ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ
Συγκέντρωση είναι το σταμάτημα των συνεχώς μεταβαλλόμενων τροποποιήσεων του νοητικού σώματος και το να κρατιέται αυτό διαμορφωμένο σε μια εικόνα.
Η συγκέντρωση δεν είναι μια κατάσταση παθητικότητας αλλά αντίθετα μια
κατάσταση έντονης και ρυθμισμένης δραστηριότητας. Στην αρχή της
συγκέντρωσης πρέπει να ξεπεραστούν δύο δυσκολίες:
1)Η αδιαφορία για τις εντυπώσεις που συνεχώς δέχεται ο νους.
Απαιτείται τέλεια ισορροπία, ούτε αντίσταση ούτε μη αντίσταση, αλλά μια σταθερή αταραξία τόσο δυνατή, ώστε τα κύματα από τα έξω να μην προκαλούν κανένα αποτέλεσμα.
2)Ο ίδιος ο νους πρέπει για την ώρα να συγκρατεί σαν μόνη εικόνα το αντικείμενο της συγκέντρωσης. Όχι μόνο να αρνηθεί να τροποποιηθεί σε ανταπόκριση προς εξωτερικές ωθήσεις, αλλά πρέπει ακόμα να σταματήσει τη δική του δραστηριότητα με την οποία συνεχώς επαναδιευθετεί τα περιεχόμενά του σκεπτόμενος πάνω σ’ αυτά, εγκαθιδρύοντας νέες σχέσεις, ανακαλύπτοντας κρυμμένες ομοιότητες και ανομοιότητες.
Όταν ο νους έχει εκπαιδευτεί καλά στη συγκέντρωση πάνω σε ένα
αντικείμενο και μπορεί να διατηρήσει την εστίαση του για λίγο χρόνο το
επόμενο βήμα είναι να απορρίψει το αντικείμενο και να διατηρηθεί ο νους
σ’ αυτή τη στάση της εστιασμένης προσοχής χωρίς η προσοχή του να
κατευθύνεται σε οτιδήποτε.
Η απόρριψη των αντικειμένων της συνείδησης που ανήκουν στους κατώτερους
κόσμους ακολουθείται έτσι από την εμφάνιση των αντικειμένων της
συνείδησης στον ανώτερο.
ΠΩΣ ΝΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΝΕΣΤΕ
ΠΩΣ ΝΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΝΕΣΤΕ
Θα σκεφτεί το αντικείμενο της αφοσίωσης [μορφή κάποιας ιδέας, κάποιου ανώτερου προβλήματος, (τέτοια θα πρέπει να είναι τα αντικείμενα συγκέντρωσης εδώ η δεσμεύουσα δύναμη της έλξης είναι το διανοητικό ενδιαφέρον, η βαθιά επιθυμία για γνώση ,μία από τις εντονότερες αγάπες του ανθρώπου) είτα να διαλέξει μια αρετή και να διαλογιστεί πάνω σε αυτή (η αρετή πρέπει να απεικονίζεται από το νου με όσο πιο πλήρη τρόπο γίνεται και ο νους θα πρέπει να μένει σταθερός στην ουσιαστική της φύση κάνοντας την αρετή έτσι μέρος αυτού αφού είναι μια πράξη αυτό-δημιουργίας, γιατί ύστερα από λίγο ο νους πέφτει εύκολα στις μορφές στις οποίες είχε περιοριστεί με τη συγκέντρωση και οι μορφές αυτές γίνονται όργανα της συνηθισμένης του έκφρασης ] του δημιουργώντας με τη φαντασία του όσο πιο καθαρά μπορεί μια παράσταση, μια εικόνα του αγαπημένου και ύστερα θα κρατήσει το νου εστιασμένο πάνω στην εικόνα, στη σκέψη του αγαπημένου.
Όταν ο νους χαλαρώνει την προσήλωση του στο αντικείμενο ,είτε αφοσίωσης είτε νοητικό, -όπως θα κάνει από καιρό σε καιρό- πρέπει να επαναφέρεται πίσω και να κατευθύνεται πάλι προς το αντικείμενο. Στην αρχή συχνά θα περιπλανιέται, χωρίς αυτή η περιπλάνηση να γίνεται αντιληπτή και ο σπουδαστής ξαφνικά συνειδητοποιεί ότι σκέφτεται κάτι εντελώς άσχετο από το συγκεκριμένο αντικείμενο σκέψης. Αυτό θα συμβεί πολλές φορές και πρέπει με υπομονή να επαναφέρει το νου -μια βαρετή και κουραστική διαδικασία, αλλά δεν υπάρχει άλλος τρόπος με τον οποίο να επιτευχθεί η συγκέντρωση.
ΕΜΠΟΔΙΑ ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ
ΠΕΡΙΠΛΑΝΩΜΕΝΟΣ ΝΟΥΣ
Η προσπάθεια για συγκέντρωση καταλήγει σε μια μεγαλύτερη ανησυχία του.(Νόμος δράσης-αντίδρασης.)
Αν ο νους βασανίζεται από αγωνία στρέψτε τον προς τη σκέψη του σκοπού που διατρέχει τη ζωή, στον καλό Νόμο που “παντοδύναμα και απαλά τακτοποιεί όλα τα πράματα.”
Αν ένα συγκεκριμένο είδος ανεπιθύμητης σκέψης προβάλλει επίμονα, τότε
είναι σωστό να οπλιστείτε με ένα ειδικό όπλο. Θα πρέπει να διαλέξετε
κάποιο στίχο ή φράση που ενσωματώνει την αντίθετη ιδέα, και κάθε φορά
που η απορριπτέα σκέψη εμφανίζεται, θα πρέπει να επαναλαμβάνετε αυτή τη
φράση και να παραμένετε σ’ αυτή.
Καλό σχέδιο είναι και η καθημερινή πρωινή χρήση κάποιων λέξεων (μια λέξη
ενθάρρυνσης, ανώτερη σκέψη, έμπνευση για ανώτερη ζωή) που θα
δημιουργηθούν σαν ασπίδα για καλή σκέψη, ενθάρρυνση και προγραμματισμό.
ΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΤΗΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ
Κατά τη συγκέντρωση μπορεί να προκύψει πρόβλημα είτε στο σώμα είτε στο εγκέφαλο. Πρέπει να προσεχτούν και τα δύο μέρη αυτά με κατάλληλη μεθοδολογία.
Όταν αρχίζει η συγκέντρωση το σώμα, σύμφωνα με τη συνήθεια του, ακολουθεί το νου οι μύες γίνονται άκαμπτοι και τα νεύρα τεντώνονται. Γι’ αυτό μετά το τέλος της συγκέντρωσης είναι πολύ πιθανό να ακολουθήσει μεγάλη σωματική κούραση, μυική και νευρική εξάντληση, έντονος πονοκέφαλος. Έτσι τα άτομα αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τη συγκέντρωση, πιστεύοντας ότι αυτά τα άσχημα αποτελέσματα είναι αναπόφευκτα. Ο κατάλληλος τρόπος αποφυγής αυτών των προβλημάτων είναι να επιλεγεί μια άνετη και ευχάριστη στάση καθώς επίσης η συνεχής διακοπή της συγκέντρωσης του ατόμου, ώστε να παρατηρεί την κατάσταση του σώματός του, και όταν βλέπει ότι είναι τεντωμένο, σε ένταση, ή άκαμπτο θα πρέπει να το χαλαρώνει.
Ένας άλλος σωματικός κίνδυνος προέρχεται από την επίδραση που προκαλεί η
συγκέντρωση πάνω στα νευρικά κύτταρα του εγκεφάλου. Η υπερβολική πίεση
σημαίνει βλάβη στην ευαίσθητη δομή των σπειρών. Εδώ θα χρειαστεί αρχικά
να είναι περιορισμένο το χρονικό διάστημα να αυξάνει σταδιακά και ποτέ
δεν πρέπει να συνεχίζεται μέχρι σημείου εγκεφαλικής κούρασης.
ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ
ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ
Ο διαλογισμός δεν μπορεί να ασκηθεί αποτελεσματικά αν δεν έχει κυριαρχηθεί, τουλάχιστον μερικά, η συγκέντρωση. Ο διαλογισμός δεν είναι παρά η στάση που διατηρεί ο συγκεντρωμένος νους μπροστά σε ένα αντικείμενο αφοσίωσης, μπροστά σε ένα πρόβλημα που απαιτεί νοητικό ξεκαθάρισμα, σε οτιδήποτε με το οποίο πρόκειται να αναγνωριστεί και να απορροφηθεί η ζωή μάλλον και όχι η μορφή. Καθένας , που είναι αποφασισμένος να ακολουθήσει μια πνευματική ζωή, πρέπει να αφιερώνει καθημερινά λίγο χρόνο στο διαλογισμό. Όπως η φυσική ζωή δεν μπορεί να συντηρηθεί χωρίς τροφή, έτσι και η πνευματική χωρίς διαλογισμό.
Η ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ
Η δύναμη της σκέψης μπορεί να αυξηθεί μόνο με σταθερή και επίμονη άσκηση. Είναι νόμος της ζωής ότι η ανάπτυξη επέρχεται με την άσκηση. Η ζωή, Ο Εαυτός μας, αναζητάει πάντα μια αυξημένη έκφραση προς τα έξω μέσω της μορφής στην οποία περιέρχεται. Όταν οι μύες τεντώνονται με την άσκηση κυλάει μέσα τους περισσότερη ζωή, τα κύτταρα πολλαπλασιάζονται και έτσι οι μύες αναπτύσσονται.
Η ποσότητα της σκέψης καθορίζει την ανάπτυξη του σώματος. Η ποιότητα της σκέψης καθορίζει το είδος της ύλης που χρησιμοποιήθηκε σ ‘ αυτή την ανάπτυξη.
Ένας καλός τρόπος ενδυνάμωσης της σκέψης είναι να σκέφτεστε με το παρακάτω τρόπο:
Για παράδειγμα μπορεί να επιλεχτεί ένα βιβλίο γραμμένο από έναν ικανό συγγραφέα, που περιέχει καινούργιες, δυνατές σκέψεις. Θα πρέπει να διαβάζει μια, ή λίγες προτάσεις αργά και ύστερα ο αναγνώστης θα πρέπει να σκέφτεται προσεκτικά και έντονα πάνω σε αυτό που διάβασε. Υπάρχει ένας κανόνας ο οποίος λέει να σκέφτεται το διπλάσιο χρόνο απ’ ότι διαβάζει, έτσι να ενισχύσει τις λειτουργίες της σκέψης και όχι μόνο να αποκτήσει νέες ιδέες.
Ο βασικότερος κανόνας είναι ότι χρειάζεται καθημερινή εξάσκηση διότι αν χαθεί η άσκηση μιας μέρας σε γυρίζει τέσσερις μέρες δουλειάς πίσω.
ΑΝΗΣΥΧΙΑ: Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΤΑΜΑΤΗΜΑ ΤΗΣ
Ίσως ο μεγαλύτερος εχθρός στο όργανο της σκέψης αλλά και σε όλο τον ανθρώπινο οργανισμό είναι η νοητική διαδικασία που είναι γνωστή σαν <<ανησυχία>>.Ανησυχία είναι η διαδικασία της συνεχούς επανάληψης, με μικρές αλλαγές της ίδιας γραμμής σκέψης, χωρίς να καταλήγει σε κανένα αποτέλεσμα και που δεν επιδιώκει να καταλήξει σε κανένα αποτέλεσμα.
Ο Στοχαστής ασχολείται με ένα οδυνηρό θέμα και προσπάθησε να φτάσει σε ένα συγκεκριμένο και χρήσιμο συμπέρασμα. Αποτυγχάνει και παύει να σκέφτεται, αλλά παραμένει ανικανοποίητος, επιθυμώντας να βρει μια λύση και κυριαρχείται από το φόβο του αναμενόμενου προβλήματος. Αυτός ο φόβος τον κρατάει σε μια κατάσταση αγωνίας και αναστάτωσης, προκαλώντας μια ακανόνιστη εκροή ενέργειας. Τότε με το νοητικό σώμα και ο εγκέφαλος, κάτω από την ώθηση αυτής της ενέργειας και της επιθυμίας, αλλά χωρίς να κατευθύνονται από το Στοχαστή, συνεχίζουν να κινούνται και να προβάλουν τις εικόνες που είχαν σχηματιστεί και απορριφθεί. Αυτές με τη σειρά τους επιβάλλονται, κατά κάποιο τρόπο, στην προσοχή του Στοχαστή και έτσι ολόκληρη η ακολουθία επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά. Καθώς η κούραση αυξάνει, δημιουργείται ερεθιστικότητα η οποία αντιδρά ξανά πάνω στις κουρασμένες μορφές και έτσι η δράση και η αντίδραση συνεχίζονται σε ένα φαύλο κύκλο.
Ο Στοχαστής με την ανησυχία, γίνεται ο σκλάβος των σωμάτων του που θα ‘πρεπε να τον υπηρετούν και υποφέρει κάτω από την τυραννία τους. Ένα άτομο που υποφέρει από ανησυχία, ας αφιερώσει τρία ή τέσσερα λεπτά κάθε πρωί μόλις ξυπνάει σε μερικές ευγενικές και ενθαρρυντικές σκέψεις : <<Ο Εαυτός είναι Γαλήνη, είμαι εκείνος ο Εαυτός. Ο Εαυτός είναι Δύναμη, είμαι εκείνος ο Εαυτός >>.
ΣΚΕΨΗ ΚΑΙ ΣΤΑΜΑΤΗΜΑ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ
Όταν σκεφτόμαστε, πρέπει να βάζουμε όλο το νου μας στη σκέψη και να σκεφτόμαστε όσο καλύτερα μπορούμε. Αλλά όταν το έργο της σκέψης τελειώνει, πρέπει να σταματάει ολότελα, και όχι να ταλαντευόμαστε αφηρημένα, αγγίζοντας και αφήνοντας το νου, όπως μια βάρκα που χτυπάει πάνω στα βράχια. Το να μάθουμε να σταματάμε τη σκέψη, να αφήνουμε το νου να αναπαύεται, είναι ένα απόκτημα ανυπολόγιστης αξίας.
Ο Στοχαστής αφού έχει σκεφτεί σταθερά, ύστερα ας σταματάει τη σκέψη και ας αποσύρει την προσοχή του από οποιαδήποτε ακόμη εμφανίζεται στο νου. Ας αποφεύγει επίμονα κάθε εισβολέα. Αν χρειαστεί, σαν ένα βήμα προς την αταραξία, ας φανταστεί ένα κενό και ας προσπαθήσει να έχει συνείδηση μόνο της ηρεμίας και του σκοταδιού.
Ένας άλλος τρόπος σταματήματος της σκέψης είναι η αλλαγή σκέψης, μια δεύτερη γραμμή σκέψης όσο πιο διαφορετική από την πρώτη γίνεται, στην οποία να μπορεί να στρέψει το νου του για αναζωογόνηση.
Ένα μικρό ταξίδι πριν λίγο τέλειωσε και ίσως να έδωσε δύναμη για να αρχίσουν άλλα μεγαλύτερα έχοντας μεγαλύτερες αποσκευές γιατί θα είναι μακρύτερο και υπάρχουν και καλύτερες προμήθειες.
Με την εξάσκηση των απλών αυτών ασκήσεων σε καθημερινή βάση είναι σίγουρο ότι θα δείτε μεγάλη διαφορά -τουλάχιστον εγώ είδα- στην νοητική ανάπτυξη, αρκεί να υπάρχει η δύναμη της ακολουθίας και της πίστης ώστε να μην παρακλείνετε από το δρόμο που χαράζετε.
