Του Γ. Αγγέλη
Τα πρώιμα στοιχεία που συγκεντρώνονται στην αρμόδια Γενική Διεύθυνση της ΕΚΤ για την πορεία της ευρω-οικονομίας το Β τρίμηνο του 2019, εμφανίζονται προς το παρόν να δείχνουν την "βασιμότητα της ανησυχίας” που είχε εκφρασθεί από τον Μάριο Ντράγκι.
Η ίδια ανησυχία εκφράζεται και στο περιεχόμενο του τελευταίου Financial Stability Report που μόλις δόθηκε στην δημοσιότητα υπογραμμίζοντας τους αυξημένους κινδύνους για τα ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα.
Η έκφραση αυτής της ανησυχίας και στα δύο σκέλη της οικονομίας που παρατηρεί η ΕΚΤ, αναμένεται να εκφρασθεί και στις ανακοινώσεις του επικείμενου Διοικητικού Συμβουλίου.
Σύμφωνα με τις υπάρχουσες πληροφορίες, η βάση αυτής της ανησυχίας διευρύνεται από τον συνδυασμό αφ' ενός των γεωπολιτικών εξελίξεων και την δυναμική των επιπτώσεων του -όπως διαφαίνεται- χωρίς συμφωνία Brexit και της αρνητικά εξελισσόμενης σύγκρουσης μετά ΗΠΑ και Κίνας που αναμένεται ότι θα έχει συνέχεια στις σχέσεις Ευρωζώνης – ΗΠΑ και εφ' εταίρου της αύξησης των κινδύνων που αντιμετωπίζει το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα.
Ο Μάριο Ντράγκι εδώ και αρκετό καιρό αυξάνει την προσοχή των παρεμβάσεων του σε ζητήματα που αφορούν τις συνέπειες των γεωπολιτικών αναταραχών. Αυτό σύμφωνα με πληροφορίες θα γίνει περισσότερο φανερό στο επικείμενο συμβούλιο του Ιουνίου.
Ταυτόχρονα για πρώτη φορά με τέτοια έμφαση το Financial Stability Report υπογραμμίζει την αύξηση των κινδύνων στο τραπεζικό σύστημα. Και συνδέει τους κινδύνους αυτούς με αναταραχή στα risk premia, την ανησυχία για την βιωσιμότητα του χρέους (ιδιωτικού και δημόσιου, με ιδιαίτερο σημείο αναφοράς την Ιταλία), την ικανότητα του τραπεζικού συστήματος να διαμεσολαβήσουν τα προβλήματα της οικονομίας, και την πολύ αυξημένη ανάλειψη κινδύνου από τις μη χρηματοπιστωτικές επιχειρήσεις και του δανεισμού τους.
Το κρίσιμο σημείο όπως σχολιάζουν ορισμένοι αναλυτές με υψηλή εξοικείωση στα ζητήματα που απασχολούν τις συζητήσεις που γίνονται στην Φρανκφούρτη, είναι ότι η ΕΚΤ ενώ αντιμετωπίζει την επιδείνωση της κατάστασης στην Ευρωζώνη, δεν έχει προλάβει να αποκαταστήσει τον έλεγχό της στο βασικό εργαλείο νομισματικής πολιτικής, δηλαδή τα επιτόκια που παραμένουν στο μηδέν, αντίθετα με την FED η οποία έχει ήδη ανεβάσει τα βασικά επιτόκιά της στο 2,5%.
Επίσης τον ίδιο προβληματισμό δημιουργεί και το γεγονός ότι η Ευρωζώνη δεν έχει καταφέρει να ολοκληρώσει την τραπεζική ενοποίηση, που ξεκίνησε ο Μάριο Ντράγκι μέσα στην κρίση. Παράλληλα όμως ούτε η πολιτική ηγεσία της Ευρωζώνης έχει καταφέρει στο μεταξύ να αναπτύξει συμπληρωματικά στην ΕΚΤ τον ESM σε ένα Θεσμό τύπου ΔΝΤ... Και αυτό φαίνεται ακόμα δυσκολότερο να γίνει μετά τα αποτελέσματα των πρόσφατων ευρωεκλογών.
Την συνολική αυτή ανησυχία ενισχύει βέβαια και το γεγονός ότι ο Μάριο Ντράγκι αποχωρεί σε ένα κρίσιμο χρονικό σημείο αυτών των εξελίξεων τον ερχόμενο Οκτώβριο. Η αποχώρησή του γίνεται χωρίς να είναι ακόμα βέβαιο ότι θα έχει βρεθεί στο μεταξύ το κατάλληλο πρόσωπο για να τον διαδεχθεί και να διαχειρισθεί την διαφαινόμενη επόμενη φάση της κρίσης στην Ευρωζώνη και το Ευρώ με την ίδια επάρκεια και ικανότητα...
Capital
