Σάλος έχει ξεσπάσει από την διάταξη για το άνοιγμα των καταστημάτων όλες τις Κυριακές του χρόνου, το οποίο προτίθεται να εφαρμόσει η κυβέρνηση, αδιαφορώντας για τις έντονες αντιδράσεις. Η Εκκλησία, ο πιστός λαός, οι καταστηματάρχες, ακόμα και όσοι δεν πιστεύουν, αντιδρούν ορθά και δικαίως στην κατάργηση της Κυριακής αργίας, επισημαίνοντας τους κινδύνους από αυτήν (αποχριστιανοποίηση, οριστική διάλυση της οικογένειας, εργασία - δουλεία κλπ).
Όλα αυτά, μας βρίσκουν κάτι παραπάνω από σύμφωνους. Δικαιολογημένες είναι οι αντιδράσεις. Όμως, μήπως θα πρέπει να ελέγξουμε λιγάκι και τον εαυτό μας; Μήπως οφείλουμε ΠΡΩΤΑ να κοιταχθούμε στον καθρέφτη;
Τι εννοώ; Σκεφτήκατε ποτέ, μήπως, πριν από οποιοδηόποτε νόμο ή κυβερνητική απόφαση, έχουμε καταργήσει ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΙΔΙΟΙ την αργία της Κυριακής;
Με ποιον τρόπο, θα αναρωτηθεί κανείς. Για να απαντήσουμε, ας δούμε πρώτα τι ακριβώς έχουμε συνηθίσει να κάνουμε και να μην κάνουμε μια συνηθισμένη Κυριακή, όσοι λέμε ότι είμαστε πιστοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί:
- Το πρώτο και βασικότερο: Πηγαίνουμε άραγε στην Εκκλησία;
- Ας υποθέσουμε ότι εκκλησιαζόμαστε τακτικά. Πώς περνάμε άραγε το υπόλοιπο της Κυριακής;
- Με πνευματική ωφέλεια και Ορθόδοξο τρόπο ζωής; Με πραγματική ξεκούραση, ψυχική και σωματική;
- Ή μήπως με αμαρτωλές διασκεδάσεις, ακολασίες και χαλαρότητα; Με «σκότωμα» της ώρας μας ανάμεσα σε εξόδους, ταβέρνες, καφετέριες, κινηματογράφους και γήπεδα;
- Πόσοι άραγε επιλέγουμε, αντί να πάμε σε παραλίες και άλλους κοσμικούς προορισμούς, να επισκεφθούμε ένα Μοναστήρι, για να τονώσουμε την Πίστη μας και να γνωρίσουμε τους θησαυρούς της Ορθοδοξίας μας;
- Διαβάζουμε ψυχωφέλιμα, πνευματικά βιβλία και έντυπα; Βρίσκουμε ευκαιρία να διακονήσουμε τους συνανθρώπους μας που έχουν ανάγκη; Μαζευόμαστε - επιτέλους! - ως οικογένεια στο κυριακάτικο τραπέζι;
- Για να μην τα πολυλογούμε, το ερώτημα είναι απλό: Αξιοποιούμε πραγματικά την Κυριακή ως «ημέρα Κυρίου» ή απλά γεμίζουμε τις ώρες της με χίλιες δυο ανουσιότητες;
Είμαι βέβαιος πως υπάρχουν πιστοί Χριστιανοί που σέβονται τις Κυριακές και τις αξιοποιούν προς πνευματική τους ωφέλεια. Όμως, πόσοι από εμάς μπορούν να βεβαιώσουν πως δεν κάνουν όσα περιγράφονται παραπάνω;
Αγαπητοί φίλοι, μήπως τελικά οι κυβερνώντες και οι υπόλοιποι διατάκτες της Νέας Εποχής βρήκαν ευκαιρία να επιβάλουν με νόμο την κατάργηση της Κυριακής, εκμεταλλευόμενοι ακριβώς την δική μας αδιαφορία, νωθρότητα και αδυναμία εκμετάλλευσής της;
Ας κάνουμε επιτέλους μια αυτοκριτική. Να φωνάξουμε σε όσους καταπατούν τις χριστιανικές μας παραδόσεις, αλλά να «τα ψάλλουμε» κι ένα χεράκι και στον εαυτό μας. Για τις τόσες χαμένες, αναξιοποίητες Κυριακές.
