Ελευθερία
Η μόνη εφικτή επανάσταση για το παρόν και το μέλλον είναι η επανάσταση της Ύπαρξης και της προσωπικής Ευθύνης. Προσωπική Ευθύνη σημαίνει Ήθος, Ελευθερία , Αγώνας. Αφυπνιστείτε και αντιληφθείτε άμεσα πως όλοι μας είμαστε κομμάτι, αυτού που αποκαλούμαι (και συχνά αηδιάζουμε) "Κοινωνία". Πείτε όχι στο άδικο, το ανήθικο και το άνομο, κόντρα στο ψευδές προσωπικό σας συμφέρον , κάντε απλά το Σωστό , όποιο κι αν είναι το τίμημα και θα εκπλαγείτε για πότε θα αλλάξουν τα πράγματα. Εσείς δώσατε το δικαίωμα να σας "διοικούν" και να αποφασίζουν για σας. Εμείς δίνουμε το "δικαίωμα" σε κάθε κακόβουλο η "δόλιο" άνθρωπο σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο να παρεμβαίνει και να "κομματιάζει" τα όνειρα μας.Όταν επιτρέπουμε το άδικο να γίνεται και να κυριαρχεί , δεν αντιλαμβανόμαστε πως αργά η γρήγορα αυτό θα γυρίσει πάνω μας.Είναι προς το συμφέρον μας να υπερασπιζόμαστε το Δίκαιο.
Το να υπερασπίζεσαι τα θέλω σου είναι το δυσκολότερο πράγμα όλων. Τα "θέλω" μας είναι αυτό που είμαστε. Αυτό που γεννηθήκαμε να κάνουμε σε αυτή την ζωή. Από την στιγμή που το θέλω μας δεν εμποδίζει και δεν παρεμβαίνει στα "Θέλω" των συνανθρώπων μαςκανείς δεν έχει το δικαίωμα να μας τα στερήσει. Όλοι μας γεννιόμαστε ελεύθεροι, γυμνοί, αγνοί. Και οφείλουμε να παραμείνουμε έτσι μέχρι ο θάνατος να μας "ελευθερώσει" . Κανένα κράτος, κανένας Νόμος, καμιά θρησκεία, καμιά "Ιδεολογία" δεν έχει το δικαίωμα να σας "φυλακίσει" και να σας κάνει να συμβιβαστείτε με μια πραγματικότητα που σε άλλες συνθήκες ουδέποτε θα επιλέγατε. Εκεί που κυριαρχεί έστω και στο ελάχιστο κόκκος φόβου , η Ελευθερία δεν υφίσταται. "Φοβάσαι" ; Τότε στα σίγουρα γνωρίζεις τι θα πει σκλαβιά. Ο Φόβος ανέκαθεν ήταν το "ξυπνητήρι" των σκλάβων. Σκλάβος σε ιδεολογίες, σκλάβος σε κοινωνικά στερεότυπα, σκλάβος του Εγωισμού , σκλάβος των συνηθειών, σκλάβος του χρήματος, σκλάβος της γνώμης, άποψης, κριτικής των άλλων. Γιατί να μας αξίζει να ζούμε εάν είμαστε ζωσμένη με φόβο και σκλαβιά ;
Το να κάνεις το Σωστό και να είσαι Δίκαιος επίσης είναι τραγικά δύσκολο. Όμως είναι η ωραιότερη πλευρά της ανθρώπινης φύσης. Ας προσπαθήσουμε να ζήσουμε δίχως συμβιβασμούς, δίχως "πρέπει" και καταπίεση, ας προσπαθήσουμε να ζήσουμε δίχως Φόβο. Τι φοβάσαι ; Τι εχεις να χάσεις νομίζεις ; Ότι μα οτι κι αν κάνεις αργά η γρήγορα θα πεθάνεις. Κι εσυ, κι εγω και ολοι μας. Έχεις την αίσθηση πως μια ζωή "φυλακής" θα σε ικανοποιήσει ; Γιατί το πιστεύεις αυτό ; Την Ύλη οσο κι αν την γευτείς ποτέ δεν σε "γεμίζει", πάντα θες "κι αλλο" δίχως ποτέ να νιώθεις ικανοποίηση. Έχεις αναρωτηθεί το γιατί συμβαίνει αυτό ; Γιατί η Ύλη είναι η πραγματική φυλακή σου. Η φυλακή του μυαλού σου. Όσο πλούτο κι αν εχεις, οσα υλικά αγαθά κι αν εχεις αποκτήσει μέσα σε 1 στιγμή μπορείς να τα χάσεις ολα. Με μια απρόβλεπτη φυσική καταστροφή, με μια ξαφνική φωτιά που εσυ ο ίδιος αθελα σου θα βάλεις, με τον "ξαφνικό" σου και απρόβλεπτο θάνατο. Ότι νομίζεις οτι σου ανήκει , δεν είναι δικό σου. Είσαι απλά διαχειριστής ορισμένων "αγαθών". Αγαθά που κάθε άνθρωπος ανεξαρτήτως θα έπρεπε να απολαμβάνει. Ο "κόπος" σου να τα αποκτήσεις ;Η εξαγορά της φυλακής σου. Γιατί "πληρώνεις" σε χρόνο, ιδρώτα και αίμα για να τα αποκτήσεις. Πληρώνεις σε πράγματα που τα αγαθά από μόνα τους δεν μπορούν να σου αναπληρώσουν. Δεν μπορεί η εργασία σου να σου αναπληρώσει τον χαμένο χρόνο της εφηβείας η της ηρεμίας σου. Δεν μπορεί το μεταπτυχιακό σου να σου χαρίζει χρόνο για ελεύθερη σκέψη και απόλαυση της ζωής. Δεν μπορεί το άγχος να σε λυτρώσει. Αποκτάς ενα κάρο "γνώσεις" , γίνεσαι καταρτισμένος και μετά απο λίγα χρόνια εχεις ξεχάσει τουλάχιστον τα μισά απο οσα δεν σου χρειάστηκαν ποτέ στην πραγματική ζωή σου. Διαβάζεις τόμους βιβλίων για το πανεπιστήμιο για θέματα που κυριολεκτικά σου είναι άχρηστα στην πορεία της ζωής σου. Νιώθεις μορφωμένος ενω κατ ουσίαν δεν ξέρεις καν τον εαυτό σου , γιατί μάντεψε , ποτέ δεν είχες χρόνο για αυτόν. Δεν μπορούν οι απαιτητικές μελέτες των σπουδών σου, να αναπληρώσουν το γέλιο και την ευτυχία που "κλώτσησες" για να τα αποκτήσεις (τα πτυχία σου). Δεν μπορεί το αμάξι σου και το πολυτελές σου σπίτι να αναπληρώσει το κενό της μοναξιάς σου . Είναι τραγικό άνθρωποι να ρωτάνε κάποιον "πόσο δούλεψε" αντι να τον ρωτάνε " Πως έζησε". Δεν μας/σου ανήκει τίποτα , το μόνο που μας ανήκει είναι τα όνειρα μας και για τα οποία οφείλουμε να πολεμήσουμε ενάντια σε κάθετι. Τα όνειρα μας και η υπεράσπιση τους δεν μας καθιστούν "μόνους" (αν αυτό φοβάσαι) γιατί πάντα υπάρχουν άνθρωποι συμβατοί για να τα μοιραστούμε.Αναζήτησε τους και ζήσε. Και μέχρι να τους βρεις ασχολήσου και λίγο με τον εαυτό σου, κάνε τον καλύτερο, άφησε τον να "ζήσει".
Αληθινή Θέληση δίχως πίστη και Αγάπη δεν υφίσταται. Πίστη στον εαυτό μας, στους συνανθρώπους μας , στα όνειρα μας. " Εάν δεν πιστεύεις στο ανέλπιστο , ποτέ δεν θα το κατορθώσεις" - Ηράκλειτος. Η Αγάπη δονεί ως άγραφος Νόμος τα πάντα , κι εμείς σαν κακομαθημένα σχολιαρόπαιδα κλείνουμε τις αισθήσεις μας φυλακισμένοι σε ότι άλλοι αποφάσισαν για μας δίχως ποτέ να μας ρωτήσουν. Είναι αλήθεια αυτή η ζωή που θέλατε να ζήσετε ;
Πρέπει να απελευθερωθούμε από την ψευδαίσθηση των Υλικών αγαθών , του Χρήματος, της "επαγγελματικής καταξίωσης" . Να απελευθερωθούμε από κάθετι ψευδεπίγραφο και τεχνητό. Να απελευθερωθούμε εν ολίγοις από την φυλακή της απληστίας . Τι σημασία έχει αν είσαι πλούσιος η φτωχός ; Σημαίνει μήπως πως έχεις καταφέρει να ζήσεις ; Σημαίνει μήπως πως έχεις ανθρώπους να σε αγαπάνε ; Μήπως σημαίνει πως είσαι ευτυχισμένος ; Ο καθένας μας είναι εκ φύσεως προικισμένος για συγκεκριμένα πράγματα και αυτά και μόνο αυτά θα πρέπει να ακολουθεί. Δεν χρειαζόμαστε το "σχολείο" για να μάθουμε εάν βαθιά μέσα μας θέλουμε να γίνουμε ζωγράφοι, συγγραφείς., οικοδόμοι, υδραυλικοί, αγρότες , Φιλόσοφοι, Γλύπτες, πολιτικοί επιστήμονες, αρχιτέκτονες, δικηγόροι, Ιστορικοί η οτιδήποτε άλλο. Το ξέρει πρωτίστως η καρδιά μας από την παιδική μας ηλικία. Μια καρδιά που δεν την ακούμε, που την φυλακίζουμε καθημερινά σε τεχνητά "πρέπει" και σε τεχνητές πραγματικότητες. Πόσο "ζωντανή " θα ήταν η διαδικασία της Γνώσης εάν το κάθε παιδί διδασκόταν αυτά που πραγματικά ήθελε, αυτά που πραγματικά είχε ανάγκη . Η μόνη γνώση που πρέπει να έχει ο άνθρωπος υποχρεωτικά είναι αυτή του να συμβιώνει αρμονικά με τον διπλανό του, να συνεργάζεται , να σέβεται και να φέρεται σωστά. Όλα τα άλλα είναι ζήτημα επιλογών της καρδιάς σου.
Πρέπει να πάψουμε να δίνουμε σημασία σε όσα μας "χωρίζουν" και να δώσουμε σημασία σε όσα μας "ενώνουν". Σπαταλάμε ζωές ολόκληρες σε όσα δεν θέλουμε , αναπολώντας όσα δεν ζήσαμε, γερνάμε και πεθαίνουμε κενοί . Κρίνουμε τους συνανθρώπους μας προσπαθώντας να γεμίσουμε τις δικές μας ανασφάλειες και τα δικά μας κενά σε μια προσπάθεια να "νιώσουμε" καλά , ενώ μέσα μας κυριαρχεί μόνο θλίψη και δυστυχία. Δίνουμε σημασία στα λόγια των άλλων επειδή φοβόμαστε να υπερασπιστούμε τα θέλω μας με αποτέλεσμα να γινόμαστε σκλάβοι . Θέλουμε πάση θυσία να "γίνουμε" ξεχωριστοί ενώ δεν βλέπουμε το αυταπόδεικτο. Ο καθένας μας είναι ούτως η άλλως είναι μοναδικός .
Δεν μας ρωτήσατε για τον κόσμο που χτίσατε. Δεν μας ρωτήσατε για την κοινωνία που "ονειρευτήκατε". Για αυτό και μόνο είστε εχθροί μας , γιατί δημιουργήσατε μια φυλακή ενώ εκ φύσεως κι εγώ αλλά κι άλλοι (δεν έχει σημασία πόσοι) διψάμε για Ελευθερία. Διψάμε για ΖΩΗ.
Αυτό τον κόσμο σας τον χαρίζουμε ολόψυχα. Έναν κόσμο μιζέριας και σκλαβιάς. Καταραμένος να ναι μαζί με τους υπηρέτες του .
Ένα μέλλον Θέλησης και Ελευθερίας ας γεννηθεί. Από τις στάχτες του παλαιού , ας γεννηθεί ο Φοίνιξ του Καινούργιου .
Να είστε πάντα καλά
Θελημικός Ιεροφάντης - Καλογήρου Νικόλαο
ς
