Χάρκοβο, βορειοανατολική Ουκρανία, 25 Απριλίου 2022 © Felipe Dana/AP/SIPA
ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ: Οι ΗΠΑ σύρουν την Ευρώπη στον 3ο Παγκόσμιο Πόλεμο!
του Jean – Paul Brighelli* CAUSEUR Μετάφραση: Ευάγγελος Δ. Νιάνιος
– Μας είχαν πουλήσει την Ευρώπη ως η αντιεθνικιστική ασπίδα που θα θεμελίωνε οριστικά την ειρήνη σε μια ήπειρο που είχε καταστραφεί από δύο παγκόσμιους πολέμους. Είμαστε σήμερα αναγκασμένοι να εγκαταλείψουμε αυτό το απλουστευτικό όνειρο: η Ευρώπη επιδιώκει τον πόλεμο και κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για να τον προκαλέσει, συρόμενη από τις Ηνωμένες Πολιτείες, πιστεύει ο αρθρογράφος.
Ο Ζαν Μονέ, πετυχημένο «κουμάσι» που, γεννημένος το 1888, είχε το αναμφισβήτητο πλεονέκτημα ότι βίωσε δύο παγκόσμιους πολέμους χωρίς να πάρει μέρος σε κανέναν, μας πούλησε τη δημιουργία της Ευρώπης ΕΟΚ ως οριστικό φάρμακο για τη σύγκρουση των εθνών**. Τραπεζίτης στις Ηνωμένες Πολιτείες από τη δεκαετία του 1920, υποστηρικτής μιας συγχώνευσης Γαλλίας-Μεγάλης Βρετανίας (ναι!) όπως στην ακμή του Εκατονταετούς Πολέμου, παρέμεινε ο μικρός τηλεγραφιστής των ΗΠΑ, όπως είπε ο Ντε Γκωλ που δεν τον συμπαθούσε πάρα πολύ. Ο Μονέ είχε αρνηθεί να συμμετάσχει στο σχέδιο της «Ελεύθερης Γαλλίας», γιατί θεώρησε πιο χρήσιμο να τεθεί υπό την ηγεσία των Αγγλοσαξώνων.
Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος σε τροχιά;
Μετά τον πόλεμο, έγινε ο υποστηρικτής μιας Ευρωπαϊκής Αμυντικής Κοινότητας, η οποία εξόργισε τον Στρατηγό και την οποία ο Mαντές Φρανς αρνήθηκε σοφά να επικυρώσει. Η δημιουργία της ΕΟΚ και η προσχώρηση της Γερμανίας στο ΝΑΤΟ στο προοίμιο της Συνθήκης των Ηλυσίων το 1963, είναι έργο του Moνέ. Και η ευρωπαϊκή απόφαση να εξοπλίσει την Ουκρανία και να παρέμβει ήπια στη σύγκρουση που την εναντιώνει στη Ρωσία (οι Times επιβεβαιώνουν ότι Βρετανοί κομάντος δρουν ήδη εκεί), εξακολουθεί να είναι, από απόσταση, έργο του Moνέ.
Όχι πλέον πόλεμοι; Και βέβαια; Η ΕΕ μόλις έστειλε όπλα αξίας 450 εκ. ευρώ στην Ουκρανία - και εκπαιδευτές για να βοηθήσουν τους Ουκρανούς να τα χρησιμοποιήσουν, όπως οι ΗΠΑ είχαν στείλει "συμβούλους" στο Βιετνάμ... Ο Γ' Παγκόσμιος Πόλεμος ξεκίνησε, και όσοι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι «το λάθος είναι των Ρώσων» θα πρέπει να αναθεωρήσουν το παιχνίδι των συμμαχιών και των κηδεμονιών τα τελευταία 50 χρόνια - ιδιαίτερα την απόφαση του Σαρκοζί να ενταχθεί στην ολοκληρωμένη διοίκηση του ΝΑΤΟ και την υποκίνηση της Ουκρανίας το 2014 να ενταχθεί σε μια συμμαχία υπό την ηγεσία των ΗΠΑ.
Γερμανία: εφαλτήριο των ΗΠΑ
Πρέπει να σημειωθεί ότι ο πόλεμος που κήρυξε το ΝΑΤΟ εναντίον της Σερβίας το 1999 δεν συγκίνησε καμία βλεφαρίδα στην ευρωπαϊκή κοινότητα, η οποία επικρότησε τον βομβαρδισμό του Βελιγραδίου και τη βοήθεια που εστάλη στους Βόσνιους Μουσουλμάνους, οι οποίοι χρησιμεύουν σήμερα ως προγεφύρωμα για ισλαμιστικές συνωμοσίες και όλα τα είδη εμπορίας - όπλων και οργάνων ιδίως. Απ’ όλα έχει «το μαγαζί».
Όχι ότι αγανακτώ με αυτή την αμερικανική εποπτεία του ΝΑΤΟ. Είναι πολύ λογικό, σε μια εταιρεία, να αφήνουμε τον μεγαλομέτοχο να αποφασίζει τα πάντα — χωρίς να προσβάλλουμε τους μικρούς. Αλλά η διαφημιστική εκστρατεία των μέσων ενημέρωσης σχετικά με τις καταχρήσεις του ρωσικού στρατού (οι Ουκρανοί στρατιώτες δεν βιάζουν ούτε σκοτώνουν κανέναν - επιπλέον, παίρνουν αιχμαλώτους πολέμου τους οποίους ούτε σκέφτονται να φυτέψουν μια σφαίρα στο κεφάλι) θα πετύχει χωρίς αμφιβολία να μας πείσει ότι πρέπει να επέμβουμε πιο άμεσα στη σύγκρουση.
Ναζιστική αφίσα της Ενωμένης Ευρώπης: ουδέν σχόλιο!
Αλλά αναρωτιέμαι πώς ορισμένοι πολιτικοί —και πρώτος ο Μακρόν— θα αναφωνήσουν «Ευρώπη! Ευρώπη! Ευρώπη!» σαν να ήταν ασπίδα απέναντι στον αμερικανο-ρωσικό ανταγωνισμό, όταν είμαστε πλήρως μπλεγμένοι. Και τα ίδια κόμματα - κυρίαρχα στη Γαλλία και εκπρόσωποί μας στις Βρυξέλλες - είναι ένα ανησυχητικό μείγμα: γιατί να υπερασπιστούν εδώ μια εθνική ανεξαρτησία που απορρίπτουν εκεί;
Το έθνος απουσίαζε εμφανώς από τις πρόσφατες εκλογές. Το έθνος και η Δημοκρατία, και ό,τι τα συνιστά — η ιστορία και ο πολιτισμός. Ούτε η Μαρίν Λεπέν, που λόγω έλλειψης κουλτούρας εγκατέλειψε την αμφισβήτηση της Ευρώπης, ούτε ο Ερίκ Ζεμούρ, φιλελεύθερος στην καρδιά και που πιστεύει ότι το ελεύθερο εμπόριο δεν έρχεται σε σύγκρουση με την ανεξαρτησία, δεν είναι στην πραγματικότητα Δημοκράτες. Οι αληθινοί Δημοκράτες είναι εκείνοι που στο Βαλμύ αντιτάχθηκαν στους συνασπισμένους στρατούς που ήθελαν να δημιουργήσουν την Ευρωπαϊκή Ένωση σε βάρος της Επανάστασης. Είναι αυτοί που πολέμησαν εναντίον της Γερμανίας — όχι αυτοί που αργότερα έγλειψαν το παντοδύναμο Γερμανικό Μάρκο ή συναίνεσαν να οριστεί το ευρώ σε σχέση με το ίδιο γερμανικό μάρκο, με πρόσχημα της διευκόλυνσης της επανένωσης των δύο Γερμανιών - ένα πρόσφορο εφαλτήριο για τις αμερικανικές δυνάμεις που σταθμεύουν στην Ευρώπη.
Η σταθερότητά μας απειλείται
Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν συναίνεσαν ποτέ σε μια ανεξάρτητη Ευρώπη. Ασκούν μια πολιτική των μπλοκ και, στον διαιωνιζόμενο αντισοβιετισμό τους, συνιστούν την είσοδο των Ευρωπαίων στον πόλεμο - χωρίς κίνδυνο για τους ίδιους. Μου θυμίζει τους φεουδάρχες των μεσαιωνικών πολέμων που έστελναν τους δουλοπάροικους να σφάζονται στη θέση τους.
Εξηγώ στο τελευταίο μου βιβλίο για το Σχολείο*** ότι οι Ευρωπαίοι, μαθητές του Moνέ, του Ζισκάρ and co., έχουν τροποποιήσει τα σχολικά προγράμματα, στη μελέτη της γλώσσας ή στην ιστορία, έτσι ώστε οι μικροί Γάλλοι να στερούνται μιας χιλιόχρονης κληρονομιάς****. Προτιμούσαν πολύ τις «κοινότητες» που διασπούν τη χώρα σαν παζλ αντί μιας ενωμένης και ισχυρής Γαλλίας. Η δουλειά τέλειωσε: τώρα οι Γάλλοι, με λίγες εξαιρέσεις, είναι έτοιμοι να παραδεχτούν ότι είναι απαραίτητο να πάμε σε πόλεμο στην Ανατολή - και να πεθάνουμε εκεί, προς χαρά των Αμερικανών που με ευγένεια προσφέρουν να μας πουλήσουν φυσικό αέριο ή πετρέλαιο στο υψηλή τιμή. Είναι αυτό το κερδοφόρο παιχνίδι που υπερασπίζονται εν αγνοία τους όλοι όσοι σήμερα κηρύττουν τον ωμό επεμβατισμό. Χρειάζεται η αγορά μια μεγάλη σύγκρουση για να αναζωογονηθεί; Ή πιο απλά, η βούληση ισχύος των Αμερικανών και των Ρώσων θα υπερισχύσει της σταθερότητας (σχετική, αλλά σταθερότητα εν πάση περιπτώσει) των τελευταίων εβδομήντα ετών;
Όταν βομβαρδιστεί το Παρίσι, θα έχουμε την απάντηση.
……………………………………………………………..
* Γεννημένος το 1953, φοίτησε στην περίφημη Εκόλ Νορμάλ Σουπεριέρ. Είναι δοκιμιογράφος, γνωστός κυρίως για τις επικρίσεις του γαλλικού εκπαιδευτικού συστήματος.
**Κάθε τρία χρόνια έπαιρνε 150.000 δολάρια από το Ιδρυμα Φορντ (περισσότερα, -ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ: Ναζιστικό σχέδιο,αμερικανική η σφραγίδα!).
***H φάμπρικα των ηλιθίων (2022).
****Κάθε ομοιότητα με την ελληνική εκπαιδευτική πραγματικότητα είναι…κακόβουλη ή επιεικώς προϊόν φαντασίας.
Πηγή: https://artofuss.blog/2022/04/28/leurope-cest-la-paix-heu-la-guerre/
