Politico: Θα μπορούσε η Ελλάδα να υιοθετήσει το δολάριο ;
Καθώς οι κρίσιμες διαπραγματεύσεις για την παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη δείχνουν να φτάνουν στο πιο κρίσιμο σημείο τους, το ακραίο σενάριο του Grexit φαίνεται να «παραμονεύει» ως μαύρο σύννεφο- ειδικά μετά από τη δημοσιοποίηση του εγγράφου περί 5ετούς Grexit με ανθρωπιστική βοήθεια, αλλά και τις δηλώσεις της καγκελαρίου Μέρκελ περί απώλειας εμπιστοσύνης.
Καθώς τα σενάρια δίνουν και παίρνουν, ο Στιβ Χάνκε, καθηγητής Εφαρμοσμένων Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Τζονς Χόπκινς, o οποίος έχει διατελέσει σύμβουλος του προέδρου του Μαυροβουνίου, του υπουργού Οικονομίας και Οικονομικών του Εκουαδόρ και του προέδρου της Βουλγαρίας, εξετάζει, με άρθρο του στο Politico, ένα σενάριο που σε πολλούς φαντάζει «εξωτικό»: αυτό μιας πιθανής υιοθέτησης του δολαρίου από την Ελλάδα, στο ενδεχόμενο ενός Grexit.
Στην περίπτωση του Μαυροβουνίου, χρησιμοποιείται το ευρώ, χωρίς να αποτελεί μέλος της Ευρωζώνης. Σε πρώτη φάση είχε υιοθετηθεί το μάρκο (1999) ως εθνικό νόμισμα (αντικαθιστώντας το υποτιμημένο δηνάριο), με τη στήριξη των ΗΠΑ και των συμμάχων τους, με αποτέλεσμα τη σταθεροποίηση της οικονομίας και την ανάπτυξη, εν μέσω πτώσης του πληθωρισμού. Ακολούθησε το 2007 συμφωνία με την Ε.Ε. και το 2010 το Μαυροβούνιο ήταν υποψήφιο για ένταξη στην Ένωση.
«Όταν η διαδικασία ολοκληρωθεί, το Μαυροβούνιο θα μπει στην Ε.Ε. με ευρώ στα χέρια. Το Μαυροβούνιο ήταν “ευρω-ποιημένο” από την πρώτη ημέρα. Ενώ οι πολιτικοί άνεμοι ήταν πίσω από τα πανιά του Μαυροβουνίου όταν υιοθέτησε το μάρκο και εν τέλει το ευρώ, οι πολιτικοί αντίθετοι άνεμοι από τις Βρυξέλλες και τη Φρανκφούρτη (ΕΚΤ) για μια αλλαγή τέτοιου είδους στην Ελλάδα θα ήταν τρομεροί».
Στην περίπτωση του Εκουαδόρ, χρησιμοποιείται το δολάριο των ΗΠΑ, αλλά η χώρα δεν είναι τμήμα του US Federal Reserve System. Η χώρα αδυνατούσε να διαφυλάξε τη σταθερότητα και αξία του νομίσματός της, sucre, με αποτέλεσμα το 2000 ο πρόεδρος Τζαμίλ Μάχουαντ να ανακοινώσει «δολαριοποίηση» της οικονομίας, με τη στήριξη του Μπιλ Κλίντον και του τότε υπουργού Οικονομικών, Λάρι Σάμερς.
«Μετά από μία μεταβατική περίοδο…το Εκουαδόρ έγινε η πιο πυκνοκατοικημένη “δολαριοποιημένη” χώρα στον κόσμο. Και η δολαριοποίηση παραμένει δημοφιλής ως σήμερα: οι περισσότεροι κάτοικοι (85%) εγκρίνουν ακόμα…αλλά είναι δύσκολο να δει κανείς πώς η Ελλάδα θα ακολουθούσε τον δρόμο του Εκουαδόρ. Μπορείτε να φανταστείτε τον πρόεδρο Ομπάμα να τηλεφωνεί στον Αλέξη Τσίπρα για να ανακοινώσει ότι οι ΗΠΑ θα στηρίξουν τη δολαριοποίηση της Ελλάδας;»
Στην περίπτωση της Βουλγαρίας: Η χώρα έχει το δικό της νόμισμα, το λεβ (λέβα). «Αποτελεί “κλώνο” του ευρώ. Η Βουλγαρία, ως εκ τούτου, είναι μέρος μιας ενοποιημένης νομισματικής ζώνης με την ευρωζώνη, αλλά η Βουλγαρία δεν είναι επίσημο μέλος της Ευρωπαϊκής Νομισματικής Ένωσης.
Ως εκ τούτου, δεν αντιμετωπίζει τα προβλήματα ηθικών κινδύνων που προκύπτουν από την Ευρωζώνη. Όντως, η Βουλγαρία πρέπει να επιβάλει δημοσιονομική πειθαρχία επειδή η κυβέρνηση δεν μπορεί να πάει στην ΕΚΤ…και να δανειστεί […] το βουλγαρικό λεβ έγινε ελεύθερα μετατρέψιμο σε σταθερή ισοτιμία με το γερμανικό μάρκο (1997), και είχε την πλήρη στήριξη των γερμανικών αποθεμάτων μάρκου.
Ως εκ τούτου, έγινε κλώνος του μάρκου (τώρα του ευρώ). Το σύστημα αυτό είχε την στήριξη των ΗΠΑ και της Γερμανίας. Ακόμα και το ΔΝΤ μπήκε στο “πάρτι”. Το “currency board system” αυτό εξαφάνισε τον πληθωρισμό άμεσα, εδραίωσε τη σταθερότητα και παραμένει ο πλέον έμπιστος θεσμός στη Βουλγαρία».
Σε περίπτωση ενός Grexit, η καλύτερη επιλογή για την Ελλάδα, υποστηρίζει ο κ. Χάνκε, θα είναι να ακολουθήσει το βουλγαρικό μοντέλο και να ιδρύσει ένα «currency board» το οποίο θα εκδίδει δραχμές που είναι «κλώνοι» του ευρώ. «Η Ελλάδα θα παρέμενε στην ευρύτερη ενοποιημένη ζώνη του ευρώ, χωρίς τα προβλήματα που σχετίζονται με τη συμμετοχή στην Ευρωζώνη» καταλήγει, προσθέτοντας ωστόσο ότι, σε κάθε περίπτωση, θα χρειαζόταν δημοσιονομική πειθαρχία.
