Εκείνοι που διεξάγουν πόλεμο στη Συρία κατά του Μπασάρ Άσαντ, έχουν σχέση με διάφορες τρομοκρατικές οργανώσεις, π.χ., με την Αλ Κάιντα. Δεν αναγνωρίζουν τις αξίες καμιάς από τις θρησκείες εκτός από τη δική τους. Έτσι, όλοι, όσοι δεν συμμερίζονται τις απόψεις τους είναι «ξένοι» για αυτούς. Τέτοια γνώμη εξέφρασε στο ΡΣ «Η Φωνή της Ρωσίας» ο Μουφτής Φαρίντ Σαλμάν:
- Η Αλ-Κάιντα είναι ένα από τα ισλαμιστικά κινήματα, το οποίο δεν θεωρεί τουςΧριστιανούς ως ανθρώπους. Από την άποψη των ριζοσπαστών ισλαμιστών, ούτε οι χριστιανοί, ούτε και οι Εβραίοι εκτός από το ότι δεν είναι εταίροι στο διαθρησκευτικό διάλογο, δεν είναι γενικά άνθρωποι. Παρόμοιο φαινόμενο βλέπουμε σήμερα στην Αίγυπτο. Μόλις οι Σαλαφιστές και οι «Αδελφοί μουσουλμάνοι» πήραν έστω και κάποια εξουσία από τον έκπτωτο τώρα Πρόεδρο Μούρσι, αμέσως ακολούθησαν οι διαθρησκευτικές συγκρούσεις στη χώρα με αποτέλεσμα οι περισσότεροι Χριστιανοί Κόπτες να αναγκαστούν να εγκαταλείψουν τη χώρα. Το ίδιο πράγμα συμβαίνει σήμερα και στη Συρία.Ο Φαρίντ Σαλμάν είναι βέβαιος ότι σε περίπτωση που οι ισλαμιστές θα πάρουν την εξουσία στη Συρία, το σενάριο καταστροφής του Χριστιανισμού θα είναι πολύ πιο σκληρό απ’ ό,τι ήταν για παράδειγμα, στο Ιράκ.
- Αν οι διαθρησκευτικές σχέσεις στο Ιράκ ήταν καθαρά εταιρικές, στη Συρία όμως έχουν ανθρώπινο και ανθρωπιστικό χαρακτήρα. Συνεπώς η στάση των ισλαμιστών απέναντι στους Χριστιανούς είναι πολύ διαφορετική. Από την άποψη των ισλαμιστών, το κάθε τι που σχετίζεται με τον Χριστιανισμό, θα πρέπει να καταστραφεί. Είδα με τα μάτια μου, πως σήμερα ήδη στη Συρία καταστρέφεται όλη η χριστιανική κληρονομιά της χώρας.Οι δυτικές χώρες κηρύσσοντας πόλεμο εναντίον της κυβέρνησης Άσαντ, δεν σκέφτονται καθόλου ότι υπογράφουν με αυτό τον τρόπο τη θανατική ποινή για τον Χριστιανισμό στη Συρία. Παρόμοια γνώμη εξέφρασε και ο αναλυτής Αντζάρ Κούρτοφ:
- Παρακολουθώντας τις δηλώσεις των δυτικών πολιτικών και τα δημοσιεύματα στον δυτικό Τύπο, δεν μπορώ να μην πω ότι τα θέματα που προβάλλονται σε σχέση με τη Συρία, σχετίζονται συνήθως με τις παραβιάσεις του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου απέναντι στον άμαχο πληθυσμό, ενώ τα διαθρησκευτικά προβλήματα αγνοούνται ή αποσιωπούνται εσκεμμένα. Αν οι πολιτικοί στις πρωτεύουσες του δυτικού κόσμου βεβαιώνουν ότι σκοπός τους στη Συρία είναι η αποκατάσταση της τάξης που θα ανταποκρίνεται στα υψηλά πρότυπα, συμπεριλαμβανομένων και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, θα πρέπει να δώσουν προσοχή και στην απότομη επέκταση της διαθρησκευτικής εχθρότητας.Κατά τη γνώμη πολλών ιστορικών και πολιτικών επιστημόνων, ακριβώς η παρουσία των Χριστιανών στη Συρία και τη Μέση Ανατολή ήταν ιδιόμορφος εγγυητής της διατήρησης και της εδραίωσης του παραδοσιακού πολιτισμένου Ισλάμ στην περιοχή.
