Εποχή του … Λήθαργου!
Γράφει η Θάλεια Χούντα - Όλα βαίνουν καταστροφικά σε αυτή την χώρα από την πολιτική ηγεσία, όλα έχουν ανατραπεί και εν τέλει, «δεν κουνιέται φύλλο». Μήπως βιώνουμε την εποχή του λήθαργου και δεν το έχουμε καταλάβει; Πως αλλιώς να εξηγηθεί το γεγονός, ότι έχουμε 1.500.000 ανέργους και ο αριθμός ανεβαίνει; Πως αλλιώς να εξηγηθεί το γεγονός, ότι έχουμε 5.000 αυτοκτονίες συνελλήνων και τα ΜΜΕ απλώς δεν το αναφέρουν; Πως αλλιώς να εξηγηθεί το γεγονός, ότι με την φορολογία των πάντων μας έχουν φέρει στο σημείο μηδέν, αφού είναι βεβαία η προφυλάκιση των περισσοτέρων, που δεν θα μπορέσουν να πληρώσουν; Πως αλλιώς να εξηγηθεί το γεγονός, ότι ξεπουλάνε την Πατρίδα; Πως αλλιώς να εξηγηθεί το γεγονός, ότι πέρασε πλέον και ο «στρουθοκαμηλισμός» μας, με το γνωστό, ότι θα μείνω στο σπίτι μου και... έχει ο Θεός; Σε λίγες ημέρες δεν θα έχουμε ούτε τα σπίτια μας, αφού θα τα βγάλουν στον πλειστηριασμό.
Συνοψίζοντας δηλ. δεν έχουμε δουλειά, δεν έχουμε σπίτια και δεν έχουμε Πατρίδα! Έχουμε όμως Τράπεζες και τραπεζίτες, που παρέα με τους σοφούς πολιτικούς μας θα μας σώσουν –έτσι απλά και αόριστα– αφού μόνοι μας είχαμε το θράσος... να τα επιφέρουμε όλα αυτά στους εαυτούς μας.
Νομίζω, ότι δοκιμάζουν τις κοινωνικές αντοχές και δυστυχώς μέχρι σήμερα αυτοί κερδίζουν. Όλη η αντίδραση έχει επικεντρωθεί στις μεταξύ μας συζητήσεις, στα ανώνυμα σχόλια στο διαδίκτυο, όπου όλοι νικάνε όλους –γιατί η ανωνυμία δίνει δύναμη άραγε και όχι η επώνυμη θέση;- και σε συγκεντρώσεις και πορείες με μηδενικό αποτέλεσμα. Μπορεί κάποιος να πει, να περιμένουμε μέχρι τις εκλογές και τότε «θα δουν τι τους επιφυλάσσουμε». Το σίγουρο είναι, ότι και αυτή η κυβέρνηση από εκλογές μας προέκυψε, όπως και όλες οι προηγούμενες που μας οδηγούν στον θάνατο ατομικά και εθνικά. Άρα και η προϊστορία είναι υπέρ τους, αφού πάντα θα υπάρχουν τα κομματικά μικρομάγαζα και πάντα θα τάζουν ό,τι θέλει να ακούσει ο καθένας.
Η επόμενη ερώτηση είναι, τι πρόταση υπάρχει; Απλές και ξεκάθαρες κινήσεις, μόνο όταν έχει καθοριστεί το αποτέλεσμα που θέλεις. Οι κυβερνώντες και οι τοκογλύφοι δανειστές μας, δηλ. τα αφεντικά, μας θέλουν να λειτουργούμε ως μονάδες και όχι συγκεντρωμένα. Το παρελθόν αυτών των χρόνων το έχει αποδείξει, ότι όλες οι κινήσεις τους είναι στοχευμένες σε κάθε επί μέρους επαγγελματικό κλάδο, όπου λειτουργώντας με τα παλαιοκομματικά συνδικαλιστικά κριτήρια, ο ένας δεν βοηθάει τον άλλον. Να θυμίσω και να ρωτήσω κάτι απλό: τον Σεπτέμβριο οι δάσκαλοι ξεκίνησαν με απεργίες, με μεγάλες δηλώσεις, με, με... Τι έγινε και ξαφνικά όλα σταμάτησαν; Ικανοποιήθηκαν τα αιτήματά τους ή εδόθησαν οι δέουσες κομματικές εντολές - γραμμές; Επίσης, παρουσιάστηκαν και τα συσσίτια από διαφόρους, τα οποία είναι πολύ καλή και πρακτική ιδέα αλλά πολύ άσχημη μόνιμη λύση. Το συσσίτιο σε μόνιμη βάση και από τους έχοντες την δυνατότητα να το σταματήσουν αλλά συνεχίζουν, σε κάνει νοθρό και όμηρο αυτού που στο προσφέρει;
Πόσοι γνωρίζουμε αυτόν που μένει δίπλα μας; Σε πόσους από εμάς δεν περισσεύει έστω και μισό πιάτο φαγητό, για να βοηθήσουμε τον συνέλληνα που δεν το έχει; Πόσοι από εμάς έχουμε αφήσει πίσω το εγώ και έχουμε συνειδητοποιήσει το εμείς;
Ας μην τους κάνουμε άλλο το χατίρι και ας τους χαλάσουμε την καταστροφή που έχουν φέρει, γιατί αυτή η καταστροφή μας αφορά όλους ατομικά όσους είμαστε Έλληνες. Αυτό τους ενοχλεί και μέχρι σήμερα τους έχουμε επιτρέψει να πετύχουν, τον αφανισμό του Ελληνισμού.
Και σχετικά με την αποζημίωση των πολιτικών και τις δηλώσεις τους, που τα περισσότερα κόμματα αποδεικνύουν την σύμπνοιά τους: Πως μπορείτε να μιλάτε και να κοιμάστε, όταν μικροί μαθητές λιποθυμούν από την πείνα στα σχολεία τους;
Ντροπή σας, αν ακόμη θυμάστε τι σημαίνει αυτό.
dialogoi
