Του Περικλή Κοροβέση - Σε μια πρόσφατη παρουσίαση του τελευταίου βιβλίου μου, κάποιος νεαρός μού έθεσε την εξής ερώτηση: «Εχω την εντύπωση πως όλα τα κόμματα που διεκδικούν κυβερνητική εξουσία, μοιάζουν σαν και εμάς τους επί πτυχίω φοιτητές, που πρέπει να αποδείξουν πως αφομοίωσαν τη διδαχθείσα ύλη. Οι πολιτικοί σε ποιον δίνουν εξετάσεις για να πάρουν το πτυχίο της κυβέρνησης;». Ο υποψήφιος πτυχιούχος είχε καταλάβει με μεγάλη ευκρίνεια το νόημα της υπαρκτής πολιτικής. Κατά πόσο σήμεραένα κυρίαρχο κράτος μπορεί να χαράξει μια εθνική πολιτική που να εξυπηρετεί τα συμφέροντα του λαού του; Μήπως οι λεγόμενες εθνικές κυβερνήσεις είναι τοποτηρητές, εκλεγμένοι βέβαια, ενός υπερεθνικού κέντρου εξουσίας, μιας παγκόσμιας οικονομικής ελίτ, ένα είδος αντιπροσωπείας, που τα συμφέροντά της ταυτίζονται με αυτά των εργοδοτών;
Η ιστορία ξεκινάει από παλιά. Μετά τη λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου οι μεγάλοι κερδισμένοι είναι οι ΗΠΑ και η ΕΣΣΔ. Και ενώ ολόκληρη η ανθρωπότητα περίμενε, μετά τη στρατιωτική συντριβή του ναζισμού, μόνιμη και διαρκή ειρήνη, ευημερία των λαών και άνοδο του παγκόσμιου βιοτικού επιπέδου, ο πόλεμος συνεχίστηκε μεταξύ των δύο υπερδυνάμεων για παγκόσμια κυριαρχία. Και η πείνα έγινε πανδημία. Κάτω από το όνομα του Ψυχρού Πολέμου είχαμε μια σειρά από θερμούς πολέμους στην περιφέρεια και εμφύλιες αιματηρές συγκρούσεις.Η CIA, στο όνομα της υπεράσπισης των αξιών του Ελεύθερου Κόσμου, εγκαθίδρυσε μια σειρά από αιμοσταγείς δικτατορίες οι οποίες προήλθαν από στρατιωτικά πραξικοπήματα, που είχαν στην ηγεσία τους πράκτορες της CIA.
Οι ΗΠΑ, στο όνομα της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας, ξέπλυναν μαζικά τους ναζί. Στη μεγάλη δίκη της Νυρεμβέργης (10/11/45 – 1/10/46), από τα εκατομμύρια μέλη που είχε το κόμμα του Χίτλερ κάθισαν στο εδώλιο του κατηγορουμένου μόνον 84 άτομα. Από αυτούς μόνον οι 12 καταδικάστηκαν σε θάνατο. Οι υπόλοιποι πήραν μικρές ή μεγάλες ποινές, για να αφεθούν ελεύθεροι ύστερα από λίγα χρόνια (δεκαετία του '50). Τι απέγιναν οι εκατοντάδες χιλιάδες εγκληματίες πολέμου;Οσοι γύρισαν ζωντανοί από τα διάφορα μέτωπα, ή πήραν αμερικανικό διαβατήριο και κατέφυγαν στις ΗΠΑ ή αφομοιώθηκαν στον κρατικό μηχανισμό της μεταπολεμικής Γερμανίας. Οι υπόλοιποι με τη βοήθεια του Βατικανού πήραν την άγουσα για τη Λατινική Αμερική. Και για να θυμηθούμε τον Χάουαρντ Ζιν: «Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος δεν ήταν εναντίον του ναζισμού, αλλά για το ξαναμοίρασμα του κόσμου».
Στα μέσα της δεκαετίας του '70 έγιναν πολλές αποκαλύψεις για τον ρόλο της CIA παγκοσμίως. Αν εφαρμοζόταν το Διεθνές Δίκαιο ή ακόμα και το ίδιο το αμερικανικό δίκαιο, θα είχαμε μπροστά το μεγαλύτερο καρτέλ εγκλήματος όλων των εποχών.
Ο David Lowe, εκ των επιτελών της ΝΕD, παραδέχεται πως ό,τι έκανε εν κρυπτώ και παραβύστω η CIA τώρα πρέπει να γίνεται ανοιχτά. Και ο Allen Weinstein, ένας από τους θεωρητικούς και ιδρυτές της NED, έλεγε σε μια συνέντευξη το 1991, στη «Washington Post»: «Πολλά από αυτά που κάνουμε σήμερα, είχαν γίνει ήδη μυστικά από τη CIA, τα τελευταία 25 χρόνια». Αντίστοιχες NED έχουν δημιουργήσει η Αγγλία, η Αυστραλία, η Ε.Ε. και ακόμα υπάρχει μια αραβική, και όλοι αυτοί μαζί, με πρωτοβουλία της NED, ίδρυσαν την Παγκόσμια Κίνηση για τη Δημοκρατία (World Movement for Democracy) που αποτελεί το «Δίκτυο των Δικτύων», όπως υπερηφάνως αποκαλούνται οι ίδιοι. Δηλαδή ένας μη κυβερνητικός ΟΗΕ, όπως μη κυβερνητική οργάνωση είναι η NED, ασχέτως αν χρηματοδοτείται από το Κογκρέσο.Η NED είναι ένα είδος μπολσεβικισμού του καπιταλισμού. Αντί να στηρίζονται σε φασιστικές χούντες, στηρίζονται στη λαϊκή δυσαρέσκεια και εξαγοράζουν μεγάλα ΜΜΕ (έχουν ειδικό οργανισμό για αυτό), διεισδύουν σε συνδικάτα, σε κόμματα αντιπολίτευσης, κοινωνικές και περιβαλλοντικές οργανώσεις, φοιτητικές οργανώσεις, με αντικειμενικό σκοπό τις διασπάσεις και την καθιέρωση ενός αντισοσιαλιστικού κλίματος, προωθώντας τις ακραίες φιλελεύθερες θέσεις, την ελαχιστοποίηση του κράτους και την ενθάρρυνση των ξένων επενδύσεων.
Και ένας πακτωλός χρημάτων ρέει συνέχεια.
Οποια κυβέρνηση δεν εφαρμόζει αυτές τις αρχές, είναι αυταρχική και πρέπει να πέσει. Η πρώτη επιτυχία της NED ήταν η ανατροπή των Σαντινίστας στη Νικαράγουα το 1990, για να ακολουθήσει το πραξικόπημα εναντίον του Αριστίντ της Aϊτής και στη συνέχεια το πραξικόπημα εναντίον του Τσάβες στη Βενεζουέλα. Την ίδια περίοδο ανατράπηκαν οι κυβερνήσεις της Μογγολίας, της Βουλγαρίας και της Αλβανίας, όλες εκλεγμένες δημοκρατικά. Σήμερα βλέπουμε τη NED σε πλήρη «δημοκρατική» εκστρατεία σε Βενεζουέλα και Ουκρανία με επικεφαλής μισθοφόρους νεοναζί.
Και δεν φαίνεται πουθενά. Αρθρογραφία και έρευνα δεν έχω δει κάπου. Ούτε έχω δει κάποια ερώτηση του ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή, που αν κυβερνήσει, τον ανατροπέα του τον έχει δεδομένο. Γιατί αυτή η σιωπή;
perkor29@gmail.com
* Νational Endowment for Democracy (Εθνικό Κληροδότημα για τη Δημοκρατία)
archive.efsyn.gr
