Του Τάσου Ι. Αβραντίνη
Σπεύσαμε να αδικήσουμε για μια ακόμη φορά τον πρωθυπουργό. Η συμφωνία με την Εκκλησία είναι «καταπληκτική». Επιτρέπει στο Δημόσιο να προσλάβει δέκα χιλιάδες νέους δημοσίους υπαλλήλους απολύοντας στα ψέματα βεβαίως δέκα χιλιάδες παλιούς δημοσίους υπαλλήλους (κληρικούς) χωρίς να το πάρει χαμπάρι κανείς από τους κουτόφραγκους δανειστές μας. Μοναδική σκέψη. Ωστόσο όμως δεν επιλύει οριστικώς το μεγάλο και δισεπίλυτο πρόβλημα της ανάγκης κάθε δύσμοιρης ελληνικής οικογένειας να διοριστούν τα παιδιά της στον δημόσιο τομέα.
Πάντως ο κ. Τσίπρας έκανε το χρέος του, εφηύρε την ιδέα... Πρέπει κι εμείς οι υπόλοιποι, ως υπεύθυνοι πολίτες να ανταποκριθούμε στο παράδειγμα του μεγάλου ηγέτη και να βασανίσουμε το μυαλό μας για το πώς μπορεί να τύχει γενικότερης εφαρμογής.
Μια πρώτη σκέψη θα ήταν ο χωρισμός του κράτους από την εκπαίδευση και την εθνική άμυνα. Με τον τρόπο αυτό θα μπορούσαν να απολυθούν ‒στα ψέματα πάντα‒ οι περίπου 150.000 εκπαιδευτικοί του Υπουργείου Παιδείας και αντιστοίχως οι περίπου 150.000 στρατιωτικοί και πολιτικοί υπάλληλοι του Υπουργείου Εθνικής Αμύνης. Στη συνέχεια θα ιδρυθούν δύο ταμεία στα οποία θα μεταφερθεί το σύνολο της περιουσίας των δύο υπουργείων.
Το κράτος αντί να καταβάλλει βλακωδώς τη μισθοδοσία των παραπάνω υπαλλήλων, όπως συνέβαινε μέχρι σήμερα, τώρα πλέον θα χρηματοδοτεί τα ταμεία αυτά με το ποσό που αναλογεί στη μισθοδοσία, και αυτά με τη σειρά τους θα καταβάλλουν τους μισθούς των εκπαιδευτικών και των στρατιωτικών. Αναρωτιέμαι πώς δεν το σκεφτήκαμε νωρίτερα!
Έτσι θα συρρικνωθεί ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων και πλέον με απόλυτη ακρίβεια θα ισχυρίζονται η κυβέρνηση, η ΟΛΜΕ, η ΑΔΕΔΥ «και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις» ότι ο μέσος όρος των δημοσίων υπαλλήλων στην Ελλάδα είναι μικρότερος από αυτόν της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Στη συνέχεια η κυβέρνηση θα προχωρήσει σε προσλήψεις 100.000 μονίμων δημοσίων υπαλλήλων, υλοποιώντας και τη σχετική προεκλογική της εξαγγελία. Μην ακούσω ανοησίες ή κακόβουλα σχόλια του τύπου «δεν υπάρχουν χρήματα να πληρωθούν όσοι θα προσληφθούν».
Υπάρχει δημοσιονομικός χώρος, και το γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά. Ας κάνουμε την πράξη: 100.000 νέοι δημόσιοι υπάλληλοι x 669 ευρώ x 12 = 802.800.000 ευρώ και μαζί με τις ασφαλιστικές εισφορές περίπου 1 δισ. €. Μα τι στην ευχή, με πρωτογενές πλεόνασμα κοτζάμ 7 δισ. ευρώ δεν μπορούμε να δώσουμε ένα ψωροδισεκατομμυριάκι;
Ας μιλήσουμε τώρα σοβαρά. Κοντολογίς η συμφωνία Τσίπρα-Ιερώνυμου είναι ένα καθαρό προεκλογικό ρουσφέτι του Τσίπρα προς την Εκκλησία της Ελλάδος έναντι εκλογικού ανταλλάγματος. Πρόκειται για μια ετεροβαρή αμιγώς οικονομική κατ’ ουσίαν συμφωνία υπέρ της Εκκλησίας της Ελλάδος. Ειδικότερα:
‒ Το κράτος αποδέχεται και αναγνωρίζει την πάγια θέση της Εκκλησίας, ότι η μισθοδοσία των ιερέων συνιστά αποζημίωση για τη μοναστηριακή περιουσία που περιήλθε στο Δημόσιο χωρίς αποζημίωση.
‒ Ικανοποιείται η πάγια θέση της Εκκλησίας για συνεκμετάλλευση με το Κράτος των πάσης φύσεως αμφισβητούμενων ακινήτων μέσω του Ταμείου Αξιοποίησης Εκκλησιαστικής Περιουσίας.
Όποιος αμφισβητεί τα παραπάνω δεν έχει παρά να ανατρέξει στις θέσεις του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου, όπως αυτές διατυπώνονται στο πρόσφατο βιβλίο του με τίτλο «Η απάντηση της Εκκλησίας στα μυθεύματα του αντικληρικαλιστικού λαϊκισμού».
Liberal
