Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου
Η εμπλοκή της Τουρκίας σε έναν πόλεμο δεν μπορεί να αφήνει αδιάφορη την Ελλάδα. Αντιθέτως αποτελεί μία μείζονος σημασίας εξέλιξη που απαιτεί ύψιστη ετοιμότητα, διπλωματική και όχι μόνο.
Η σύγκρουση στα τουρκο-συριακά σύνορα και περισσότερο η διαμόρφωση του γεωστρατηγικού παιχνιδιού στην περιοχή καθιστά σαφές το εξής. Στην παγκόσμια σκακιέρα είσαι είτε παίκτης είτε πιόνι. Και επειδή είναι δύσκολο να είσαι παίκτης, τουλάχιστον ας μην ανήκεις στα... αναλώσιμα πιόνια. Ας είσαι τουλάχιστον στρατηγικά πολύτιμο πιόνι. Το δυσάρεστο συμπέρασμα από τις εξελίξεις είναι ότι η Τουρκία επιβεβαιώνει τον ρόλο του παίκτη ως ισχυρή περιφερειακή δύναμη. Μπορεί να αρέσκεται να κινεί τον "τρελό" στη σκακιέρα αλλά είναι παίκτης.
Και ο τρόπος με τον οποίο αξιοποιεί τις συγκυρίες για τις επιδιώξεις του ο Ερντογάν, ανεξάρτητα αν στο φινάλε θα βρεθεί κερδισμένος ή χαμένος θα πρέπει να γίνει case study. Άλλωστε, όσο πιο καλά γνωρίζεις και κατανοείς τον εχθρό σου, τόσο καλύτερα προετοιμασμένος θα είσαι για να τον χειριστείς, να τον αντιμετωπίσεις ή να τον αποτρέψεις κατά περίσταση. Το... καλό με την Τουρκία είναι ότι δεν κρύβει τις επιδιώξεις της. Δουλεύει και ετοιμάζεται προς τον σκοπό της και αξιοποιεί τις ευκαιρίες.
Επίσης ένα δίδαγμα από τις εξελίξεις είναι ότι οι ΗΠΑ, όσο και αν "τζαρτζαριστούν" με την Τουρκία, δεν "εγκαταλείπουν" ποτέ εντελώς τον κυριότερο στρατηγικό τους σύμμαχο στην περιοχή. Αφήνοντας τους Κούρδους στο έλεος ή μάλλον στα νύχια του Ερντογάν καθώς ο παλιός σχεδιασμός για δημιουργία κουρδικού κράτους πάει περίπατο, ικανοποίησαν εμμέσως μία από τις βασικότερες επιδιώξεις της Τουρκίας. Εντάξει, ευνοούνται και οι Σύροι, επιβεβαιώνουν τον ρόλο τους στην περιοχή οι Ρώσοι, αλλά το παιχνίδι το κάνει η Τουρκία.
Ένα άλλο δίδαγμα είναι ότι οι Ευρωπαίοι την φοβούνται την Τουρκία. Θέλετε λόγω του μεγάλου τουρκικού ή τουρκόφωνου πληθυσμού στις μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες; λόγω των ισχυρών εμπορικών σχέσεων; λόγω του φόβου για μεταναστευτικό τσουνάμι; Σε κάθε περίπτωση οι κυρώσεις από την Ε.Ε. στην Τουρκία είναι από αστείες έως.... για τα μάτια του κόσμου. Με την ευκαιρία σημειώστε και την... ηχηρή σιωπή διαφόρων πλευρών όπως για παράδειγμα το Ισραήλ....
Όλα αυτά μας βάζουν σε ένα πιο ορθολογικό πλαίσιο σκέψης για το τι μπορούμε -και τι όχι- να περιμένουμε στο ισοζύγιο των σχέσεών μας με την Τουρκία αν ποτέ τα πράγματα σοβαρέψουν. Και τα μηνύματα ίσως πρωτίστως να πρέπει να τα λάβει και η Κύπρος. Μην παρεξηγηθώ, δεν επιχειρώ να προκαλέσω ανησυχία, νομίζω όμως ότι η ελληνική πλευρά θα πρέπει να αντιμετωπίζει τα γεγονότα με περισσή προσοχή. Και ελπίζω οι έχοντες την ευθύνη να έχουν αντιληφθεί την σοβαρότητα της στιγμής. Και να την συνεκτιμήσουν στη στρατηγική της επιβεβαίωσης των συμμαχιών ενόψει της επόμενης διπλωματικής διελκυστίνδας με τους γείτονες και της σχεδόν βέβαιης έντασης που κάποια στιγμή θα υπάρξει.
Capital
