..."Δεν αντέχω άλλο"... φώναξε ο εβδομηντάχρονος και "βούτηξε" στο κενό κάπου στο πυκνοκατοικημένο Γαλάτσι ...Άλλος ένας αυτόχειρας σε μια ελληνική κοινωνία, η οποία δείχνει να έχει χάσει το κουράγιο της ν' αγωνιστεί για την επιβίωση ...Άλλος ένας "ανώνυμος" σε μια κοινωνία, η οποία ευαισθητοποιείται μόνον με τις περιπέτειες των "επωνύμων" ...Άλλος ένας "κρίκος" στην τεράστια "αλυσίδα" του θανάτου, που συγκλονίζει την ελληνική κοινωνία ...Άλλος ένας συνταξιούχος, ο οποίος νόμιζε ότι η εργασία του στα χρόνια της νιότης θα του εξασφάλιζε καλά γεράματα ...Άλλος ένας "αφελής", που μάζευε "βαρέα" ένσημα στη χώρα όπου τα μόνα "βαρέα", που αναγνωρίζονται σαν "αξιόλογα", είναι ο Βενιζέλος και ο Πάγκαλος ...Άλλος ένας "αφελής" συνέλληνας, ο οποίος δεν "κατάλαβε" πόσο "ισχυρή" είναι η Ελλάδα του ευρώ ...Που δεν "κατάλαβε" τι διαφήμιζε το Σημίτης και η συμμορία του ...Άλλος ένας, που δεν άντεξε τη θέα του δικαστικού κλητήρα έξω από το σπίτι του και μας "χαιρέτησε", για να μην τον δούμε να κοιμάται στους δρόμους.
Καθημερινά πλέον η Ελλάδα της φτώχειας ξυπνά μνήμες κατοχής ...Η Ελλάδα, που βλέπει τα παιδιά της να λιποθυμάνε στα σχολεία από την πείνα ...Η Ελλάδα των δεκάδων χιλιάδων αστέγων ...Η Ελλάδα, η οποία, σύμφωνα με τον ΟΑΣΑ, έχει ένα 68% του πληθυσμού της κάτω από τα όρια της φτώχειας ...Θεόφτωχους πεινασμένους στην "αυγή" της τρίτης χιλιετίας ...Μια Ελλάδα με μια ανεργία να καλπάζει πάνω από το 20%, καταστρέφοντας την κοινωνική της λειτουργία και ανοίγοντας την πύλη για έναν νέο "Μεσαίωνα" ...Με τους νέους να είναι άνεργοι σε ποσοστά ρεκόρ για όλη την Ευρώπη ...Σε ποσοστά κοντά στο 50% ...Απελπισμένους χωρίς όνειρα και με θέληση να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους σε ποσοστό πάνω από 60%. Μιλάμε για μια πρωτοφανή αθλιότητα, που η Ελλάδα δεν βίωσε ούτε στα χρόνια μετά την καταστροφή του Εμφυλίου.
Την ίδια ώρα η συμμορία αυτών, που μας οδήγησε σ' αυτήν την κόλαση, "ζει τον μύθο" της στην Ελλάδα ...Κάθε χρόνο και καλύτερα ...Καμία κρίση δεν την επηρεάζει ...Απολαμβάνει όλη την προστασία και την ασφάλεια του "Μπανανοκράτους". Έπρεπε να πάνε οι Αλβανοί διαρρήκτες να διαρρήξουν το σπίτι του Δώνη στην Πολιτεία, για να μάθουμε ότι ο γιος των κορυφαίων δωσίλογων της Κοζάνης, που, ως Υπουργός Οικονομικών, υπέγραψε το Μνημόνιο, εξακολουθεί να φυλάσσεται από αστυνομικούς, παρ' όλο που δεν κατέχει κανένα επίσημο αξίωμα. Έπρεπε να έχουμε την παρατηρητικότητα ντετέκτιβ, ώστε να καταλάβουμε από τα φευγαλέα πλάνα της τηλεόρασης ότι ο κοιλιόδουλος της Θεσσαλονίκης —και "μικροκομματάρχης" πλέον— δεν έχει επιστρέψει ακόμα το πανάκριβο θωρακισμένο υπουργικό αυτοκίνητο.
Αυτοί, οι οποίοι ευθύνονται για τα "δεν αντέχω" των πολιτών —που καθημερινά πλέον αυτοκτονούνε—, "αντέχουν" ...Αντέχουν με χαρακτηριστική άνεση ...Αντέχουν με την ασφάλεια που τους παρέχουν οι αστυνομικοί ―μπράβοι και υπηρέτες τους― και τα θωρακισμένα αυτοκίνητα ...Αντέχουν χάρη στη γενναιοδωρία του κράτους, που διαχειρίστηκαν οι ίδιοι ...Αντέχουν με τους μεγάλους κρατικούς μισθούς, οι οποίοι ποτέ δεν "κουρεύονται", ούτε οριζοντίως ούτε καθέτως. Σε αυτήν την Ελλάδα της απίστευτης δυστυχίας, φτώχειας και ανεργίας υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι όχι μόνον δεν γνωρίζουν τι σημαίνει κρίση, αλλά αντίθετα ...ζουν το "όνειρο" ...Άνθρωποι, οι οποίοι δεν θα δοκιμαστούν ποτέ για τις αντοχές τους ...Άνθρωποι, οι οποίοι καθημερινά —και εν μέσω κρίσης— απολαμβάνουν το απόλυτο "όνειρο" του κάθε εργαζομένου ...Άνθρωποι, οι οποίοι έρχονται σε επαφή με το κράτος μόνον για να πάρουν και ποτέ για να δώσουν ...Άνθρωποι, οι οποίοι —και μόνον που υπάρχουν και ζουν ανάμεσά μας— προκαλούν "τριγμούς" στο πολιτικό εφεύρημα των αρχαίων Ελλήνων.
Μιλάμε για "όνειρο", που κλονίζει κάθε έννοια ισότητας και δημοκρατικής λειτουργίας. Όνειρο είναι για έναν εργαζόμενο να εισπράττει, για παράδειγμα, δέκα χιλιάδες ευρώ, χωρίς καν να εργάζεται ...Χωρίς να υπάρχει εργοδότης, που να τον κρίνει για τη δουλειά του ...Χωρίς να υπάρχει "κάρτα", ώστε να ελέγχεται για την παρουσία του στον εργασιακό του χώρο ...Χωρίς να υπάρχει "προϊόν", που εξαιτίας του να μετριέται η απόδοση τού εργαζόμενου. Ποιος δεν θα ήθελε —όχι στη σημερινή εποχή της κρίσης, αλλά στον "Παράδεισο"— να πληρώνεται σαν βασιλιάς, για να ξαπλώνει σαν κηφήνας; Στην Ελλάδα, που κάποιοι θέλουν να την βάλουν να δουλεύει για μισθούς Βουλγαρίας, είναι άπιαστο "όνειρο" να μπορείς να εισπράττεις χιλιάδες ευρώ χωρίς καθόλου άγχος ...Να σε απασχολεί μόνον το πού θα φας καλά ...Πού θα πιεις καλά ...Πού θα διασκεδάσεις καλά ...Πού θα σε χτενίσουν καλά. Να ξυπνάς όποτε θέλεις και να ξενυχτάς όσο θέλεις, εφόσον δεν θα λείψεις από κανέναν το πρωί.
Υπάρχει τέτοια δουλειά;... θα αναρωτηθεί ο ανυποψίαστος αναγνώστης. Βεβαίως και υπάρχει. Απλά δεν είναι για τους κοινούς Έλληνες. Δεν είναι για τους κοινούς θνητούς. Είναι μόνον για τους "εκλεκτούς". Δεν είναι καν για πλούσιους. Δεν είναι καν για κληρονόμους μεγιστάνων. Είναι καλύτερη δουλειά, για παράδειγμα, από αυτήν, που θα δώσει ο Βαρδινογιάννης σε κάποιο παιδί του. Καλύτερη από αυτήν, που θα δώσει ο Μπόμπολας σε κάποιο δικό του. Γιατί; Γιατί αυτοί πληρώνουν από τα δικά τους χρήματα και θέλουν να έχουν κάποια απόδοση τα χρήματά τους και βεβαίως δεν επιθυμούν τα παιδιά τους να γίνουν κοπρίτες. Δεν επιθυμούν τα παιδιά τους να χρυσοπληρώνονται, για να κοιμούνται μέχρι το μεσημέρι και οι γνώσεις τους να περιορίζονται στις καλές χασαποταβέρνες —αν είναι αρσενικά— ή στα καλά κομμωτήρια — αν είναι θηλυκά.
Τέτοια δουλειά δίνεται μόνον όταν τα χρήματα είναι δημόσια και η "κοπριτίαση" είναι προσόν και όχι μειονέκτημα ...Πραγματικό προσόν. Να ανοίγεις το στόμα σου και να λες ό,τι θέλεις και να δικαιολογείς ό,τι κάνεις, χωρίς να ενδιαφέρεσαι γι' αυτά που πραγματικά συμβαίνουν. Να υπόσχεσαι ότι μπορείς να κάνεις τα πάντα, χωρίς να έχεις κάνει ποτέ τίποτε. Να μην κάνεις τίποτε, όταν έχεις την εξουσία και να υπόσχεσαι ότι θα κάνεις τα πάντα, όταν την χάνεις. Να φωνάζεις σαν νοικοκύρης, ζώντας μια ζωή παρασίτου. Να ζητάς "εισιτήρια" από τους άλλους, ενώ είσαι "λαθρεπιβάτης". Να πληρώνεσαι τεράστιους μισθούς και να θέλεις να βελτιώσεις την "ανταγωνιστικότητα" με περικοπές στους μισθούς των φτωχών. Να μην κάνεις τίποτε απολύτως και να θεωρείς τους πολίτες τεμπέληδες.
Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν έτσι;... θα αναρωτηθεί ο αναγνώστης. Βεβαίως και υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι στην Ελλάδα της πείνας. Απλά αυτή είναι δουλειά, η οποία προβλέπεται μόνον για τους κληρονόμους των ιδιοκτητών αυτού του κράτους ...Αυτούς, που την έννοια της "Ελληνικής Δημοκρατίας" την αντιλαμβάνονται σαν "εμπορικό σήμα" της ιδιωτικής πατρικής τους επιχείρησης. Τέτοια ζωή χωρίς υποχρεώσεις και χωρίς ελέγχους κάνει ο Καραμανλής, ο Γιωργάκης, η Ντόρα και τα άλλα τα "παιδιά". Όταν δεν βαριούνται, πάνε και στη Βουλή. Όταν δεν ξημεροβραδιάζονται στις ταβέρνες, τις παραλίες ή τα κομμωτήρια, μπορεί να περάσουν από τη Βουλή ...Τη Βουλή, όμως, η οποία θα τους πληρώσει κανονικά ό,τι κι αν κάνουν.
Γιατί όμως τα λέμε όλα αυτά; Γιατί είμαστε εξοργισμένοι με αυτά που βλέπουμε. Γιατί είμαστε εξοργισμένοι με την απαξίωση της ανθρώπινης ζωής ...Της ζωής των φτωχών Ελλήνων, τη στιγμή που ξοδεύονται εκατομμύρια για την προστασία της ζωής των πλουσίων. Γιατί είμαστε εξοργισμένοι από τη χλιδή που απολαμβάνουν αυτοί, οι οποίοι είναι υπεύθυνοι γι' αυτήν την πραγματική γενοκτονία. Γιατί δεν βλέπουμε όχι απλά τιμωρία, αλλά ούτε καν μια απλή διάθεση αυτοκριτικής από τα ζώα, που μας έφεραν στο ναδίρ της ιστορίας μας. Γιατί στο ίδιο δελτίο —και με διαφορά ολίγων λεπτών— βλέπουμε την απάνθρωπη απελπισία, που ωθεί κάποιον δυστυχισμένο συμπολίτη μας στο κενό και την κουτοπονηριά των μονίμως βολεμένων.
