ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ: Β΄ Τιμ. δ΄ 5-8.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ: Μάρκ. α΄1-8.
ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ
Κυριακή προ των Φώτων σήμερα ,αδερφοί μου και η Εκκλησία μάς προετοιμάζει γι’ αυτή την μεγάλη εορτή. Προηγείται πάντοτε αυτή η Κυριακή για να μας προετοιμάσει με ψαλμούς και ύμνους καθώς και με τα αναγνώσματα για την εορτή των Θεοφανείων. Η Ευαγγελική περικοπή λοιπόν μας μιλάει για το πρόσωπο και το έργο του Ιωάννη του Βαπτιστή καθώς και για τον δρόμο που προετοιμάζει ο ίδιος, για να δεχθούν οι άνθρωποι τον Χριστό και το κήρυγμα του.
Από το έργο του Αγίου Ιωάννη αλλά και από την ίδια την ζωή του μπορούμε να διδαχθούμε πολλά, όπως ακριβός μας τα αναφέρει ο Ευαγγελιστής Μάρκος που ακούσαμε σήμερα.
Διδάσκει πρώτα, το φλογερό κήρυγμα του Ιωάννη που έκανε τους κατοίκους όχι μόνο των γύρω περιοχών αλλά και των μακρινών να έρθουν, να εξομολογούνται τις αμαρτίες τους και να βαπτίζονται. Δεν φοβάται ούτε νοιάζεται για την ζωή του προκειμένου να διαλαλήσει παντού τον ερχομό Αυτού που θα βαφτίζει όχι με νερό αλλά «εν Πνεύματι Αγίω». Ελέγχει ακόμα και αυτόν τον Ηρώδη, όπως βλέπουμε σε άλλη περικοπή, λέγοντάς του «ουκ έξεστι σοι έχειν την γυναίκα του αδελφού σου».
Κηρύσσει ακόμη ο Ιωάννης χωρίς να επιζητά επαίνους και δόξες από τους ανθρώπους. Τον βλέπουμε, όταν αρχίζει επίσημα το κήρυγμά του ο Χριστός , να λέγει για Αυτόν ότι «το έργο Του πρέπει να μεγαλώνει ενώ το δικό του να μικραίνει». Γνώριζε ο Ιωάννης ότι το έργο του έφθασε στο τέλος και τώρα ήρθε η σειρά του Χριστού να αποκαλύψει την πλήρη αλήθεια. Υπόδειγμα λοιπόν η όλη στάση του Ιωάννη και στους δύσκολους καιρούς που ζούμε σήμερα. Όταν με πρόσχημα τον σεβασμό της διαφορετικότητας του άλλου, εμείς οι ίδιοι οι χριστιανοί ζητούμε να κατεβάσουμε τις εικόνες από τα δημόσια κτήρια και σχολεία. Όταν χριστιανοί στο όνομα ψηφίζουν νόμους που απαγορεύουν να αναφέρουμε και να ανταλλάζουμε ευχές αναφέροντας το όνομα του Χριστού. Ή όταν αρνούμαστε με κάθε τρόπο την ανέγερση ναών δεν είναι ουσιαστικά το ίδιο όπως να αρνούμαστε τον ίδιο τον Χριστό; Ο άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής είναι οδηγός αλλά και καταπέλτης για όλους εμάς, δείχνοντας ως Πρόδρομος τον δρόμο που οδηγεί στο Χριστό.
Η λιτότητα αλλά και απλότητα είναι ένα ακόμη χαρακτηριστικό που καθιστά για μας πρότυπο τον άγιο Ιωάννη. Ο ίδιος ντυνόταν με προβιές ζώων, η τροφή του ήταν ακρίδες και μέλι άγριο, ενώ ζούσε στην έρημο μακριά από κάθε ανέσεις. Γνώριζε ο Ιωάννης ότι πλούτος δεν είναι τα χρήματα, τα κτήματα, τα υλικά αγαθά. Πλούτος ήταν να εφαρμόζει το θέλημα του Θεού, να εργάζεται το έργο που του ανέθεσε ο Θεός. Δείχνει και σε μας σήμερα μέσα στην καταναλωτική κοινωνία που ζούμε, μέσα στις ανέσεις και την φυγοπονία , τον λάθος δρόμο που πορευόμαστε. Εξυπηρετώντας αλλότρια συμφέροντα ο άνθρωπος γίνεται υποχείριος της κατανάλωσης και του ευδαιμονισμού. Πολλοί προσπαθούν να αποκτήσουν όσο το δυνατό περισσότερα. Πλούσιος όμως δεν είναι αυτός που έχει πολλά αλλά αυτός που είναι ικανοποιημένος με αυτά που έχει. Ενώ πτωχός δεν είναι αυτός που δεν έχει πολλά αλλά αυτός που δεν είναι ικανοποιημένος με τα όσα έχει. Όσον αφορά τον πόνο και τις θλίψεις, η ζωή του κάθε χριστιανού είναι σταυρώσιμη. Είναι ένας ανήφορος γεμάτος δυσκολίες και προβλήματα που οδηγεί όμως μέσα από τις δυσκολίες και την θλίψη στην ανάσταση. Εξάλλου ο Θεός δεν μας υποσχέθηκε ανέσεις και ευκολίες αλλά μας είπε «εν τω κόσμω θλίψιν έξεται». Κάθε χριστιανός πρέπει να λέγει πάντοτε «δόξα σοι ο Θεός» και να προσανατολίζεται σωστά, ώστε να «θησαυρίζει εν ουρανώ όπου ούτε σής ούτε βρώσις αφανίζει». Μέτρο και υπόδειγμα ο Πρόδρομος αλλά και ό ίδιος ο Χριστός που καταδέχτηκε να γεννηθεί σε μία ταπεινή φάτνη. Που καταδέχθηκε να φύγει εξόριστος και αφιλόξενος από τους ανθρώπους στην έρημο. Που σε όλη την επίγεια ζωή του δεν απέκτησε υλικά αγαθά ώστε να λέει ότι «ούκ έχει πού την κεφαλήν κλίναι».
Η μετάνοια που κήρυσσε ο Ιωάννης στους ανθρώπους συνιστά μια άλλη ενότητα που δεν πρέπει να την παραβλέπουμε. Ήταν τότε απαραίτητη για να δεχθούν τον Σωτήρα Χριστό , να ακούσουν το κήρυγμά Του και να πιστέψουν. Είναι και για μας απαραίτητη προκειμένου να δεχθούμε την χάρη του Θεού αλλά και τον ίδιο τον Θεό μέσα μας. Η μετάνοια είναι έργο που επιβάλλεται για όλους τους ανθρώπους, αφού δεν υπάρχει κάποιος που να είναι αναμάρτητος έστω και αν η ζωή του ήταν μία μέρα επί της γης. Ο Χριστός δέχθηκε την μετάνοια του τελώνη, της πόρνης ,του ληστή πάνω στον σταυρό. Μπορεί να δεχθεί και την δική μας φτάνει να είναι ειλικρινής και γνήσια. Λέγεται χαρακτηριστικά ότι όσα καλά κάνουν οι άνθρωποι μπορούν να τα μιμηθούν και οι δαίμονες. Μπορούν να κάνουν νηστεία αφού δεν τρώνε τίποτα. Μπορούν να κάνουν αγρυπνία αφού δεν κοιμούνται ποτέ . Ένα μόνο δεν μπορούν να κάνουν, να μετανοήσουν. Αυτός ήταν και ο λόγος της πτώσεως τους αλλά και της πτώσεως του ανθρώπου ,η υπερηφάνεια και η αμετανοησία. Ο Ιούδας αν καταδικάσθηκε, καταδικάσθηκε γιατί δεν μετανόησε για την πράξη του. Ενώ ο Πέτρος, για τον οποίο το αμάρτημα της τριπλής αρνήσεως του Χριστού δεν ήταν μικρότερο αυτού του Ιούδα ,συγχωρέθηκε από τον Χριστό και επανήλθε στην χωρία των δώδεκα αποστόλων. Και φυσικά ο λόγος ήταν ότι μετά την τριπλή άρνησή του μετανόησε και ταπεινωμένος συγχωρέθηκε από τον Χριστό. Χρειάζεται λοιπόν και εμείς να ακούσουμε του λόγους του αγίου Ιωάννη «μετανοείτε ήγγικε γαρ η βασιλεία των ουρανών». Ο χρόνος αποδημίας μας από αυτή την ζωή είναι άγνωστος στον καθένα μας. Είναι επιτακτική ανάγκη λοιπόν να μετανοούμε συχνά ούτως ώστε να είμαστε έτοιμοι όταν μας καλέσει ο Κύριος να έχουμε «καλήν την απολογία μας».
Σπουδαία λοιπόν τα μηνύματα της σημερινής ευαγγελικής περικοπής. Ας μιμηθούμε γι’ αυτό τον άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο και τις αρετές του. Ας γίνουμε και εμείς «πρόδρομοι» και απόστολοι του ευαγγελίου του Χριστού. Ας δίνουμε καθημερινά την μαρτυρία του ,ομολογώντας την πίστη μας στο Χριστό. Ας γίνουμε και εμείς ολιγαρκείς όσον αφορά τα υλικά αγαθά και ας ζητούμε περισσότερο τα πνευματικά. Και τέλος ας κάνουμε κτήμα μας την μετάνοια ώστε να λάβουμε μετανοημένοι την συγχώρεση και τις δωρεές του Θεού.
