλιτευτοῦν αὐστηρά, θά ἁπλωθοῦν σάν καρκίνωμα στήν Ἐκκλησία καί θά παρασύρουν ψυχές στήν ἀπώλεια.
Λένε κάποιοι ὅτι τά παιδιά πρέπει νά βαπτίζονται, ἐπειδή δέν φταῖνε αὐτά πού οἱ «γονεῖς» τους ἀκολουθοῦν ἄλλο δρόμο ἀπό ἐκεῖνον πού διδάσκει ἡ Ἐκκλησία. Σαφῶς καί τά παιδιά δέν ἔχουν εὐθύνη, ἀλλά ἐμεῖς κληρικοί καί λαϊκοί γινόμαστε ὑπόλογοι ἐνώπιον τοῦ φοβεροῦ βήματος τοῦ Χριστοῦ. Γι’ αὐτό καί ὀφείλουμε νά προσευχόμαστε πολύ περισσότερο γιά αὐτά, πού θα μεγαλώσουν σέ ἕνα περιβάλλον ἀκατάλληλο ἀπό χριστιανικῆς ἄποψης, ἀλλά καί θά στεροῦνται ἐν γνώσει μας τή φυσική τους μητέρα, στό ὄνομα μίας παράλογης κουλτούρας πού ἐπέβαλε στίς δυτικές κοινωνίες τό γκέι λόμπι.
Ἐξάλλου ὁ νηπιοβαπτισμός θεσμοθετήθηκε στήν Ἐκκλησία, ὑπερβαίνοντας τό ὑποχρεωτικό ἕως τότε στάδιο τῆς κατήχησης, μέ τό σκεπτικό ὅτι ὁ ἀνάδοχος ἐγγυᾶται γιά τήν ὀρθή κατήχηση τοῦ νηπίου, καί ὅτι θά ὀφείλει νά εἶναι πιστό μέλος τῆς Ἐκκλησίας, πού ἀποδέχεται ὅλα τά δόγματα καί τίς παραδόσεις της· τό αὐτό ὀφείλουν καί οἱ γονεῖς τοῦ βαπτισθέντος. Μάλιστα, τόσο ὁ ἀνάδοχος, ὅσο καί οἱ γονεῖς θά δώσουν λόγο στόν Κύριο γιά τήν κατήχηση πού ἔκαναν ἤ δέν ἔκαναν στό βαπτισμένο παιδί.
Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἀποστολική καί ὀφείλει νά μεταδίδει τό μήνυμά Της στούς ἀνθρώπους καί νά κάνει μέλη της αὐτούς πού ἀποδέχονται τήν διδασκαλία της. Ὀφείλει, ὡστόσο καί νά προστατεύει τά μέλη της ἀπό ἀλλότρια δόγματα καί πρακτικές. Διότι σκοπός της δέν εἶναι μόνο νά ἀποκτήσει πολλά μέλη, ἀλλά ὅσα μέλη ἀποκτήσει νά τά ὁδηγήσει διά τῆς στενῆς ὁδοῦ στή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, ἀκολουθώντας τά ὑπό τοῦ Κυρίου διατεταγμένα.
Φοβόμαστε ὅτι τό μυστήριο τῆς Βαπτίσεως στά ἀθῶα παιδιά, χρησιμοποιεῖται ὡς δόλωμα γιά νά γίνει ἀποδεκτή στήν Ἐκκλησία ἡ πολύχρωμη «οἰκογένεια», ἡ ὁποία θά τοποθετεῖται στό κέντρο τῆς Ἐκκλησίας τήν ὥρα τοῦ Μυστηρίου καί ὄχι μόνο, ἀλλά θά συμμετέχει ἐνεργά καί σέ ἄλλες λατρευτικές ἤ ἐνοριακές δραστηριότητες ὡς οἰκογένεια, μέ τήν ἀποδοχή τῆς Ἐκκλησίας, μέ τό πρόσχημα πάντα τῶν παιδιῶν, ἁλώνοντας τό φρόνημα τῶν πιστῶν καί ἀναγκάζοντάς τους νά ἀποδεχθοῦν καί ἐκεῖνοι αὐτές τίς νεοφανεῖς «οἰκογένειες». Τό πρόβλημα πολλαπλασιάζεται ἄν σκεφτοῦμε καί τό πόσο ἀρνητική ἐπιρροή θά ἔχουν τέτοιες παρουσίες στά παιδιά τῶν παραδοσιακῶν οἰκογενειῶν, πού θά μαθαίνουν ἀπό πρῶτο χέρι, ὅτι ἡ οἰκογένεια δέν δημιουργεῖται μόνο ἀπό ἄνδρα καί γυναίκα. Ἄν, ὅμως, ἡ Ἐκκλησία βάλει ἀπό τώρα ἕνα φρένο στίς βαπτίσεις «τέκνων» τῶν ὁμόφυλων αὐτοαποκαλούμενων ζευγαριῶν, θά γίνει ἀπόλυτα κατανοητό, χωρίς ἐπιφυλάξεις καί ἀστερίσκους, ὅτι ἡ Ἐκκλησία δέν δέχεται ἄλλου εἴδους οἰκογένεια πέρα ἀπό τήν παραδοσιακή καί μέ τίποτα δέν ἐνθαρρύνει τήν ἀπόκτηση τέκνων ἀπό ὁμοφυλοφίλους μέ τήν ἠθικά καί χριστιανικά ἀπαράδεκτη διαδικασία τῆς παρένθετης μητρότητας.
Γιά αὐτό τό τόσο σοβαρό θέμα θά θέλαμε νά παρακαλέσουμε τήν σεπτή Ἰεραρχία τῆς Ἐκκλησίας μας σύντομα να πάρει θέση καί νά ἀναπαύσει τίς συνειδήσεις ὅλων τῶν Χριστιανῶν.
ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1. Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου, Ομιλία Ε΄. Δ΄. , PG60, 415
2. Λευιτικό 18: 22
3. https://www.newsbreak.gr/lifestyle/264188/michalis-oikonomoy-giorgos-makris-vaftisan-ton-gio-toys/
4. https://www.ekklisiaonline.gr/nea/neas-ionias-gavriil-sevome-ti-schesi-metaxy-omofylofilon/
