Του Γεωργίου Σταραντζή
Δικηγόρου
στον Άρειο Πάγο και Συμβούλιο Επικρατείας
Επιστημονικού Συνεργάτη «Αρχείου Νομολογίας»
Ένας ηθικός μηδενισμός είχε κατακλύσει τη χώρα μας ως πρόδρομο σύμπτωμα της οικονομικής κρίσης που επακολούθησε. Ο μεγάλος ανατόμος της ανθρώπινης ψυχής Φ. Ντοστογιέφσκι είχε γράψει:«όταν δεν υπάρχει Θεός ΟΛΑ επιτρέπονται». Θα μπορούσε κανείς, παραφράζοντας τον, να πει ότι όταν δεν λειτουργούν και δεν δεσμεύουν οι Αξίες και οι Αρχές του ηθικοκοινωνικού πολιτισμού μιας χώρας, τότε η χώρα αυτή, η κοινωνία αυτή οδηγείται στον ηθικό μηδενισμό της ο οποίος, κατά ιστορική νομοτέλεια, κυοφορεί την αποσύνθεση και φέρει τελικά τη διάλυση της. Οι σύγχρονες κοινωνίες, με τυπική λειτουργία της Δημοκρατίας, έζησαν και έδρασαν έξω και πάνω από κάθε δέσμευση, ηθική και νομική. Η ανομία ως κυρίαρχος κανόνας Ζωής, κυριάρχησε και καταπάτησε κάθε ηθικό αντανακλαστικό, κάθε κοινωνικό αντίρροπο, κάθε νόμιμη κύρωση και τιμωρία. Λες και οι ήρωες του Φ. Ντοστογιέφσκι, οι Δαιμονισμένοι και μηδενιστές δραπέτευσαν από το έργο του και έγιναν οι κακοποιοί βρυκόλακες της σύγχρονης κοινωνίας. Ένας παμφάγος, φιλοχρήματος, άνομος υλικός ευδαιμονισμός κατέστρεψε τα θεμέλια του ηθικού και νομικού οικοδομήματος και υψώθηκε σε σύγχρονη θεότητα που κάθε μέρα κερδίζει πιστούς και εδραιώνει τη βασιλεία του ζόφου. Η οικονομικοκοινωνική κρίση και χρεοκοπία δεν είναι η ρίζα, δεν είναι το θεμέλιο. Ρίζα και θεμέλιο είναι και θα είναι ΠΑΝΤΑ το ηθικό πρόβλημα των κοινωνιών, το οικονομικό είναι το επικοδόμημα, η οροφή του πάσχοντος ηθικά κοινωνικού ιστού. Άρρωστες ηθικά όταν είναι οι κοινωνίες, όλα τα δεινά έρχονται ως επιγενόμενα και παρακολουθήματα της ηθικής αρρώστιας, η οποία μπορεί πολλές φορές να μην είναι και ιάσιμη. Το πολιτικό σύστημα δίχως την αντίδραση της πνευματικής και πολιτικής ηγεσίας και των άλλων θεσμών προτού καταστρέψει την οικονομία, κατέστρεψε πολύτιμα αγαθά και Αξίες. Κατέστρεψε την ψυχή, το ήθος των πολιτών. Εκμαύλισε συνειδήσεις και υπονόμευσε ότι αποτελεί θεμέλιο της πολιτείας. Περιέπαιξε και ποδοπάτησε, χορεύοντας το χορό των καταραμένων πάνω στην εντιμότητα, τη δημόσια ηθική, την αλήθεια, τη δικαιοσύνη και γενικά σε όλες τις ηθικές και κοινωνικές αξίες. Η Δημοκρατία αποχυμώθηκε, απονευρώθηκε και κατάντησε μαζί με τους θεσμούς της αδύναμη να προλάβει και να προστατέψει το δημόσιο συμφέρον από τη λεηλασία του δημοσίου πλούτου. Ω Δημοκρατία, πόσα εγκλήματα δεν έγιναν στο όνομα σου; για να θυμηθώ την πολιτική φιλοσοφία του Στοχαστή. Εν ονόματι αυτής της δημοκρατίας, εν ονόματι ενός «πολιτικού ρεαλισμού» που αναγόρευε την κλοπή σε «Μαγκιά» και τους «Νταβατζήδες» σε κυριαρχικά δεσπόζουσα τάξη του δημοσίου βίου, ο οποίος κατεβρόχθιζε τους δημόσιους οικονομικούς πόρους δίχως «περίσκεψη και δίχως αιδώ», άσκησε μια εξουσία αποκομμένη από την πολιτική ηθική και κάθε νομικό κανόνα και πλούτισε αθέμιτα, ανέντιμα και άνομα μια Νέα Τάξη Ανθρώπων, που ερχόμενη από τον κοινωνικό και ηθικό βυθό, ήταν οι σύγχρονοι Βάρβαροι, που δεν ήταν «Μία κάποια λύση» αλλά η συμφορά και η διάλυση της ελληνικής κοινωνίας. Η τάξη αυτή των «Νταβατζήδων» εκ κλοπής έχει εξασφαλίσει με το ισχύον πολιτικό σύστημα το ποινικό απυρόβλητο, γιατί η παραγραφή των οικονομικών εγκλημάτων πολιτικών είναι... στιγμιαία όπως και η κλοπή είναι στιγμιαίο ποινικό αδίκημα.
Η βεβαιότητα της ατιμωρησίας άνοιγε την όρεξη, τη βουλιμία για τη λεηλασία του δημόσιου πλούτου. Η Βουλή είχε νομοθετήσει έτσι ώστε να κάνει πραγματικότητα τη ρήση του Αρχαίου Πολιτικού Στοχαστή, ο οποίος προ 2500 χρόνια είχε πει: «Ο Νόμος μοιάζει με τον ιστό τηςαράχνης. Τα μεγάλα έντομα τον τρυπούν και περνάνε και πιάνονταιτα... μικρά»!! Ω δημοκρατία πόσα εγκλήματα γίνονται, στο όνομα σου! Μια πολιτική αλητεία δίχως Αρχές και Αξίες ασύδοτη, αχαλίνωτη δίχως φόβο τιμωρίας αντικατέστησε Αληθινούς Δημόσιους Άνδρες που θήτευσαν ανιδιοτελώς στο βωμό του δημοσίου συμφέροντος. Κοινωνικά, ηθικά και πνευματικά ιζήματα και κατακάθια αντικατέστησε εκείνη τη Γενιά και έφερεν ένα ηθικό μηδενισμό στη χώρα. Η χώρα όμως αντιστέκεται γιατί δεν είμαστε «όλοι ίδιοι». Η οικονομική κρίση θα ξεπεραστεί με μία Νέα Ειρηνική επανάσταση, επανάσταση ψυχών, συνειδήσεων και ήθους, όχι αλυσίδες, φωτιές, γιαούρτια και στάχτες. Όχι αθώους νεκρούς, όχι κραυγές στις πλατείες. Ελπιδοφόρο είναι ότι: «Δεν έσβησαν οι φωτιές οι πλάστρες» εντελώς μέσα στη χώρα. Υπάρχουν στο κόμμα που κυβερνά αλλά και στα άλλα πολιτικά κόμματα έλληνες πατριώτες, εκλεκτοί δημόσιοι Άνδρες, Άξιοι του ονόματος, ικανοί, με δημόσιο ήθος, που δίνουν την ωραία μάχη της ανόρθωσης της χώρας. Όχι δεν είναι σάπιοι και διεφθαρμένοι όλοι οι πολιτικοί μας. Όχι δεν είναι «αφρούρητες οι σκοπιές και ανεπάνδρωτες οι μεγάλες επάλξεις». Αυτή είναι η ελπίδα της χώρας. Αφού συνέλθουμε από αυτή την κρίση πρέπει να διαπαιδαγωγηθούν οι Νέοι της χώρας, ώστε να γίνονται πολίτες θετικοί και δημιουργικοί, Δημοκράτες με ήθος και Αρετή γιατί, κατά τον Πλάτωνα «Επιστήμη άνευ αρετής, πανουργία και απάτη φαίνεται». Έργο της παιδείας μας είναι να βγάζει χρηστούς, έντιμους πολίτες, Δημοκράτες που θα σέβονται τα δημόσια αγαθά και συμφέροντα και θα τα υπηρετούν. Η πολιτική επίσης αφού ιαθεί απ' το ηθικό μικρόβιο που την έχει μολύνει ας γίνει με το παράδειγμα της παιδαγωγική λειτουργία για τους πολίτες και ιδίως για τους Νέους που αποτελούν το μέλλον της χώρας. Καθίδρυμα Παιδείας χαρακτηρίζει ο Πλάτων την Πολιτική. Μόρφωση με ήθος και εντιμότητα για τη μάχη της ανορθώσεως, για εθνική ανάταξη. Πρέπει να επανασυνδέσουμε την πολιτική με την ηθική ώστε οι ζέφυροι της δευτέρας να διαβλακώνουν την δημόσια ζωή και να αποτρέπουν τη δίχως Αρχές και κανόνες Πολιτική που καταντά πολιτική αλητεία και συνδικάτο εγκλήματος,
Η πολιτική δεν είναι ηθική, έγραφε ο Ελ. Βενιζέλος, αλλά η καλή Πολιτική βασίζεται στην ηθική.
Αυτή είναι η μεγάλη Πολιτική Ακαδημία της Ελλάδος. Αυτές είναι οι χρυσές υποθήκες του Εθνάρχη, που πρέπει να δεσμεύουν τους πολιτικούς και ιδίως τους λεγόμενους προοδευτικούς. Επανασύνδεση λοιπόν της Πολιτικής με το ΔΗΜΟΣΙΟ ΗΘΟΣ, με την εντιμότητα και τιμιότητα. Πρέπει ο δημόσιος βίος να επανεύρει την απολεσθείσα τιμή του.
Το άρθρο έχει δημοσιευθεί στο περιοδικό ΕΛΛΗΝΟΡΑΜΑ στο τεύχος 82 μηνός Μαϊου 2011
