Γράφει ο Γ. Καπόπουλος
«Τι θα σήμαινε μια έξοδος από το ευρώ για τη Γαλλία» είναι ο χθεσινός πρωτοσέλιδος οκτάστηλος τίτλος της Μοντ, σε μια προσπάθεια αποδόμησης των επιχειρημάτων των αντιπάλων του κοινού νομίσματος κυρίως της Μαρίν Λεπέν που παρουσιάζουν την έξοδο από την Ευρωζώνη ως μαγική συνταγή για την επίλυση όλων των προβλημάτων.
«Ποια είναι η πραγματική πιθανότητα μιας διάλυσης της Ευρωζώνης», είναι ο τίτλος του κυρίου θέματος της καθημερινής ενημέρωσης της γνωστής και έγκυρης ιστοσελίδας Eurointelligence com .
Με πιο προσεκτική διατύπωση, αλλά με την ίδια ανησυχία να κυριαρχεί, το έγκυρο γερμανικό εβδομαδιαίο περιοδικό Der Spiegel θέτει το ερώτημα πόσο πιθανή είναι μια αναζωπύρωση της κρίσης χρέους στην Ευρωζώνη, για να καταλήξει στη διαπίστωση ότι τη μεγαλύτερη ανησυχία δεν την εμπνέει πλέον η Ελλάδα αλλά η Ιταλία.
Τα παραπάνω αποτυπώνουν μια αυθεντική ανησυχία-αμηχανία, καθώς η Ε.Ε. - Ευρωζώνη βρίσκεται μπροστά σε έναν κύκλο κρίσιμων εκλογικών αναμετρήσεων, αρχής γενομένης από την Ολλανδία, με ενδιάμεσο σταθμό τη Γαλλία και καταληκτικό τη Γερμανία στα τέλη του Σεπτεμβρίου, χωρίς δυστυχώς να υπάρχει αντιπαράθεση εναλλακτικών προτάσεων για το μέλλον της Ε.Ε. - Ευρωζώνης.
Δύο μονόδρομες όπως αυτοπαρουσιάζονται και αυτοπροσδιορίζονται επιλογές αλληλοτροφοδοτούνται και αλληλονομιμοποιούνται:
Από τη μια, η γραμμή Σόιμπλε για μόνιμη δημοσιονομική λιτότητα και μάλιστα περαιτέρω αυστηροποίηση της συμμόρφωσης με το Σύμφωνο Σταθερότητας.
Από την άλλη, η συνταγή της εθνικής περιχαράκωσης-απομόνωσης αδιανόητη και ανεφάρμοστη, με δεδομένη την αλληλεξάρτηση που έχουν δημιουργήσει δεκαετίες ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης αλλά και η παγκοσμιοποίηση.
Το παραπάνω σκηνικό είναι εξ ορισμού αρνητικό για τους οπαδούς της εμβάθυνσης της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, καθώς η μόνη δυνατή επιχειρηματολογία κατά των οπαδών της επιστροφής στην εθνική κυριαρχία-απομόνωση είναι ο φόβος του υψηλού κόστους μιας αποχώρησης από την Ευρωζώνη. Τόσο το Βrexit όσο και η εκλογή Τραμπ διδάσκουν ότι ο εκφοβισμός λειτουργεί ως μπούμερανγκ, καθώς το εκλογικό σώμα δεν καλείται με θετική επιχειρηματολογία να ψηφίσει την παραμονή στην Ευρώπη, αλλά έχει την αίσθηση ότι εκβιάζεται από τις πολιτικές ελίτ.
Μέχρι πριν από λίγους μήνες η εικόνα που έδειχναν χθες έγκυρες εφημερίδες και ιστοσελίδες θα ήταν αδιανόητη.
Η παραδοχή του ότι το αδιανόητο είναι έστω και με μειωμένες πιθανότητες ενδεχόμενο δεν είναι απλώς μια ουδέτερη καταγραφή, αλλά παράγων επηρεασμού των συσχετισμών.
Για τη Γαλλία, ανεξάρτητα από τις προθέσεις της διεύθυνσης της Μοντ, ο οκτάστηλος πρωτοσέλιδος τίτλος μπορεί αντί να λειτουργήσει ως εκφοβισμός, να συμβάλει στην ενίσχυση μιας παράστασης νίκης της Λεπέν και να αποενοχοποιήσει διστακτικούς ψηφοφόρους που δεν θέλουν η ψήφος τους να πάει χαμένη ως διαμαρτυρία, αλλά να βαρύνει στο εκλογικό αποτέλεσμα.
Στη Γερμανία, όπου επιβεβαιώνεται ότι ο Σουλτς απέναντι στη Μέρκελ, αλλά και το SPD απέναντι στην CDU-CSU, έχουν σταθεροποιήσει το κλείσιμο της ψαλίδας που χώριζε τα δύο στρατόπεδα με ελαφρά υπεροχή σε κάποιες δημοσκοπήσεις και ελαφρά υστέρηση σε άλλες, είναι ζητούμενο αν θα υπάρξει συγκροτημένος διάλογος για το μέλλον της Ε.Ε. - Ευρωζώνης στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας.
Το ερώτημα αφορά κατά κύριο λόγο τους Σοσιαλδημοκράτες, αν θα μείνουν στις επί μέρους διαφοροποιήσεις των Σουλτς-Γκάμπριελ από τον Σόιμπλε ή αν θα παρουσιάσουν μια ολοκληρωμένη εναλλακτική πρόταση.
Η Μέρκελ και η CDU-CSU κινδυνεύουν να βρεθούν σε δεινή θέση για την Ε.Ε. ? Ευρωζώνη, καθώς κάθε νίκη ή ακόμη και ισχυρή άνοδος του αντιευρωπαϊκού λαϊκισμού, δικαίως θα μπορεί να καταγραφεί και ως αποτυχία της πολιτικής της καγκελαρίου και του υπουργού της Οικονομικών στη διαχείριση της Κρίσης από την άνοιξη του 2010 μέχρι και σήμερα.
Η ανησυχία των ευρωπαϊκών ΜΜΕ για το μέλλον της Ευρωζώνης προφανώς προαναγγέλλει υποβαθμίσεις πιστοληπτικής ικανότητας και αύξηση του κόστους δανεισμού που θα μπορούσε να κλυδωνίσει την Ιταλία με απρόβλεπτες παρενέργειες.
Δεινή θέση
Η Μέρκελ και η CDU-CSU κινδυνεύουν να βρεθούν σε δεινή θέση για την Ε.Ε. - Ευρωζώνη, καθώς κάθε νίκη ή ακόμη και ισχυρή άνοδος του αντιευρωπαϊκού λαϊκισμού δικαίως θα μπορεί να καταγραφεί και ως αποτυχία της πολιτικής της.
Πηγή "Ημερησία"
