Η είδηση-κεραυνός ήρθε από την Ουάσιγκτον λίγο μετά τα μεσάνυχτα της Δευτέρας. Ο Αλκέτας Παναγούλιας έφυγε από τη ζωή, μέσα στο σπίτι του, στη Βιένα, λίγο έξω από την αμερικανική πρωτεύουσα, σε ηλικία 78 χρονών. Στο πλευρό του βρισκόταν η γυναίκα του και τα δύο παιδιά του, η Ντέμπη και ο Γιάννης. Το τελευταίο διάστημα αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας.
Ο Αλκέτας, όπως τον φώναζαν γνωστοί και φίλοι, ήταν αθεράπευτα ερωτευμένος με τη Θεσσαλονίκη. Δυστυχώς δεν πρόλαβε να δει για τελευταία φορά την αγαπημένη του πόλη, τους φίλους που τον περίμεναν κάθε πρωί στο «Πατέ» στην παραλιακή λεωφόρο, τη «βουλή» όπως την αποκαλούσε, το «Κλεάνθης Βικελίδης» όπου μεγαλούργησε τόσο σαν παίκτης, όσο σαν προπονητής και πρόεδρος του Άρη. Είναι ο μοναδικός στην Ελλάδα που συγκεντρώνει και τις τρεις ιδιότητες.
Τους τελευταίους μήνες ήταν καθηλωμένος στην Ουάσιγκτον, απέφευγε να οδηγάει και η επιθυμία του ήταν να έρθει πάλι στην Ελλάδα. Όσα συνέβαιναν στην πατρίδα τον στεναχωρούσαν αφάνταστα και άφηνε την λύπη του να ξεχειλίζει κάθε φορά που επικοινωνούσε με φίλους στη Θεσσαλονίκη.
Ο Αλκέτας ήταν η ζωντανή ιστορία του Άρη, σύμβολο μιας ολόκληρης εποχής για τον ιστορικό σύλλογο, σημαία κατακτήσεων, φωτεινό παράδειγμα για όλους. Μεγάλοι παίκτες που μεγαλούργησαν με την «κίτρινη» φανέλα, όπως ο Κούης, ο Φοιρός ήταν δικά του παιδιά.
Εργάστηκε σαν προπονητής στον Άρη, κατέκτησε τρία πρωταθλήματα με τον Ολυμπιακό, οδήγησε την εθνική ομάδα ποδοσφαίρου για πρώτη φορά στην ιστορία της σε τελική φάση ευρωπαϊκού πρωταθλήματος (1980, Ιταλία) και για πρώτη φορά σε Μουντιάλ (1994, ΗΠΑ). Ήταν προπονητής της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου των ΗΠΑ και προπονητής της Ολυμπιακής ομάδας στην Ολυμπιάδα του Λός Άντζελες. Για δύο χρόνια (1996-1998) εργάστηκε στον Ηρακλή.
Η μεγαλύτερη τιμή που του έγινε ήταν η ανακήρυξη του ως καλύτερου Έλληνα προπονητή τα τελευταία πενήντα χρόνια.
Η κηδεία του θα γίνει στην Ουάσιγκτον, αν και υπήρξε η σκέψη η σορός του να μεταφερθεί στη Θεσσαλονίκη.
Θα τον θυμόμαστε όλοι να ξεχειλίζει από ζωντάνια και ενέργεια, έτοιμος να εκραγεί σε γέλια, να βάλει τις φωνές, να λάμψει ως αληθινός ηγέτης και φίλος.
Η θύμηση του θα ζει αιώνια στις καρδιές όλων όσων τον γνωρίσαμε από κοντά αλλά και όλων των Ελλήνων φιλάθλων.
Αναλυτικά η πορεία του Αλκέτα:
Ποδοσφαιριστής
Το 1949 εντάχθηκε στους μικρούς του Άρη και στο τέλος του 1951, σε ένα τουρνουά Χριστουγέννων πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στην πρώτη ομάδα, σε ηλικία 17 ετών. Ξεκίνησε την καριέρα του ως αριστερός εξτρέμ, αλλά σύντομα καθιερώθηκε στο αριστερό άκρο της άμυνας. Πολλές φορές χρειάστηκε να αγωνιστεί και στο κέντρο της άμυνας, λόγω των σημαντικών προσόντων που διέθετε. Διετέλεσε και αρχηγός του Άρη.
Τη δεκαετία του ’50 κατέκτησε δύο πρωταθλήματα Θεσσαλονίκης με την φανέλα των κιτρίνων, το 1953 και το 1959, στα οποία συνέβαλε τα μέγιστα. Πέτυχε συνολικά 13 γκολ για το τοπικό πρωτάθλημα, 3 για το Κύπελλο Ελλάδας και 10 για το εθνικό πρωτάθλημα.
Το 1962, σε ηλικία 28 ετών, ανακοίνωσε στους συμπαίκτες του ότι θα έφευγε για τις Η.Π.Α., αποδεχόμενος την πρόσκληση της ομάδας Ελλήνων ομογενών «Greek American» της Νέας Υόρκης, συνεχίζοντας παράλληλα εκεί και τις σπουδές του.[1]
Προπονητής
Ξεκίνησε την προπονητική του καριέρα απο την ελληνοαμερικάνική ομάδα Atlas Soccer Club με την οποία κατέκτησε το US Open Cup 3 φορές (1967, 1968, 1969).
Το 1972 ανέλαβε βοηθός του προπονητή της Εθνικής Ελλάδος Μπίλυ Μπίγκχαμ και το 1973 τον αντικατέστησε αναλαμβάνοντας πρώτος προπονητής έως το 1981.
Τον Φεβρουάριο του 1975 κάθισε για πρώτη φορά στον πάγκο του Άρη, διατηρώντας παράλληλα και τα καθήκοντα του ομοσπονδιακού προπονητή. Έβγαλε από το αγωνιστικό αδιέξοδο τους κιτρίνους, οι οποίοι κατάφεραν να τερματίσουν στην 6η θέση του πρωταθλήματος.[2]
Σημείωσε την μεγάλη επιτυχία της πρόκρισης της Εθνικής Ελλάδος στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1980 στην Ιταλία που ήταν και η πρώτη διάκριση στην ιστορία της Εθνικής Ελλάδος. Στα τελικά του Euro 1980 οδήγησε την Εθνική Ελλάδος σε τρεις αξιοπρεπείς εμφανίσεις απέναντι στα φαβορί του θεσμού.
Από το 1981 έως το 1983 υπήρξε προπονητής του Ολυμπιακού και κερδισε 2 πρωταθλήματα το 1982 και το 1983.
Το διάστημα 1983-1985 ανέλαβε προπονητής της Εθνικής Ομάδας των ΗΠΑ. Το 1984 ήταν προπονητής της Ολυμπιακής ομάδας των ΗΠΑ στην Ολυμπιάδα του Λος Άντζελες.
Στη συνέχεια ανέλαβε και πάλι τον Ολυμπιακό και κερδίζει ένα ακόμα πρωτάθλημα το 1987, που έμελε να είναι και το τελευταίο πριν τα πέτρινα χρόνια της ομάδας, καθώς και το Σούπερ Κύπελλο.
Το 1988 κλήθηκε να καθίσει για τρίτη φορά στον πάγκο του Άρη. Παρά τα προβλήματα που υπήρχαν τερμάτισε στην 7η θέση του πρωταθλήματος. Την σεζον 1989-1990 συνεχίζει στον πάγκο του Άρη αλλά τον Ιανουάριο του 1990 απομακρύνθηκε απο την τεχνική ηγεσία μετά την ισοπαλία με τον Ιωνικό (1-1)
Το 1992 ανέλαβε και πάλι την Εθνική Ελλάδος και σημείωσε ξανά μια μεγάλη επιτυχία οδηγώντας την Εθνική στο Μουντιάλ των ΗΠΑ το 1994. Ασφαλώς η επιτυχία θα ήταν ακόμα μεγαλύτερη αν η Εθνική Ελλάδος δεν αντιμετώπιζε μερικές από τις πιο ισχυρές ομάδες του θεσμού σύμφωνα με τα μετέπειτα αποτελέσματα και δεν προδιδόταν από την απειρία της.
Τον Απρίλιο του 1999 αναλαμβάνει για 4η φορά τον Άρη και με 6 σερί νίκες τα τελευταία 8 παιχνίδια κατάφερε να ανεβάσει την ομάδα στην 6η θέση και να εξασφαλίσει την έξοδο στο Κύπελλο Ουέφα. Ο ίδιος όμως δεν θέλησε να συνεχίσει και την επόμενη περίοδο.
Πρόεδρος του Άρη
Η αποχώρηση του μεγαλομετόχου του Άρη Δημήτρη Κοντομηνά και η πώληση των μετοχών στον Γιάννη Ζαχουδάνη στις 12 Ιουλίου 2001 προκάλεσε διοικητική αναταραχή στην ομάδα του Άρη. Το καλοκαίρι του 2002 ο Αλκέτας Παναγούλιας επέστρεψε για να βοηθήσει τον Άρη απο τη θέση του προέδρου με σύμβουλο τον Λάμπρο Σκόρδα. Συστάθηκε «οικουμενική διοίκηση» με στόχο να μην καταρρεύσει η ΠΑΕ. Ωστόσο, ο Παναγούλιας διατήρησε για λίγο καιρό το πόστο του προέδρου και αποχώρησε, έχοντας προηγουμένως εκφράσει τις διαφωνίες του σε διάφορα θέματα, μεταξύ αυτών και της δαπανηρής μεταγραφής του Μαροκινού ποδοσφαιριστή Σαλαχεντίν Μπασίρ, ο οποίος εντάχθηκε στον Άρη με προβλήματα τραυματισμού. Ο Παναγούλιας προτίμησε να αποχωρήσει και να αποστασιοποιηθεί απο τα γεγονότα «για το καλό του Άρη» όπως τόνισε.[3]
Διακρίσεις
Ο Αλκέτας Παναγούλιας αποτελεί πλέον έναν προπονητή-σύμβολο για την Εθνική ομάδα και είναι ο μόνος Έλληνας που έχει οδηγήσει την Εθνική Ελλάδος σε επιτυχίες. Πριν την έλευση του Όττο Ρεχάγκελ ήταν ο μόνος προπονητής που είχε σημειώσει διεθνείς επιτυχίες και παρέμενε ο μόνος που έχει συμμετάσχει με την Εθνική Ελλάδος σε Παγκόσμιο Κύπελλο μέχρι τη συμμετοχή της ομάδας το 2010 στο Μουντιάλ της Νότιας Αφρικής.
Τα τρία πρωταθλήματα που έχει κατακτήσει με τον Ολυμπιακό τον καταξιώνουν και σε επίπεδο εθνικών συλλόγων.
- 1980 Συμμετοχή στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα
- 1994 Συμμετοχή στο Παγκόσμιο Κύπελλο
- 1982 Πρωτάθλημα Ελλάδας
- 1983 Πρωτάθλημα Ελλάδας
- 1987 Πρωτάθλημα Ελλάδας
Εκτός γηπέδων
Πλούσια είναι και η συνεισφορά εκτός του εκτός γηπέδων καθώς στο παρελθόν είχε εκλεγεί μέλος του δημοτικού συμβουλίου τηςΘεσσαλονίκης, μέλος της Βουλής των Ελλήνων και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Ακόμα έχει υπάρξει επιθεωρητής της ΦΙΦΑ, μέλος της Ακαδημίας των Σπορ των ΗΠΑ, μέλος του Αμερικανικού ποδοσφαιρικού Χολ οφ Φέημ και μέλος της Αμερικανικής Ομοσπονδίας προπονητών.
