Κύπρος Χρυσάνθης: Ύμνος στην Παναγία της Κύπρου
με τα ψηφιδωτά σου,
ο Αράπης κι' αν σε τόξεψε κι' έσταξε το αίμα ποταμός
από τα γόνατά σου,
Την εύκαρπη τη μήτρα σου ανυμνούνε Αρχάγγελοι,
αχεροποίητη εικόνα εικόνα.
Κι' ώ Παναγία των Ασταθιών, Σαρακηνοί κι' αν τρύπησαν
στο συντιμμένο αγώνα
τα μάτια σου, του ελέους πηγή, των Σεραφείμ στεφάνωμα
στην κόμη σου ανατέλλει.
Κι' ώ Σαϊτιώτισσα κυρά, τον δράκο κατανίκησες
στα πύρινά σου βέλη.
Γαλόκτιστή μου Παναγία, κτισμένη με τα γάλατα,
και μες το δρυ κλεισμένη,
αθώρητη κι' απείρακτη απ' τα βλέμματα τ' αλλόθρησκου,
αγγελοφυλαγμένη,
Θεόνυμφη Θεοσκέπαστη - της Ομορφιάς κυρά,
διάδημα του κάλλους,
κι' αν Παναγιά Αφροδίτισσα κι' αν της Αγάπης Παναγιά,
φως σωστικό στους σάλους.
Κι' αν Θρηνωδούσα, σκήνωμα της συμπόνιας ευρύχωρο,
του οίκου χρυσή λυχνία.
Στο Κάστρο Λιμενιώτισσα, των ναυτικών διάσωσμα
στην τρικυμία.
Νεροφορούσα αρχόντισσα, που των εφτά ουρανών
ανοίγεις την κερήθρα
να τρέξη τ' άφθονο, κι' Απογυριστική
του πειρασμού τα ρείθρα.
Χρυσορογιάτισσα κυρά, Γαλακτική μου αφέντισσα
ή Χρυσογαλακτούσα,
τους ποταμούς του γάλακτος ανθίζεις μέσα στους μαστούς,
Χρυσελεούσα.
Φωτολαμπούσα, που ευτυχείς μάτια τυφλά στο φως,
φως πορφυρό κλημάτου,
αχτίδα του ήλιου που βοηθά στη γέννα, ώ Παναγιά
παρθένα του Γεννάτου.
Στο μαύρο πύρωμα χρυσό βοτάνι, Σφαλαγγιώτισσα,
τ΄Άρακα Παναγία,
που σταματάς την πύρεξη κι' εσύ της Αμασγού
των κοπαδιών γιατρεία.
Χρυσαιματούσα, που σφαλάς της φλέβας τους κρουνούς
κι' η χάντρα δε ροδίζει
απ' της γυναίκας την πηγή, κι' ώ Θεοτόκε του Καρμιού,
το δέρμα που γεμίζει
Σπειριά, γεμάτα το έμπυος και πονηρές σκισμές
γρυσογητεύεις,
και των ματιών την πόνηση, φωτίστρα μου Διορίτισσα,
μ' αγιάσματα γιατρεύεις.
Παντάνασσα, Αψιθιώτισσα και Χρυσοκουλουργιώτισσα
και Θελετροφυλάκτρα,
Κυπαρισσιώτισσα, Ιαματική κι' εσύ Χρυσοπαντάνασσα
Κυκκώτισσα φυλάκτρα.
Τί κι' αν αχεροποίητη, κι αν του Κορνάρου αμάραντος
βλαστός θεϊκού κλημάτου,
κι' αν πολυθρύλητη έμπνευση τ' Αποστόλου Λουκά,
κι' αν άγνωστου ονομάτου,
Είσαι καλοΐσκιωτη αδελφή, μάνα πνευματική,
κερήθρα θυγατέρα,
πρεσβεία για τον Παράδεισο στην σκλαβωμένη γη
κι' αυγή στη μέρα,
που λέει για εύπορους καιρούς και για λειβάδια μέλισσες
μύρο νοερό γιομάτα,
και στέφανα αχειρόπλοκα και προστασίες πανύμνητες,
ώ νύφη Αγγελομάτα.
Κύπρος Χρυσάνθης
