Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ολοένα και περισσότεροι συμπολίτες μας πλήττονται από την οικονομική «κρίση». Καθημερινά εταιρίες κλείνουν, κόσμος χάνει τις δουλειές του, οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα μειώνονται, η ρευστότητα στην αγορά εξαντλείται, μεγάλοι οργανισμοί και εταιρίες αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα επιβίωσης...
Όπου και να πας, με όποιον και να συζητήσεις ακούς «ελπίζουμε να γίνει κάτι να αλλάξει το κλίμα», «ας ελπίσουμε να φτιάξουν τα πράματα»... Ο κόσμος ζει με την ελπίδα. Με την ελπίδα ότι κάτι μπορεί να γίνει και ξαφνικά να αρχίσει η ανάπτυξη στο τόπο, ότι δεν θα απολυθεί άλλος κόσμος, δεν θα μειωθούν κι άλλο οι μισθοί. Υπάρχουν και αυτοί που ελπίζουν ότι η τρόικα θα βάλει μια τάξη και θα βελτιώσει την κατάσταση, λες και δεν βλέπουν τι γίνεται στην Ελλάδα, την Ιρλανδία, την Αργεντινή, την Ισπανία, την Πορτογαλία... όπου οδηγείται ο λαός στη φτώχια, η ανεργία φτάνει σε ποσοστά ρεκόρ και τελικά ξεπουλείται η δημόσια περιουσία και ο δημόσιος πλούτος σε εξευτελιστικές τιμές.
Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, λένε. Αλλά όσο καθόμαστε και ελπίζουμε ότι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η Γερμανία μαζί με την κυβέρνηση Χριστόφια και το σημερινό πολιτικό σκηνικό θα μας σώσουν, τόσο το πρόβλημα θα διογκώνεται, η ανεργία θα αυξάνεται, οι επιχειρήσεις θα κλείνουν, ο λαός θα οδηγείται στην ανέχεια, θα... θα... θα...
Όσο καθόμαστε και ελπίζουμε, θα παρακολουθούμε την υπερχρέωση του κράτους προκειμένου να στηρίξει τις κυπριακές τράπεζες σε τέτοιο βαθμό που το κρατικό χρέος σύντομα θα καταστεί μη διαχειρίσιμο. Οι «κυπριακές τράπεζες» οδηγούν το τόπο σε ένα νέο ΑΤΤΙΛΑ. Δεν είναι όμως μόνες τους οι τράπεζες. Οι ευθύνες είναι αβάστακτες και βαραίνουν όχι μόνο τα υπερ-χρυσοπληρωμένα διοικητικά συμβούλια και τους μετόχους των τραπεζων, αλλά και την κεντρική τράπεζα, τους υπουργούς Οικονομικών, την κυβέρνηση, το εξηρτημένο πολιτικό κατεστημένο, τα διαπλεκόμενα πολιτικά κόμματα. Γιατί δεν μιλάμε απλά (;) για εσφαλμένες κινήσεις και ενέργειες αλλά για ένα πάρτι προμηθειών που κατέληγαν σε προσωπικούς λογαριασμούς.
Όσο καθόμαστε και ελπίζουμε ότι είτε η σημερινή δεξιά κυβέρνηση του Χριστόφια και του ΑΚΕΛ, είτε η διάδοχη αυριανή δεξιά κυβέρνηση του Αναστασιάδη και του ΔΗΣΥ (με τις ευλογίες του δεξιού ΑΚΕΛ) θα εργαστούν με συνείδηση προς όφελος του τόπου, τόσο αυτοί θα μας χώνουν στο ΔΝΤ και τόσο θα ξεπουλούν την κρατική περιουσία, τους υδρογονάνθρακες, την ΑΗΚ, τη CYTA και οτιδήποτε έφτιαξε αυτός ο λαός, υποθηκεύοντας το μέλλον του ΚΑΙ το μέλλον των επόμενων γενιών.
Όσο καθόμαστε και ελπίζουμε και για όσο ο λαός δεν απαιτεί μια πραγματική ανατροπή τόσο θα σφίγγει η θηλιά γύρω από το λαιμό μας. Ο λαός πρέπει ΑΜΕΣΑ να απαιτήσει:
Α. οι ένοχοι για τον νεο ΑΤΤΙΛΑ να οδηγηθούν στη φυλακή
Β. τα πολιτικά κόμματα και οι κομματάρχες να απεξαρτηθούν από διατραπεζική τους διαπλοκή και αλληλεξάρτηση
Γ. ο τόπος να αποκτήσει μια πραγματική κυβέρνηση εθνικής ενότητας για να αντιμετωπιστεί η κατάσταση και να αποτραπεί η ανακεφαλαιοποίηση των ένοχων τραπεζών μας μέσω κράτους αλλά αυτό να γίνει απ ευθείας από τον EFSF/ ESM όπως αποφασίστηκε και στην τελευταία σύνοδο κορυφής.
Δ. Να αποτραπεί η υπογραφή μνημονίου με την τρόικα. Να καταστεί σαφές στο λαό ότι βρισκομαστε σε μια κατάσταση πολέμου - εκτάκτου ανάγκης όπου ΟΛΟΙ θα πρέπει να συνεισφέρουμε προκειμένου να διασφαλιστεί το μέλλον των επόμενων γενιών.
Ε. Να γίνουν μεγάλες τομές προς εκσυγχρονισμό του δημόσιου τομέα και εξυγίανσης των δημόσιων οικονομικών.
Όσο καθόμαστε και ελπίζουμε να φωτίσει ο Θεός τους πολιτικούς μας να πράξουν ότι χρειάζεται για την σωτηρία του τότου, τόσο αυτοί θα εξυπηρετούν τα συμφέροντα των τραπεζών – ιτών και θα χρεώνουν το λαό με υπέρογκα ποσά κρατικού χρέους.
Όσο ελπίζουμε ότι το ΔΝΤ θα μας φέρει ένα ήπιο πρόγραμμα λιτότητας, τόσο θα χάνουμε την εθνική μας κυριαρχία, θα καθιστάμεθα γερμανικό προτεκτοράτο και ο λαός μας θα οδηγείται σε αδιέξοδα, και ο τόπος σε εκβιασμούς σε κάθε απαιτούμενη δόση.
Όσο ελπίζουμε ότι η σωτηρία του τόπου θα έρθει από το ΔΝΤ και την ΕΕ, τόσο ο τόπος θα γίνεται βορά σε ξένες δυνάμεις που θα μας οδηγούν σε λύσεις του κυπριακού τέτοιες που ποτέ κανείς δεν μπορούσε να διανοηθεί και που προφανώς θα έχουν περιβληθεί με τον μανδύα της αναγκαιότητας προκειμένου να μην καταστραφούμε ολοκληρωτικά.
Γι αυτό η ελπίδα πρέπει να πεθάνει προτελευταία. Γι αυτό η ελπίδα πρέπει να πεθάνει ΤΩΡΑ. Και ΤΩΡΑ να αρχίσει η δράση. Η κοινωνία να ξεσηκωθεί. Ο λαός να απαιτήσει τη μεγάλη ανατροπή για την σωτηρία του, να αντισταθεί στο «πόλεμο» που ήδη βρισκόμαστε. Γιατί αλλιώς αν περιμένουμε να πεθάνει η ελπίδα τελευταία, τότε θα έχουν πεθάνει όλα τα άλλα και θα είναι πια αργά για αντιστάσεις.
Σημείωμα: 38 χρόνια μετά το πραξικόπημα, οι "φανατικοί διώκτες" του, ετοιμάζονται να υπογράψουν τη μεγαλύτερη συνταγματική εκτροπή... και λέγεται μνημόνιο.
[Πηγή: grosplans.blogspot.gr]
Όπου και να πας, με όποιον και να συζητήσεις ακούς «ελπίζουμε να γίνει κάτι να αλλάξει το κλίμα», «ας ελπίσουμε να φτιάξουν τα πράματα»... Ο κόσμος ζει με την ελπίδα. Με την ελπίδα ότι κάτι μπορεί να γίνει και ξαφνικά να αρχίσει η ανάπτυξη στο τόπο, ότι δεν θα απολυθεί άλλος κόσμος, δεν θα μειωθούν κι άλλο οι μισθοί. Υπάρχουν και αυτοί που ελπίζουν ότι η τρόικα θα βάλει μια τάξη και θα βελτιώσει την κατάσταση, λες και δεν βλέπουν τι γίνεται στην Ελλάδα, την Ιρλανδία, την Αργεντινή, την Ισπανία, την Πορτογαλία... όπου οδηγείται ο λαός στη φτώχια, η ανεργία φτάνει σε ποσοστά ρεκόρ και τελικά ξεπουλείται η δημόσια περιουσία και ο δημόσιος πλούτος σε εξευτελιστικές τιμές.
Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, λένε. Αλλά όσο καθόμαστε και ελπίζουμε ότι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η Γερμανία μαζί με την κυβέρνηση Χριστόφια και το σημερινό πολιτικό σκηνικό θα μας σώσουν, τόσο το πρόβλημα θα διογκώνεται, η ανεργία θα αυξάνεται, οι επιχειρήσεις θα κλείνουν, ο λαός θα οδηγείται στην ανέχεια, θα... θα... θα...
Όσο καθόμαστε και ελπίζουμε, θα παρακολουθούμε την υπερχρέωση του κράτους προκειμένου να στηρίξει τις κυπριακές τράπεζες σε τέτοιο βαθμό που το κρατικό χρέος σύντομα θα καταστεί μη διαχειρίσιμο. Οι «κυπριακές τράπεζες» οδηγούν το τόπο σε ένα νέο ΑΤΤΙΛΑ. Δεν είναι όμως μόνες τους οι τράπεζες. Οι ευθύνες είναι αβάστακτες και βαραίνουν όχι μόνο τα υπερ-χρυσοπληρωμένα διοικητικά συμβούλια και τους μετόχους των τραπεζων, αλλά και την κεντρική τράπεζα, τους υπουργούς Οικονομικών, την κυβέρνηση, το εξηρτημένο πολιτικό κατεστημένο, τα διαπλεκόμενα πολιτικά κόμματα. Γιατί δεν μιλάμε απλά (;) για εσφαλμένες κινήσεις και ενέργειες αλλά για ένα πάρτι προμηθειών που κατέληγαν σε προσωπικούς λογαριασμούς.
Όσο καθόμαστε και ελπίζουμε ότι είτε η σημερινή δεξιά κυβέρνηση του Χριστόφια και του ΑΚΕΛ, είτε η διάδοχη αυριανή δεξιά κυβέρνηση του Αναστασιάδη και του ΔΗΣΥ (με τις ευλογίες του δεξιού ΑΚΕΛ) θα εργαστούν με συνείδηση προς όφελος του τόπου, τόσο αυτοί θα μας χώνουν στο ΔΝΤ και τόσο θα ξεπουλούν την κρατική περιουσία, τους υδρογονάνθρακες, την ΑΗΚ, τη CYTA και οτιδήποτε έφτιαξε αυτός ο λαός, υποθηκεύοντας το μέλλον του ΚΑΙ το μέλλον των επόμενων γενιών.
Όσο καθόμαστε και ελπίζουμε και για όσο ο λαός δεν απαιτεί μια πραγματική ανατροπή τόσο θα σφίγγει η θηλιά γύρω από το λαιμό μας. Ο λαός πρέπει ΑΜΕΣΑ να απαιτήσει:
Α. οι ένοχοι για τον νεο ΑΤΤΙΛΑ να οδηγηθούν στη φυλακή
Β. τα πολιτικά κόμματα και οι κομματάρχες να απεξαρτηθούν από διατραπεζική τους διαπλοκή και αλληλεξάρτηση
Γ. ο τόπος να αποκτήσει μια πραγματική κυβέρνηση εθνικής ενότητας για να αντιμετωπιστεί η κατάσταση και να αποτραπεί η ανακεφαλαιοποίηση των ένοχων τραπεζών μας μέσω κράτους αλλά αυτό να γίνει απ ευθείας από τον EFSF/ ESM όπως αποφασίστηκε και στην τελευταία σύνοδο κορυφής.
Δ. Να αποτραπεί η υπογραφή μνημονίου με την τρόικα. Να καταστεί σαφές στο λαό ότι βρισκομαστε σε μια κατάσταση πολέμου - εκτάκτου ανάγκης όπου ΟΛΟΙ θα πρέπει να συνεισφέρουμε προκειμένου να διασφαλιστεί το μέλλον των επόμενων γενιών.
Ε. Να γίνουν μεγάλες τομές προς εκσυγχρονισμό του δημόσιου τομέα και εξυγίανσης των δημόσιων οικονομικών.
Όσο καθόμαστε και ελπίζουμε να φωτίσει ο Θεός τους πολιτικούς μας να πράξουν ότι χρειάζεται για την σωτηρία του τότου, τόσο αυτοί θα εξυπηρετούν τα συμφέροντα των τραπεζών – ιτών και θα χρεώνουν το λαό με υπέρογκα ποσά κρατικού χρέους.
Όσο ελπίζουμε ότι το ΔΝΤ θα μας φέρει ένα ήπιο πρόγραμμα λιτότητας, τόσο θα χάνουμε την εθνική μας κυριαρχία, θα καθιστάμεθα γερμανικό προτεκτοράτο και ο λαός μας θα οδηγείται σε αδιέξοδα, και ο τόπος σε εκβιασμούς σε κάθε απαιτούμενη δόση.
Όσο ελπίζουμε ότι η σωτηρία του τόπου θα έρθει από το ΔΝΤ και την ΕΕ, τόσο ο τόπος θα γίνεται βορά σε ξένες δυνάμεις που θα μας οδηγούν σε λύσεις του κυπριακού τέτοιες που ποτέ κανείς δεν μπορούσε να διανοηθεί και που προφανώς θα έχουν περιβληθεί με τον μανδύα της αναγκαιότητας προκειμένου να μην καταστραφούμε ολοκληρωτικά.
Γι αυτό η ελπίδα πρέπει να πεθάνει προτελευταία. Γι αυτό η ελπίδα πρέπει να πεθάνει ΤΩΡΑ. Και ΤΩΡΑ να αρχίσει η δράση. Η κοινωνία να ξεσηκωθεί. Ο λαός να απαιτήσει τη μεγάλη ανατροπή για την σωτηρία του, να αντισταθεί στο «πόλεμο» που ήδη βρισκόμαστε. Γιατί αλλιώς αν περιμένουμε να πεθάνει η ελπίδα τελευταία, τότε θα έχουν πεθάνει όλα τα άλλα και θα είναι πια αργά για αντιστάσεις.
Σημείωμα: 38 χρόνια μετά το πραξικόπημα, οι "φανατικοί διώκτες" του, ετοιμάζονται να υπογράψουν τη μεγαλύτερη συνταγματική εκτροπή... και λέγεται μνημόνιο.
[Πηγή: grosplans.blogspot.gr]
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2012/08/blog-post_9634.html#ixzz22TbbqsL3
