Του Θεόφιλου Αιγινήτη
Οι αρχαίοι Έλληνες κλασικοί συγγραφείς Αισχύλος, Σοφοκλής και Ευριπίδης έγραψαν πολλές τραγωδίες που θαυμάζονται και παίζονται μέχρι σήμερα στα θέατρα όλου του κόσμου.
Από τον Αισχύλο σώθηκαν 7 και από τον Σοφοκλή 7 ολοκληρωμένες από τις 120 που είχε γράψει.
Σώζονται ακόμη 19 τραγωδίες του Ευριπίδη, μα κανένας τους δεν ασχολήθηκε με την τραγωδία των μανάδων που αποχωρίζονταν τα παιδιά τους όταν μετανάστευαν για να ιδρύσουν αποικίες, νέες πατρίδες, νέες πόλεις.
Ο ελληνισμός διαχρονικά έχει υποστεί πολλές διώξεις από βάρβαρους λαούς, πολλούς ξεριζωμούς και αναγκαστικές μεταναστεύσεις μετά από πολέμους.
Καραβιές ολόκληρες τη δεκαετία του 1950 ξεκινούσαν από το λιμάνι του Πειραιά με τα υπερωκεάνια να φεύγουν κατάφορτα για Αμερική και Αυστραλία λόγω οικονομικής αδυναμίας της πατρίδας μετά τον πόλεμο να τους θρέψει.
Το ίδιο συμβαίνει και στις μέρες μας, χωρίς όμως πόλεμο, χωρίς να χυθεί μια σταγόνα αίμα, εκτός από εκείνους που αυτοκτόνησαν γιατί δεν άντεξαν την προδοσία βλέποντας τη ζωή τους να χειροτερεύει από τη μια μέρα στην άλλη.
Στην δοξασμένη ανά τους αιώνες πατρίδα μας, δυστυχώς βρέθηκαν πολιτικοί που υποκρίνονταν τους πατριώτες, παραπλάνησαν τους πολίτες, πήραν τα ηνία της χώρας στα βρώμικα χέρια τους και την ξεπούλησαν.
Ξετίναξαν οικονομικά τη χώρα με τους κολλητούς κηπουρούς τους, μαζί με τις ύαινες και τα τσακάλια, με τους μιζαδόρους που πάντα τους περιτριγυρίζουν και τελικά δεν άφησαν ούτε ευρώ στα ταμεία του κράτους.
Τα χρήματα που κυκλοφορούσαν στην αγορά δε φτάνανε πλέον να ταΐσουν αυτούς που δούλευαν κι’ αυτούς που κάθονταν και απολάμβαναν το μισθό που τους πλήρωναν τα κορόιδα οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι .
Το αποτέλεσμα ήταν να βαρέσουν κανόνι κι’ αντί να ζητήσουν συγνώμη έβρισαν κι’ από πάνω το λαό που τους είχε ψηφίσει πως είναι διεφθαρμένος.
Έτσι φτάσαμε εν έτη 2013 ξανά στη δεκαετία του ’50, 60 χρόνια πίσω, που οι Έλληνες αναγκάζονται να ξενιτευτούν και πάλι λόγω ανεργίας.
Τώρα όμως δε φεύγουν οι αγράμματοι που πήγαιναν για εργάτες στην ξενιτειά, αλλά φεύγει η αφρόκρεμα της ελληνικής κοινωνίας, τα νιάτα μας, με τα πτυχία τους και τα ντοκτορά τους. Φεύγουν οι επιστήμονες που έχουν εμπιστοσύνη στα κότσια τους και μένουν πίσω όλοι οι βολεμένοι ακαμάτιδες και αυτοί που έχουν τέτοιες και τόσες διασυνδέσεις που δεν τους πιάνει καμιά οικονομική φουρτούνα και βρίσκονται μονίμως στη μπουνάτσα του κρατικοδίαιτου λιμανιού.
Δε θα μείνει πλέον κανένας ικανός και έντιμος γιατρός να σε κοιτάξει, να σε χειρουργήσει. Θα μείνουν οι αδίσταχτοι δολοφόνοι γιατροί που θα χειρουργούν μόνο αφού πρώτα τα αρπάξουν από τα περιδεή θύματά τους. Με τις διάφορες τεχνητές καθυστερήσεις, σε αφήνουν χωρίς καμία τύψη να πεθάνεις γιατί δεν τους τα ακούμπησες.
Οι γονείς αφού ξόδεψαν το υστέρημά τους για να σπουδάσουν τα παιδιά τους, τώρα τα αποχωρίζονται με δάκρυα στα μάτια και τα βλέπουν να παίρνουν το δρόμο του μισεμού, να προσφέρουν τις γνώσεις τους και τις υπηρεσίες τους στους ξένους σ’ αυτούς που συνέβαλλαν στην καταστροφή μας και τον ξεπεσμό μας.
Αυτό θα συνεχίζεται αν δεν έρθει η ώρα να διαφεντεύεται η χώρα μας πέρα ως πέρα από Έλληνες.
