Η επιδραστική πρωθυπουργός, η οποία αφού διαχειρίστηκε με διαφορετικό τρόπο σε σχέση με τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες την πανδημία, ενώ τον Ιούλιο του 2022 δεν δίστασε να τα βάλει και με τον ΟΗΕ επικρίνοντάς τον πως δεν κατάφερε να σταματήσει τη στρατιωτική σύγκρουση με την Ουκρανία, τώρα δεν μπορεί να κρύψει την ανησυχία της για τον χειρισμό των πυρηνικών όπλων από τα κράτη που τα έχουν στα χέρια τους.
Παγκόσμιο οπλοστάσιο
Θυμίζοντας πως το 1945 τα πυρηνικά όπλα που χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη και μοναδική φορά σε ένοπλες συγκρούσεις είχαν ως αποτέλεσμα 355.000 άνθρωποι να σκοτωθούν στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι από δύο πυρηνικές βόμβες, η πρωθυπουργός τονίζει πως αυτός και μόνο ο αριθμός βάζει σε πρώτο πλάνο το σημερινό παγκόσμιο οπλοστάσιο των περίπου 13.000 πυρηνικών όπλων.
«Από πολλές απόψεις οι 13.000 όπλα που κατέχονται παγκοσμίως αντιπροσωπεύουν πρόοδο- είναι λιγότερο από το ένα τέταρτο των περισσότερων από 63.000 όπλων που κυκλοφορούσαν το 1985 κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Ωστόσο αυτό που είπε ο Τζον Κένεντι το 1961 στα Ηνωμένα Έθνη είναι τόσο επείγον τώρα όσο ποτέ άλλοτε: «Πρέπει να καταργήσουμε αυτά τα όπλα πριν μας καταργήσουν»» αναφέρει η Άρντερν στον Guardian.
Μεγαλύτερος από ποτέ ο κίνδυνος πυρηνικής καταστροφής
Η ίδια εφιστά την προσοχή στις κυβερνήσεις, τονίζοντας πως αυτή τη στιγμή ο κόσμος διατρέχει τον μεγαλύτερο κίνδυνο πυρηνικής καταστροφής από ό,τι ποτέ άλλοτε μετά το αποκορύφωμα του Ψυχρού Πολέμου.
«Οι αυξανόμενες εντάσεις των υπερδυνάμεων και οι δύο δεκαετίες αδιέξοδης προόδου στον έλεγχο των εξοπλισμών έχουν αυξήσει τον κίνδυνο αυτών των όπλων. Αυτή τη στιγμή 191 χώρες συναντώνται στα Ηνωμένα Έθνη για να ανανεώσουν τη συνθήκη μη διάδοσης των πυρηνικών όπλων και οι διαπραγματεύσεις βρίσκονται σε οριακό σημείο. Οι συνομιλίες αυτές προσφέρουν μια ευκαιρία να δοθεί νέα πνοή στον πυρηνικό αφοπλισμό σε μια εποχή που ο κόσμος τον χρειάζεται περισσότερο από ποτέ» επισημαίνει.
Επιμένοντας πως η πυρηνική καταστροφή δεν είναι μια αφηρημένη απειλή αλλά ένας πραγματικός παγκόσμιος κίνδυνος, τονίζει πως τα πυρηνικά όπλα θα μπορούσαν να αναπτυχθούν σε μια σύγκρουση, όπως άφησε να εννοηθεί ο πρόεδρος της Ρωσίας, Βλαντιμίρ Πούτιν, ή θα μπορούσαν να αναπτυχθούν από εσφαλμένο υπολογισμό ή λάθος – σε μία περίοδο αυξημένης έντασης.
«Η Νέα Ζηλανδία καλεί τα κράτη με πυρηνικά όπλα -τις ΗΠΑ, τη Ρωσία, την Κίνα, τη Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο- να απομακρυνθούν από την πυρηνική άβυσσο και να παράσχουν αυτή την ηγετική θέση, δεσμευόμενοι να διαπραγματευτούν ένα νέο πολυμερές πλαίσιο πυρηνικού αφοπλισμού» γράφει στον Guardian η πρωθυπουργός εξηγώντας γιατί μία τόσο γεωγραφικά ευνοημένη χώρα όπως η Νέα Ζηλανδία ανησυχεί τόσο πολύ για το συγκεκριμένο θέμα.
Προκλήσεις
Παρ΄ότι η Νέα Ζηλανδία εδώ και 35 χρόνια δεν έχει καθόλου στη κατοχή της πυρηνικά και αποτελεί διεθνή υποστηρικτή ενός κόσμου χωρίς πυρηνικά όπλα, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν γνωρίζει τη δυναμική του πραγματικού κόσμου.
(…)στην πραγματικότητα, το μήνυμα της Νέας Ζηλανδίας -ότι τα πυρηνικά όπλα δεν κάνουν κανέναν ασφαλέστερο και δεν έχουν πλέον θέση στον κόσμο μας- αντανακλά την άποψη της συντριπτικής πλειοψηφίας των χωρών. Πρέπει απλώς να πιστέψουμε ότι είναι δυνατή μια διαφορετική προσέγγιση.
«Οι προκλήσεις της συμφωνίας για πολυμερή πυρηνικό αφοπλισμό μπορεί να φαίνονται συντριπτικές. Αλλά δεν είναι ένα έργο που μπορεί να αναβληθεί επ’ αόριστον. Αυτή τη στιγμή, η συνθήκη βρίσκεται υπό πίεση. Επηρεάζεται από τις γεωπολιτικές εξελίξεις, συμπεριλαμβανομένης της έντασης μεταξύ των κρατών που διαθέτουν πυρηνικά όπλα. Ωστόσο υπάρχει αυξανόμενος σκεπτικισμός και απογοήτευση σχετικά με την πρόθεση των κρατών με πυρηνικά όπλα να εφαρμόσουν πλήρως τις δεσμεύσεις τους για πυρηνικό αφοπλισμό βάσει της συνθήκης» επισημαίνει η ίδια, προσθέτοντας πως εάν αυτό συνεχιστεί, υπάρχει πραγματική προοπτική να χάσουν οι χώρες την πίστη τους στη συνθήκη – θέτοντας σε κίνδυνο τόσο το ρόλο της στην πρόοδο του πυρηνικού αφοπλισμού όσο και στην πρόληψη της εξάπλωσης πυρηνικών όπλων.
Αναπόφευκτη μία νέα κούρσα πυρηνικών εξοπλισμών;
«Κάποιοι θα μπορούσαν να πουν ότι στο σημερινό παγκόσμιο περιβάλλον μια νέα κούρσα πυρηνικών εξοπλισμών είναι αναπόφευκτη, και μαζί με αυτή μια περαιτέρω υπονόμευση των προσπαθειών μας για πυρηνικό αφοπλισμό και μη διάδοση των πυρηνικών όπλων. Δεν μπορώ να δεχτώ ότι η ανασφάλεια και η αστάθεια μάς καθιστούν ανίκανους να κάνουμε ακριβώς αυτό που θα βοηθούσε να γίνει ο κόσμος λιγότερο ανασφαλής και λιγότερο ασταθής. Μπορεί και πρέπει να υπάρξει μια διαφορετική πορεία – μια πορεία επείγουσας ηγεσίας, αναγνώρισης του πυρηνικού γκρεμού στον οποίο βρισκόμαστε όλοι, και συνεχούς προόδου στις προσπάθειές μας να απαλλάξουμε τον κόσμο από τα πυρηνικά όπλα. Δεν είναι μόνο δυνατό – είναι απαραίτητο» καταλήγει η νεοζηλανδή πρωθυπουργός.
