ΤΕΤΆΡΤΗ, 17 ΑΥΓΟΎΣΤΟΥ 2011
ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΘΗΒΩΝ ΚΑΙ ΛΕΒΑΔΕΙΑΣ: Για τις καταγγελίες περί προσηλυτισμού
Ὁ μοναχισμός είναι
ένα κομμάτι της
ζωής της Εκκλησίας
μας δεν είναι κάτι
το παράνομο ἤ το
ανήθικο ή για
ανθρώπους πού βρίσκονται
στο περιθώριο της ζωής.
Μία τέτοια αξιολόγηση
δεν είναι υγιής.
Η Βοιωτία ευτήχησε
να έχει πολλά
και ιστορικά μοναστήρια
παλαιά και νεώτερα
πού όλα
συγκεντρώνουν
την αγάπη, την
εκτίμηση και την στήριξη των Βοιωτών και αποτελούν τούς πνευματικούς πνεύμονες
της Εκκλησίας μας και ιδιαίτερα για την εποχή μας.
Οι μοναχοί ελεύθερα και υπεύθυνα επιλέγουν τον δρόμο της ασκήσεως από
εσωτερική διάθεση και κλήση Θεού με στόχο την πνευματική καλλιέργεια και
τελείωση διά της χάριτος του Χριστού.
Ασφαλώς, κάθε προσηλυτιστική δράση είναι καταδικαστέα, ιδιαίτερα για την
πολλή μικρή ηλικία .
Όμως, στις πολλές επιλογές πού έχουν οι νέοι άνθρωποι (τις καλές, τα
αδιέξοδα και τις ολέθριες) υπάρχει και η δυνατότητα επιλογής της μοναχικής
ζωής.
Γιατί μας εκπλήσσει το γεγονός αυτό, όταν γίνεται υπεύθυνα, ελεύθερα
και ώριμα και για κάποιους ανθρώπους είναι πλαίσιο ζωής και ανθρώπινης
ολοκλήρωσης;
Ωστόσο, όλοι μας θέλουμε τα μοναστήρια μας να είναι ενεργά, ζωντανά,
χώροι πού προσφέρεται η γνήσια φιλοξενία και αγάπη, καταφύγια για
να χαιρόμαστε τη θεία λατρεία και επικοινωνία και μέσα υποστηρίξεως
στον πόνο, τις αγωνίες και τα προβλήματα μας.
Δεν είναι τραγικό να αντιφάσκουμε;
Ο συγκεκριμένος θόρυβος πού προκαλείται σε περιοχή της Ιεράς
Μητροπόλεως Θηβών και Λεβαδείας αφορά σε νέους πού ευρίσκονται
σε ώριμη ηλικία πού επέλεξαν την μοναχική ζωή συνειδητά, για να
διακονήσουν σε μοναστήρια της Αγίας Γής.
Άραγε δεν έχουν δικαίωμα και κρίση για το δρόμο της ζωής τους
και την υπεύθυνη πορεία τους;
Πώς θεωρούμε ικανά τα άτομα πού έρχονται σε κοινωνία γάμου
σε νεαρή ηλικία και δεν τα θεωρούμε έτοιμα να ακολουθήσουν τον
μοναχικό βίο;
Εν τέλει δεν είναι άδικο να δυσφημείται και να ψέγεται ο θεοίδρυτος
θεσμός τού μοναχισμού, ο οποίος προσέφερε στο διάβα των αιώνων
μεγάλους Πατέρες, οσίους ασκητές και ασκήτριες, Επισκόπους και
κληρικούς με πλούσια ποιμαντική δραστηριότητα και προσφορά
στους ανθρώπους κάθε εποχής αλλά και στην εποχή μας;
Η Βοιωτική Εκκλησία καυχαται εν Κυρίω για τούς μοναχούς και τις
μοναχές των μοναστηριών της.
Κατανοεί την αγωνία και τον φόβο των γονέων και συγγενών.
Προσεύχεται για τις αληθινές επιλογές όλων των ανθρώπων και
εύχεται ὁ Κύριος μας Ιησούς Χριστός να κατευθύνει τούς πάντας
εἰς παν έργον αγαθόν.
Αξίζει να σημειώσουμε ότι ἡ Βοιωτική Εκκλησία δεν κάνει
προσηλυτισμό υπέρ του μοναχισμού, όπως δεν αποτρέπει και
σε κανέναν την συνοδοιπορία του εγγάμου βίου προσπαθώντας
να υποδεικνύει και για τούς δύο δρόμους το άθλημα της ασκήσεως,
τον καθημερινό αγώνα του αγιασμού και της εν Χριστώ τελειώσεως,
την καθημερινή έξοδο από τον εγωκεντρισμό και την είσοδο στην
κοινωνία των προσώπων.
Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως
