Όταν η Μέρκελ επισκέφθηκε τον Καραμανλή και την Νατάσσα στην Ραφήνα
Το Periodista διαφωνεί με το περιεχόμενο αυτής της υπενθύμισης.
Από εκείνο το ελληνικό καλοκαίρι της Γερμανίδας Καγκελαρίου, η χώρα εισήλθε σε τροχιά αποσταθεροποίησης, η οποία ως διαδικασία έγινε ακόμη πιο ταχεία μετά την είσοδο της Ελλάδας στον μηχανισμό στήριξης και την ψήφιση των μνημονίων. Εξάλλου, λίγο μετά από εκείνη την επίσημη επίσκεψη της Γερμανίδας Καγκελαρίου στην ελληνική πρωτεύουσα, η ίδια η υπόσταση του κυβερνητικού σχήματος υπό τον Κώστα Καραμανλή απειλήθηκε. Ο ίδιος κινδύνευσε να χάσει την εξουσία, όταν βρέθηκε αντιμέτωπος με τις συνέπειες και τις τρομακτικές επιπτώσεις των καταστροφικών πυρκαγιών, οι οποίες είχαν ξεσπάσει σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια, αλλά κυρίως στην Πελοπόννησο, αφήνοντας πίσω τους δεκάδες νεκρούς, καμένες δασικές εκτάσεις και ανυπολόγιστες υλικές ζημιές.
Το έτος 2007, ωστόσο, είχε φτάσει στην κορύφωσή της η διαδικασία της ελληνορωσικής προσέγγισης, όπως επίσης και ο Γερμανο – ρωσικός ανταγωνισμός, με επίκεντρο το φυσικό αέριο και την εξάρτηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης από τη Ρωσία, και τον ρόλο της Ουκρανίας, την οποία σε κάθε αντιπαράθεση η Μόσχα εκβίαζε απειλώντας ότι θα κλείσει τις στρόφιγγες. Όμως, όπως είναι γνωστό, η Γερμανία προμηθεύεται το ρωσικό φυσικό αέριο μέσω της Ουκρανίας, επομένως κάθε εκβιασμός ήταν έμμεσος και για την Γερμανία.Ο γερμανικός πολιτικός παράγοντας είχε τρομοκρατηθεί, τόσο πολύ από το ενδεχόμενο η Ρωσία να διακόψει την παροχή φυσικού αερίου, ώστε τον χειμώνα του 2008 η Άνγκελα Μέρκελ είχε σπεύσει άρον – άρον στη Μόσχα, προκειμένου να συνομιλήσει με τους Πούτιν και Μεντβέντεφ.
Το μενού των συζητήσεων με τον Καραμανλή
Τον Ιούλιο του 2007 η Γερμανίδα Καγκελάριος είχε συναντηθεί και με τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια. Όμως, το ζουμί το είχαν οι συνομιλίες με τον πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή και το μενού περιείχε τα εξοπλιστικά προγράμματα (για τα οποία με κάθε τρόπο πιέζουν οι Γερμανοί ακόμη και σήμερα), το ζήτημα της ονομασίας της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας, το θέμα του Κοσόβου και εκείνο των τουρκικών εκλογών. Όλα αυτά αφορούσαν στην επίσημη ενημέρωση, διότι συζητήθηκαν και άλλα πράγματα. Βέβαια, τότε η Ελλάδα, έστω και αν στη Αθήνα γνώριζαν ότι αργά ή γρήγορα το μέγεθος του χρέους θα κατάπινε τη χώρα, δεν είχε ενταχθεί στον μηχανισμό στήριξης, όπως έγινε αργότερα όταν πρωθυπουργός της χώρας ήταν ο Γιώργος Παπανδρέου.
Επομένως ήταν δυνατόν τότε, σε εκείνη τη χρονική και ιστορική συγκυρία, να έχει τεθεί κάποιο δίλημμα περί εξόδου ή όχι της Ελλάδας από την ευρωζώνη. Η οικονομία δεν βρισκόταν στο επίκεντρο εκείνων των συζητήσεων, τουλάχιστον στο βαθμό που βρίσκεται σήμερα. Το Βερολίνο ανησυχούσε, όμως, πολύ για την προσέγγιση της Αθήνας με τη Μόσχα (ίσως πιο πολύ και από τους Αμερικανού), και ακόμη περισσότερο για το ενδεχόμενο να προκύψουν σημαντικές συμφωνίες στον τομέα των εξοπλισμών, να υπονομευτεί ο ρόλος του δραστήριου γερμανικού πολιτικού παράγοντα στο Κυπριακό, να απειληθεί η παρουσία των γερμανικών επιχειρηματικών συμφερόντων στη Θράκη, όπου η διείσδυση του ρωσικού στοιχείο, ακόμη και σήμερα, είναι ιδιαίτερα μεγάλη, όπως επίσης ανησυχούσε για την ισχυροποίηση της ρωσικής ενεργειακής πολιτικής.
Το γερμανικό ενδιαφέρον ή η γερμανική δραστηριότητα στα Βαλκάνια είναι έντονη, όπως έντονη ήταν στα τέλη της δεκαετίας του 1990 κατά τη διάρκεια των βομβαρδισμών της Γιουγκοσλαβίας από το ΝΑΤΟ. Αργότερα ένα εμπιστευτικό έγγραφο της πρεσβείας των ΗΠΑ στο Βερολίνο, με ημερομηνία 23 Απριλίου 2008, το οποίο ήρθε στο φως ανέφερε ότι η Γερμανία συμμεριζόταν την απογοήτευση των ΗΠΑ, όταν πλανητάρχης ήταν ο Τζορτζ Μπους για το γεγονός ότι η κυβέρνηση Καραμανλή δεν ήταν ευέλικτη στο θέμα του χειρισμού του ζητήματος της ονομασίας της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας.
Μάλιστα το αμερικανικό έγγραφο ανέφερε τότε ότι η Γερμανία, όπως και οι ΗΠΑ εξάλλου, ήταν απογοητευμένη για την άσκηση του δικαιώματος της αρνησικυρίας (αυτό που έμεινε δηλαδή ως «άσκηση βέτο») από την πλευρά της κυβέρνησης Καραμανλή για την ένταξη των Σκοπίων στην βορειοατλαντική Συμμαχία στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι το 2008, όπου επίσης σημαντικό ρόλο στις τότε εξελίξεις είχε διαδραματίσει ο ρωσικός πολιτικός παράγοντας. Άρα μπορεί ο καθένας να αντιληφθεί τι μεγέθους πιέσεις είχαν ασκηθεί από τον γερμανικό πολιτικό παράγοντα προς την ελληνική κυβέρνηση όλη εκείνη την περίοδο στο παρασκήνιο. Και όπως είναι γνωστό η ίδια η Γερμανική Καγκελαρία, στη συνέχεια, τα επόμενα δηλαδή χρόνια, όταν ανέλαβε κυβέρνηση της χώρας μας το ΠΑΣΟΚ και πρωθυπουργός ο Γιώργος Παπανδρέου, δεν παρείχαν καμία βοήθεια, παρά μόνο πιέσεις, όπως θα κάνει και τώρα, που η Άνγκελα Μέρκελ, έρχεται στην Αθήνα, προσκεκλημένη του διοικητή της χώρας Αντώνη Σαμαρά, για να επιθεωρήσει την κατάσταση της αποικίας. Η Γερμανία δεν πρόσφερε ποτέ καμία βοήθεια προς την Ελλάδα.
Δεν είναι λίγοι εκείνοι μέσα στη Νέα Δημοκρατία, οι οποίοι υποστηρίζουν, ακόμη και σήμερα, ότι ο Κώστας Καραμανλής και η Νέα Δημοκρατία συνετρίβησαν εκλογικά το 2009, εξαιτίας της στάσης που είχαν τηρήσει στο Βουκουρέστι τον Απρίλιο του 2008. Μέχρι και αμφιλεγόμενα σχέδια δολοφονίας του πρώην πρωθυπουργού ήρθαν στην επιφάνεια, ώστε να στρωθεί κατάλληλα το έδαφος για την επιστροφή του πρώην πρωθυπουργού, όταν ευνοήσουν οι συνθήκες, κατά τα πρότυπα του θείου του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Σε αυτή τη βάση ο Κώστας Καραμανλής, λέγεται σήμερα, ότι υπολογίζει πάρα πολύ σε αυτό που κάποιοι κύκλοι αναδεικνύουν ως αναγκαιότητα … δηλαδή τη νέα μεταπολίτευση. Δεν ήταν, όμως, η στάση της Γερμανίας μόνο στο ζήτημα της ονομασίας της πΓΔΜ, ούτε βέβαια η βαλκανική πολιτική του Βερολίνου, που συμπεριλήφθησαν στο μενού των συζητήσεων την τελευταία που η Άνγκελα Μέρκελ πάτησε σε ελληνικό έδαφος.
Γράψαμε παραπάνω ότι εκείνο το καλοκαίρι, το καλοκαίρι του 2007, λίγο πριν ολοκληρώσει τη θητεία του ο Κώστας Καραμανλής στο Μέγαρο Μαξίμου, σε εκείνη τη συγκυρία που ο πρώην πρωθυπουργός ήταν θεωρητικά ισχυρός, η Γερμανία ζητούσε γη και ύδωρ, αυτά δηλαδή που παραχώρησαν στη συνέχεια η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου και ακόμη περισσότερο η δοτή κυβέρνηση Παπαδήμου και με πιο κραυγαλέο και σκληρό για τον ελληνικό λαό τρόπο ο Αντώνης Σαμαράς σήμερα. Φυσικά η κυβέρνηση Καραμανλή δεν είναι άμοιρη ευθυνών, κάθε άλλο. Οι «πύλες» εισόδου, για την γενικότερη εφόρμηση και των γερμανικών συμφερόντων και την κατάκτηση των παραγωγικών τομέων στη χώρα μας, είχε ξεκινήσει αρχικά από τον γερμανοτραφή και άξιο εκπρόσωπο του «Ιερατείου της Φρανκφούρτης» πρώην πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη το 1996.
Το 2004, λένε όσοι γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα για εκείνη την περίοδο, το Βερολίνο είχε δείξει εξαιρετικά μεγάλο ενδιαφέρον για την άνοδο του Κώστα Καραμανλή και της Νέας Δημοκρατίας στην εξουσία. Ήταν τόσο μεγάλο το ενδιαφέρον δε, που όπως ισχυρίζονται οι ίδιες πηγές, τα κανάλια επικοινωνίας είχαν ανοίξει πριν από την εκλογική μάχη της 7ης Μαρτίου 2004. Όπως επίσης υποστηρίζουν, στα τέλη του καλοκαιριού του 2007, ο Κώστας Καραμανλής ενώ βρισκόταν σε πλήρες αδιέξοδο, θεωρώντας ότι οι πυρκαγιές εντάσσονταν σε ένα ευρύτερο σχέδιο αποσταθεροποίησης της ελληνικής κυβέρνησης, απευθύνθηκε ο ίδιος προσωπικά στην Άνγκελα Μέρκελ. Οι ίδιες πηγές αναφέρουν ότι η ελληνική κυβέρνηση, η οποία βέβαια είχε ζητήσει και την πολύτιμη συνδρομή της Μόσχας στην κατάσβεση των πυρκαγιών, ζήτησε επίσης οικονομική συνδρομή από το Βερολίνο για να αντιμετωπίσει εκείνη την κρίση που είχε ξεσπάσει και απειλούσε με αποσταθεροποίηση την πολιτική ζωή του τόπου. Πολλά ειπώθηκαν για εκείνες τις πυρκαγιές και πολλά συνέβησαν στη συνέχεια, αλλά δεν είναι της παρούσης.
Ας μην ξεχνά κανείς ότι ολόκληρη η ελληνική κοινωνία έβραζε από οργή, αλλά παρόλα αυτά ο Κώστας Καραμανλής τον Σεπτέμβριο εκείνου του έτους επανεξελέγη πανηγυρικά για να ξεκινήσει μία κυβερνητική διετία σκανδάλων. Πάντως οι αποζημιώσεις που είχαν δοθεί εκείνη την περίοδο στους πυρόπληκτους αντιστοιχούσαν σε μεγάλα χρηματικά ποσά και δεν είναι λίγοι εκείνοι, οι οποίοι διερωτώνται σήμερα «που βρέθηκαν».
Η εφόρμηση του Βερολίνου
Το 2008, είχε ήδη αρχίσει να διαφαίνεται ότι η κυβέρνηση Καραμανλή δεν θα είχε πολύ μέλλον. Το πλιάτσικο από τους Γερμανούς μόλις είχε ξεκινήσει. Λίγο πριν μπει το καλοκαίρι του 2008 η τότε ελληνική κυβέρνηση, δηλαδή η κυβέρνηση Καραμανλή με πρώτο βιολί τον Γιώργο Αλογοσκούφη ξεπουλά τον ΟΤΕ στην γερμανική Deutsche Telekom. Την ίδια περίοδο διεξάγονται διαρκείς συζητήσεις για την πώληση των σιδηροδρόμων που αλλού … μα σε γερμανικές εταιρείες φυσικά, ενώ ξεσπά με ιδιαίτερα μεγάλη ένταση το σκάνδαλο με τα μαύρα ταμεία της SIEMENS, η εμπλοκή πολιτικο – δημοσιογραφικών κύκλων στο οποίο είναι μεγαλύτερης έκτασης από ότι φαίνεται. Εκτός βέβαια από τον γερμανικό κολοσσό SIEMENS, υπήρχε και η Γερμανική MAN, ενώ κάποιοι λένε ότι η ίδια η Άνγκελα Μέρκελ είναι εκείνη, η οποία ζητούσε από τον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή να σημειωθεί επίσπευση των διαδικασιών στο θέμα της ανάληψης της δημοπρασίας που αφορούσε στην αξιοποίηση των Ολυμπιακών ακινήτων από την γερμανική Hochtief. Κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης της χώρας από την κυβέρνηση Καραμανλή και μάλιστα την περίοδο πριν από την ολοκληρωτική της κατάρρευση, όταν γνώριζαν πολύ καλά και στο Μέγαρο Μαξίμου και στο υπουργείο Οικονομικών ότι η τα πράγματα στην ελληνική οικονομία δεν είναι καθόλου καλά, διέφυγαν στο εξωτερικό, σχεδόν ανενόχλητοι, οι βασικοί κατηγορούμενοι για την υπόθεση του σκανδάλου με τα μαύρα ταμεία της SIEMENS Καραβέλας και Χριστοφοράκος.
Στην παρούσα συγκυρία, τα πράγματα είναι χειρότερα από τότε. Φυσικά ισχύει αυτό, το οποίο πολύ πρόσφατα, δήλωσε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας ότι δηλαδή «Η Μέρκελ έρχεται να στηρίξει την καταρρέουσα κυβέρνηση Σαμαρά». Η τρικομματική κυβέρνηση Σαμαρά δίνει μάχη οπισθοφυλακής για τα γερμανικά συμφέροντα. Επιστρέφοντας πίσω στην εποχή της διακυβέρνησης Καραμανλή, πρέπει να επισημανθεί ότι όλη η αλήθεια βρίσκεται σε κάποια τηλεφωνήματα που είχαν πραγματοποιηθεί, άτυπα εννοείται, τις παραμονές των εκλογών του Μαρτίου του 2004. Οι Γερμανοί ήθελαν να είναι βέβαιοι ότι δεν θα διαταραχθεί η άξονας Αθήνας – Βερολίνου, που είχε δημιουργηθεί επί των ημερών του Κώστα Σημίτη στην πρωθυπουργία, από το χρονικό διάστημα του 1996 – 2004. Εξάλλου ο Σοσιαλδημοκράτης Γκέρχαρντ Σρέντερ, ο Καγκελάριος της εισόδου της Ελλάδας στην Οικονομική Νομισματική Ένωση βρισκόταν ακόμη στην εξουσία μέχρι το 2005, χρονιά κατά την οποία ανέλαβε τα καθήκοντά της στην Καγκελαρία η Άνγκελα Μέρκελ. Ο πολιτικά συγγενής προς την κα Μέρκελ Κώστας Καραμανλής, «κούμπωνε» στη διαδικασία συνέχισης της εφόρμησης των γερμανικών συμφερόντων στη χώρα μας, στο πλαίσιο ενός είδους "συνέχειας των κρατικών σχέσεων". Από κοντά και τα δομημένα συμφέροντα, στα οποία είχε ασκήσει μεγάλη κριτική ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ο Κώστας Καραμανλής, αλλά μετά τις αναφορές στον Μπαϊρακτάρη, υποχώρησε σταδιακά. Εξάλλου τα θέματα ήταν πολλά: Εξοπλιστικά προγράμματα, SIEMENS, MAN, OTE, σιδηρόδρομοι και πόσα άλλα. Θα κλείσει άραγε αυτός ο κύκλος, που οδήγησε τη χώρα στην καταστροφή. Ο σημερινός πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς δεν δείχνει διατεθειμένος να τον κλείσει. Εξάλλου στρώνει κόκκινο χαλί για τον ερχομό της νέο – αποικιοκράτισσας Μέρκελ στην αποικία.
kourdistoportocali
