Θα τους αφήσουμε να ολοκληρώσουν την καταστροφή της χώρας και την αιχμαλωσία των Ελλήνων; ΟΧΙ!
Για πρώτη φορά ένα ανεξάρτητο, όσο κι αν ήταν αυτό, κράτος αποδέχεται χωρίς πολεμική αναμέτρηση να παραχωρήσει όλο τον πλούτο του και τα έσοδά του στους ορκισμένους εχθρούς του, οι οποίοι του παρουσιάζονται με την προβιά του «φίλου» και «σωτήρα».
Το πόσο βαθειά υπόλογοι απέναντι στις σημερινές και τις επόμενες γενιές Ελλήνων είναι για την αντεθνική και ψυχοπαρανοϊκή, συγχρόνως, συμπεριφορά τους όλοι οι «πρόθυμοι» το εξέφρασε ένας από τους ίδιους τους κυβερνητικούς βουλευτές, την ημέρα της ψήφου εμπιστοσύνης. Συνειδητοποιώντας την κατάντια του γι’ αυτό που ψήφιζε, είπε: «Θα κουβεντιάζουν τα γομάρια με τα γομάρια… θάμαστε μια χαρούμενη παρέα και θα βαδίζουμε όλοι μαζί προς το Γουδί» (Αργύρης Λαφαζάνης, βουλευτής ΠΑΣΟΚ).
Προκαλεί απίστευτο θυμό και φέρνει σύγκρυο στην ψυχή του κάθε Έλληνα η ανάγνωση και μόνο των άρθρων του κειμένου των «Συμπερασμάτων» της Συνόδου Κορυφής της 26-27 Οκτωβρίου: τα χαράτσια και τα έσοδα της χώρας πάνε κατευθείαν στους τοκογλύφους, μπαίνει ως εγγύηση ολόκληρη η ιδιωτική και δημόσια περιουσία, ξεπουλιούνται όλα τα κτίρια των κρατικών υπηρεσιών, μετατρέπεται η μισή χώρα σε «Ειδικές Οικονομικές Ζώνες» δουλοπαροίκων, εκποιούνται όλες οι πλουτοπαραγωγικές πηγές. Παραχωρούνται επίσης όλα τα έσοδα από το τεράστιο επενδυτικό πρόγραμμα ΗΛΙΟΣ στους δανειστές για αποπληρωμή των δανείων.
Το πιο εγκληματικό απ’ όλα είναι η υπαγωγή του συνόλου του δημόσιου χρέους υπό το βρετανικό δίκαιο, μια πισώπλατη μαχαιριά στον τόπο και τον ελληνικό λαό για την οποία και μόνο οι «πρόθυμοι» βουλευτές δεν πρόκειται να «ξεπλυθούν» ποτέ, εις τους αιώνας των αιώνων.
Οι ξένοι δυνάστες μας πίστευαν ότι ο λαός μας ήταν ήδη σε κώμα, οι ντόπιοι ολιγάρχες ότι είχαν να κάνουν με «κοπρίτες» και η διεφθαρμένη ιντελιγκέντσια ότι ούτως ή άλλως είμαστε «ανώριμοι» να δούμε το συμβόλαιο θανάτου μας, που εκτελούσαν όλοι μαζί, και να καταλάβουμε το ιστορικό χρέος μας.
Όμως, όλη αυτή η απίστευτη προδοσία έχει ήδη ενεργοποιήσει το ηφαίστειο της λαϊκής μνήμης και οργής, την κληρονομιά του ’21, του ’40, του Πολυτεχνείου και τώρα έρχεται η καυτή λάβα που θα σαρώσει τα πάντα.
Ο λαός σπρώχνεται στην ακραία αντίδραση, την άμυνα μέχρις εσχάτων χωρίς δισταγμούς, ιδιοτέλειες, προσωπικές φυγές και διχαστικές ιδεοληψίες.
Ομως το χάος και η αιματοχυσία δεν προοιωνίζει την καλύτερη διέξοδο. Αυτοί που παίζουν σκάκι εις βάρος των λαών και θέλουν όλα τα πιόνια δεν θα διστάσουν, μετά την αδυσώπητη προπαγάνδα και την πιο βάρβαρη καταστολή, να επιτρέψουν στους στρατούς των ευρωκρατών και του ΝΑΤΟ, όταν δεν θα επαρκούν οι πραιτωριανοί φονιάδες, να εισβάλουν και να μετατρέψουν την προδομένη πατρίδα σε ένα απέραντο νεκροταφείο. Ο λαός το αντιλαμβάνεται αυτό και, παρ’ όλο που είναι έτοιμος να κάνει το βήμα μπροστά, παρ’ όλο που ήδη έχουν αναδειχθεί νέα κινήματα και λαϊκές πρωτοπορίες, άνθρωποι με αίσθηση πατρίδας και ψυχή βαθειά, όλοι είναι ακόμα «μουδιασμένοι» γιατί φοβούνται ότι θα προδοθούν -μετά από τους πολιτικούς, τους θεσμικούς παράγοντες, τους πνευματικούς ανθρώπους και τους ιεράρχες- και από το τελευταίο τμήμα του έθνους που απομένει να μιλήσει: τον ελληνικό στρατό.
Οι ένστολοι πάλι – αν και εκεί η κατάσταση σιγοβράζει, όλο και περισσότερα στελέχη των ΕΔ ομολογούν ότι αυτά που συμβαίνουν συνιστούν εσχάτη προδοσία και για πρώτη φορά είδαμε τόσες διαδηλώσεις όλων των σωμάτων με συνθήματα των πλατειών και αντιστασιακά τραγούδια – φοβούνται να εκδηλωθούν γιατί βρίσκονται ακόμα υπό το σοκ της χούντας και της προδοσίας της Κύπρου.
Αλλά, η ελληνική ιστορία δεν γράφτηκε μόνον με ξενοκίνητες χούντες και αντιλαικά πραξικοπήματα…έχει να δείξει και 1843 και 1909. Αν ανατρέξουμε δε στην ήπειρο μας ας θυμηθούμε και την Επανάσταση των Γαρυφάλλων το 1974 στην Πορτογαλλία που σφράγισε ανεξίτηλα το προοδευτικό και αντιφασιστικό κίνημα όλης της Ευρώπης.
Αλλωστε η σιωπή και η αφασία, την ώρα που η Ελλάδα ολόκληρη είναι στα χέρια μιας δράκας αδίστακτων βιαστών, ισοδυναμεί με ένα άλλου τύπου αντισυνταγματικό πραξικόπημα. Αν το ένοπλο κομμάτι του έθνους δεν θέλει να στιγματιστεί ξανά, εδώ και τώρα πρέπει να σταθεί δίπλα στον αγωνιζόμενο λαό και ενάντια στις καταστροφικές ορέξεις των αρπακτικών της ευρωζώνης και της νέας τάξης πραγμάτων.
Έρχεται αναπόφευκτα η ώρα που θα είναι καθοριστικός ο ρόλος του ελληνικού στρατού στην τιτάνια προσπάθεια να πάρει μια για πάντα ο ίδιος ο ελληνικός λαός τις τύχες της χώρας στα χέρια του. Αυτό θα γίνει όταν, αυτοί που μπορούν, θα πάρουν τα ρίσκα που χρειάζονται και θα γείρουν την πλάστιγγα εκεί που πρέπει.
* Συγγραφέας – Δημοσιογράφος
[περιοδικό Hellenic Nexus, τ. 58, Δεκ. 2011]
