ΕΛaΤΕ ΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ…!!!
Φτου να μην τους ματιάσω. Φτου να μην ματιάσω τους παίκτες, φτου να μην ματιάσω τον Τάκη Λεμονή και πολύ περισσότερο φτου και πάλι φτου να μην ματιάσω τον Γιάννη Κομπότη. Φτου να μην σας ματιάσω παλικάρια μου…
Κάνω αυτή την εισαγωγή γιατί έχω αυτό το δικαίωμα αλλά και γιατί δικαιώνομαι για προηγούμενα άρθρα μου όταν μίλαγα για υπομονή κόντρα στις διάφορες… Κασσάνδρες και σε κάποια αξιολύπητα ανθρωπάκια που σώνει και καλά ήθελαν να βγάλουν τον κομπλεξισμό τους για μια ακόμη ποδοσφαιρική χρονιά. Όπως το κάνουν άλλωστε κάθε χρόνο. Τέλος πάντων…
Δεν λέω οτι έχουμε κάνει ομαδάρα και δεν λέω αλλά ούτε και ξέρω ποια θα είναι η πορεία της ομάδας του Λεβαδειακού στο πρωτάθλημα. Αυτή τη στιγμή είναι το λιγότερο που με ενδιαφέρει.
Εκείνο όμως που ξέρω είναι αυτό το αγωνιστικό πρόσωπο που έδειξε η ομάδα στο φιλικό με τον Πανιώνιο. Δεν πετάμε βέβαια στα σύννεφα, θέλει δουλειά αρκετή αλλά κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει τα πρώτα θετικά δείγματα γραφής που δείχνει η ομάδα.
Πρώτα απ” όλα οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές που έχουν έρθει φέτος έδειξαν ότι διαθέτουν όλα τα εχέγγυα να δημιουργήσουν μαζί με τους «παλιούς» ένα ικανότατο και ανταγωνιστικό σύνολο. Για προσθέστε σε αυτούς τον Μάντζιο και το χαφ που θα έρθει; Και κάντε σύγκριση με τις υπόλοιπες ομάδες; Ένα το κρατούμενο…
Ήμουν ο τελευταίος που συμφώνησα για τον Τάκη Λεμονή (όχι ότι πήρα καμιά απόφαση για να μην παρεξηγηθούμε…). Όμως δεν μπορώ να αμφισβητήσω ότι έχει αλλάξει κατά πολύ στον τρόπο φιλοσοφίας και σκέψης ενώ πάνω απ” όλα να ξέρετε ο προπονητής της ομάδας είναι και Λεβαδειακός. Αυτό σας το διαβεβαιώνω εγώ και είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι. Δυο τα κρατούμενα…
Και τέλος ο Γιάννης Κομπότης έχω την εντύπωση ότι φέτος έχει «τρελαθεί» περισσότερο από άλλη χρονιά. Αν εσείς μου βρείτε ομάδα στα κυβικά του Λεβαδειακού με τέτοιο φετινό μπάτζετ ελάτε να μου το πείτε. Τι άλλο θα μπορούσε να κάνει παραπάνω δηλαδή; Μιλάμε για την… υπέρβαση. Τρία λοιπόν τα κρατούμενα…
Αν συνδυάσουμε και τα τρία κρατούμενα μαζί τότε μου δίνεται η εντύπωση ότι ο Κομπότης θα δικαιωθεί στην επιλογή προπονητή και ο Τάκης Λεμονής θα δικαιώσει τον Γιάννη Κομπότη και συνάμα θα διώξει και τις δικές μας αρχικές αμφιβολίες. Και συν τοις άλλοις δικαιώνονται όλοι για τις μεταγραφικές επιλογές.
Με όλα αυτά που είπα παραπάνω δεν σημαίνει ότι δεν θα ασκήσουμε και την κριτική που είναι καθήκον μας άλλωστε. Πάντα όμως σε καλοπροαίρετα επίπεδα και βασιζόμενοι στην λειτουργία, οργάνωση και πορεία της ομάδας από την οποία έχουμε και απαιτήσεις. Αλλά όπως προείπα αυτή η ομάδα όπως αγωνίστηκε με τον Πανιώνιο έχει πολύ μέλλον αν κάνουμε και τις δυο τρεις προσθήκες ακόμα, που θα γίνουν (η μια είναι ο Μάντζιος).
Τι μπορεί παραπάνω να μας προσφέρουν οι υπόλοιπες ομάδες;
Αλλά και πάλι σας το λέω. Χρειάζεται ακόμα υπομονή…
Και θα καταλήξω λέγοντας τούτο. Αφήστε τις μεμψιμοιρίες. Αφήστε τις γκρίνιες και τις κριτικές στα καφενεία. Αφήστε όλα αυτά που κάποιοι τα ξεκίνησαν πριν καν ξεκινήσει η μεταγραφική περίοδος λέγοντας από δω και από κει διάφορα…
Αφήστε τα αυτά και ανεβείτε στο γήπεδο να διασκεδάσουμε, να χειροκροτήσουμε την ομάδα μας και στις χαρές και στις λύπες. Ελάτε στο γήπεδο να δούμε τον Λεβαδειακό που για μας όλους είναι τρόπος ζωής. Αφήστε τα κλαψουρίσματα και βάλτε στο περιθώριο τους όποιους κομπλεξικούς που χαίρονται μόνο όταν η ομάδα δεν πάει καλά αλλά αυτή τη στιγμή το έχουν βουλώσει. Βουλώστε τους το στόμα μια κι έξω και μια ώρα αρχύτερα…
Ελάτε λοιπόν και κάντε την υπέρβαση και παρακινείστε κι άλλους να έρθουν στο γήπεδο. Πρέπει να καταλάβουμε πλέον ότι ζούμε σε μια άλλη εποχή. Ο Λεβαδειακός μας χρειάζεται. Και για να το νιώσετε είμαστε οι μοναδικοί εκπρόσωποι στη μισή Ελλάδα και δεν είναι περιαυτολογία. Κοιτάξτε που πήγε η Λάρισα, δείτε που είναι η Πάτρα, η Καβάλα, η Καλαμάτα, ο Πύργος, τα Χανιά η Ρόδος και άλλες μεγαλουπόλεις που μας ζηλεύουν με την καλή έννοια του όρου. Και μεις καθόμαστε και συζητάμε αν θα πάρουμε άλλον παίκτη, αν θα παίξει ο τάδε ή ο δείνα, ότι δεν είναι καλός εκείνος, ότι δεν κάνουμε μεταγραφές (έτσι έλεγαν οι κομπλεξικοί).
Ελάτε λοιπόν να γεμίσουμε το γήπεδο και να μας χαίρονται όλοι στην Ελλάδα. Και στα καλά και στα άσχημα να είμαστε κοντά στην ομάδα. Ελάτε όλοι και να γελάσουμε μαζί με την ομάδα αλλά και να κλάψουμε αν χρειαστεί. Γιατί όλοι μαζί φτιάχνουμε την ομάδα. Και μέσα στα δύσκολα που σίγουρα και αυτά θα έρθουν θα νοιώθουμε δυνατοί. Και να το ξέρετε. Όταν θα κάνετε κάτι τέτοιο η ομάδα ποτέ δεν θα χαθεί.
Αφήστε λοιπόν όλα αυτά και όλοι μαζί στο γήπεδο. Οι παίκτες, ο προπονητής αλλά και η διοίκηση μας χρειάζονται κοντά τους. Σε οτιδήποτε συμβεί…
Υ.Γ. Κάποια κομπλεξικά παιδάκια που γράφουν διάφορα πίσω από την ανωνυμία που τους παρέχει το διαδίκτυο να ξέρουν ότι έχω τα ονόματά τους και τα έχω δώσει έτσι ώστε να μην τους επιτρέπεται η όχι μόνο η είσοδος στο γήπεδο αλλά και να είναι μακριά 1 χιλιόμετρο περιμετρικά του γηπέδου. Αυτό τους αξίζει αν και κάποιος μου είπε ότι πρέπει να απαλλαχθούν λόγω βλακείας. Ίσως…
STEREASPORTS
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΔΗΜΟΣ
