ΤΙΤΛΟΙ ΤΕΛΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟ ΤΡΕΝΟ Τίτλοι τέλους για το τρένο και μάλιστα… αναίμακτα. Τα πράγματα εξελίχθηκαν απλά και προγραμματισμένα εδώ και χρόνια.
Στο κέντρο της προσοχής όλων βρέθηκε ο αυτοκινητόδρομος, εκεί έπεσαν τα χρήματα και αυτό το έργο προχώρησε έστω και μετά μυρίων βασάνων. Για το τρένο ένα έργο ανακαίνισης της γραμμής Κόρινθος-Καλαμάτα προγραμματίστηκε και αποδείχθηκε… ταφόπλακα του μέσου.
Οι πινακίδες γράφουν ακόμη ότι η ανακαίνιση των γραμμών θα γινόταν με το τρένο “εν λειτουργία“, αλλά στην πράξη αυτό σταμάτησε να κυκλοφορεί εδώ και χρόνια. Στην αρχή υπήρχε προσμονή, μετά ήρθε η απογοήτευση και στο τέλος ο εθισμός των χρηστών του μέσου στην ιδέα ότι αυτό θα αποτελεί μια μακρινή ανάμνηση του παρελθόντος και θα θυμίζει… ηρωικές εποχές.
Στην γραμμή Πάτρα-Καλαμάτα περικόπηκαν τα δρομολόγια, ουσιαστικά αχρηστεύτηκε το μέσο και το επόμενο βήμα μπορεί να είναι και η πλήρης κατάργηση δρομολογίων που θα περάσει χωρίς τριγμούς καθώς υπάρχει η… προεργασία.
Στον αντίποδα αυτής της ιστορίας καθιερώθηκε το προαστιακό δρομολόγιο για τη Μεσσήνη και ΤΕΙ το οποίο γρήγορα αγκαλιάστηκε παρά τον κακό προγραμματισμό των δρομολογίων, αλλά εκεί που πήγε να καθιερωθεί αντί για ουσιαστική αναδιάρθρωση έγινε περικοπή με προφανή στόχο να κλείσει η γραμμή που ήταν απολύτως ανταγωνιστική με τα ΚΤΕΛ.
Κάπως έτσι φθάσαμε και στο τέλος, μαζί βεβαίως με μια σειρά από ζητήματα που έχουν να κάνουν με τη γενικότερη κατάσταση του ΟΣΕ για την οποία δεν είναι άμοιρος κανένας και φυσικά με την πρώτη ευθύνη στις κατά καιρούς διοικήσεις.
Ετσι φθάσαμε στο σημείο να κλείνει το τρένο στην περιοχή που ιστορικά μεγαλούργησε, την εποχή κατά την οποία σε ολόκληρο τον κόσμο το μέσο αυτό κυριαρχεί στις μεταφορές και εξελίσσεται διαρκώς.
Στη δική μας περίπτωση οι κυβερνήσεις αρκέστηκαν στην… ιστορική διάσταση της υπόθεσης και επιχειρούν να μεταβάλλουν το “V” της μετρικής γραμμής (Πάτρα-Καλαμάτα-Κόρινθος) σε ένα απέραντο μουσείο σιδηροδρόμων.
Το τρένο μπορεί και πρέπει να έχει μέλλον, αλλά πέφτει και αυτό θύμα της οικονομικής κρίσης που καταστρέφει ακόμη και σημαντικές υποδομές για τη χώρα.
Το τρένο μπορεί να έχει μέλλον εφόσον αποτελέσει ένα φθηνό μέσο μεταφοράς σε σύγκριση με τα υπόλοιπα. Και αυτό προϋποθέτει βεβαίως σημαντικές αλλαγές στην υποδομή και το τροχαίο υλικό έτσι ώστε να επιτευχθεί η βέλτιστη ταχύτητα και ασφάλεια. Εδώ βρίσκεται στην ουσία ο πυρήνας των αντιδράσεων.
Οι ανταγωνιστές δεν απαιτούν την… εξυγίανση του ΟΣΕ αλλά την κατάργηση της γραμμής επειδή μέσω αυτής μπορεί να μετακινηθούν πρόσωπα και εμπορεύματα με πολύ μικρότερο κόστος.
Ενας σύγχρονος σιδηροδρομικός οργανισμός θα αποτελούσε το μεγαλύτερο μεταφορέα (και) για την Πελοπόννησο αλλά αυτό θα ήταν αντίθετο με μικρά και μεγάλα συμφέροντα που θέλουν να ελέγξουν πλήρως και μονοπωλιακά το κύκλωμα των μεταφορών.
Η εκτίναξη του κόστους των μετακινήσεων μέσα από τις τεράστιες αυξήσεις σε καύσιμα και διόδια, θα μπορούσε να αποτελεί τεράστιο πλεονέκτημα για ένα σιδηροδρομικό δίκτυο που παρέχει βασικές υπηρεσίες. Πλην όμως οι πάντες περιμένουν παθητικά το τέλος του τρένου στην Πελοπόννησο, εκτός από ελάχιστους που επιμένουν κόντρα στο ρεύμα ότι ο σιδηρόδρομος δεν είναι μόνον μουσειακό είδος, αλλά και το μέσο μεταφορών του μέλλοντος.
Του Ηλία Μπιτσάνηαπό την εφημερίδα "Ελευθερία
