Παρακολουθώντας τις προκλητικές δηλώσεις (και πράξεις) της τουρκικής πολιτικής ηγεσίας, μελαγχολώ με τη σκέψη ότι εμείς όλα αυτά τα χρόνια:
- σπαταλήσαμε ένα μεγάλο ποσοστό του ΑΕΠ, χωρίς να βελτιώσουμε και να ενισχύσουμε, ουσιαστικά, την αμυντική ισχύ της χώρας μας.
- κοροϊδεύαμε εαυτούς και αλλήλους με "ειρηνιστικές διακηρύξεις", τις οποίες ουδείς λαμβάνει στα σοβαρά.
- απαξιώσαμε την έννοια του πατριωτισμού
- αναλώσαμε εθνικό κεφάλαιο επιδιώκοντας ανούσιες συμμαχίες και φιλίες
- βάλαμε τα τα εθνικά ζητήματα στην ατζέντα της κομματικής αντιπαράθεσης.
- βολευτήκαμε πίσω από την ανόητη λογική του «δεν διεκδικούμε τίποτα» και ότι είμαστε «παράγων σταθερότητας και όαση ειρήνης στην περιοχή».
ΤΟΥΡΚΙΚΟΣ ΕΠΕΚΤΑΤΙΣΜΟΣ
Ενώ στην απέναντι πλευρά, το ίδιο διάστημα:
- διεύρυναν τις απαιτήσεις τους σε βάρος μας.
- δημιουργούσαν τετελεσμένα.
- ενίσχυαν τους εξοπλισμούς τους για ν' αποκτήσουν στρατιωτική υπεροπλία.
- έκτιζαν «ιερές» και «ανίερες» συμμαχίες.
- στήριζαν, απροκάλυπτα, όποιον διατύπωνε αξιώσεις εναντίον μας (Αλβανία και Σκόπια)
- Πίεζαν, με οποιοδήποτε τρόπο, για να μας δημιουργήσουν προβλήματα (μετανάστες)
Και το πιο χαρακτηριστικό: δεν ενέδωσαν ΟΥΤΕ Σ’ ΈΝΑ αίτημά μας! Ούτε αυτή τη Θεολογική Σχολή Χάλκης επέτρεψαν να λειτουργήσει!!!
ΦΙΝΛΑΝΔΟΠΟΙΗΣΗ
Παρ’ όλα αυτά συνεχίζουμε να εθελοτυφλούμε.
- Νομίζουμε ότι θα μας προστατεύσει το Διεθνές Δίκαιο και οι…σύμμαχοί μας. Οσο …προστάτευσαν και την Κύπρο.
- Παραμυθιαζόμαστε πιστεύοντας ότι η Τουρκία μπορεί να γίνει μια φιλική χώρα. Ουδέποτε θα συμβεί αυτό και ας το πάρουμε απόφαση.
- Εθελοτυφλούμε ελπίζοντας ότι θα μπορέσουμε να τιθασεύουμε την τουρκική προκλητικότητα, θέτοντας εμπόδια στην διαδικασία ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ. Αμφιβάλλω αν του καίγεται καρφί του Ερντογάν η ένταξη στην ΕΕ.
Με απλά λόγια αντιμετωπίζουμε τον τουρκικό επεκτατισμό με αφελή και παιδαριώδη τρόπο.
Η Ελλάδα διολισθαίνει καθημερινά σ’ ένα ιδιότυπο καθεστώς «φινλανδοποίησης», όπου οποιαδήποτε δικαίωμά της στο Αιγαίο θα ασκείται υπό την αίρεση της Τουρκίας.
ΑΣ ΔΙΑΒΑΣΟΥΜΕ ΘΟΥΚΥΔΙΔΗ
Τα πράγματα είναι πολύ σοβαρότερα απ’ όσο τα εκτιμά η πολιτική ελίτ της χώρας. Και το θέμα δεν αφορά μόνον την κυβέρνηση, αλλά το σύνολον του πολιτικού μας δυναμικού.
Από την μνημειώδη παρακαταθήκη του Θουκυδίδη μέχρι τον ρεαλισμό του Hans Morgenthau οι διεθνείς σχέσεις καθορίζονται, από την (συνολική) ισχύ κάθε κράτους.
Η εξωτερική μας πολιτική ΔΕΝ μπορεί να ασκείται με μικροπολιτικούς όρους, ούτε να εξαρτάται από καιροσκοπικές διαθέσεις της στιγμής.
Μόνο με ενότητα, σοβαρή πολυμερή διπλωματία και στρατιωτική ισχύ. μπορούμε να προστατεύσουμε αποτελεσματικά τα συμφέροντα της χώρας.
Χρειάζεται μακροχρόνιος σχεδιασμός ο οποίος θα τυγχάνει της αποδοχής, αν όχι του συνόλου, τουλάχιστον της συντριπτικής του πλειοψηφίας του πολιτικού κόσμου της χώρας.
Ας το αποφασίσουμε, επιτέλους, πριν να είναι αργά.
Κωνσταντίνος Τριανταφυλλάκης
