Γράφει ὁ Ἐλευθέριος Ἀνδρώνης
H αὐτοκτονική πολιτική πού ἀκολουθεῖ ἡ Εὐρωπαϊκή Ἕνωση μας ὁδηγεῖ σέ κοινωνικές ἐκρήξεις ἄνευ προηγουμένου - Ἡ Ἑλλάδα παραμένει ἀνοχύρωτη μπροστὰ σέ ἕναν τέτοιο ἐφιάλτη.Ἡ πολιτική της ΕΕ ὁδηγεῖ σέ «ἔκρηξη»: Ἐνεργειακή κρίση, διατροφική κρίση, φτωχοποίηση, πολιτικά σκάνδαλα καί στροφή τῶν κυβερνήσεων πρός τόν ἀπολυταρχισμό, εἶναι οἱ παράγοντες πού σφίγγουν ὁλοένα καί περισσότερο τή «θηλιά» στούς λαούς τῆς Δύσης καί μέ μαθηματική ἀκρίβεια ὁδηγοῦν πρός ἕνα... ντόμινο κοινωνικῶν ἐκρήξεων ἄνευ προηγουμένου.
Αὐτό ἀποκαλύπτεται μέ ἐμφατικό τρόπο καί ἀπό τήν ἔκθεση πού δημοσίευσε τό πρακτορεῖο Bloomberg, ὅπου ἐπισημαίνεται πώς σέ περισσότερες ἀπό τίς μισές χῶρες τοῦ πλανήτη, παρατηροῦνται κοινωνίες πού βρίσκονται στό «κόκκινο» ὅσον ἀφορᾶ τόν κίνδυνο ξεσπάσματος ἐμφύλιων ἀναταραχῶν. Καί ὁπωσδήποτε, ὅσο ὁδεύουμε πρός ἕναν πολύ κρίσιμο χειμῶνα, ἡ ἀνισότητα θά βαθαίνει τίς κοινωνικές πληγές καί θά κλονίζει τά κοινωνικά θεμέλια του κάθε κράτους ὅλο καί περισσότερο.
Συγκεκριμένα στήν ΕΕ, προβλέπεται πώς τό «φυτίλι» πού σιγοκαίει καί ἐνδέχεται νά πυροδοτήσει τίς «βόμβες» ἀποσταθεροποίησης, δέν εἶναι ἄλλο ἀπό τήν ἐνεργειακή ἔνδεια, δηλαδή ἕνα ἀπότοκο ἀπό τήν αὐτοκτονική πολιτική πού ἐπέβαλλαν οἱ Βρυξέλλες στά Εὐρωπαϊκά κράτη, δίνοντας «γραμμή» νά ἀκολουθηθεῖ μιά τυχοδιωκτική, μονόπλευρη καί μή εὐέλικτη ἀντιμετώπιση τοῦ Οὐκρανικοῦ.
Τό πολιτικό κατεστημένο τῶν χωρῶν τῆς ΕΕ βρίσκεται στή φάση τῆς μεγαλύτερης ἀπαξίωσης του στήν ἱστορία τῆς Ἕνωσης, οἱ προσωπικότητες μέ πολιτικό ἐκτόπισμα ἔχουν ἐκλείψει, τά σκάνδαλα τῶν κυβερνήσεων δίνουν καί παίρνουν, τά ποσοστά ἀποχῆς ἀπό τό ἐκλογικό δικαίωμα ἔχουν ἐκτοξευτεῖ, ἡ ἐμπιστοσύνη τῶν πολιτῶν στούς θεσμούς τοῦ κράτους βρίσκεται στό ναδίρ. Ἡ ἐλπίδα σέ μιά θετική πολιτική ἀλλαγή ἐξαερώνεται μέ ἀστραπιαίους ρυθμούς, καί ὅταν χάνεται ἡ ἐλπίδα, συνήθως ἀκολουθεῖ τό ξέσπασμα ὀργῆς.
Δυστοπία καί στό βάθος καταστάσεις... Σρί Λάνκα
Μιά ἀποδυναμωμένη καί ἐν πολλοῖς ἄβουλη ΕΕ πού χάνει τήν διπλωματική ἐπιρροή της καί βυθίζεται σέ γεωπολιτική ἀπομόνωση, ἀντί νά διορθώσει τίς λανθασμένες πολιτικές πού τήν ὁδηγοῦν πρός τήν ὁλική καταστροφή, στρέφεται ὅλο καί περισσότερο στόν «κανιβαλισμό» τῶν ἴδιων τῶν λαῶν της, κατασπαράζοντας τή ἴδια τήν ὑπόσταση καί συνοχή της.
Ψηφιακή χειραγώγηση, ἐνεργειακά lockdown, οἰκολογικά πρόστιμα, «πράσινη» ἀστυνομία, ὑγειονομική ὑστερία, φίμωση τοῦ ἐλεύθερου λόγου καί τῆς ἐλευθεροτυπίας, ἐναλλακτική διατροφή μέ προτάσεις... εντὁμοφαγίας, κουπόνια φτώχειας μέ ψηφιακό περιτύλιγμα, καταπάτηση συνταγματικῶν δικαιωμάτων καί ἀνθρώπινων ἐλευθεριῶν. Αὐτά προέχουν στήν ἀτζέντα τῶν Βρυξελλῶν, γιατί αὐτά ἐξυπηρετοῦν τό σχέδιο γιά τήν ἑπόμενη φάση τοῦ ἐλέγχου τῶν μαζῶν.
Ποιός μπορεῖ νά ἰσχυριστεῖ πώς ὑπό αὐτές τίς συνθῆκες μιᾶς ἀπόλυτης δυστοπίας, οἱ λαοί δέν θά «ἐκραγοῦν», οἱ κοινωνικοί ἱστοί δέν θά διαρραγοῦν, οἱ πολῖτες δέν θά ἐπαναστατήσουν ἀπέναντι στό ἐφιαλτικό σκηνικό πού στήνεται ἀπό τή Νέα Τάξη Πραγμάτων καί τή «γραμμή» Νταβός;
Οἱ ἀπίστευτες σκηνές πού εἴδαμε νά ἐκτυλίσσονται στή λαϊκή ἐξέγερση στή Σρί Λάνκα μοιάζουν νά εἶναι προάγγελος παρόμοιων ἐξελίξεων στή Δύση. Ἕνας ἐξαθλιωμένος λαός, ἐξοργισμένος ἀπό μῆνες τραγικῶν ἐλλείψεων σέ τρόφιμα, καύσιμα, λιπάσματα καί ἄλλα εἴδη πρώτης ἀνάγκης, κατέλαβε τό προεδρικό καί τό πρωθυπουργικό μέγαρο γιά νά λεηλατήσει τήν προκλητική χλιδή τῶν δυναστῶν τους, ὑπό τό βλέμμα ἑνός ἀμέτοχου στρατοῦ.
Στή Σρί Λάνκα τῶν 22 ἑκατομμυρίων κατοίκων, ὁ πληθωρισμός καλπάζει στό 70%, τρόφιμα δίνονται μέ δελτίο καί οἱ διακοπές στήν ἠλεκτροδότηση εἶναι καθημερινές καί πολύωρες. Μᾶς φέρνουν κάτι στό νοῦ αὐτά, ἀπό ὅσα ἤδη συμβαίνουν σέ χῶρες τῆς Εὐρώπης;
Ἀνοχύρωτη ἡ Ἑλλάδα μπροστά στόν κίνδυνο
Ὅμως, ποῦ βρίσκεται ἡ χώρα μας, μέσα σέ ὅλα αὐτά τά δυσοίωνα σενάρια; Ὅπως καί στόν καιρό τῆς πανδημίας, ἔτσι καί στήν διαφαινόμενη ἀπειλή τῶν ἐμφύλιων ἀναταραχῶν, ἡ Ἑλλάδα εἶναι πρωταθλήτρια στήν εὐρωπαϊκή κούρσα πρός τόν γκρεμό.
Προκειμένου νά ἀποκρούσει μιά χώρα τόν κίνδυνο τῆς κοινωνικῆς ἔκρηξης, χρειάζεται πρῶτα ἀπ' ὅλα νά ὑπάρχει κοινωνική συνοχή καί σύμπνοια στό λαό της. Ὑφίσταται στήν Ἑλλάδα κάτι τέτοιο; Ἡ περιπέτεια τῆς πανδημίας ἔδειξε μέ τόν πιό ἐμφατικό τρόπο πώς ὄχι.
Πρῶτα ἀπ' ὅλα ἡ κυβέρνηση μέ τίς πολιτικές πού ἐφάρμοσε φρόντισε νά μπολιάσει τό διχαστικό πνεῦμα στόν λαό, καί σέ μεγάλο βαθμό τό κατάφερε. Ἔσπασε τή συνοχή τοῦ λαοῦ καί κατέταξε τούς πολῖτες σέ κατηγορίες «προνομιούχων» καί «ψεκασμένων». Μέσα σέ δύο χρόνια αὐτή ἡ χώρα ἀπέκτησε μιά ἀπίστευτη ἀνοχή στά δίπολα καί μιά ἀδιανόητη ἀπάθεια στά ἐκβιαστικά διλλήματα, ἀκόμα καί ὅταν αὐτά εἶχαν νά κάνουν μέ τήν καταπάτηση τοῦ δικαιώματος τῆς αὐτοδιαχείρισης τοῦ σώματος.
Ὅσο πορευόμαστε πρός τό μάτι τοῦ κυκλῶνα τῆς ἐνεργειακῆς κρίσης, ἡ κοινωνική ὀργή συσσωρεύεται στά χαμηλά καί μεσαῖα στρώματα πού πλήττονται ἀπό τή φτώχεια, τήν ἀνεργία καί τήν οὐσιαστική ἀνυπαρξία τοῦ κοινωνικοῦ κράτους. Ἡ λεηλασία τῶν ἐργαζομένων, τῶν μικρομεσαίων ἐπιχειρήσεων καί τῶν νοικοκυριῶν θά ἐνταθεῖ, μέ πρόσχημα τήν πολυπαραγοντική κρίση πού ἀντιμετωπίζει ἡ χώρα. Ὅσο διατηρεῖται ἡ διεθνής γεωπολιτική ἀστάθεια, χρονικός ὁρίζοντας γιά χαλάρωση δέν ὑπάρχει, καί ἡ ἀβεβαιότητα γίνεται κοινός παρονομαστής γιά κάθε πολίτη.
Παράλληλα, ἡ πολιτική σήψη, ἡ αἰσχροκέρδεια, ἡ διαφθορά, ἡ «ἐργολαβία» καί ἡ ὑπεράσπιση τῶν ὀλιγαρχικῶν συμφερόντων συνεχίζουν νά βρίσκονται στήν κορυφή τῆς πυραμίδας τῆς καταχρεωμένης χώρας μας. Καί στή βάση της βρίσκεται μιά κοινωνία πού ἔχει ἐθισμό στή κατάκριση καί τή διαφοροποίηση τοῦ ἀτόμου ἀπό τό σύνολο.
Γιά χίλιες - δυό αἰτίες παρουσιάζονται διχαστικά «μπαϊράκια» πού κατακερματίζουν τόν λαό. Ἰδεολογικά, κομματικά, ὀπαδικά, «δικαιωματιστικά» καί συμφεροντολογικά ἀφηγήματα διχόνοιας συνεχίζουν νά δηλητηριάζουν τό σῶμα τῆς κοινωνίας. Καί ὅσο ἡ χώρα ὁδεύει πρός μιά σκληρή δοκιμασία, ὁ λαός παραμένει ἀνοχύρωτος μπροστά στήν ἀπειλή τῶν ἐμφύλιων ταραχῶν.
Ἐπιστροφή σέ ὅ,τι μᾶς ἑνώνει
Μόνο οἱ οἰκογενειακοί δεσμοί καί οἱ ἄρρηκτοι δεσμοί τῆς Ἐκκλησίας, ἔχουν ἀπομείνει νά κρατοῦν τήν συνοχή τῆς τραυματισμένης καί καταρρέουσας ἑλληνικῆς κοινωνίας. Καί ἀπό αὐτό ἀκριβῶς φαίνεται πώς παρόλο τό νοσηρό οἰκονομικό καί κοινωνικό κλίμα, ὁ λαός μας διαθέτει τά πνευματικά ὅπλα γιά νά ἀναχαιτίσει μιά ἐνδεχόμενη κοινωνική ἔκρηξη πού μπορεῖ νά ἔχει καταστροφικές συνέπειες ἄν μᾶς βρεῖ ἀφύλακτους.
Τό πνεῦμα ἀλληλεγγύης καί ἀδελφοσύνης πού ἐμπνέει ἡ Ὀρθοδοξία, καί ἡ προσκόλληση στά ὑψηλά ἰδανικά τῆς Ἑλληνικῆς ψυχῆς πού ἔκαναν αὐτόν τόν λαό νά μεγαλουργήσει σέ στιγμές τῆς ἱστορίας, εἶναι τά μόνα ἀκλόνητα ἐφόδια μπροστὰ σέ ἐνδεχόμενες προκλήσεις πού θά παρουσιαστοῦν.
Παρά το ὅτι ἡ συνοχή τῆς χώρας ἐδῶ καί δεκαετίες βάλλεται πανταχόθεν, αὐτές οἱ ἀξίες ὑπάρχουν ἀκόμη βαθιά ριζωμένες στά ἐσώψυχα τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ. Ἐπιτακτική καί ἄμεση ἀνάγκη νά ἐπιστρέψουμε σέ ὅτι καταφέρνει νά μᾶς κρατᾶ ἑνωμένους. Θά τό πράξουμε πρίν εἶναι ἀργά;
