Η κυρά των Μαρασίων (Βασιλική Λαμπίδου - Φωτάκη, + 19 Ιουνίου 2011.)
ΠΡΩΤΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ: 16/06/2012
Γράφει Ευάγγελος ο Σάμιος
Σχόλιο ΠΑΖΛ: Θα σας παρουσιάσω μια γυναίκα-σύμβολο για την Ελλάδα.
Την Βασιλική Λαμπίδου - Φωτάκη γνωστή ως κυρά των Μαρασίων, που συμβολίζει τη Μάνα. Όσοι έκαναν τη στρατιωτκή θητεία τους στον Έβρο, οι σημερινοί σαραντάρηδες και πενηντάρηδες, τη θυμούνται με λατρεία και ευγνωμοσύνη. Στο σπίτι της έβρισκαν καταφύγιο. Τους μαγείρευε, τους έπλενε, τους συμβούλευε. Έβλεπε τα φανταράκια σαν δικά της παιδιά.
1. Ο Στρατός "ανταποδίδει" στη "Κυρά των Μαρασίων" τη φροντίδα χιλιάδων στρατιωτών!
2. Η κυρά των Μαρασίων τιμήθηκε και από τις γυναίκες της τοπικής αυτοδιοίκησης
2. Η κυρά των Μαρασίων τιμήθηκε και από τις γυναίκες της τοπικής αυτοδιοίκησης
3. Απεβίωσε η "Κυρά των Μαρασίων"
4. Φωτογραφίες με την κυρά των Μαρασιών
5. Η κυρά των Μαρασίων 105 ετών -Βασιλική Λαμπρίδου - Φωτάκη (βίντεο).
6. Πολυετής προσφορά από την κυρά των Μαρασίων (βίντεο).
7. Η ΚΥΡΑ ΤΩΝ ΜΑΡΑΣΙΩΝ - Καλό ταξίδι ΕΛΛΗΝΙΔΑ γιαγιά... (βίντεο).
8. Σήκωσε για τελευταία φορά τη σημαία (βίντεο).
Το πάζλ μας αποτελείται από τις παρακάτω ενότητες:
1. Ο Στρατός "ανταποδίδει" στη "Κυρά των Μαρασίων" τη φροντίδα χιλιάδων στρατιωτών!
8. Σήκωσε για τελευταία φορά τη σημαία (βίντεο).
Το πάζλ μας αποτελείται από τις παρακάτω ενότητες:
1. Ο Στρατός "ανταποδίδει" στη "Κυρά των Μαρασίων" τη φροντίδα χιλιάδων στρατιωτών!
Η «Κυρά των Μαρασίων» Βασιλική Λαμπρίδου - Φωτάκη, η οποία γεννήθηκε το 1904 στο Μεγάλο Ζαλούφι της Ανατολικής Θράκης και η οποία το 2007 βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών για την πολυετή προσφορά της στα στρατευμένα νιάτα, βρίσκεται νοσηλευόμενη στο στρατιωτικό νοσοκομείο Διδυμοτείχου.
Από παιδί γνώρισε την ορφάνια και την πίκρα της προσφυγιάς, καθώς οι προστάτες - συγγενείς της μετακινήθηκαν κυνηγημένοι από τους Τούρκους στην Αδριανούπολη.
Με την ανταλλαγή των πληθυσμών εγκαταστάθηκε προσωρινά στο Ελληνοχώρι Διδυμότειχου και έπειτα στο Σάκο της Νέας Ορεστιάδας. Παντρεύτηκε δύο φορές και απέκτησε τέσσερα παιδιά. Και όταν έχασε τα τρία σε νεαρές ηλικίες, άρχισε να αντιμετωπίζει σαν δικά της παιδιά όλα τα Ελληνόπουλα και ιδιαίτερα τα στρατευμένα. Το 1962 εγκαταστάθηκε οριστικά στα Μαράσια. Το σπίτι της είναι το τελευταίο του οικισμού, δίπλα στο ακριτικό φυλάκιο.
Λίγα μέτρα χωρίζουν το φτωχόσπιτο από τα συρματοπλέγματα των συνόρων. Από την πολυθρόνα της η υπερήλικη γυναίκα κοιτάζει με ανυπομονησία προς το παράθυρο. Το σώμα της είναι105 χρόνων, στη δύση της ζωής, αλλά το βλέμμα της βγάζει σπίθες.
Σαν 20χρονο κορίτσι. Είναι πρωί και περιμένει τα "παιδιά" της, τους φαντάρους, που "φυλάνε Θερμοπύλες", να έρθουν να τη βοηθήσουν για να υψώσει την ελληνική σημαία στο φυλάκιο των Μαρασίων. Στο Δήμο Τριγώνου, στον βόρειο Έβρο. Είναι το καθήκον της, η δουλειά της. Αυτό που κάνει εδώ και 50 χρόνια. Της αρέσει να τη βλέπουν οι Τούρκοι στρατιώτες της άλλης πλευράς. "Για να φαίνεται η σημαία απέναντι, εκεί όπου γεννήθηκα", λέει η ίδια.
Συμβολίζει τη Μάνα. Όσοι έκαναν τη στρατιωτική θητεία τους στον Έβρο, οι
σημερινοί σαραντάρηδες και πενηντάρηδες, τη θυμούνται με λατρεία και ευγνωμοσύνη.
Στο σπίτι της έβρισκαν καταφύγιο. Τους μαγείρευε, του έπλενε, τους συμβούλευε. Έβλεπε τα φανταράκια σαν δικά της παιδιά.
Η Βασιλική Λαμπρίδου - Φωτάκη γεννήθηκε το 1904 στο Μεγάλο Ζαλούφι της Ανατολικής Θράκης. Από παιδί γνώρισε την ορφάνια και την πίκρα της προσφυγιάς, καθώς οι προστάτες - συγγενείς της μετακινήθηκαν κυνηγημένοι από τους Τούρκους στην Αδριανούπολη.
Με την ανταλλαγή των πληθυσμών εγκαταστάθηκε προσωρινά στο Ελληνοχώρι Διδυμότειχου και έπειτα στο Σάκο της Νέας Ορεστιάδας. Παντρεύτηκε δύο φορές και απέκτησε τέσσερα παιδιά. Και όταν έχασε τα τρία σε νεαρές ηλικίες, άρχισε να αντιμετωπίζει σαν δικά της παιδιά όλα τα Ελληνόπουλα και ιδιαίτερα τα στρατευμένα. Το 1962 εγκαταστάθηκε οριστικά στα Μαράσια. Το σπίτι της είναι το τελευταίο του οικισμού, δίπλα στο ακριτικό φυλάκιο.
"Είναι μια ευγενική και υπερήφανη γυναίκα. Και οι 7.000 κάτοικοι του Τριγώνου τη σέβονται και την εκτιμούν. Όπως και οι σημερινοί φαντάροι που μαθαίνουν την ιστορία της, λέει η Ανθή, που την επισκέπτεται καθημερινά, στο πλαίσιο του προγράμματο "Βοήθεια στο Σπίτι". Τα κορίτσια που δουλεύουν στο πρόγραμμα αλλά και οι γυναίκες του Στρατού την έχουν αγκαλιάσει, τώρα που έχει την ανάγκη των άλλων. Την κάνουν μπάνιο, της ψωνίζουν, της δίνουν τα φάρμακά της, την εξυπηρετούν σε ό τι τους ζητήσει. Τα απογεύματά της τα περνά με τα παιδιά της, τους φαντάρους, μέχρι να πέσει για ύπνο.
Πάντα έχει παρέα μέσα στο σπίτι της. Ακόμη και ο Διοικητής της Μονάδας πίνει μαζί της το καφεδάκι του. Το 2007 η Ακαδημία Αθηνών τη βράβευσε για την πολυετή προσφορά της στα στρατευμένα νιάτα. Η πρόταση για τη βράβευση έγινε από γυναικεία σωματεία της Θεσσαλονίκης και το δήμαρχο Τριγώνου Έβρου, κ.Μαν.Χατζηπαναγιώτου.
"Η τιμή που έγινε στο πρόσωπό της αποτέλεσε τιμή προς όλες τις γυναίκες και τους άνδρες του Τριγώνου Έβρου, που αποτελούν το ζωντανό προμαχώνα της πατρίδας μας στην πιο νευραλγική περιοχή των συνόρων μας," λέει ο δήμαρχος Τριγώνου Έβρου.
Μαρτυρία Έλληνα Φαντάρου:
"Γεια σου κυρά Βασιλική!!! Είμαι βαθύτατα συγκινημένος γιατί την γνώρισα προσωπικά τη γιαγιά των Μαρασίων. Υπηρέτησα 6 μήνες στον Έβρο και το έφερε η μοίρα να με βάλει ο λοχαγός μου μάγειρα του φυλακίου 50 δίπλα στο σπιτάκι της γιαγιάς. Αυτή η γυναίκα επί 60 χρόνια βοηθούσε τους Έλληνες στρατιώτες (τους μαγείρευε, τους έπλενε τα ρούχα κτλ.) και η δική μας η γενιά στρατιωτών της έδωσε και της δίνει το αντίδωρον (λίγο φαϊ). Να τα χιλιάσεις γιαγιά και ψηλά την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ !!!" http://www.onalert.gr
Από παιδί γνώρισε την ορφάνια και την πίκρα της προσφυγιάς, καθώς οι προστάτες - συγγενείς της μετακινήθηκαν κυνηγημένοι από τους Τούρκους στην Αδριανούπολη.
Με την ανταλλαγή των πληθυσμών εγκαταστάθηκε προσωρινά στο Ελληνοχώρι Διδυμότειχου και έπειτα στο Σάκο της Νέας Ορεστιάδας. Παντρεύτηκε δύο φορές και απέκτησε τέσσερα παιδιά. Και όταν έχασε τα τρία σε νεαρές ηλικίες, άρχισε να αντιμετωπίζει σαν δικά της παιδιά όλα τα Ελληνόπουλα και ιδιαίτερα τα στρατευμένα. Το 1962 εγκαταστάθηκε οριστικά στα Μαράσια. Το σπίτι της είναι το τελευταίο του οικισμού, δίπλα στο ακριτικό φυλάκιο.
Λίγα μέτρα χωρίζουν το φτωχόσπιτο από τα συρματοπλέγματα των συνόρων. Από την πολυθρόνα της η υπερήλικη γυναίκα κοιτάζει με ανυπομονησία προς το παράθυρο. Το σώμα της είναι105 χρόνων, στη δύση της ζωής, αλλά το βλέμμα της βγάζει σπίθες.
Σαν 20χρονο κορίτσι. Είναι πρωί και περιμένει τα "παιδιά" της, τους φαντάρους, που "φυλάνε Θερμοπύλες", να έρθουν να τη βοηθήσουν για να υψώσει την ελληνική σημαία στο φυλάκιο των Μαρασίων. Στο Δήμο Τριγώνου, στον βόρειο Έβρο. Είναι το καθήκον της, η δουλειά της. Αυτό που κάνει εδώ και 50 χρόνια. Της αρέσει να τη βλέπουν οι Τούρκοι στρατιώτες της άλλης πλευράς. "Για να φαίνεται η σημαία απέναντι, εκεί όπου γεννήθηκα", λέει η ίδια.
Συμβολίζει τη Μάνα. Όσοι έκαναν τη στρατιωτική θητεία τους στον Έβρο, οι
σημερινοί σαραντάρηδες και πενηντάρηδες, τη θυμούνται με λατρεία και ευγνωμοσύνη.
Στο σπίτι της έβρισκαν καταφύγιο. Τους μαγείρευε, του έπλενε, τους συμβούλευε. Έβλεπε τα φανταράκια σαν δικά της παιδιά.
Η Βασιλική Λαμπρίδου - Φωτάκη γεννήθηκε το 1904 στο Μεγάλο Ζαλούφι της Ανατολικής Θράκης. Από παιδί γνώρισε την ορφάνια και την πίκρα της προσφυγιάς, καθώς οι προστάτες - συγγενείς της μετακινήθηκαν κυνηγημένοι από τους Τούρκους στην Αδριανούπολη.
Με την ανταλλαγή των πληθυσμών εγκαταστάθηκε προσωρινά στο Ελληνοχώρι Διδυμότειχου και έπειτα στο Σάκο της Νέας Ορεστιάδας. Παντρεύτηκε δύο φορές και απέκτησε τέσσερα παιδιά. Και όταν έχασε τα τρία σε νεαρές ηλικίες, άρχισε να αντιμετωπίζει σαν δικά της παιδιά όλα τα Ελληνόπουλα και ιδιαίτερα τα στρατευμένα. Το 1962 εγκαταστάθηκε οριστικά στα Μαράσια. Το σπίτι της είναι το τελευταίο του οικισμού, δίπλα στο ακριτικό φυλάκιο.
"Είναι μια ευγενική και υπερήφανη γυναίκα. Και οι 7.000 κάτοικοι του Τριγώνου τη σέβονται και την εκτιμούν. Όπως και οι σημερινοί φαντάροι που μαθαίνουν την ιστορία της, λέει η Ανθή, που την επισκέπτεται καθημερινά, στο πλαίσιο του προγράμματο "Βοήθεια στο Σπίτι". Τα κορίτσια που δουλεύουν στο πρόγραμμα αλλά και οι γυναίκες του Στρατού την έχουν αγκαλιάσει, τώρα που έχει την ανάγκη των άλλων. Την κάνουν μπάνιο, της ψωνίζουν, της δίνουν τα φάρμακά της, την εξυπηρετούν σε ό τι τους ζητήσει. Τα απογεύματά της τα περνά με τα παιδιά της, τους φαντάρους, μέχρι να πέσει για ύπνο.
Πάντα έχει παρέα μέσα στο σπίτι της. Ακόμη και ο Διοικητής της Μονάδας πίνει μαζί της το καφεδάκι του. Το 2007 η Ακαδημία Αθηνών τη βράβευσε για την πολυετή προσφορά της στα στρατευμένα νιάτα. Η πρόταση για τη βράβευση έγινε από γυναικεία σωματεία της Θεσσαλονίκης και το δήμαρχο Τριγώνου Έβρου, κ.Μαν.Χατζηπαναγιώτου.
"Η τιμή που έγινε στο πρόσωπό της αποτέλεσε τιμή προς όλες τις γυναίκες και τους άνδρες του Τριγώνου Έβρου, που αποτελούν το ζωντανό προμαχώνα της πατρίδας μας στην πιο νευραλγική περιοχή των συνόρων μας," λέει ο δήμαρχος Τριγώνου Έβρου.
Μαρτυρία Έλληνα Φαντάρου:
"Γεια σου κυρά Βασιλική!!! Είμαι βαθύτατα συγκινημένος γιατί την γνώρισα προσωπικά τη γιαγιά των Μαρασίων. Υπηρέτησα 6 μήνες στον Έβρο και το έφερε η μοίρα να με βάλει ο λοχαγός μου μάγειρα του φυλακίου 50 δίπλα στο σπιτάκι της γιαγιάς. Αυτή η γυναίκα επί 60 χρόνια βοηθούσε τους Έλληνες στρατιώτες (τους μαγείρευε, τους έπλενε τα ρούχα κτλ.) και η δική μας η γενιά στρατιωτών της έδωσε και της δίνει το αντίδωρον (λίγο φαϊ). Να τα χιλιάσεις γιαγιά και ψηλά την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ !!!" http://www.onalert.gr
*Ενα χρέος τιμής ζητεί την εκπλήρωση του.Αναφέρομαι στον Ελληνα ιδιοκτήτη καταστήματος στο οποίο υπήρχε τηλεφωνικός θάλαμος ,αν θυμάμαι καλά ήταν και ποδηλατάδικο, του οποίου ο γιός είχε σκοτωθεί στην Κύπρο σε ανατροπή άρματος μάχης.
Θερμή Παράκληση σε όποιον από τους κατοίκους της Νέας Βύσσας ή σε όποιον υπηρέτησε στρατιώτης στα φυλάκια προκαλύψεως και μπορεί να προσφέρει πληροφορίες να επικοινωνήσει με το ιστολόγιο στο INFOGNOMON@GMAIL.COM
Με μια μικρή δημοσίευση με λίγα λόγια, να του ανταποδώσουμε έστω και τόσα χρόνια μετά, την φροντίδα που μας πρόσφερε
2. Η κυρά των Μαρασίων τιμήθηκε και από τις γυναίκες της τοπικής αυτοδιοίκησης
Την έχει «υιοθετήσει» ο ελληνικός στρατός παρόλο που η ίδια έχει «πατήσει» εδώ και καιρό τα εκατό. Κάθε μέρα ένας Έλληνας φαντάρος επισκέπτεται τη γνωστή και ως Γερόντισσα των Μαρασίων, την κυρία Βασιλική Λαμπίδου, ώστε να τη βοηθήσει να περπατήσει μέχρι την αυλή του σπιτιού της και να σηκώσει την ελληνική σημαία, όπως κάνει από τότε που ήταν έφηβη. Το σπίτι της βρίσκεται στα 300 μέτρα από τα τουρκικά φυλάκια, με φυσικό σύνορο τον Έβρο, στο χωριό Μαράσια. Η ίδια γνώρισε σε νεαρή ηλικία την προσφυγιά, κατά την ανταλλαγή των πληθυσμών του 1921 και λέει ότι ακούγοντας τους φύλακες από την άλλη πλευρά ένιωθε πάντα την ανάγκη να δηλώνει την παρουσία της και την ελληνικότητα του τόπου.
Για την προσφορά της στην πατρίδα η κ. Λαμπίδου έλαβε άλλη μία τιμητική διάκριση, πέραν αυτών που έχει λάβει από το στρατό, την Ακαδημία Αθηνών και όλη την τοπική κοινωνία. Η απόδοση τιμής προέρχεται αυτή τη φορά από το Δίκτυο Εκλεγμένων Γυναικών πρώτου και δεύτερου βαθμού αυτοδιοίκησης «Η Αθηνά», στο πλαίσιο του 16ου πανελλήνιου συνεδρίου που διοργανώνει με την Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, στην Αλεξανδρούπολη.
«Η απονομή αυτής της διάκρισης από εμάς είναι θέμα ευαισθησίας απέναντι σε μια γυναίκα που μπορεί να μην ασχολήθηκε ποτέ με την πολιτική αλλά με τις πράξεις της έδινε πάντα και δίνει καθημερινά πολιτικά και ιστορικά μηνύματα», επισημαίνει χαρακτηριστικά στο ΑΠΕ – ΜΠΕ η αντιπρόεδρος του Δικτύου, Φανή Μπουχαρίδου. Όταν ρωτάται για την προσωπική της γνωριμία με την Γερόντισσα των Μαρασίων, λέει, χαριτολογώντας, ότι την έχει επισκεφθεί πάνω από χίλιες φορές και θυμάται μια προσωπική στιγμή μαζί της λίγες μέρες μετά την εκλογή της στην αντιπροεδρία του Δικτύου…
«Η κυρία Βασιλική μου είπε πόσο χαίρεται γιατί μία ακόμη γυναίκα του τόπου μπορεί να μην σηκώνει το λάβαρο που σηκώνει κάθε μέρα η ίδια όμως αναλαμβάνει να εκπροσωπήσει τη Θράκη μεταφέροντας τη διαφορετικότητα του τόπου σε όλη την Ελλάδα. Γιατί τα βιώματα της θρακιώτισσας γυναίκας δεν μπορούν ποτέ να είναι ίδια με τα βιώματα των γυναικών της άλλης Ελλάδας. Βρισκόμασταν πάντα σε μια περιοχή που αποτελούσε πέρασμα και σηματοδοτούσε μεγάλες ανατροπές κατά τους αιώνες. Σήμερα τα ζητήματα που μας απασχολούν δεν έχουν σταματήσει. Έχουμε να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα των λαθρομεταναστών. Είμαστε υποχρεωμένοι να τους φερθούμε ανθρώπινα, να τους δώσουμε νερό, να ταΐσουμε τα παιδιά τους»,σημειώνει η κ. Μπουχαρίδου.
Μιλώντας για τη Βασιλική Λαμπίδου αναφέρει πως όταν τη ρωτά κανείς αν χρειάζεται κάτι απαντά: «Μια καινούρια ελληνική σημαία» καθώς, όπως λέει, το πανί σκίζεται εύκολα πάνω στον ιστό. «Πάντοτε τονίζει ότι πρέπει να κρατάμε ζωντανή την εθνική μας συνείδηση γιατί οι καιροί ήταν και παραμένουν δύσκολοι. Μιλά με όλους, με εμάς, με τα παιδιά, με τους μικρούς μαθητές. Οποιοσδήποτε αν της μιλήσει για πέντε έστω λεπτά θα φύγει σοφότερος από το σπίτι της», προσθέτει.
Σε ό,τι αφορά το συνέδριο των εκλεγμένων γυναικών, η αντιπρόεδρος του Δικτύου «Η Αθηνά» αναφέρεται στο ρόλο που μπορούν να έχουν οι γυναίκες στην ανάπτυξη μιας χώρας που περνά δύσκολες στιγμές. Τονίζει μάλιστα και ένα παράδοξο που διαπίστωσαν οι διοργανωτές του συνεδρίου. «Αυτή τη στιγμή ενώ εξελέγησαν 1200 γυναίκες στις πρόσφατες αυτοδιοικητικές εκλογές, ενεργά συμμετέχουν στις εξελίξεις ελάχιστες από τις θέσεις των αντιδημάρχων και των προέδρων δημοτικών συμβουλίων ενώ μόνο οκτώ βρίσκονται στη θέση της δημάρχου. Επίσης, στους μεγάλους δήμους της χώρας δεν εξελέγησαν πολλές γυναίκες και αυτές που εξελέγησαν δεν έχουν αναλάβει ουσιαστικό ρόλο. Αντίθετα, στους μικρούς δήμους και περισσότερες γυναίκες εξελέγησαν και παίζουν ρόλο από σημαντικά πόστα στην περιφέρεια», λέει η κ. Μπουχαρίδου και υπογραμμίζει ότι γίνεται πλέον αντιληπτή στην περιφέρεια η σπουδαιότητα της συμμετοχής των γυναικών στα κέντρα λήψης αποφάσεων. [Π.Γ. , ΑΠΕ-ΜΠΕ]
http://ellas2.wordpress.com/2011/06/20/%CE%B7-%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%AC-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%B1%CF%83%CE%AF%CF%89%CE%BD-%CF%84%CE%B9%CE%BC%CE%AE%CE%B8%CE%B7%CE%BA%CE%B5-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B9/
3. Απεβίωσε η "Κυρά των Μαρασίων".
Η «Κυρά των Μαρασίων» Βασιλική Λαμπρίδου – Φωτάκη, απεβίωσε χθες, 19 Ιουνίου 2011 σε ηλικία 107 ετών. Για περισσότερα από 50 χρόνια ύψωνε στην αυλή του σπιτιού της, 300 μέτρα από τα τουρκικά φυλάκια, την ελληνική σημαία. Για τους στρατιώτες που υπηρέτησαν στο Τρίγωνο, υπήρξε όλα αυτά τα χρόνια μια στοργική δεύτερη μάνα.
Η "κυρά Βασιλικούδα", όπως την αποκαλούσαν οι συγχωριανοί της, γυναίκα σύμβολο των Ελλήνων ακριτών, γεννήθηκε το 1904 στο Μεγάλο Ζαλούφι της Ανατολικής Θράκης. Από παιδί γνώρισε την ορφάνια και την πίκρα της προσφυγιάς, καθώς η οικογένειά της μετακινήθηκε κυνηγημένοι από τους Τούρκους στην Αδριανούπολη. Με την ανταλλαγή των πληθυσμών το 1921
εγκαταστάθηκε προσωρινά στο Ελληνοχώρι Διδυμότειχου και έπειτα στο Σάκο της Νέας Ορεστιάδας. Παντρεύτηκε δύο φορές και απέκτησε τέσσερα παιδιά. Και όταν έχασε τα τρία σε νεαρές ηλικίες, άρχισε να αντιμετωπίζει σαν δικά της παιδιά όλα τα Ελληνόπουλα και ιδιαίτερα τα στρατευμένα. Το 1962 εγκαταστάθηκε οριστικά στο χωριό Μαράσια, στο Δήμο Τριγώνου. Το σπίτι της είναι το τελευταίο του οικισμού, δίπλα στο ακριτικό φυλάκιο και 300 μέτρα από τα τουρκικά φυλάκια, με φυσικό σύνορο τον Έβρο.
Για πενήντα χρόνια ήταν εκείνη που ύψωνε καθημερινά την Ελληνική σημαία στην αυλή του σπιτιού της, μερικές εκατοντάδες μέτρα από τα ελληνοτουρκικά σύνορα. Έλεγε ότι ακούγοντας τους Τούρκους από την άλλη πλευρά ένιωθε πάντα την ανάγκη να δηλώνει την παρουσία της και την ελληνικότητα του τόπου. "Για να φαίνεται η σημαία απέναντι, εκεί όπου γεννήθηκα", έλεγε. Όσοι έκαναν τη στρατιωτική θητεία τους στο Β. Έβρο τη θυμούνται με ευγνωμοσύνη. Τους μαγείρευε, τους έπλενε, τους συμβούλευε σαν δικά της παιδιά.
Για την προσφορά της στην πατρίδα και στα στρατευμένα νιάτα είχε τιμηθεί το 2007 από την Ακαδημία Αθηνών, κατόπιν πρότασης του Δήμου Τριγώνου, που εξέφρασε την εκτίμηση και αγάπη όλης της τοπικής κοινωνίας. Το 2010 τιμήθηκε επίσης από τον Στρατό Ξηράς.
Τον τελευταίο καιρό νοσηλευόταν στο στρατιωτικό νοσοκομείο Διδυμοτείχου. H κηδεία της έγινε στο χωριό Μαράσια, παρουσία του Αρχηγού ΓΕΣ Αντιστράτηγου κ. Φραγκούλη Φράγκου, με τιμές εν ενεργεία αξιωματικού.
Για πενήντα χρόνια ήταν εκείνη που ύψωνε καθημερινά την Ελληνική σημαία στην αυλή του σπιτιού της, μερικές εκατοντάδες μέτρα από τα ελληνοτουρκικά σύνορα. Έλεγε ότι ακούγοντας τους Τούρκους από την άλλη πλευρά ένιωθε πάντα την ανάγκη να δηλώνει την παρουσία της και την ελληνικότητα του τόπου. "Για να φαίνεται η σημαία απέναντι, εκεί όπου γεννήθηκα", έλεγε. Όσοι έκαναν τη στρατιωτική θητεία τους στο Β. Έβρο τη θυμούνται με ευγνωμοσύνη. Τους μαγείρευε, τους έπλενε, τους συμβούλευε σαν δικά της παιδιά.
Για την προσφορά της στην πατρίδα και στα στρατευμένα νιάτα είχε τιμηθεί το 2007 από την Ακαδημία Αθηνών, κατόπιν πρότασης του Δήμου Τριγώνου, που εξέφρασε την εκτίμηση και αγάπη όλης της τοπικής κοινωνίας. Το 2010 τιμήθηκε επίσης από τον Στρατό Ξηράς.
Τον τελευταίο καιρό νοσηλευόταν στο στρατιωτικό νοσοκομείο Διδυμοτείχου. H κηδεία της έγινε στο χωριό Μαράσια, παρουσία του Αρχηγού ΓΕΣ Αντιστράτηγου κ. Φραγκούλη Φράγκου, με τιμές εν ενεργεία αξιωματικού.
http://youtu.be/vkK_eJZl7ME
http://www.enkripto.com/2011/06/blog-post_3927.html
4. Φωτογραφίες με την κυρά των Μαρασιών.
 |
5. Η κυρά των Μαρασίων 105 ετών -Βασιλική Λαμπρδου - Φωτάκη.
Η κυρά των Μαρασίων 105 ετών -Βασιλική Λαμπρίδου - Φωτάκη απο sunshine_i. Το βίντεοi είναι από την εκπομπή του Σκαϊ "Γυρίσματα" αφιερωμένο στην Μαρασιώτισα Βασιλική Λαμπίδου.
http://www.dailymotion.com/video/xjevd8_y-yyyy-yyy-yyyyyyyy-105-yyyy-yyyyyyyy-yyyyyyyyy-yyyyyy_people
6. Πολυετής προσφορά από την κυρά των Μαρασίων.
Για την πολυετή της προσφορά στο στράτευμα η κυρά των Μαρασίων, είχε βραβευτεί το 2007 από την Ακαδημία Αθηνών. Γεννήθηκε το 1904 στο Μεγάλο Ζαλούφι της Ανατολικής Θράκης και εγκαταστάθηκε στον Έβρο με την ανταλλαγή των πληθυσμών. Το σπίτι της είναι το τελευταίο του χωριού Μαράσια και για δεκαετίες ολόκληρες μαγείρευε το φαγητό των φρουρών των συνόρων μας, έπλενε τα ρούχα τους, άκουγε τον παλμό της καρδιάς τους, και καθημερινά ύψωνε την ελληνική σημαία για να κυματίσει περήφανα όπως η ίδια έλεγε στον ελληνικό ουρανό.
http://youtu.be/pc5zrWIRimQ
7. Η ΚΥΡΑ ΤΩΝ ΜΑΡΑΣΙΩΝ - Καλό ταξίδι ΕΛΛΗΝΙΔΑ γιαγιά...
Πέμπτη 14 Απριλίου 2011.
Από την εκπομπή "Πάμε πακέτο".
Alpha TV.
Τα λόγια δεν αρκούν να περιγράψουν το μέγεθος των συναισθημάτων... Μακάρι κάποιοι να είχαν την ψυχή της Ελληνίδας γιαγιάς μας...
Από την εκπομπή "Πάμε πακέτο".
Alpha TV.
Τα λόγια δεν αρκούν να περιγράψουν το μέγεθος των συναισθημάτων... Μακάρι κάποιοι να είχαν την ψυχή της Ελληνίδας γιαγιάς μας...
| http://youtu.be/c01dWXnMuwk |
8. Σήκωσε για τελευταία φορά τη σημαία.
Με τιμές εν ενεργεία αξιωματικού του στρατού κηδεύτηκε η Βασιλική Λαμπίδου η γνωστή «κυρά των Μαρασίων», η οποία απεβίωσε την Κυριακή σε ηλικία 107 ετών. Η κηδεία της έγινε στα Μαράσια το μεσημέρι με την παρουσία του αρχηγού ΓΕΣ Φράγκου Φραγκούλη. Η «κυρά των Μαρασίων» ήταν αυτή που επί 50 χρόνια ύψωνε τη γαλανόλευκη στο σπίτι της λίγα μέτρα από τα ελληνοτουρκικά σύνορα.
Σύνθεση ΠΑΖΛ: Ευάγγελος ο Σάμιος
