Γράφει ο Κώστας Μαντατοφόρος
Και αφού οι Δυτικές κοινωνίες άφησαν με την αδιαφορία και την ψήφο τους να γιγαντωθεί και να κυριεύσει ο νεοφιλελευθερισμός, δηλαδή αφού παρέδωσαν τις εθνικές κρατικές εξουσίες στο χρηματοοικονομικό σύστημα, δηλαδή στην ελεύθερη αγορά και την τραπεζοκρατία, τώρα προσπαθούν σπασμωδικά να διορθώσουν το λάθος τους τρέχοντας να κρυφτούν κάτω απ΄τις φτερούγες ακροδεξιών σχηματισμών και κομμάτων σε όλες τις χώρες.
Ακόμα και στην Τουρκία, που πολύ απέχει απ' το να χαρακτηριστεί δυτική κοινωνία, το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος δείχνει πως οι λαοί είναι ικανοί να ψηφίσουν ακόμη και δικτατορία προκειμένου να γλυτώσουν από αυτό που θεωρουν πιά μείζον κακό: την παγκόσμια Νέα Τάξη, τον παγκοσμιοποιημένο νεοφιλελευθερισμό.
Ακόμη και αν το 51.8% ΝΑΙ είναι προϊόν νοθείας, ακόμη κι αν στην θέση του θάπρεπε να είναι το ΟΧΙ με τις ψήφους που κλάπηκαν και πάλι το υπόλοιπο που θα έμενε και θα αντιστοιχούσε στην πραγματική δύναμη του ΝΑΙ είναι τεράστιο, είναι αψυχολόγητο, αλλά κυρίως είναι "αγράμματο" και ανιστόρητο.
Το ίδιο ακριβώς και ίσως ακόμη χειρότερο είναι αυτό που συμβαίνει με τις προβλέψεις για τις γαλλικές Προεδρικές εκλογές.
Και δείχνει πως οι λαοί προσπαθουν πιά να ριζοσπαστικοποιηθούν αλλά με τον λάθος τρόπο.
Το αν βέβαια ο τρόπος είναι λάθος δεν εξαρτάται μόνον απ' τους λαούς, ή μάλλον δεν οφείλεται μόνον σε αυτούς.
Οφείλεται στα κόμματα που με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο προσχώρησαν και διηθήθηκαν απ΄τον νεοφιλελευθερισμό είτε απ'ευθείας (Δεξιά, Κέντρο), είτε μέσω της αποδοχής του υπερκαταναλωτισμού και της κάλπικης ευημερίας (Σοσιαλιστικά κόμματα, Δημοκρατικά κόμματα, και κόμματα προσκείμενα στην πρώην Ευρωαριστερά).
Όσο γι αυτά που σήμερα ονομάζονται "αριστερά" κόμματα (μιλάμε πάντα για τον Δυτικό κόσμο) δεν είναι παρά παράσιτα της κοινωνίας που ιδιοποιήθηκαν μία κατά βάση σωστή οικονομικοπολιτική θεωρία που ποτέ και πουθενά δεν εφαρμόστηκε ως τώρα παρά ως σκιά-φάρσα και εμφανίστηκαν στους λαούς με την λεοντή του δημοκράτη-ριζοσπάστη-λαϊκού, λεοντή που όταν πέφτει όπως εδώ σε εμάς, αποκαλύπτει όχι μόνο την γύμνια των "αριστερών", παρά μία αηδιαστική παραμόρφωση σώματος και πνεύματος.
Πού αλλού λοιπόν να βρουν οι λαοί κατά την γνώμη τους αποκούμπι και παρηγοριά, παρά στον πρώην μπαμπούλα του φασισμού και του ναζισμού, τόσο έντεχνα όμως πιά καλλωπισμένου και μεταμφιεσμένου σε φιλολαϊκό προστάτη, που η απαίδευτη και ουσιαστικά πολιτικά αγράμματη κοινωνία της Δύσης δεν μπορεί να δεί πως πίσω του κρύβεται αυτός που αιματοκύλισε όλο τον κόσμο πριν εβδομήντα χρόνια.
Βέβαια όλος ο κόσμος ήδη τώρα αιματοκυλιέται καθημερινά, ύπουλα, κρυφά...
Με τεσσεράμιση χιλιάδες βρεφικούς θανάτους καθημερινά από πείνα, δίψα και έλλειψη φαρμάκων...
Με ακραία φτώχεια για το ένα τρίτο του παγκόσμιου πληθυσμού...
Με καθημερινή ανυπολόγιστη και πιθανόν μη αναστρέψιμη καταστροφή του οικολογικού περιβάλλοντος του πλανήτη...
Με βομβαρδισμούς αμάχων...
Με ακραία και πρόστυχη συσσώρευση άχρηστου πλούτου.
Οι Δυτικές κοινωνίες σε αδιέξοδο που οι ίδιες δημιούργησαν.
Ο Δυτικός πολιτισμός σε αποκαθήλωση.
Η λύση που απομένει είναι μάλλον μόνο μία:
Η ουτοπία της επανάστασης της παγκόσμιας συνείδησης.
Η μάχη θα δοθεί πρώτα στο πεδίο του Παγκόσμιου Ιστού.
Στο ίντερνετ.
Μετά, στους δρόμους του κόσμου!...
Πηγή "Ουδέν Σχόλιον"
