Μπορεί η συγκυβέρνηση ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ να ξεκίνησε θριαμβευτικά τον Ιούνιο με 179 βουλευτές, αλλά εν πάση περιπτώσει προχτές κατόρθωσε να συγκρατήσει τους 153 από αυτούς και να περάσει τα μέτρα οικονομικής και κοινωνικής εξόντωσης εκατομμυρίων Ελλήνων.
Δευτερεύον στοιχείο είναι αν αυτή η κοινοβουλευτική νίκη πρέπει ίσως να χαρακτηριστεί «πύρρεια» υπό το πρίσμα της προϊούσης αποσύνθεσης και πολιτικήςσήψης του ΠΑΣΟΚ, το οποίο έχασε προχτές 6 ακόμη βουλευτές από τους 33 όλους κι όλους που είχε εκλέξει.
Άλλωστε, όσο και αν το ΠΑΣΟΚ υπήρξε ένας από τουςδύο πυλώνες του μεταπολιτευτικού πολιτικού σκηνικού, από τον Μάιο και μετά σταδιακά εκμηδενίζεται ως πρωτεύων πολιτικός παράγοντας και ελάχιστοι πλέον αμφιβάλλουν ότι οδεύει προς το τέλος που είχε η ΕΔΗΚ το 1977, όταν εξέλιπε από την πολιτική σκηνή καιαντικαταστάθηκε από ένα νέο κόμμα που ανταποκρινόταν στις κοινωνικές ανάγκες και στονριζοσπαστισμό της νέας εποχής, όπως ήταν τότε το ΠΑΣΟΚ.
Κανείς δεν μπορεί να ορκιστεί ότι στις επόμενες βουλευτικές εκλογές θα συμμετάσχει οπωσδήποτε κόμμα με την ονομασία ΠΑΣΟΚ, καθώς πολλαπλασιάζονται οι φυγόκεντρες δυνάμεις στους κόλπους του, όσο μειώνεται η εκλογική του μάζα και παγιώνεται η απήχησή του σε μονοψήφιο ποσοστό.
«Κάθε στέλεχος και ένα… ΠΑΣΟΚ!» ενδέχεται να είναι σε λίγο το νέο σλόγκαν τού κάποτε κραταιού κόμματος που μόλις πριν από τρία χρόνια είχε αποσπάσει το 44% των ψήφων του ελληνικού λαού.
Το μέλλον του ΠΑΣΟΚ όμως είναι θέμα σαφώς πολύ υποδεέστερο του τι πρόκειται να γίνει στην Ελλάδα μετά την ψήφιση των μέτρων.
Το ότι οι Ελληνες θα πεταχτούν να ζουν σε πρωτοφανή μιζέρια και δυστυχία το γνωρίζουμε και το αισθανόμαστε όλοι. Έστω και γυρίζοντας όμως τη χώρα μισόν αιώνα πίσω, θα βελτιωθούν τα δημοσιονομικά μεγέθη ώστε να γίνει τουλάχιστον μια νέα αρχή, έστω και με όρους της δεκαετίας του 1950 ή του 1960; Οι προοπτικές δεν είναι καθόλου αισιόδοξες.
Το είπε πεντακάθαρα προχτές ο Ολι Ρεν: «Το ελληνικό δημόσιο χρέος σαφώς δεν είναι βιώσιμο»! Φράση αιχμηρή σαν μαχαιριά.
Φράση με ολέθριες συνέπειες για όσους καταλαβαίνουν τη σημασία των λέξεων και δεναυταπατώνται ή δεν ζουν σε έναν κόσμο εξωπραγματικό. Θα το πούμε ωμά: Όταν το δημόσιο χρέος μιας χώρας δεν είναι βιώσιμο, αυτή η χώρα βαδίζει με μαθηματική ακρίβεια προς τη χρεοκοπία! Αυτό μας είπε, δηλαδή, ο Ολι Ρεν.
Αν δεν βρεθεί τρόπος και μάλιστα σύντομα για να καταστεί το ελληνικό δημόσιο χρέος βιώσιμο, τότε η χρεοκοπία της Ελλάδας είναι αναπότρεπτη!
Προηγήθηκε ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο οποίος είχε δηλώσει ότι δεν έχει βρεθεί ακόμη βιώσιμη λύση για την Ελλάδα.
Το βέβαιο είναι ότι τη «βιώσιμη λύση» δεν τη δίνει σε καμία περίπτωση το Μνημόνιο και η πολιτική υλοποίησής του.
Τα αποτελέσματά του τα έχουν ήδη δει οι πάντες. Το χρέος της Ελλάδας ήταν 129% του ΑΕΠ το 2009. Μετά την πρωτοφανή λεηλασία των εισοδημάτων όλων των Ελλήνων και το «κούρεμα» κατά 53% περίπου 200 δισεκατομμυρίων ευρώ χρέους, το χρέος αντί να μειωθεί εκτινάχθηκε φέτος στο 175% του ΑΕΠ που καταρρέει εξαιτίας αυτής της πολιτικής με ιλιγγιώδεις ρυθμούς και του χρόνου θα πάει στο 190% του ΑΕΠ, όπου θα παραμείνει για τουλάχιστον τέσσερα χρόνια!Αυτό είναι το «μη βιώσιμο» χρέος που λέει ο Ολι Ρεν.
Η Ευρωζώνη μάς δανείζει για να σώσει τις δικές της τράπεζες, κυρίως γαλλικές και γερμανικέςαπό ενδεχόμενη ελληνική αδυναμία ή απροθυμία πληρωμών, θέτοντας ταυτόχρονα υπό ξένο έλεγχο το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, παράλληλα με τον εξανδραποδισμό των Ελλήνων.
Παρ’ όλα αυτά συνεχίζει να μας απειλεί και με χρεοκοπία, όσα μέτρα κι αν ψηφίζουν οι «πρόθυμοι» Σαμαράς, Βενιζέλος και Κουβέλης.
Γιώργος Δελατίκ
ΠΗΓΗ: Έθνος
